บทที่ 2 ระบบหมอเทวดา [2/2]

บทที่ 2

ระบบหมอเทวดา [2/2]

[ระบบหมอเทวดา กำลังเปิดใช้งาน ]

ทว่าเพราะยังอยู่ท่ามกลางสายตาชาวบ้านจ้าวหว่านชิงจึงรีบกดปิดหน้าต่างระบบลง นางไม่อยากให้ใครเห็นว่าตนกำลังพูดคุยกับอากาศแล้วถูกหาว่าเป็นคนบ้า

“จ้าวหว่านชิงข้าไม่ขอยอมรับสิ่งอัปมงคลอย่างเจ้ากลับเข้าสกุล”

เสียงของหญิงชรายังคงดังขึ้นอีกครั้ง จ้าวหว่านชิงถอนหายใจออกมาอย่าเบื่อหน่ายเพราะมีความทรงจำของรางเดิมแล้วนางจึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายคือแม่สามีของตนและแน่นอนว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราไม่ได้ดีนัก

“ท่านแม่หากท่านอยากอยู่สร้างความวุ่นวายที่นี่ งั้นข้าขอตัวกลับบ้านก่อนนะเจ้าคะ”

จ้าวหว่านชิงเอ่ยออกมาเสียงเรียบก่อนจะหมุนกายเดินออกมาโดยไม่สนใจเสียงสบถด่าของแม่สามีที่ยังตามหลังมา

เมื่อความทรงจำของร่างเดิมทะลักเข้ามาอย่างสมบูรณ์นางก็รู้เส้นทางกลับบ้าน จ้าวหว่านชิงใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงเรือนเก่า ๆ ของตน มือบางยื่นออกไปผลักประตูไม้ให้เปิดออกจึงเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าด ร่างบางก้าวเข้าไปในลานบ้านที่ทั้งว่างเปล่าและทรุดโทรม

บ้านเก่าทรุดโทรมหลังนี้เป็นเรือนที่จ้าวหว่านชิงแยกมาอยู่กับสามีและบุตรสาวของเขา ทว่าหลังจากอยู่ได้เพียงสองวันสามีของนางก็ออกเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อสอบจอหงวนทิ้งให้นางและบุตรสาวอยู่ในเรือนไม้ทรุดโทรมนี้เพียงลำพัง

หว่านชิงทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ไม้ที่ดูเก่าและทรุดโทรมพลางนึกด่าทอหญิงชุดขาวผู้นั้นในใจ ไม่ใช่ว่านางบอกว่าของเกิดเป็นคนที่ร่ำรวยหรือเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้

เป็นหญิงที่ถูกสามีทิ้งไม่พอนี่ยังยากจนอีก!

นี่คงไม่ได้เอาระบบกาก ๆ มาให้ข้าหรอกใช่ไหม!

“เปิดหน้าต่างระบบ”

สิ้นเสียงของหญิงสาวหน้าต่างสีฟ้าของระบบก็ลอยขึ้นมาตรงหน้าอีกครั้ง คราวนี้นางเริ่มพิจารณาทีละตัวอักษรเพราะในใจกลัวว่าจะโดนหญิงชุดข้าวคนนั้นหลอกลวงอะไรอีก

[ระบบหมอเทวดา]

ภารกิจหลัก : รักษาผู้คนเพื่อพัฒนาทักษะ

ทุกครั้งที่รักษาสำเร็จจะได้รับค่าประสบการณ์

ความสามารถ : ตรวจร่างกายคนไข้ วินิจฉัยอาการ เขียนเทียบยารักษาโรค

ร้านค้า : จำหน่ายสมุนไพร ยา สกิลพิเศษ สามารถซื้อได้ด้วยค่าประสบการณ์

จ้าวหว่านชิงอ่านจนเข้าใจทั้งหมดใบหน้าที่ซีดเซียวเริ่มมีประกายความหวังเล็กน้อย นางรู้สึกโล่งอกที่อย่างน้อยระบบที่ผู้หญิงคนนั้นมอบให้ก็พอมีประโยชน์กับตัวนาง

“หน้าต่างสถานะ”

[หน้าต่างสถานะระบบ]

ชื่อระบบ : ระบบหมอเทวดา

สถานะ : ทำงานปกติ

ทักษะการรักษา : C

ค่าประสบการณ์ : 0

การพัฒนาทักษะ C➔B : 0/15

***หมายเหตุขอบเขตการรักษาเมื่อพบผู้ป่วยระบบจะทำการแจ้งเตือนว่ามีทักษะมากพอที่จะรักษาได้หรือไม่

จ้าวหว่านชิงกำลังพินิจพิจารณาหน้าต่างสถานะระบบที่ลอยอยู่ตรงหน้าอย่างตั้งใจ นางเริ่มวางแผนหาทางพัฒนาทักษะเพื่อในอนาคตจะใช้ความสามารถนี้เปิดโรงหมอเลี้ยงชีพ

โคร้ม!

เสียงดังราวกับของบางอย่างกระแทกผนังดังแว่วขึ้นจากในเรือนด้านใน หญิงสาวสะดุ้งเฮือกหันขวับไปตามต้นเสียง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวด้วยสัญชาตญาณระวังภัย มือบางคว้าท่อนไม้ที่วางพิงอยู่กับเสาตั้งใจใช้มันเป็นอาวุธหากว่ามีโจรย่องเข้ามาในบ้านเก่าโทรมนี้จริง ๆ

ครืดคราด…ครืดคราด…

จ้าวหว่านชิงเดินตามเสียงจนมาหยุดที่หน้าห้องเก็บฟืน ด้านในยังคงมีเสียงดังเหมือนมีใครบางคนกำลังขยับอยู่ข้างในห้องเป็นระยะ คิ้วของหญิงสาวขมวดเข้าหากันพลางจับท่อนไม้ที่อยู่ในมือแน่น

แต่ทว่ายังไม่ทันที่ปลายนิ้วของนางจะได้สัมผัสประตูความทรงจำหนึ่งก็ถาโถเข้ามาในหัว...

“เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาขโมยของข้า! อาหารนี่เป็นของข้าไม่ใช่ของเจ้า!”

“ข้าหิว…ข้าทนไม่ไหวแล้ว…”

“อย่าขังข้าเลย…ข้าจะไม่ทำอีกแล้ว…ข้าจะไม่แตะต้องของของท่านแม่แล้ว…”

“ท่านแม่…ข้ากลัว…หนาวเหลือเกิน…หิวเหลือเกิน…”

ภาพความทรงจำที่ไหลทะลักเข้ามาในหัวของจ้าวหว่านชิงคือความจริงอันโหดร้ายที่ทำให้นางแทบหายใจไม่ออก ก่อนที่จ้าวหว่านชิงจะจมน้ำตายนางได้กังขังลูกเลี้ยงของตนเองที่โหยหิวเข้าไว้ในห้องเก็บฟืนที่มืดมิดและหนาวเหน็บเพียงลำพัง

เดี๋ยวสิ...หากนับจากการตายของจ้าวหว่านชิงแล้วนี่ผ่านมาเกือบสี่วันแล้วไม่ใช่หรือ!

“ซูเหยา…”

หญิงสาวทิ้งท่อนไม้ในมือก่อนจะยื่นมือสั่นสะท้านจับคานไม้ที่คั่นประตูอยู่นางออกแรงดึงจนได้ยินเสียงไม้เสียดสีกันดังลั่น เมื่อประตูเปิดออกกลิ่นอับและฝุ่นไม้ตลบอบอวล ร่างเล็กของเด็กหญิงวัยแปดขวบก็ล้มฟุบลงมาตรงหน้าจ้าวหว่านชิง

“ซูเหยา!” จ้าวหว่านชิงอุทานเสียงสั่นรีบก้มตัวลงประคองร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน ความตกใจและความรู้สึกเป็นห่วงพุ่งเข้ามาพร้อมกันจนหัวใจนางแทบแตกสลาย

ร่างเด็กหญิงเบาหวิวราวกับไร้น้ำหนักใบหน้าซูเหยาซีดเผือดแต่ยังมีลมหายใจอ่อน ๆ เหลืออยู่…

จ้าวหว่านชิงเหตุใดเจ้าถึงได้ใจร้ายทำร้ายเด็กคนนี้ได้ลงกัน!