ตอนที่ 5 ง่ายเหมือนแม่

ตอนที่ 5

ง่ายเหมือนแม่

พายุกลับมาทันเห็นน้ำขิงลงมาเอาน้ำในห้องครัวพอดี ร่างเล็กในชุดนอนรัดรูปหากเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงละสายตาไม่ได้ แต่สำหรับลูกสาวของคนที่ขึ้นชื่อว่าแย่งความสุขไปจากแม่เขา แค่เห็นนิดเดียวเขาก็รู้สึกสมเพชอย่างบอกไม่ถูก

“คิดจะยั่วพ่อฉันอีกคนสินะ” ทีแรกเขาไม่ได้คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะนิสัยเหมือนแม่แต่คงจะจริงอยากที่ละอองบอกและแผนการทุกอย่างที่เขาเคยคิดเอาไว้ไม่คิดว่ามันกำลังจะเกิดขึ้นวันนี้!!

‘เธอต้องอยู่ที่นี่แบบไม่มีความสุข’

“เมื่อกี้ตอนลงไม่ได้ปิดไฟนี่” น้ำขิงเอ่ยออกมาเมื่อเปิดประตูเข้าห้องนอนตัวเอง แต่ภายในห้องกลับมืดสนิท

แป๊ะ! เสียงสวิตช์ไฟดังขึ้น

“คุณ!!” น้ำขิงตกใจกับภาพที่เห็น ร่างสูงนั่งไขว่ห้างตรงปลายเตียงของเธออย่างกับเป็นห้องของตัวเอง

“ตกใจทำไม นี่มันบ้านฉัน” เขาเอ่ยออกมาเงยหน้ามองร่างบาง

“แต่นี่มันห้องของฉัน คุณเข้ามาทำไม”

พายุเห็นหญิงสาวเริ่มจะหวาดกลัวก็เลยนึกสนุกขึ้นมา ลุกขึ้นเดินเข้าหาร่างบางช้า ๆ

“ฉันจะทำอะไรก็ได้ในบ้านหลังนี้! ห้องนี้! และรวมถึงตัวเธอด้วย” เขามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงสั้น คลุมด้วยเสื้อนอกหลวม ๆ พายุเดินไปชิดจนน้ำขิงถอยหลังติดกับฝาผนังห้อง

“แต่งตัวแบบนี้จะยั่วใคร พ่อฉันหรือคนใช้ในบ้านล่ะ!!” คำพูดดูถูกทำให้อีกฝ่ายโมโหขึ้นมา

“ทุเรศ!!” น้ำขิงมองหน้ากลับอย่างไม่เกรงกลัว

“เก่งขึ้นนี่... ตอนเด็ก ๆ ไม่เห็นจะปากดีแบบนี้เลย” เขาเอื้อมมือไปลูบไล้ทั่วร่างกายจนสามารถปลดเสื้อคลุมออกใช้สายตากวาดสำรวจจนน้ำขิงต้องสะบัดตัวหนีจากพันธนาการแต่ก็ไม่สำเร็จ

“ปล่อย!!”

“หึ กลัว!?”

“ทำไมฉันต้องกลัวคุณด้วย”

“เหรอ!!” พูดจบพายุโน้มลงไปหมายจะจูบร่างบาง แต่เขาไม่ได้คิดจะทำจริง ๆ แค่แกล้งให้อีกฝ่ายออกจากบ้านหลังนี้เท่านั้นเพราะผู้หญิงคนนี้ถ้าเป็นไปได้เขาก็ไม่อยากแตะต้องตัวเธอเลย

“คุณ!! จะทำอะไร!?” มือบางยกขึ้นมาดันแผงอกให้ขยับตัวออกห่าง

“หึ ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะ...”

“...ตอนเด็ก ๆ อยากเป็นน้องสาวฉันจนตัวสั่นไม่ใช่เหรอ” เขาเอื้อมมือบีบคางมนแน่น ไม่มีท่าทีจะเบามือกับผู้หญิงตรงหน้า

“คุณต้องการจะบอกอะไรกันแน่” น้ำขิงรู้ทันทุกอย่างว่าเขาต้องการแค่แกล้งเธอเท่านั้น

“บอกไป ผู้หญิงอย่างแม่เธอคงไม่เข้าใจ”

“หยุดว่าแม่ฉันแบบนั้นนะ”

“ทำไมจะพูดไม่ได้...”

“...เธอเองก็คงไม่ต่างอะไรจากแม่ คงง่ายเหมือนกัน”

เพียะ!!

“หยุดพูดจาดูถูกฉันกับแม่สักที” น้ำขิงฟาดฝ่ามือลงบนกรามคมเต็มแรง

“ดูถูกเหรอ...” พายุหันหน้ากลับมา

“...แบบนี้ต่างหากที่เรียกว่าดูถูก” พูดจบพายุเอื้อมมือบังคับหน้าน้ำขิงให้รับกับริมฝีปากของเขาทันที น้ำขิงพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงคนตรงหน้าไม่ได้ทำได้เพียงปิดปากตัวเองให้เรียบสนิทเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายทำอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้

ทว่าแค่นี้คิดเหรอว่าคนอย่างพายุจะยอมแพ้เขาเลื่อนมือมาบีบคางจนน้ำขิงเจ็บและเผลอเปิดปากให้ลิ้นร้อน ๆ รุกล้ำเข้าไปจนได้ ลิ้นใหญ่ดูดรัดลิ้นเล็กอย่างเอาแต่ใจจนเธอตัวอ่อนไปทั้งตัว

พายุยิ้มเมื่อเห็นว่าหญิงสาวสู้เเรงเขาไม่ได้และกำลังไร้เรี่ยวแรงหักห้ามความรู้สึก มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วกายสาวจนกอบกุมเต้าอวบและบีบเคล้นเบา ๆ น้ำขิงรีบดึงมือพายุออกเพราะถึงพายุจะไม่ชอบเธอแต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกอย่างที่กำลังทำอยู่

ตอนแรกพายุตั้งใจแค่จะแกล้งแต่พอได้สัมผัสร่างกายของเธอเขาก็ไม่สามารถหยุดความต้องการได้ กลิ่นหอมในกายมันช่างปลุกเร้าอารมณ์ได้ดี เขากดริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม น้ำขิงที่ไร้ประสบการณ์จึงเคลิ้มตามได้ง่ายกับสัมผัสที่เธอได้รับ

“อื้อ...”

“ปละ ปล่อย”

“จะปฏิเสธทำไม ทั้ง ๆ ที่เธอก็ชอบ...”

“...ผ่านมากี่คนแล้วล่ะ เพิ่มฉันอีกคนคงไม่เป็นไร”

ชายหนุ่มรีบกดจูบทันทีเพื่อไม่ให้น้ำขิงได้เถียง พายุเลื่อนอีกมือลูบไล้ไปทั่วร่างกายจนไปหยุดที่ไหล่บางพร้อมดึงสายเดี่ยวลงปลดตะขอชั้นในอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนดูดเลียตามผิวขาวจนถึงเต้านมที่ใหญ่ขนาดพอดีมือ

“สินค้าน่าพอใจ”

“ว้าย อย่ามองน่ะ” น้ำขิงรีบเอามือมาปิดบังความใหญ่โตตรงหน้าชายหนุ่ม

“ไหน ๆ ก็อยากเป็นน้องของฉันมาตั้งนาน ให้พี่ดูดหน่อยแล้วกัน”

เขาเลียริมฝีปากแล้วอ้าปากงับหัวนมชมพูเข้าไปทันที

“อย่า ฉันบอกว่าไม่ไง” น้ำขิงผลักหัวพายุออกแล้วตบเข้าไปที่หน้าเต็มแรงมือ

“เธอ! มานี่” พายุลากน้ำขิงแล้วเหวี่ยงไปที่เตียง น้ำขิงพยายามดิ้นแต่ก็สู้แรงชายหนุ่มไม่ได้ เขาขึ้นคร่อมร่่างบางเอาไว้

“ถ้าคิดจะอยู่ที่นี่ก็ต้องจ่ายค่าที่อยู่...”

“...เป็นอะไรดีน้า ตัวเธอแล้วกัน” ก่อนจะย้ำประโยคหลังด้วยความสะใจ

“ไอ้บ้า เป็นบ้าหรือไง”

“นี่!! อย่ามาทำเป็นไม่เคยหน่อยเลย เธอเองก็คงง่ายเหมือนแม่” เขาไม่คิดที่จะหยุดดูถูกผู้หญิงตรงหน้ามั่นใจอย่างมากว่าเธอเป็นอย่างที่คิด

น้ำขิงมองพายุตาแข็ง เธอไม่คิดว่าผู้ชายผู้ดีอย่างพายุจะปากร้ายและดูถูกผู้หญิงแบบนี้

“ทำไมมองหน้าฉัน อยากมากใช่ไหม”

ไม่รอให้หญิงสาวพูด พายุบีบหน้าอกหญิงสาวจนซ้ำเป็นรอยนิ้วมือตามแรงแค้นที่สะสมมา มือใหญ่เลื่อนลงต่ำจนมาถึงจุดสำคัญของผู้หญิงในขณะที่มือใหญ่กำลังล้วงเข้าไปในร่มผ้า

ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ พายุหันไปตามเสียงที่ดังจากประตู น้ำขิงพยายามผลักดันเขาออกจากกายเมื่อได้โอกาส

“น้ำขิงนอนรึยังลูก”

“บอกแม่เธอไปว่ากำลังนอน!!” พายุขู่เสียงแข็ง

“ยังค่ะแม่ เดี๋ยวขิงเปิดประตูให้ค่ะ” เธอเองไม่ได้คิดจะทำตามคำขู่สักนิด

“เธอ!!”

กรอด! เสียงกัดฟันพายุดังขึ้นตามอารมณ์โกรธจัด เขารีบลุกขึ้นแล้วปีนไปทางหน้าต่างทันที

ตึก! ตึก!

น้ำขิงรีบวิ่งไปใส่กลอนหน้าต่างเพื่อกันไม่ให้ชายหนุ่มเข้ามาได้อีกแล้วรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปเปิดประตู

“ทำไรอยู่ ทำไมเปิดช้าจัง” น้ำตาลเอ่ยถาม

“อ้อ พอดีขิงเพิ่งออกจากห้องน้ำอะค่ะ...” น้ำขิงพ่นคำโกหกเพื่อกลบเกลื่อน

“...แม่มีไรหรือเปล่าคะ”ก่อนที่จะเปลี่ยนเรื่องถามออกไป

“แม่เอานมมาให้ เป็นไงบ้างอยู่ได้ไหม” น้ำตาลเป็นห่วงลูกสาวกลัวจะลำบากใจที่ต้องมาอยู่บ้านหลังนี้

“ขิงว่าจะหาอะพาร์ตเมนต์ด้านนอกอะค่ะ”

“ทำไมไม่อยากอยู่กับแม่เหรอ”

“เปล่าค่ะ ขิงแค่อยากย้ายไปอยู่ใกล้ที่ทำงาน”

น้ำขิงไม่กล้าบอกเหตุผลที่แท้จริงจึงแก้ตัวไปให้แม่สบายใจ

“นะคะ ยังไงเราก็นัดเจอกันได้นี่” น้ำขิงอ้อนเดินเข้าไปกอดผู้เป็นแม่

“ตามใจลูกแล้วกัน” เธอเองก็ไม่ได้ขัดใจอะไรลูกมาก

“ขอบคุณค่ะแม่”

“เอ๋!!”

ทว่า... จู่ ๆ น้ำตาลเอ่ยออกมาเหมือนกับเห็นอะไรผิดปกติ

“อะไรคะ” น้ำขิงตกใจเมื่อเห็นแม่จ้องมองบริเวณลำคอ

“ไม่ร้อนเหรอ คลุมจนจะปิดหน้าอยู่แล้ว มานี่เดี๋ยวแม่ใส่ให้” น้ำตาลขยับเข้าใกล้

“เอ่อ... ไม่เป็นไรค่ะ ขิงรู้สึกหนาว ๆ อะค่ะ”

“ไม่สบายหรือเปล่า” คำแก้ตัวของลูกสาวทำเอาคนเป็นแม่เป็นห่วงเอื้อมมือมาแตะหน้าผาก

“เปล่าค่ะ...”

“...เดี๋ยวขิงจะรีบเคลียร์เอกสารส่งกลับมหา’ลัยด้วย..แม่มีไรอีกไหมคะ” น้ำขิงตัดบทก่อนที่จะโดนจับได้

“โอเค งั้นแม่ไปนอนก่อนนะ... อย่านอนดึกล่ะ”

“ค่ะแม่”

ปึง!! เมื่อประตูห้องถูกปิดสนิท

“เฮ้อ!” น้ำขิงถอนหายใจโล่งอกออกมาทันทีที่แม่ไม่เห็นรอยบ้า ๆ จากหมอนั่น

ทว่า...

ก๊อก ๆ ก๊อก ๆ

เสียงเคาะเรียกจากหน้าต่างดังขึ้น น้ำขิงรู้ดีว่าเป็นใคร แต่เธอเลือกที่จะเดินไปปิดม่านแล้วเดินกลับมาขึ้นเตียงนอนอย่างไม่สนใจ

“ยายเด็กบ้า” พายุโกรธจัดที่น้ำขิงไม่ยอมเปิดหน้าต่างให้เข้าไป

“อย่าให้ถึงทีฉัน ครั้งหน้าไม่รอดแน่!” เขาพึมพำออกมาและปีนข้ามระเบียงเดินไปฝั่งห้องนอนของตนเองแล้วกระโดดข้ามหน้าต่างเข้าห้องนอนทันที พายุโกรธจัดที่โดนน้ำขิงหักหน้าไม่ยอมทำตามที่เขาบอก อย่างไรเขาก็ไม่ปล่อยให้หลุดมือเป็นครั้งที่สองแน่นอน...