1

พิมพ์บงกชกะพริบตาถี่ๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นด้วยอาการมึนงง ใบหน้าของเธอรู้สึกแสบร้อนไปหมด คงเพราะแสงแดดที่แผดเผาสาดส่องลงมาบนใบหน้า เสียงคลื่นกระทบฝั่ง รู้สึกว่าร่างกายของตัวเองแช่อยู่ในน้ำครึ่งหนึ่ง

“พิมพ์โอเคไหม”

เสียงที่เอ่ยถามแหบห้าวและดูอ่อนแรงไม่ต่างกัน เธอเหลือบสายตาไปมองคู่หมั้นหนุ่มที่นั่งยองๆ อยู่ไม่ห่าง

เขายื่นมือมาประคองร่างของเธอขึ้น พิมพ์บงกชร้องเพราะอาการปวดเมื่อยที่เกาะกินไปทั้งร่าง

“โอ๊ย!”

“ไหวไหม”

“พิมพ์โอเคค่ะ”

เธอกัดฟันพูด นึกทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด เธอจำได้ว่าอลันพาเธอขับเรือหนีคนที่ตามฆ่าแต่ฝนตกหนักแล้วเกิดอุบัติเหตุเรือไปชนเข้ากับโขดหิน โชคดีนักที่เธอและเขารอดชีวิตมาได้

“เราคงต้องสำรวจเกาะกันก่อน”

สีหน้าของเขาอิดโรยไม่ต่างจากเธอ หญิงสาวรู้สึกได้ถึงลำคอที่แห้งผาก

“เดินไหวไหม”

อลันเอ่ยถามหญิงสาวที่เดินอยู่ด้านหลัง เธอพยักหน้าแต่ก้าวขาไม่ออก

“ขี่หลังพี่แล้วกัน”

พิมพ์บงกชไม่คาดคิดว่าเขาจะให้ขี่หลัง ปกติอลันเป็นคนเย็นชาไม่ใคร่จะสุงสิงกับเธอนัก แต่ในสภาวะเช่นนี้เขาดูมีน้ำใจอยู่มาก

“พี่อลันจะหนักนะคะ”

เธอบอกอย่างเกรงใจ เขาเองก็มีสภาพอิดโรยไม่ต่างจากเธอ

“พี่ไหว ปีนขึ้นมาเถอะ”

เขาเร่ง เธอจึงรีบทำตามอย่างไม่อิดออด กอดคอหนาของเขาเอาไว้ปีนขึ้นไปขี่หลังเขาในทันที

“ตรงนั้นมีถ้ำ เราน่าจะมีที่พัก”

เขาพาเธอไปนั่งพักตรงถ้ำ เดินสำรวจไปมาก่อนจะพยักหน้าพึงพอใจ

“พี่อลันจะไปไหนคะ”

เธอรีบคว้ามือเขาเอาไว้เมื่อเขาทำท่าจะหมุนกายเดินกลับไปยังทางเก่า

“จะไปสำรวจดูว่ามีอะไรจะช่วยเราได้บ้าง”

เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจ้ำอ้าวจากไป เพียงไม่นานเขาก็แบกเป้ใบใหญ่และข้าวของหลายอย่างตอนที่เรือแตกกลับมา

“มันลอยมาติดอยู่ตรงชายหาด น่าจะพอช่วยเราได้”

อลันรื้อข้าวของในเป้ออกมา เธอมองอย่างดีใจที่ของในนั้นมันมีประโยชน์หลายอย่างที่จะช่วยเหลือชีวิตเขากับเธอ

“พี่อลันคะ”

“ครับ”

“พวกไหนคะที่ตามฆ่าพิมพ์”

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พ่อของพิมพ์ศัตรูเยอะนี่นา”

“ใช่ค่ะ”

เธอตอบแล้วกัดปากตัวเอง แบบนี้นี่ไงเธอถึงไม่อยากแต่งงานกับอลัน

ผู้ทรงอิทธิพลน่ะดีอยู่นะ มีอำนาจมีบารมีและเงินทอง แต่เธอชอบชีวิตสุขสงบมากกว่า เธอเลยไม่อยากแต่งงานกับอลันตามคำขอของบิดา และบ่ายเบี่ยงเรื่อยมา ในขณะที่ท่านบอกว่าเธอต้องมีคนคุ้มครองไปตลอดชีวิตและอลันเหมาะสมที่สุด อีกทั้งธุรกิจของบิดาก็มากมาย เธอเป็นลูกสาวคนเดียวต้องสืบทอด แต่จะสืบทอดได้นั้นต้องแต่งงานกับคนที่มีอำนาจบารมีเหมือนท่าน

เธอว่าอลันก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก แต่เธอก็ยังชอบชีวิตสุขสงบของตัวเองมากกว่า เธอไม่กล้าปฏิเสธบิดาตรงๆ แต่รู้อยู่เต็มอกว่าท่านรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

อลันเป็นชายหนุ่มลูกครึ่งที่มีใบหน้าคมสันหล่อเหลา ตลอดระยะเวลาที่รู้จักกันเขาก็ให้เกียรติเธอมาตลอด เป็นเธอเองนี่แหละที่พยายามหลีกเลี่ยงเขา

“เราคงต้องพักกันในถ้ำนี้ก่อน อีกไม่นานคงมืด แล้วค่อยคิดว่าจะทำยังไงกันต่อดี”

“ค่ะ”

เพราะไม่รู้จะต้องทำยังไง ตอนนี้มีอลันเท่านั้นที่เธอจะพึ่งพิงได้ สิ่งที่เธอจะทำได้ก็แค่ตอบรับว่า “ค่ะ” แล้วก็นั่งมองเขารื้อข้าวของตาปริบๆ

อลันชวนเธอออกมาขับเรือเล่น แต่จู่ๆ ก็มีคนร้ายที่ไหนก็ไม่รู้ตามมาทำร้าย เขาขับเรือหนีจนเกิดอุบัติเหตุ ลอยมาติดเกาะแห่งนี้นี่แหละ

เธอมองไฟแช็ก มีด และเสื้อผ้าในเป้อย่างดีใจ แต่ก็แปลกใจที่ในเป้มีของพวกนี้ด้วย

“พี่ว่าจะไปท่องเที่ยวสักพักในเรือส่วนตัวเลยมีของพวกนี้ ไม่คิดว่าจะมาติดเกาะ ดีนะที่เอาของใส่เรือเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเราสองคนคงแย่”

เธอพยักหน้ารับรู้ จำได้ว่าอลันเป็นคนชอบท่องเที่ยว เขามักแบกเป้และเดินทางไปทั่วทุกมุมโลก ค่อนข้างเป็นผู้ชายที่ลุยๆ แต่อีกในบุคลิกหนึ่งเขาคือนักธุรกิจมาดเนี๊ยบที่ประสบความสำเร็จอย่างน่าอิจฉา

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบความเพียบพร้อมของเขา แต่เธออยากมีชีวิตสุขสงบมากกว่า

“เราต้องหาแหล่งน้ำ”

อลันเอ่ยบอกหญิงสาว มองเธอนิ่งอย่างใช้ความคิด

“รออยู่นี่ไหม”

“ขอพิมพ์ไปด้วยได้ไหมคะ พิมพ์ไม่อยากอยู่คนเดียว”

เธอกลัวว่าคนร้ายจะตามมาอีก