บทที่ 1.2 รักษาสามีและบอกเหตุผลที่เปลี่ยนไป

เมื่อกลับถึงบ้านก็พบว่าแม่สามีนั้นได้กลับบ้านไปแล้ว มีแต่แม่ของเขาที่ยังรอเป็นเพื่อนหลาน ๆ รั่วอี้เมื่อเห็นว่าลูกชายคนที่สามมาส่งลูกคนเล็กแล้ว แม่จางจึงได้ติดเกวียนกลับไปพร้อมกับไป๋หลง ไป๋หลินตะโกนไล่หลังว่าพรุ่งนี้เย็นจะพาหลาน ๆ ไปทานข้าวที่บ้านเดิมด้วยและมีเรื่องสำคัญจะคุยกับบ้านเดิม

"พรุ่งนี้ข้าจะพาเด็ก ๆ ไปหาที่บ้านนะขอรับ" ไป๋หลิน

ไป๋หลินมาปิดประตูรั้วบ้านเรียบร้อย เขาก็รีบกลับเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าลูก ๆ นั่งรออยู่ที่ห้องโถง เขาจึงเอาขนมที่ซื้อมาจากในเมืองแจกจ่ายลูกทั้งสี่ เด็ก ๆ ดีใจและตื่นเต้นมากที่แม่ซื้อขนมมาฝากถึงกับน้ำตาไหล เพราะปกติเวลาแม่ไปในเมืองหรือไปบ่อนการพนันแม่ไม่เคยมีอะไรติดมือมาฝากพวกเขาเลย ถ้าวันไหนเล่นพนันได้อารมณ์ดีหน่อยก็จะไม่ถูกด่า แต่ถ้าวันไหนแม่เล่นเสียวันนั้นพวกเขาจะโดนด่าและให้อดอาหาร

เมื่อก่อนพวกเขาสี่พี่น้องต้องรองรับอารมณ์แม่ทุกอย่าง หลัวฟางเห็นอย่างนั้นก็สงสารลูกจับใจพยายามเอ่ยห้ามปรามหลายครั้งก็เหมือนจะดีขึ้น แต่พอลับหลังไปหลินก็ยังด่าลูกน้อยทั้งสี่เป็นการระบายความอัดอั้นที่มีต่อสามีที่คอยห้ามไม่ให้ไปบ้านลี่กับไปบ่อน

ไป๋หลินแจกจ่ายขนมให้ลูกเสร็จเห็นว่าลูกทานขนมเสร็จเรียบร้อย จึงพาลูก ๆ ไปอาบน้ำก่อนจะพาเข้านอน วันนี้เขาให้ลูกนอนที่ห้องของเขาได้ เด็ก ๆ ดีใจมากที่จะได้นอนกับแม่เป็นครั้งแรก

เมื่อเห็นลูกนอนหลับดีแล้ว ไป๋หลินก็เข้าไปดูอาการของสามี เขาได้พูดคุยกับสามีว่าวันพรุ่งนี้จะเริ่มรักษาจะใช้ความรู้ทางด้านการแพทย์ที่ได้เรียนกับท่านเซียนตอนวิญญาณหลุดออกจากร่าง รักษาให้กับหลัวฟาง

"ท่านพี่พักก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าจะเริ่มรักษาให้ ท่านต้องหายดีแน่นอนเชื่อมือข้าได้เลย" ไป๋หลิน

"ข้าเชื่อเจ้า ไป๋หลินขอถามเจ้าเรื่องหนึ่ง เจ้าตอบข้าตามตรงได้หรือไม่ ว่าตอนนี้เจ้าคิดอย่างไรกับเว่ยชุน" หลัวฟาง

"ได้สิ เอาเข้าจริง ๆ หลังจากที่ข้าวิญญาณหลุดออกจากร่างไปสิ่งแรกที่ข้าทำคือไปหาพี่เว่ยชุน แต่สิ่งที่เห็นและได้รับรู้ว่าพี่เว่ยชุนไม่เคยคิดที่จะรักข้าเลยมาตั้งแต่แรก แต่ที่ทำเป็นเอ็นดูข้าเพียงเพราะอยากได้เงินพ่อแม่ข้าเท่านั้น ที่ทำดีด้วยก็เพื่อจะได้ยืมเงินบ้านข้าได้ง่ายขึ้น ท่านจะเชื่อหรือไม่ข้าไม่ว่าท่านหรอก ข้าบอกในสิ่งที่ข้าได้ยินกับหูได้เห็นกับตาเท่านั้น ถ้าถามว่าคิดอย่างไรกับพี่เว่ยชุน ตอนนี้ข้าคิดเพียงแค่ว่าเขาเป็นคนที่เคยรู้จักกันเท่านั้น" ไป๋หลิน

สิ่งที่ไป๋หลินเล่าให้สามีฟังนั้นคือเรื่องจริงที่พึ่งนึกขึ้นได้ เพราะวันที่ไป๋หลินล้มหัวฟาดก้อนหินเขาได้ไปหาเว่ยชุนที่บ้านลี่ ก่อนจะออกมาจากบ้านลี่เพราะเห็นเว่ยชุนจูงมือภรรยาเข้าบ้าน เขาเองก็ดันเผลอได้ยินเว่ยชุนกับภรรยาและพ่อลี่เอ่ยชื่อไป๋หลินออกมา เขาจึงได้ไปแอบฟังทั้งสามพูดถึงเขาว่า จางไป๋หลินเมื่อก่อนเป็นแค่เครื่องมือไว้หลอกยืมเงินเท่านั้น แต่ตอนนี้บ้านลี่ใช้คืนไปหมดแล้วด้วย ต้องขอบใจลูกสะใภ้ที่ให้สินเดิมมาใช้หนี้ ต่อไปไป๋หลินก็ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับบ้านลี่อีกแล้ว พอได้ฟังจึงทำให้ไป๋หลินโมโหและเสียใจมาก จึงเข้าบ่อนหวังว่าจะคลายความเศร้าได้ แต่พอเล่นพนันจนเงินหมดก็ยิ่งโมโหเหมือนความดันมันตีขึ้นตอนเดินกลับบ้านจึงทำให้เกิดอาการหน้ามืดจนเป็นลมหัวฟาดกับก้อนหิน

ไป๋หลินเล่าเสร็จก็เดินออกจากห้องสามีไปเลย เขาไม่ได้รอฟังคำตอบว่าสามีจะเชื่อเขาหรือไม่ แต่เขาก็ได้พูดความจริงแทนไป๋หลินคนเดิมไปแล้ว หลัวฟางจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่สำคัญกับไป๋หลินคนนี้แล้ว เพราะเขาคือภัสกรไม่ใช่ไป๋หลินคนที่คอยตามเว่ยชุนอีกต่อไป ใครมันจะอยากไปตามคนที่เขาไม่รักเรากันละ ไม่สู้หันมารักตัวเองรักครอบครัวดีกว่า เอาเข้าจริง ๆ ภัสกรก็ไม่ค่อยเข้าใจไป๋หลินเท่าไหร่ว่าทำไมถึงได้ยึดติดกับเจ้าคนหน้าเงินเว่ยชุนมากขนาดนี้

มีความทรงจำหนึ่งที่ภัสกรได้รับรู้คือเรื่องสินเดิมของไป๋หลินที่บ้านเดิมจัดให้เป็นเงินถึง 50 ตำลึงทอง ยังมีกำไลหยก แหวนหยก แหวนทองคำ ปิ่นปักผมทองคำและของมีค่าอีกหลายชิ้นที่เว่ยชุนมาหยิบยืมไปจากไป๋หลิน ตอนยืมบอกเพียงว่าเอาไปเป็นแบบให้นายช่างในเมืองหลวง เพราะมันสวยดีจึงอยากสั่งทำแบบที่คล้ายกันให้น้องสาวกับท่านแม่แล้วก็หายไปเลย จนถึงวันที่เว่ยชุนจะแต่งงานได้เอาของทั้งหมดมาคืนพร้อมกับบอกตัดความสัมพันธ์เหลือเพียงแค่คนรู้จักกันเท่านั้น

วันนั้นไป๋หลินเสียใจเลยไม่ได้สนใจว่าของที่เว่ยชุนนำมาคืนว่าใช่ของตนจริงหรือไม่ พอจะรู้ว่าของมีค่าถูกสับเปลี่ยนเป็นของปลอมก็สายเกินไปเจ้าของที่แท้จริงอย่างไป๋หลินนั้นได้ตายไปแล้ว มีเพียงภัสกรที่รับรู้แทนเนื่องจากตอนที่เขากำลังทำงานบ้านอยู่ก็มีความทรงจำเรื่องสินเดิมแวบเข้ามาในหัว เขาอยากรู้ว่ามีอะไรบ้างพอที่จะเก็บไว้ให้ลูกทั้งสี่ในอนาคตเพื่อได้นำไปเป็นสินสอดแต่งลูกสะใภ้ จึงไปเอากล่องสมบัติมาเปิดดูและนำมาตรวจดู ผลปรากฏว่ามันเป็นของปลอมทั้งหมด

แต่ดีที่เงินสินเดิมยังพอเหลืออยู่บ้างและยังมีสมุดบันทึกถึงรายละเอียดที่เว่ยชุนยืมไปว่ามีอะไรบ้าง ทั้งยังมีรายชื่อของมีค่าทั้งหมดที่จดลักษณะว่ามีของแต่ชิ้นเป็นแบบไหนมีจุดสังเกตตรงไหนบ้าง พออ่านดูรายละเอียดของทุกชินจะมีอักษรคำว่าจางเล็ก ๆ สลักไว้ทุกชิ้นถ้าไม่สังเกตให้ดีก็จะมองไม่เห็น แต่ของที่เว่ยชุนนำมาคืนกลับไม่มีคำว่าจางเลยสักชิ้น

ภัสกรยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัยในความเสน่หาของไป๋หลินที่มีต่อเว่ยชุนมากขึ้นเข้าไปอีก แถมยังให้ยืมเงินและของมีค่าอีกมากมายแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อไป๋หลินคนเดิมตายไปแล้ว ถึงสงสัยไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรขึ้นดีมาหรอก ขอเพียงคนบ้านลี่ไม่มาวุ่นวายกับครอบครัวเขาอีกก็พอ แต่ถ้ายังไม่เลิกละก็ไป๋หลินคนใหม่นี้จะเอาคืนให้สาสม ส่วนของทุกชินที่เว่ยชุนเอาไปเขาเชื่อวันถ้าเป็นของเขาจริงสักวันมันจะกลับมาหาเขาเอง ตอนนี้มีเงินมากแล้วสามารถหาของล้ำค่ามาเป็นสินสอดไว้ให้ลูกได้แน่นอน

ไป๋หลินตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพราะความเคยชินเหมือนตอนสมัยอยู่โลกเดิมเขาจะต้องพาลูกน้องในหน่วยซีอาโนออกวิ่งวอมร่างกายก่อนปฏิบัติหน้าที่ทุกเช้า ตอนเย็นเขาก็ยังต้องพาลูกน้องวิ่งเหมือนกันและแน่นอนว่าการวิ่งของทหารต้องมีถอดเสื้อ จนสาว ๆ ในหน่วยแพทย์อาสาถึงกับตั้งตารอเวลาหลังสี่โมงเย็น เพื่อที่จะได้เห็นหนุ่ม ๆ ในหน่วยรบพิเศษซีอาโนวิ่งถอดเสื้อโชว์กล้าม

เขาทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้ลูก ๆ เสร็จเรียบร้อย เด็กน้อยทั้งสี่คนได้กลิ่นของอาหารที่ท่านแม่ทำ ก็พากันตื่นแล้วเดินตามกลิ่นอาหารมาที่ห้องครัว ก่อนไป๋หลินจะบอกให้ลูกไปล้างหน้าล้างตาจะได้ทานข้าวให้เรียบร้อย พร้อมกำชับให้ลูก ๆ พากันเล่นอยู่หน้าบ้านอย่าพึ่งเข้าไปกวนท่านพ่อ เพราะวันนี้ไป๋หลินจะเริ่มทำการรักษาสามี

เมื่อทำงานบ้านทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ไป๋หลินจึงรีบให้ลู่เซียนไปตามท่านย่ามารออยู่เป็นเพื่อนค่อยดูเด็ก ๆ ไม่ให้เข้าไปกวนการรักษา

เมื่อท่านย่าของเด็ก ๆ มาถึง ไป๋หลินก็รีบเข้าไปเริ่มทำการรักษาทันที ไปหลินเริ่มจากการตรวจชีพจรอีกครั้งแล้วทำการฝังเข็มตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายที่ผิดปกติ

การรักษาอาการของป่วยของหลัวฟางผ่านไปได้ด้วยดี ไป๋หลินทำการเขียนเทียบยาและจัดยาเป็นชุดไว้สำหรับต้มให้สามีดื่มทุกวันเป็นเวลาห้าวันติดต่อกัน หมดยาเทียบนี้ก็หายป่วยพอดี

ไป๋หลินออกมาบอกข่าวดีกับแม่สามีและลูก ๆ แต่ก็ต้องตะลึงเมื่อกับญาติพี่น้องของสามีอยู่เต็มบ้านเลย ไป๋หลินจึงบอกกับทุกคนว่าหลัวฟางปลอดภัยหายห่วง ทุกคนในบ้านถานใหญ่ก็ถึงกับดีใจจนร้องไห้

บ้านถานใหญ่มีกันทั้งหมดหลายชีวิต แต่ดูเหมือนจะมารวมตัวกันที่บ้านเขาจนหมดเลยมั่งเนี่ย แถมยังมีพี่สามกับครอบครัวพี่สี่ และพี่ห้าก็มาพร้อมครอบครัวเช่นกัน ดูท่าก่อนเปิดโรงหมอคงต้องหาเงินสร้างบ้านใหม่ซะก่อนแล้ว ค่อยสร้างโรงหมอเล็ก ๆ ไว้รักษาคนในหมู่บ้านถงหยางอีกด้วย ไว้ปรึกษากับหลัวฟางอีกทีแล้วกัน