ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

“แกสามคนอย่าห่วงฉันเลย ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แล้วที่ฉันชวนพวกแกมาวันนี้ ฉันก็แค่อยากมาทิ้งทวนความเศร้าเท่านั้นแหละ แล้วจากนี้ไปฉันจะเป็นคนใหม่ ลืมความรักห่วยแตกของผู้ชายเลวๆ ให้หมด” พิมพ์พิศาพูดแทรกขึ้น ก่อนที่เพื่อนๆ จะถกเถียงกันมากไปกว่านี้ อีกอย่างเธอก็ฟูมฟายเสียน้ำตาให้กับความรักห่วยๆ มานานเกินไปแล้ว มันถึงเวลาที่เธอจะปรับเปลี่ยนตัวเองแล้วเดินหน้าต่อไป เพราะบนโลกนี้ไม่ได้มีผู้ชายคนนั้นคนเดียว

“ถ้าแกไม่เป็นอะไรแล้ว งั้นพวกเราลุกไปเต้นกันสักหน่อยเถอะ ฉันนั่งจนเมื่อยก้นไปหมดแล้ว” อัสมาโยกตัวไปตามจังหวะเสียงเพลง ที่ยิ่งดึกก็ยิ่งเร้าใจจนอยากจะลุกขึ้นยืนบนโต๊ะแล้วเต้นให้สาแก่ใจ เพราะไหนๆ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปทำงานแล้ว วันนี้ก็เอาให้มันสุดๆ ไปเลย และเมื่อทุกคนเห็นตรงกัน ทั้งสี่สาวก็ลุกออกไปโชว์ลีลาจนบรรดาหนุ่มพากันหันมอง

ทว่าพิมพ์พิศาก็เต้นไปได้ไม่กี่นาทีเธอก็เดินกลับมาที่โต๊ะแล้วนั่งมองเพื่อนๆ วาดลีลากันต่อไป กระทั่งพนักงานหนุ่มที่เธออยากรู้จักเดินมาพบ

“คุณผู้หญิงต้องการพบผมเหรอครับ” พนักงานหนุ่มถามจบก็พร้อมรับออร์เดอร์จากลูกค้าสาวสวย

พิมพ์พิศายิ้มให้เล็กน้อยแล้วมองสำรวจอีกฝ่าย เธอยอมรับเลยว่าพอได้มองใกล้ๆ หนุ่มคนนี้หน้าตาดีใช้ได้ แถมหน่วยก้านก็ดี

“นายชื่ออะไร” พิมพ์พิศาถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว

“ทัพพ์ครับ” ทัพพ์ รันธนนันท์ พนักงานหนุ่มที่ทำให้สาวสวยอย่างพิมพ์พิศาสะดุดสายตาตั้งแต่แรกเห็นตอบกลับเสียงราบเรียบ

“สั้นๆ แค่นี้เลยเหรอ”

“ครับ สั้นๆ แต่อย่างอื่นผมไม่สั้นนะครับ” เมื่อถูกกวนมาทัพพ์จึงตอบแบบกวนกลับไปบ้าง

“นายนี่ตลกดีนะ” พิมพ์พิศาหัวเราะกลบเกลื่อนอาการไม่พอใจของตัวเอง จากคำพูดสองแง่สองง่ามของพนักงานหนุ่ม

“จะว่าผมทะลึ่งก็ได้ครับ” เพราะถ้าเขาเดาไม่ผิดลูกค้าสาวคนสวยคงแอบด่าเขาอยู่ในใจ ในเมื่อคำพูดของเขามันชวนลงต่ำ

พิมพ์พิศายิ้มเล็กน้อย แล้วถามคำถามต่อไป “นายอายุเท่าไหร่ พ่อแม่ของนายเป็นใคร ทำอาชีพอะไร แล้วนายมีแฟนหรือยัง”

“คุณผู้หญิงอยากรู้เรื่องส่วนตัวของผมไปทำไมครับ” เพราะเขาไม่อยากบอกใครสุ่มสี่สุ่มห้าว่าเป็นใคร เนื่องจากมารดากำชับไว้ว่าอย่าไปบอกประวัติกับใครหากไม่จำเป็น อีกอย่างทุกวันนี้เขาก็ยังนึกสงสัยไม่หายว่าทำไมจะต้องย้ายบ้านอยู่บ่อยๆ พอถามมารดา ท่านก็บ่ายเบี่ยงไปเรื่อยจนเขาเลิกถาม