ทุกขลาภ

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เธอฝันแต่ความฝันของเธอมันช่างแปลกไป จะว่าแปลกก็ไม่ได้แปลกหมดทุกอย่างแต่ที่สำคัญก็คือเธอฝันว่าเธอถูกลอตเตอรี่ และเธอก็มีเงินมากมาย.. แต่!! หลังจากนั้น.. เธอก็ป่วย ป่วยและเธอก็ตาย.. มันใช่เหรอวะ? ในฝันเธอได้ใช้เงินไม่เท่าไรเอง แต่ที่แน่ๆ ก็คือเงินมันเยอะมากจริงๆ เยอะเสียจนใช้ยังไงก็ไม่หมด..

"ทำไมทำหน้าแบบนั้นอีกล่ะ? ทำหน้าดีๆ หน่อยสิหลิน เราจะไปทำบุญกันนะลูก.."

เฮ้อ..

"จ๊ะแม่.. ไปจ๊ะ " สู้เว้ยหลิน.. อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยให้มันเกิดแหละ..

บรรยากาศที่ร่มรื่นของวัดมันทำให้เธอแทบจะเผลอหลับตอนที่หลวงพ่อท่านให้พร.. บาปกรรมจริงๆ เลยเธอเนี่ย แต่เมื่อเธอได้มาทำบุญแบบนี้แล้วมันก็สบายใจนะ เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมานิดหน่อยถึงแม้ว่ามันจะมีเรื่องที่เธอคิดและเป็นกังวลอยู่มากมายแต่อย่างน้อยๆ เธอก็ขอให้ผลบุญที่เธอทำในวันนี้ช่วยทำให้เธอพ้นทุกข์และแล้วรอดปลอดภัยด้วยเทอญ..

เสียงกรีดร้องของคนละแวกวัดนั้นทำให้เธอตกใจจนต้องเดินไปดู.. มันเป็นเสียงกรีดร้องที่แสดงถึงความดีใจ ปลื้มใจ ดีใจและความหวัง.. มันคืออะไรกัน..

ตึกตึกตึก...

"เป็นอะไรรึเปล่าคะใครเป็นอะไรรึเปล่า.."

"แม่หนู.. ยายนกถูกลอตเตอรี่รางวัลที่สาม.. "

"เอ.. รางวัลที่สามนี่ได้กี่บาทคะ?"

"แปดหมื่น ยัยนกได้แปดหมื่น.. โอ๊ย.. จะเป็นลม.."

"ดีใจด้วยนะจ๊ะ.. " ดวงดีจังอย่างว่าบทคนมันจะรวยมันก็รวยเนอะ..

ตึกตึกตึก..

"อยู่นี่เอง ไปกันกลับกันดีกว่า.. ว่าแต่เมื่อกี้ใครเป็นอะไรเหรอแม่ได้ยินเสียงเอะอะน่ะ.."

"อ๋อป้าคนนั้นจ๊ะถูกลอตเตอรี่รางวัลที่สามได้แปดหมื่นบาท.."

"โห้.. ดีจัง เฮงๆ กับเขาดีใจกับเขาไป.."

"กลับกันเถอะแม่.. ไปกัน.."

....

เหนื่อยมากวันนี้แต่ก็ถือว่าอิ่มบุญอิ่มใจ.. อย่างน้อยๆ วันนี้เธอก็ได้ทำบุญและทำทานด้วย เธอล้างห้องน้ำวัดแม่และน้องชายเธอก็พากันกวาดลานวัดถือว่าได้ทำนุบำรุงวัดต่อไป..

"ว่าแต่.. ฉันมีลอตเตอรี่นี่นา.. ไหนขอตรวจดูสักหน่อยสิ..."

ห้านาทีต่อมา..

กรี๊ด... กรี๊ด...

ตึงตึงตึง..

ปึงปึงปึง..

"หลิน.. หลิน.. เป็นอะไร.. เปิดประตู.. เปิดประตูให้แม่.. หลิน.."

ปึงปึงปึง..

แกร๊ก..

"แม่.. แม่.. แม่ดูให้หนูหน่อย.. ว่ามันจริงรึเปล่า.. แม่.. เอามันไปตรวจ.."

พรึบ.. หมับ...

ตอนนี้สติของเธอละลายหายไปกับอากาศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว.. มัน.. เป็นเรื่องจริงใช่ไหม มันใช่จริงๆ เหรอ? ..

ตุบ...

"ลิ.. หลิน.. หลินช่วยหยิกแม่หน่อย.. หลิน!!"

เรื่องจริงอย่างนั้นเหรอ? มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม... เธอ.. เธอถูกลอตเตอรี่จริงๆ เหรอ?

กรี๊ด... กรี๊ด...

ตึกตึกตึก..

"แม่.. พี่หลิน.. เป็นอะไร เป็นอะไรกันครับ.."

"ล็อต.. ล็อต.. เรา.. เรา.. พวกเรารวยแล้ว.. พวกเรารวยแล้วล็อต.. "

ตึง...

"พิ.. พี่หลิน.. พี่หลินพูดอะไร.."

"เรารวยแล้ว... ต่อไป..ฮึก.. ล็อตจะมีห้องนอนใหญ่ๆ มีโต๊ะทำการบ้านเป็นของตัวเองแล้ว.." ฮือ.. เธอ.. เธอจะทำความฝันของน้องให้เป็นจริงเธอจะต้องซื้อบ้านซักหลังให้พวกเรา ไม่ต้องหลังใหญ่หรูหราแค่อยู่กันสามคนแล้วมีความสุขแค่นั้นก็พอแล้ว.. แค่นั้นจริงๆ ที่เธอต้องการ

~~~~~~

หลังจากที่เธอนำลอตเตอรี่ไปขึ้นเงินแล้วเธอก็ถึงรู้ว่านั่นคือความจริง มันคือเรื่องจริงเธอเป็นผู้โชคดีถูกรางวัลที่หนึ่งถึงสามใบ การรับเงินของเธอ เธอขอให้เก็บทุกอย่างเอาไว้เป็นความลับเพราะเธอกลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อเธอและครอบครัว ที่สำคัญตอนนี้เธอมีบ้านหลังเล็กๆ เป็นของตัวเองแล้ว แต่กิจวัตรประจำวันของเธอก็ยังคงดำเนินไปอย่างเดิมเหมือนเมื่อก่อน

"แม่จ๊ะ แม่อยากเปิดร้านค้าหรือทำอะไรไหมจ๊ะหลินไม่อยากให้แม่ออกไปรับจ้างแล้วแม่เหนื่อยมามากแล้ว.."

"ไม่รู้สิหลิน.. แม่ก็อยากจะทำเหมือนเดิมแหละ.. แม่รู้ว่างานรับจ้างทำความสะอาดน่ะใครๆ ก็มองว่าเป็นงานที่ต่ำมาก.. แต่แล้วยังไงเพราะงานนี้มันทำให้แม่มีรายได้มาช่วยจุนเจือครอบครัว.."

"แม่จ๊ะ งั้นแม่เปิดบริษัทดีไหม แบบว่าบริษัทรับทำความสะอาด หาลูกน้องมาช่วยแม่จะได้เบาแรงด้วย.."

"เอาแบบนั้นเหรอ?"

"จ๊ะแม่"

นั่นคือสิ่งที่เธอคิดว่ามันจะดีสำหรับแม่มากเพราะไม่ว่ายังไงคนก็ต้องมีบ้านมีห้องและบางคนเขาไม่ชอบทำความสะอาด บางคนเขาไม่มีเวลายังไงเขาก็ต้องหาคนมาช่วยทำ ถ้าเปิดเป็นบริษัทมันก็น่าจะมีความน่าเชื่อถือได้.. และมันก็ช่วยแม่ของเธอเบาแรงอีกต่างหาก

......

พรึบ.. แฮ่กๆๆ

เธอฝัน.. เธอฝันอีกแล้ว.. เธอเกลียดความฝันของตัวเอง.. เธอไม่อยากให้ความฝันของเธอเป็นจริงเลย.. แต่ถ้าความฝันนี้มันเป็นจริงขึ้นมาล่ะเธอจะต้องทำยังไง

เช้าที่ไม่ค่อยสดใสของเธอมันเป็นอะไรที่แบบ..วันนี้เธอจะรอดไหมเนี่ย อาการของเธอวันนี้มันอึนๆ มึนๆ ยังไงก็ไม่รู้คงเป็นเพราะความฝันที่ทำให้เธอกลัวจนเธอไม่กล้านอนต่อน่ะสิ.. ตกลง... เธอจะต้องทำยังไงต่อไปดี เธอจะเชื่อความฝันหรือเธอควรจะปล่อยผ่านไปดี..

ตึกตึกตึก..

"หลิน.."

เฮือก...

"ตกใจหมด.. หายแล้วเหรอ?"

"อือ.. เหลือแค่รอยถลอกนิดหน่อย.. ว่าแต่หลินเป็นอะไรน่ะ"

"ฝันไม่ค่อยดีเลย.."

"ยังไงล่ะที่ฝันไม่ดี.."

"คืองี้.."

เธอได้เล่าความฝันที่เธอพึ่งจะฝันไปเมื่อคืนให้กับเพื่อนร่วมงานคนสนิทฟัง.. เมื่อฝั่งนั้นฟังแล้วก็มีอาการตกใจเป็นอย่างมากแต่ถึงอย่างนั้นเพื่อนร่วมงานของเธอก็คอยปลอบใจและพูดให้กำลังใจเธอตลอดการรับฟัง..

"หลิน.. เอาแบบนี้ไหมถ้าหลินกังวล.. หลินก็วางแผนหาทางออกที่ดีที่สุดบางครั้งคนเราน่ะมีความสามารถมากกว่าที่ตัวเองคิดนะ.. หลินวางแผนเอาไว้สิว่าอยากจะให้อนาคตเป็นยังไง ต้องทำก่อนที่มันจะเกิด..บางครั้งเรื่องแบบนี้เอาหลักวิทยาศาสตร์มาตัดสินไม่ได้หรอก คนแถวบ้านเราหมายถึงบ้านเก่าที่ต่างจังหวัดเขาก็เป็นคนที่มองเห็นอนาคตด้วยความฝัน.. บางทีหลินอาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้.. ทำเถอะ เรื่องไหนที่ทำแล้วสบายใจเพื่อตัวเองและครอบครัว.. หลินทำเถอะ.."

"นั่นสิ.. ถ้าเราวางแผนก่อนมันก็น่าจะดีนี่นะต่อให้มันจะเกิดหรือไม่เกิดก็ตามแต่อย่างน้อยมันก็คืออนาคตที่เราสามารถกำหนดได้..."

ความฝันที่เธอพึ่งจะฝันไปมันไม่มีอะไรมาก.. ในฝันนั้นเธอเห็นว่าเธอนอนอยู่ที่โรงพยาบาลและเธอก็กำลังกำชับล็อตเอาไว้ว่าให้เอาสมุดโน้ตที่เธอจดเอาไว้น่ะเอาไปให้แม่.. ในฝันเธอไม่รู้หรอกว่าเธอป่วยเป็นอะไรแต่เธอนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยแล้วทุกคนมองเธอด้วยสีหน้าและแววตาที่เศร้าหมอง ในฝันมีเพื่อนร่วมงานของเธอคนนี้อยู่ด้วยเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ในฝันเพื่อนร่วมงานของเธอคนนี้จะมาคอยดูแลแม่และน้องของเธอ.. และในอนาคตเพื่อนร่วมงานของเธอคนนี้จะคอยซัปพอร์ตล็อตและแม่.. เธอควรจะเชื่อใช่ไหม?

เมื่อเธอมาถึงบ้านสิ่งแรกที่เธอทำก็คือเธอรีบคว้าสมุดโน้ตเล่มใหม่และเขียนทุกอย่างลงไปว่าภายภาคหน้าเธอจะเป็นยังไงและทุกคนควรจะทำแบบไหน.. เธอหวังว่ามันจะไม่เกิดขึ้น.. ในสมุดโน้ตเล่มนี้เธอได้กำชับเอาไว้แล้วว่าช่วยสานฝันของเธอให้เป็นจริงที เธออยากมีร้านอาหารหรือไม่ก็ทำอะไรเกี่ยวกับอาหาร.. ดังนั้นได้โปรดทำความฝันของเธอให้เป็นจริงที..