บทที่ 7 งานเข้า

AT Loen Shopping Mall

ณ ห้างสรรพสินค้าชั้นนำใจกลางเมือง ซิลีนยืนคุยงานอยู่กับออร์แกไนเซอร์เจ้าปัญหา หญิงสาวหรี่ตาจ้องมองชายหนุ่มที่พยายามอธิบายเหตุผลโง่ๆแสนจะฟังไม่ขึ้น

"นายแบบรับงานซ้อนยกชุด... อีกสองชั่วโมงอีเวนท์จะเริ่มแล้ว คุณจะมาแก้ตัวว่าไม่รู้ไม่ได้! นี่ยังไม่รวมถึงเรื่องเวทีห่วยๆกับสคริปต์ที่พิธีกรควรจะได้อ่านและจำก่อนหน้าหนึ่งวัน!" มือบางยกขึ้นเท้าเอวคอด ถอนลมหายใจออกมาอย่างทนไม่ไหว เธอไม่ได้นอนเลยทั้งคืน ตั้งแต่ที่ไอเท็มมาบอกว่าอีเวนท์มีปัญหาเธอก็รีบดิ่งมาที่ห้องนี้ มาจัดการกับส่วนที่เห็นปัญหาในตอนนั้นคือเรื่องของเวทีและสคริปต์ของพิธีกรที่คุยกันไว้ก่อนหน้าแต่เพราะออร์แกไนเซอร์ตัวดีดันไม่แจกงาน ไม่ส่งสคริปต์ให้พิธีกรอ่านก่อนล่วงหน้าแล้วยังเปลี่ยนแปลงโดยที่ไม่บอกเธอ

"ผมขอโทษจริงๆกับคุณซิลีน แต่เรื่องนี้มันกะทันหันมากจริงๆ" ออร์แกไนซ์มือห่วยโค้งงออย่างรู้สึกผิด

"คุณไม่โปร... ฉันจะยกเลิกงานอีเวนท์ทั้งหมดที่ให้ออฟฟิศคุณทำ คำว่าไม่รู้ของคุณเก็บไว้พูดกับคนอื่น อย่ามาพูดกับฉัน! ไอเท็ม!" ซีลีนหันหลังให้ผู้จัดการเจ้ากรรม แล้วเรียกลูกน้องเสียงดัง

"แกไปโทรไปหานายแบบจากโม ฉันต้องการได้นายแบบภายในครึ่งชั่วโมงนี้และนายแบบสิบคนต้องมาถึงและพร้อมแต่งหน้าแต่งตัวภายในหนึ่งชั่วโมงก่อนงานเริ่ม"

"ค่ะเจ๊"

"นัท!"

"ครับเจ๊"

"แกไปรอรับนายแบบที่รับงานซ้อน แจ้งเอารถตู้ออฟฟิศไป ถ้ามาทันก็ให้ขึ้นแสดงแต่ถ้ามาไม่ทันก็ทิ้งพวกนั้นลงกลางทาง รีบมาที่นี่เพื่อซ้อมคิวนายแบบใหม่"

"ครับ" ลูกน้องรับคำแล้วรีบวิ่งออกไปทันที

"เอ่อ... ละ แล้วผม..." ผู้จัดงานตะกุกตะกักถาม ซิลีนเม้มปากแน่นหันกลับไปหรี่ตามองเขา

พรึ่บ!

สองมือบางคว้าคอเสื้อชายหนุ่มกระชากเข้ามาใกล้อย่างเอาเรื่อง...

"อยู่เฉยๆ นั่งเงียบๆ รอฟังว่าฉันจะเรียกร้องค่าเสียหายนี้จากคุณเท่าไหร่!"

พลั่ก!

พูดจบก็ปล่อยตัวเขาแล้วผลักออกอย่างแรง... ก่อนจะสาวเท้ามายังห้องแต่งตัวของพิธีกรที่อยู่ใกล้ห้องน้ำของห้าง แขนบางยกขึ้นจ้องมองนาฬิกาอย่างร้อนใจ เธอจะปล่อยให้งานพลาดไม่ได้ คำว่าพังไม่อยู่ในสารระบบของเธอ!

ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ เธอกลับต้องมาลงมือทำเองทั้งหมด งานนี้เป็นงานเปิดตัวโคโลนจ์ตัวใหม่ของอวารัน มันคือความรับผิดชอบของเธอ... แม้จะถูกมองว่าเป็นลูกค้า ในสายตาของฝั่งโปรดักชัน แต่ซิลีนไม่เคยนั่งมองเฉยๆเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ เธอต้องได้เห็นได้จับและได้ทำทุกอย่างจนกว่าจะเชื่อมั่นว่างานจะออกมาดี...

"คุณซิดนี่พอจะจำสคริปต์ได้หรือยังคะ" ซิลีนเอ่ยถามพิธีกรสาวชื่อดังที่กำลังนั่งรับการแต่งหน้าจากช่าง ในมือถือสคริปต์ยาวเหยียดอ่านไปด้วย

"ยังค่ะ... อ่านไม่ค่อยเข้าปากด้วย คำมันดูพูดยากไปหมด"

"ไหนขอซิลีนดูหน่อยค่ะ" มือบางรับกระดาษมาอ่าน คิ้วขมวดเป็นปมเมื่อเนื้อสคริปต์มันไม่ใช่ของงานวันนี้

กรอบ!

ขยำกระดาษจนยับยู่ยี่

"ขอตัวสักครู่นะคะ" ร่างบางลุกออกมาจากห้องแต่งตัว หยิบมือถือมากดโทรออก

"ไอเท็ม! แกเอาคอมมาไหม"

"เอามาเจ๊ แต่อยู่ในรถไอ้นัท แล้วตอนนี้มันกำลังไปออฟฟิศไง ไปเอารถตู้ เจ๊มีไร"

"มีคนเปลี่ยนสคริปต์เรา มั่วไปหมดแล้วตอนนี้ มีใครไว้ใจได้อยู่ออฟฟิศหรือเปล่า ฉันต้องการสคริปต์อันเก่าด่วนที่สุด"

"ใครล่ะเจ๊ที่จะไว้ใจได้ ถ้ามีการเปลี่ยนสคริปต์กันขนาดนี้! กูประสาทจะแดก!"

"เดี๋ยวนะสายเข้า" ซิลีนกดสลับสายมารับสายที่โทรซ้อนเข้ามา

[จะแบนผมเหรอครับ เล่นหายกันไปทั้งทีมแบบนี้] เสียงอาชว์เอ่ยถามจากปลายสาย ซิลีนเลิกคิ้วขึ้นมาในทันที

"คุณ! มาได้เวลาพอดี! อยู่ออฟฟิศใช่ไหม?!"

[ครับ?]

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ไอเท็มวิ่งมายังห้องแต่งตัวพร้อมกับนายแบบจำนวนสิบคน นัททิ้งรถตู้ซึ่งขนนายแบบรับงานซ้อนไว้บนถนนที่การจราจรเป็นหมันแล้วนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับมาที่ห้าง จัดแจงซ้อมคิวนายแบบใหม่

อาชว์เอาสคริปต์มาให้ซิลีนได้ทันเวลา เขากับเธอช่วยกันซ้อมพิธีกรให้ท่องสคริปต์ จวบจนวินาทีสุดท้าย... อีเวนท์เปิดตัวผลิตภัณฑ์ได้เริ่มขึ้น

ลมหายใจถูกถอนออกจากคนที่สี่คนอย่างหมดแรง... พวกเขายิ้มออกมาโดยมีบางคนซึ่งเป็นผู้จัดการจอมป่วนนั่งร้องไห้อยู่ด้านหลัง

"สุดยอด! ไม่มีอะไรที่เจ๊เราจัดการไม่ได้จริงๆ" นัทยิ้มร่า

"แหงล่ะ... ก็ฉันเก่ง" ซิลีนอวยตัวเองอย่าติดตลก

"หิวๆ หิวไม่ไหวแล้ว!" ไอเท็มโวยวาย

"นี่อย่าบอกนะว่าพวกคุณอยู่ที่นี่กันตั้งแต่เมื่อวาน" อาชว์เลิกคิ้วถาม เพราะเขาจำชุดที่ซิลีนใส่เมื่อวานได้

"ก็ใช่น่ะสิ... คิดว่าเราได้นอนหลับสบายๆหรือไง" ร่างบางเหล่มองร่างสูง

"ช่วยไม่ได้ คุณมองข้ามผมเองนี่ครับ มีปัญหาก็รีบออกกันไปไม่เรียกผมสักคำ"

"ก็จริงของคุณอาชว์นะเจ๊" นัทว่า

"อีเจ๊! ประชุมโครงสร้างกับบอร์ดตอนบ่ายไง!" ไอเท็มถลึงตามองลูกพี่คนสวย

"ฉิบหาย!"

"โห แล้วรถติดสุด บีทีเอสก็ดีเลย์อยู่ด้วยช่วงนี้ เอาไงอ่ะ" ไอเท็มกระวนกระวาย

"บ้าจังวะ! ฉันจะไปยังไงให้ทัน พี่รักเอาตายแน่!" ซิลีนคิดไม่ตก

"ไปกับผม"

ว่าแล้วอาชว์ก็คว้ามือซิลีนมากุมไว้ ลากเธอเดินออกมาที่ชั้นจอดรถ ตรงไปยังที่จอดรถของผู้ถือบัตรไดมอนด์

"ไอเท็มก็บอกอยู่ว่ารถติด แล้วเราจะไปเอารถใหญ่ออกได้ไง" ซิลีนถามขณะที่ถูกลากอยู่

"ใครบอกว่าเราจะไปรถใหญ่" อาชว์ยักคิ้วให้ซิลีนมองดูคาติคันงามของเขา

"มอเตอร์ไซค์คุณเหรอ?" หญิงสาวยิ้มถามอย่างมีหวัง

"คุณคร่อมเป็นใช่ไหม..." ได้ทีเขาถามพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ขึ้นคร่อมมอเตอร์หยิบหมวกกันน็อกยื่นให้ซิลีน

"ทำไมคุณไม่ใส่" หญิงสาวไม่รับหมวก

"มีใบเดียว ผมจะให้คุณใส่ ไม่กลัวตายเหรอ?"

"แล้วคุณจะขับให้ล้มหรือไง" เลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

"ผมน่ะไม่ล้มหรอก แต่ถ้ามีคันอื่นมาชนน่ะมันเป็นเรื่องที่คาดเดาไม่ได้... มานี่!" มือหนาโอบเอวบางมาใกล้ ก่อนจะสวมหมวกกันน็อกลงหัวเล็ก ไม่ลืมที่จะจัดปอยผมที่ปรกหน้าเข้าที่ สองสายตาสบกันอย่างบังเอิญ เขายิ้มมุมปาก ในขณะที่เธอนิ่งเป็นหินไปแล้ว...

ตึกๆ ตึกๆ

ซิลีนเม้มปากแน่น เบนสายตาหนีเขาทันทีเมื่อได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดัง

"คุณ! เร็ว! ฉันรีบ!" เบี่ยงเบนความสนใจ กลัวว่าเขาจะได้ยินมันอีกครั้ง

บึ๊น! บึ๊น!

อาชว์เร่งเครื่องดูคาติ รอให้ซิลีนขึ้นนั่ง

"นั่งมอเตอร์ไซค์ต้องกอดคนขับแน่นๆนะครับพี่ซิลีน" เขาดึงแขนของเธอมากอดเอวตัวเองแน่น จากนั้นก็ปล่อยเบรกที่มือแล้วบิดเครื่องวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสียงกรี๊ดของซิลีน

"กรี๊ดดดดด!"

เรื่องเซ็กส์ไม่เกี่ยวกับความรักและแน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องของความโรแมนติกยามชายหญิงได้ใกล้ชิด ซิลีนอาจจะเคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาบ้างแต่ประสบการณ์เธอเป็นศูนย์กับเรื่องรักและความสัมพันธ์ฉันท์หญิงชาย... เพราะอย่างนั้นหัวใจดวงน้อยจึงเต้นแรงอย่างไม่ต้องแปลกใจเมื่อชายหนุ่มอย่างอาชว์มาทำดีด้วยแบบนี้