ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

“นายมีความลับหรือไงถึงไม่ยอมบอก หรือว่านายเป็นพวกหนีคดี” คราวนี้พิมพ์พิศาทำใจกล้าหันมาจ้องหน้าพนักงานหนุ่มแบบตรงๆ แต่มองได้เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นก็ใจเต้นรัวยามที่ได้สบตากับพนักงานหนุ่ม

“หน้าตาผมดูเป็นผู้ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“ก็นายไม่ตอบคำถามของฉัน”

“ผมไม่เคยทำผิดเรื่องกฏหมาย”

“งั้นนายก็บอกฉันมาสิ” พิมพ์พิศาชักหงุดหงิด เมื่อพนักงานหนุ่มไม่ยอมบอกเสียที

“แล้วทำไมผมต้องบอกคุณผู้หญิงด้วย”

“ตกลงนายจะตอบคำถามฉันไหม หรือถ้าฉันอยากรู้ฉันต้องจ่ายเงินก่อน งั้นนายก็เรียกมาเลยว่าต้องการเท่าไหร่ ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น” พิมพ์พิศาบอกอย่างใจป้ำ ก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าพนักงานหนุ่มอีกครั้ง ขณะที่ทัพพ์ก็นึกสงสัยว่าทำไมลูกค้าคนสวยคนนี้ถึงอยากรู้ประวัติเขา

“ฉันจะให้นายห้าหมื่น ถ้าคืนนี้นายไปอยู่กับฉันทั้งคืน” พิมพ์พิศาเป็นฝ่ายนำเสนอ เมื่อพนักงานไม่ยอมพูดอะไร แล้วถ้าพนักงานหนุ่มคนนี้ยอมตกลงรับข้อเสนอ เธอก็จะจ้างต่อเพื่อให้มาเป็นบอดี้การ์ด เป็นแฟนกำมะลอ หรือเป็นอะไรก็ได้ที่เธออยากให้เป็น จนกว่าเธอจะได้เจอผู้ชายคนใหม่ที่รักและจริงใจกับเธอเพียงคนเดียว

“ผมไม่ใช่ผู้ชายขายตัวนะครับคุณผู้หญิง” นาทีนี้ทัพพ์เริ่มเข้าใจแล้วว่าลูกค้าสาวคนสวยต้องการอะไร

“ฉันก็คิดอยู่แล้วว่านายไม่ใช่ แต่ฉันก็อยากเสนอเงินให้นายดู เผื่อนายจะคิดใหม่ เพราะเงินที่ฉันจะจ่ายให้นาย มันไม่น้อยเลย แล้วฉันก็คิดว่ากว่านายจะหาเงินจำนวนนี้มาได้ นายคงต้องใช้เวลาหาอยู่หลายเดือน แล้วนายไม่ต้องกลัวว่าคืนนี้ฉันจะไล่ปล้ำนาย เพราะที่ฉันจะจ้างนายไปคืนนี้ ฉันก็แค่อยากมีเพื่อนอยู่ด้วยก็เท่านั้น” คำตอบของสาวสวยยิ่งทำให้ทัพพ์ที่ต้องการเงินเพื่อเอาไปซื้อบ้านสักหลัง จะได้อยู่เป็นหลักแหล่งเสียทีถึงกับทำหน้าเครียด ไม่เข้าใจว่าสาวสวยคนนี้คิดอะไรอยู่ แล้วถ้าเขาไม่ยอมรับข้อเสนอ เธอจะไปเสนอให้คนอื่นหรือไม่

“จะไม่มีเรื่องอย่างว่ามาเกี่ยวข้องใช่ไหมครับ”

“พูดเหมือนนายยังบริสุทธิ์”

“ถ้าผมยังบริสุทธ์จริง มันแปลกเหรอครับ” ทัพพ์ถามกลับสีหน้าเรียบเฉย แต่ใจชักกรุ่นๆ ขึ้นมาแล้วเหมือนกัน ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มและสายตาของเธอ เขาก็อยากกระชากเธอมานอนครวญครางอยู่ใต้ร่าง จะได้รู้กันไปเลยว่าคนอย่างเขาที่ไม่ได้ปรารถนาการมีเซ็กส์บ่อยๆ จะอ่อนประสบการณ์

“ก็ไม่แปลกหรอก แต่ฉันแค่ไม่อยากเชื่อว่านายบริสุทธิ์” พิมพ์พิศาใจกล้าบ้าบิ่นถึงขนาดมองสำรวจเรือนร่างของพนักงานหนุ่ม และหยุดนิ่งสายตาไว้ที่บางสิ่งนานเป็นพิเศษ จนผิวหน้าของเธอเห่อร้อนจึงได้ถอนสายตาออกมาจากสิ่งนั้น