2

“เดินไหวไหม”

“ไหวค่ะ”

คนบอกว่าเดินไหวอุทานเมื่อลุก อลันตรงเข้ามาคว้าร่างน้อยบอบบางเอาไว้

“ขี่หลังพี่ไป”

“แต่พิมพ์ตัวหนักนะคะ เกรงใจพี่อลัน”

“งั้นก็รออยู่นี่”

น้ำเสียงเข้มดุของเขาทำให้เธอส่ายหน้าดิก เลยจำต้องปีนขึ้นหลังเขาอีกรอบเพื่อพากันไปสำรวจแหล่งน้ำ

พิมพ์บงกชหน้าแดงน้อยๆ เมื่อปทุมถันอวบอิ่มของเธอบดเบียดอยู่กับแผ่นหลังกว้างบึกบึนของเขา อลันสูงถึง 185 เซนติเมตร เขาเป็นผู้ชายร่างสูงใหญ่แข็งแรง กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ เพราะชอบออกกำลังกาย ผิวของเรียบตึง ใบหน้านั้นคมเข้มผสมกันอย่างลงตัวเพราะเป็นลูกเสี้ยว

เธอยอมรับว่าเขาหล่อเหลาหาตัวจับยาก แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด นิสัยใจคอเป็นสิ่งสำคัญ เธอรู้จักกับเขาในฐานะคู่หมั้นคู่หมายนานแล้ว แต่กลับไม่รู้จักนิสัยใจคอของเขาอย่างแท้จริง นี่คือสิ่งที่เธอปฏิเสธบิดาและเบี่ยงบ่ายครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อท่านพูดถึงเรื่องการแต่งงานเพราะปีนี้เธออายุยี่สิบสี่แล้ว ในขณะที่อลันเป็นหนุ่มวัยฉกรรจ์อายุสามสิบเหมาะสมที่จะมีครอบครัวได้แล้ว

เห็นเขาอายุสามสิบ แต่ความสำเร็จของเขายิ่งกว่าคนอายุหกสิบที่ทำงานมาทั้งชีวิตอีก เขามีธุรกิจมากมายและเกือบครึ่ง ค่อนไปทางธุรกิจสีเทาไม่แตกต่างจากบิดาของเธอ

จริงๆ บิดาของเธอก็ไม่ได้อยากมีเธอเป็นลูกหรอก แต่เธอก็ดันมาเกิดในท้องของผู้หญิงที่ท่านหลับนอนเพียงแค่คืนเดียว

“เสียงน้ำหรือเปล่าคะพี่อลัน”

น้ำเสียงดีใจของเธอทำให้เขาครางรับในลำคอ ผู้ชายที่ดูเคร่งขรึมติดจะเย็นชาอย่างเขาคาดเดาอารมณ์ได้ยากยิ่ง

เบื้องหน้าคือน้ำตกใสไหลเย็น พิมพ์บงกชอ้าปากค้างตาโต เธอรู้สึกกระหายน้ำเพราะกินน้ำทะเลเข้าไปพอสมควร ในขณะที่เนื้อตัวก็เหนียวเหนอะไปหมด ถ้าได้อาบน้ำชำระร่างกาย คงจะดีไม่น้อย

อลันวางหญิงสาวที่เขาแบกอยู่ลงริมน้ำ เธอกวักน้ำมาดื่ม ก่อนจะล้างหน้า น้ำเย็นฉ่ำให้รู้สึกสดชื่นไม่น้อย

เธอเห็นเขาใช้มีดตัดลำไม้ไผ่ข้างน้ำตก ก่อนจะนำมาเจาะรูด้านบนร้อยด้วยเชือกแล้วจุ่มลงไปในน้ำ

“เก่งจัง”

เธอชื่นชมเขาเมื่อเห็นเขาเอาลำไม้ไผ่พวกนั้นใส่น้ำบรรจุกลับไปกินที่ถ้ำ

“ตรงนั้นมีกล้วยป่า น่าจะพอทำให้เรามีอาหารกินในเย็นนี้” เขาชี้ไปยังกล้วยป่า เธอกลืนน้ำลายด้วยความหิวในทันที

“อาบน้ำไหม”

อลันเอ่ยถาม เธอรีบพยักหน้าทันที พิมพ์บงกชก้มมองสภาพของตัวเอง ถ้าได้อาบน้ำคงจะรู้สึกดีไม่น้อย

“รอเดี๋ยว”

เขาเดินไปสำรวจแหล่งน้ำตรงหน้า ก่อนจะกลับมาอีกครั้ง

“ตรงนั้นน้ำไม่ลึกมากลงไปอาบได้ อย่าลงไปที่ลึกอาจจะเกิดอันตรายได้ น้ำตกที่นี่น้ำแรงและมันก็อยู่ในช่วงฤดูฝน”

“ค่ะ”

เธอรับคำ เขายื่นสบู่ก้อนที่ควักออกจากกระเป๋ากางเกงให้เธอ เธอตาโตเล็กน้อย เขาเตรียมตัวมาพร้อมและดูรอบคอบมากจนเธอนึกขอบคุณ

หญิงสาวค่อยๆ อาบน้ำทั้งชุดที่เธอสวมอยู่ น้ำทะเลทำให้เนื้อตัวเหนียวเหนอะไปหมด เธอฟอกสบู่ไปทั่วทั้งเนื้อทั้งตัว ทำท่าจะหย่อนร่างลงไปในน้ำก็ต้องชะงักเมื่อเขาเลื่อนมือมาชโลมยาสระผมให้บนศีรษะ

“พี่อลันมียาสระผมด้วยเหรอคะ”

“ของใช้ติดตัวน่ะ”

เขาตอบเสียงขรึม ยาสระผมยี่ห้องนี้เป็นยี่ห้อที่เขาชอบเพราะมีกลิ่นหอมเฉพาะตัว

เธอหลับตาพริ้มเพราะได้กลิ่นหอมของแชมพูสระผม เป็นกลิ่นเฉพาะที่เขามักได้จากอลันยามเมื่อได้เจอกัน

เป็นครั้งแรกที่เธอได้สัมผัสใกล้ชิดกับเขาแบบเนื้อกายแนบชิดเช่นนี้

เขานั่งอยู่ทางด้านหลัง ท่าที่กำลังสระผมให้เธอทำให้หว่างขาของเขาแนบอยู่กับแผ่นหลัง

พิมพ์บงกชจะไม่หน้าแดงและร้อนผ่าวเลยถ้าเธอจะไม่รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่แข็งชันอยู่กลางกายเขา

“เสร็จแล้ว”

เธอรู้สึกว่าน้ำเสียงของเขาแหบพร่าเมื่อเอ่ยบอก เธอนั่งตัวแข็งเหมือนไม่รู้จะทำอะไรดี เขาเลยสอดมือเข้าใต้รักแร้แล้วหย่อนร่างเธอลงในน้ำ

พิมพ์บงกชหน้าร้อนผ่าวหนักกว่าเดิมเมื่อเธอรู้สึกว่ามือของเขาสัมผัสกับเต้านมอวบอิ่ม

เธอรีบมุดตัวลงใต้น้ำ เพื่อล้างตัวและแชมพูที่อยู่บนศีรษะ พอโผล่ขึ้นมาจากน้ำก็ต้องชะงักเมื่อเขาชะโงกหน้ามาใกล้ริมน้ำ ใบหน้าของเขากับเธอห่างกันเพียงแค่คืบ เธอกะพริบตาปริบๆ ใบหน้าแดงซ่าน

“รีบอาบเถอะ เราต้องทำอะไรอีกเยอะ”

เสียงเขาเข้มดุเหมือนเคย ก่อนจะผละออกห่างไปอาบน้ำบ้าง พิมพ์บงกชหัวใจเต้นแรง น่าแปลกที่ก่อนหน้านี้เธอกับเขาเจอกันบ่อย แต่เธอไม่เคยรู้สึกเหมือนครั้งนี้ อาจเป็นเพราะเธอรู้สึกว่าเขาพึ่งพิงได้กระมัง

เธอเห็นเขาขึ้นจากน้ำและเดินหายไปครู่ใหญ่ เหมือนไปทำอะไรสักอย่างก็รีบอาบน้ำบ้าง

เธอขึ้นจากน้ำด้วยเนื้อตัวเปียกปอน รู้สึกว่าสะอาดขึ้น เขาขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะพูดเสียงขรึมๆ เช่นเดิม

“ขึ้นมาเร็วๆ เราต้องรีบกลับกันแล้ว”