ตอนที่ 6

ตอนที่ 6

“คุณชอบผู้ชายที่มีประสบการณ์เหรอครับ” ทัพพ์ถามเสียงพร่าไปเล็กน้อย ที่เขาเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าแค่โดนเธอจ้อง ลูกชายสุดรักของเขาก็ดูจะตื่นๆ จนต้องขยับขาไปมาเพื่อระบายความอึดอัด

“นายเป็นอะไร”

“จะให้ผมตอบตามตรงเลยหรือเปล่า” ประกายตาเต็มไปด้วยการล้อเลียน ที่พิมพ์พิศาเห็นแล้วไม่ชอบใจ แต่ถึงจะไม่ชอบยังไง อย่างไรเสียคืนนี้เธอก็จะพาหนุ่มคนนี้ไปด้วยให้ได้

“นายอย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ”

“ก็คุณเล่นมาจ้องเป้ากางเกงผมตาไม่กะพริบ ผมก็ต้องขยับขาไปมาเพื่อระบายความอึดอัดบ้างสิครับ เพราะลูกชายตัวดีของผมมันตื่นเพราะสายตาของคุณ” ทัพพ์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงรื่นเริง ผิดกับคนฟังที่ผิวหน้าร้อนราวกับมีคนเอาไฟร้อนมาอังหน้า

“ทะลึ่ง!” พูดจบพิมพ์พิศาก็แสร้งไปหยิบแก้วเครื่องดื่มมาดื่มจนหมดแก้ว ใจก็ภาวนาขอให้เพื่อนๆ กลับมานั่งที่กันเสียที แต่คำภาวนาของเธอดูจะไม่ผล เพราะบรรดาเพื่อนรักหันมายิ้ม แล้วโบกไม้โบกมือให้ แล้วก็ไปเต้นกันต่อ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ” ทัพพ์บอกยิ้มๆ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวไปเสียงหวานแต่ติดจะห้วนก็ดังขึ้น

“นายเลิกงานกี่โมง”

“ตีสองครับ” คำตอบของพนักงานหนุ่มทำให้พิมพ์พิศาทำหน้าเซ็ง เพราะตอนนี้มันเพิ่งห้าทุ่ม หากให้เธอมานั่งรออีกฝ่ายจนเลิกงาน เธอคงต้องนั่งรอจนเมื่อยก้น

“นายไปเรียกผู้จัดการร้านมาพบฉันที ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยกับเขา” เธอออกคำสั่งเสียงเรียบ หากแต่พนักงานหนุ่มกลับยังคงนิ่งเฉยและมองมาที่เธอจนเธอต้องย้ำว่าให้ไปตามผู้จัดการร้านมาพบ

“แล้วคุณต้องการพบผู้จัดการทำไมครับ”

“ไปตามมาเถอะ แล้วนายไม่ต้องกลัวว่าฉันจะฟ้องเรื่องการทำงานของนาย ฉันรับรองว่านายไม่โดนไล่ออกแน่นอน”

“ได้ครับ” ทัพพ์จำใจไปเรียกผู้จัดการร้าน แต่ขณะกำลังจะเข้าไปตามผู้จัดการก็เจอกับเจ้าของผับเข้าเสียก่อน

“ทัพพ์! ในผับมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ท่าทางแกดูรีบร้อน” นัฐพลทักพนักงานหนุ่ม ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้าไปพบผู้จัดการร้าน

“ไม่มีอะไรครับคุณนัฐพล แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งต้องการพบผู้จัดการ ผมก็เลยรีบมาตามไปพบครับ”

“ใคร”

“ผมก็ไม่ทราบชื่อเหมือนกันครับ”

นัฐพลฟังแล้วก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกทัพพ์ให้ไปเชิญหญิงสาวขึ้นไปพบเขาที่ห้องทำงาน