เกิดใหม่เป็นมารดาเลี้ยงของนางร้ายพร้อมระบบหมอเทวดา

บทที่ 1

ยมทูตทำงานผิดพลาด [1/2]

ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก

เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นดังก้องในยามพลบค่ำไป๋เสวี่ยหรงลากร่างอ่อนล้าเดินออกมาจากตึกที่ตนเองทำงานอยู่ ดวงตาคล้ำบอกชัดถึงความเหน็ดเหนื่อยที่เธอเผชิญมาตลอดทั้งวันแต่หญิงสาวไม่ได้เดินทางกลับบ้านเพื่อพักผ่อนอย่างที่ทุกคนคาดคิดทว่ากลับพาร่างกายอันเหนื่อยล้าของตัวเองไปยังสถานที่คุ้นเคยที่มักแวะเวียนไปเป็นประจำตลอดหลายปี

“นังหนูมาแล้วเหรอ....นึกว่าเลิกเล่นไปแล้วเห็นหายไปหลายวัน” ชายชราเจ้าของร้านขายสลากกินแบ่งแบบขูดที่ตั้งอยู่ข้างทางเอ่ยทักทายลูกค้าประจำด้วยรอยยิ้ม

“พอดีที่บริษัทมีเรื่องนิดหน่อยก็เลยยุ่ง ๆ ” ไป๋เสวี่ยหรงเอ่ยตอบชายชราเสียงเรียบในขณะที่เลือกแผ่นกระดาษสีสดที่เรียงกันเป็นปึกตรงหน้าอย่างคุ้นชิน

ลมยามค่ำพัดเอากลิ่นควันไอเสียคลุ้งปะปนกับกลิ่นน้ำมันทอดจากร้านข้าง ๆ ผู้คนเดินผ่านไปมาพร้อมกับเสียงคุยจอแจ แต่สำหรับไป๋เสวี่ยหรงแล้วทุกสิ่งเบื้องหน้าถูกบดบังด้วยความคาดหวังในมือ

ใบแรก…ขูดจนผงเงินหลุดร่วง....ไม่ถูกรางวัล

ใบที่สอง…ไม่ใช่

ใบที่สาม…ยังไม่ใช่

แผ่นกระดาษสีสดหลากลวดลายที่ขูดแล้วถูกวางกองไว้ข้าง ๆ มือของไป๋เสวี่ยหรง ภายในเวลาไม่นานจำนวนของกระดาษก็ถูกซ้อนกันจนเกือบยี่สิบแผ่น

"เฮ้อ…"

เสียงถอนหายใจหนักหน่วงหลุดออกมาพร้อมรอยยิ้มฝืนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาว ไป๋เสวี่ยหรงตัดสินใจว่าจะเล่นอีกใบสุดท้ายหากไม่ได้รางวัลก็จะจ่ายเงินแล้วกลับบ้านไปนอนพักผ่อน

“ใบสุดท้ายแล้วเอาใบที่แพงที่สุดมาเลย”

หญิงสาวพึมพำกับตนเองพลางหยิบกระดาษสีแดงสดที่มีราคาแพงที่สุดออกมาจากกอง ดวงตาคู่สวยมองใบกระดาษที่อาจมีรางวัลหรือไม่ก็ทำให้ความหวังของเธอดับสิ้น

เสียงผู้คนรอบข้างยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ ทว่าบางคนกลับหันมาลุ้นเลขที่อยู่บนกระดาษของไป๋เสวี่ยหรงพวกเขาต่างสงสัยว่าหญิงสาวหน้าตาสะสวยตรงหน้าจะเป็นคนอับโชคในวันนี้หรือไม่

ไป๋เสวี่ยหรงวางปลายที่ขูดลงบนผิวกระดาษสีเงินก่อนจะค่อย ๆ ขูดทำให้เห็นตัวเลขที่ปรากฏขึ้นทีละหลัก…ทีละหลัก…หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นทุกจังหวะและเมื่อผิวกระดาษสีเงินถูกขูดจนหมดดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็นตรงหน้า

“ถะ….ถูกรางวัลใหญ่!!” เสียงของเธอทำให้ทุกเสียงที่อยู่รอบข้างเงียบลง แต่ทว่าไม่นานนักเสียงโห่ร้องดีใจของผู้คนก็ดังขึ้นตามมา

หลังจากตลอดหลายปีแห่งความพยายามในที่สุดวันนี้เธอก็ทำได้ น้ำตาแห่งความปลื้มปีติเอ่อคลอออกมาจากดวงตาหัวใจของเธอกระหน่ำเต้นไม่ต่างจากรัวกลอง ความคิดแล่นปราดถึงบ้าน รถ และชีวิตสบายที่ไม่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานอีกต่อไป แต่เพียงชั่ววินาทีต่อมาความรู้สึกเจ็บแปลบก็แล่นเข้าสู่อกข้างซ้ายของเธออย่างรุนแรง

"อ๊ะ…" มือบางยกขึ้นกุมอกแน่นลมหายใจของเธอติดขัดก่อนร่างบางจะทรุดฮวบลงไปนอนบนพื้นท่ามกลางเสียงตะโกนตกใจของคนรอบข้าง

ไป๋เสวี่ยหรงที่นอนอยู่บนพื้นเย็นเฉียบกำกระดาษที่ถูกรางวัลใหญ่ไว้ในมือของเธอแน่น ราวกับเธอกลัวว่ามันจะหายไปแม้ในวินาทีสุดท้ายของชีวิต

“ไม่นะ…ฉันยังตายไปไม่ได้...ฉันยังไม่ได้ไปขึ้นเงิน…”

หญิงสาวเอ่ยออกมาประโยคสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะดับวูบลงท่ามกลางเสียงแตกตื่นของฝูงชน…