บทที่ 8 เรามานอนกันอีกสิ...

AT AVARAN

ซิลีนทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ภายในห้องทำงานด้วยความเหนื่อยล้า อาชว์พาเธอมาส่งทันเวลาประชุมและมันก็ผ่านไปได้ด้วยดี ลมหายใจร้อนๆถูกถอดถอนออกมา นอกจากจะไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหญิงสาวก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเลยทั้งวันจนอาการปวดท้องโรคกระเพาะที่เคยเป็นบ่อยๆก็เริ่มถามหา

มือบางกดท้อง นิ่วหน้าเจ็บปวด แต่ก็ยังไปหาอะไรกินตอนนี้ไม่ได้เพราะเธอต้องหามือดีที่สลับสคริปต์และปั่นป่วนจนงานของเธอเกือบพัง ขณะที่ร่างสูงที่นั่งอยู่โต๊ะอีกฝั่ง จ้องมองหญิงสาวไม่วางตา นอกจากจะไม่ขอบคุณเขาสักคำที่ช่วยเธอในวันนี้ ยังเอาแต่นั่งเงียบไม่พูดจาทำราวกับว่าเขาไม่มีตัวตน

"ฮัลโหล... ไอเท็มถ้ามาถึงออฟฟิศแล้วเข้ามาหาฉันที่ห้องหน่อย" ซิลีนโทรตามไอเท็มที่ยังอยู่ที่ห้างเพราะต้องเก็บงานและจัดการสิ่งที่เหลืออยู่กับนัทคู่หูคนสนิท

"คุณ..." อาชว์เดินเข้ามาหยุดตรงหน้าโต๊ะทำงานของซิลีน โน้มตัวลงเท้ามือสองข้างบนโต๊ะของเธอ

"หืม?"

"ลืมอะไรไปหรือเปล่า" เขาเลิกคิ้วถาม

"ลืมอะไร?" หญิงสาวยังคงไม่รู้ตัว

"คำขอบคุณ"

คำตอบของชายหนุ่มไม่ได้ส่งผลอะไรกับซิลีน เธอเบนสายตาหนีเขาหันไปจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊ค ไล่เช็กหาอีเมลแปลกๆที่อาจจะมีคนเข้ามาแอบส่งสคริปต์ปลอมไปให้พิธีกรวันนี้

"หึ! จะไม่ขอบคุณผมสักคำเลยจริงดิ... อุตส่าห์เอาสคริปต์ไปให้แถมยังบิดมอเตอร์ไซค์เสี่ยงตายมาส่งให้ทันเข้าประชุม" เหลือเชื่อเลยกับผู้หญิงตรงหน้า

"ทำงานเหนื่อยแทบตาย หวังแค่คำขอบคุณเองเหรอ?" ซิลีนถามกลับ

อาชว์ยิ้มมุมปากขึ้นมาในทันทีเมื่อเธอถามเขากลับแบบนั้น

"แสดงว่าผมหวังอย่างอื่นได้... ใช่ไหมครับพี่ซิลีน" ถามพลางแลบลิ้นร้อนเลียริมฝีปากตัวเอง จ้องมองเธอที่ขณะนี้เสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆกระดุมหลุดจนมองเห็นร่องอกอวบอิ่มชัดเจน

"เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวทีมพอใจไหม" ซิลีนหันมองอาชว์อย่างรำคาญที่เขามัวแต่กวนเธอไม่เลิก ถึงจะรู้ว่าคำพูดกำกวมชวนคิดของเขานั้นหมายถึงอะไร แต่เธอก็ไม่อยากไปขยี้ให้มันลึกลงไปอีก

"ถามจริง... คุณไม่ติดใจผมบ้างเลยหรือไง" ไหนๆก็ไหนๆแล้วเขาขอถามเธอตรงๆเลยแล้วกัน

"ว่าไงนะ?" คิ้วเรียวขมวดมองเขา

"เซ็กส์ของผมมันห่วยแตกขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"นี่! ฉันบอกแล้วไงว่าเราจะไม่พูดถึงเรื่องนั้น!" ซิลีนรีบชำเลืองมองผ่านกระจกใสไปยังนอกห้อง กลัวจะมีใครมาเห็นหรือ ได้ยิน

"ผมยังไม่ตกลงเลยนะว่าจะทำตามกฎของคุณ" เขายิ้มชอบใจเมื่อได้เห็นท่าทีแตกตื่นของเธอ

"ปัญญาอ่อนหรือเปล่า! คุณต้องการอะไรว่ามาเลยดีกว่า ฉันขี้เกียจจะเล่นไร้สาระด้วยแล้วนะ!" พอตะเบ็งเสียงดังความเจ็บจี๊ดที่ช่องท้องก็ปรี๊ดขึ้นมา ซิลีนนิ่วหน้าเม้มปากแน่น

"เป็นอะไรครับ" อาชว์มองเห็นอาการนั้น

"ช่างฉันเถอะ! ตอบมาสักทีว่าคุณต้องการอะไร! จะมาแกล้งฉันแบบนี้ทำไม!"

เขาคิดเรื่องนี้มาทั้งคืน... หลังจากที่คุยกับฟาน ตอนนี้ได้คำตอบแล้ว...

"เรามานอนกันอีกสิ..." นั่นแหละสิ่งที่เขาต้องการ

หญิงสาวเลิกคิ้วมองชายหนุ่มอย่างตะลึงงัน... คือแน่นอนอยู่แล้วว่าเซ็กส์ของเธอมันเลิศจนเขาติดใจ แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมาว่าอยากนอนกับเธออีก

"ที่... ที่คุณตามมาฝึกงานนี่ก็เพราะอยากนอนกับฉันอีกรอบงั้นเหรอ?"

"ก็ไม่เชิงว่าอยากนอนกับคุณอีก แต่ผมแค่อยากจะมั่นใจว่าสิ่งที่ผมติดใจน่ะมันคือเซ็กส์หรือคุณ" เขาตอบตรงๆ

"ฮ่ะๆ" ซิลีนกดความเจ็บปวดจากอาการโรคกระเพาะแล้วหัวเราะออกมาจนตัวโยน

"หัวเราะอะไร" ชายหนุ่มสงสัยว่าคำตอบของเขามันน่าหัวเราะตรงไหน คิดมาดีแล้วว่าต้องพูดแบบนี้ และมันก็เป็นประโยคที่เจ๋งสุดๆ... สำหรับเขาคนเดียว...

"เด็กน้อย..." หญิงสาวลุกขึ้นยืน เอื้อมมือไปลูบหัวอาชว์เอ็นดู จนร่างสูงนิ่งอึ้งไปกับการกระทำนั้น

"คุณน่ะก็แค่ติดใจเซ็กส์ของฉัน ไม่ว่าจะเซ็กส์หรือฉัน มันก็เหมือนกันนั่นล่ะ มันทำให้เด็กน้อยคนนี้ว้าวุ่นใช่ไหม หืม?" มือบางเคลื่อนจากหัวมาลูบคางเขา... ทำเหมือนว่ากำลังเล่นอยู่กับลูกหมา

หมั่บ!

"จะทำอะไร!" ซิลีนเลิกคิ้วถาม เมื่ออาชว์คว้ามือที่ลูบคางเขามากุมไว้แน่นแล้วกระชากแรงจนเธอต้องโน้มตัวเข้ามาใกล้อย่างฝืนไม่ได้

"ผมไม่ใช่เด็กน้อย..." เขาจ้องเธอนิ่ง

"อ่ะ เด็ก ม.ต้นก็ได้" ซิลีนยังคงท้าทาย คิดว่าเขาคงไม่กล้าทำอะไรโจ่งแจ้งในที่ทำงาน... ซึ่งเธอคิดผิด...

"ถ้าผมเป็นเด็ก ม.ต้น คุณก็เป็นป้าแก่ๆ"

"งั้นคุณก็ติดใจป้าแก่ๆคนนี้สินะ? นี่! ฉันแนะนำให้นะว่าคุณน่ะไปหาผู้หญิงสักคนเถอะ หน้าตาดีหุ่นดีแบบนี้เกี่ยวเอาตามผับก็ได้ ผู้หญิงยอมอยู่แล้ว ถ้าไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเดี๋ยวฉันสอนให้ก็ได้... เพราะยังไงฉันก็ไม่มีวันนอนกับคุณอีกรอบแน่ๆ" ซิลีนถลึงตามองอาชว์อย่างโชว์เหนือ

ร่างสูงกัดฟันกรอดอย่างไม่ชอบใจ ทำไมการจะเอาชนะผู้หญิงตรงหน้าถึงได้ยากเย็นนัก... ให้เขาไปเอากับผู้หญิงคนอื่นน่ะเหรอ... ไม่มีทางหรอก!

"ทำไม... คุณกลัวว่าจะมีคนในออฟฟิศรู้เรื่องของเราขนาดนั้นเลยเหรอ?"

"เคยบอกไปแล้วนี่... ว่าฉันไม่เอาเพื่อนร่วมงาน ยิ่งลูกเจ้านายยิ่งไม่เอา!" ที่จริงเธอไม่เคยนอนกับใครซ้ำรอบสองต่างหากไม่ใช่เพราะขี้เบื่อหรืออะไร แต่เพราะกลัวจะรักยังไงล่ะ...

"แต่ผมจะเอา!"

"อื้อ!"

ปากแดงโดนประกบอย่างแรง ก่อนที่เขาจะบดขยี้เธออย่างหนักหน่วงแล้วสอดลิ้นเข้าไปตวัดเกี่ยวอย่างเร่าร้อนและโหยหา... ซิลีนอ่อนระทวยเพราะรสจูบ ยิ่งร่างกายอ่อนแอจากงานหนักพอออกแรงสู้ก็รู้ว่าสู้เขาไม่ไหว...

"ฮึก!" อาชว์ถอนจูบมาจ้องคนแก้มแดงด้วยแววตามีชัย

"ไอ้เด็ก... อื้อ!"

คำด่าถูกกลืนหายลงคอ ตามด้วยเสียงคราง นับว่าเป็นครั้งที่สามที่เขาจู่โจมจูบเธออย่างไม่ตั้งตัว...

พรึ่บ!

จังหวะนรกเกิดขึ้นเมื่อประตูห้องทำงานถูกเปิดออก

"อีเจ๊... เชี่ย!!! อีเจ๊!!!" ไอเท็มแหกปากเสียงดัง ยืนมองสองคนจูบกันตาค้าง

"เห้ย!" ต่อมาคือเสียงแสดงความตกใจของนัท...

พลั่ก!

ซิลีนที่ตั้งสติได้ ออกแรงผลักอาชว์ให้ออกห่างอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร่างบางจะหมดสติร่วงลงที่พื้น...

ภายในห้องพยาบาลของบริษัท ซิลีนยังคงสลบไสลจากความเหนื่อยล้าและหมดแรงเพราะขาดอาหาร เวลาเกือบหนึ่งทุ่ม พยาบาลประจำห้องได้กลับไปก่อนแล้ว มีเพียงไอเท็ม นัทและอาชว์เท่านั้นที่ยังอยู่

"คุณอาชว์กลับไปก่อนก็ได้ฮะ เดี๋ยวผมกับเท็มอยู่ดูพี่ซิลีนเอง" นัทเอ่ยขึ้นอย่างกระอักกระอ่วนภาพคนทั้งสองจูบกันยังไม่หายไปจากหัวสมอง

"จริงด้วย... นี่ก็จะทุ่มแล้ว พี่ซิลีนเป็นลมบ่อยค่ะเพราะไม่ค่อยกินข้าวเวลาทำงาน เดี๋ยวไม่นานก็คงตื่น คุณอาชว์ไม่ต้องอยู่เฝ้าก็ได้ค่ะ" ไอเท็มยิ้มแหยๆ

"ทั้งๆที่รู้ว่าเจ้านายไม่ค่อยกินข้าวจนเป็นลมบ่อยๆพวกคุณก็ยังไม่หาอะไรมาให้เขากินแถมยังมองว่ามันเป็นเรื่องปกติอีก... แบบนี้มันโอเคแล้วเหรอครับ" ร่างสูงเลิกคิ้วถามสองคู่หู ยืนกอดอกจ้องหน้าด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจนัก

ตึง!

ราวกับโดนกระโดดถีบขาคู่... ไอเท็มและนัทหันมามองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย

"เอ่อ..."

"ผมจะอยู่เฝ้าพี่ซิลีนเอง พวกคุณสองคนช่วยออกไปหาซื้ออาหารมาให้ที เวลาเขาตื่นมาจะได้กินข้าวแล้วก็กินยาที่พยาบาลเตรียมไว้ให้" อาชว์ไม่ได้ทำตัวเป็นเด็กไม่ประสีประสาเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าคนอื่น เว้นแต่กับซิลีนที่คิดอยากจะแกล้งเลยชอบกวนประสาทเธอ

"ค่ะ/ครับ" เจ้าสองคนตอบรับแล้วรีบกุลีกุจอออกจากห้องไปโดยทันที...