บทที่ 6 คำถามที่ตอบไม่ได้

ปัง!

แกร็ก!

มือบางปิดประตูเสียงดัง พร้อมล็อกประตูอย่างดี ก่อนจะปิดม่านเพราะไม่ต้องการให้คนด้านนอกเห็นว่าเธอกำลังจะทำอะไร

"หืม... จะทำอะไรน่ะคุณ ปิดม่านซะผมคิดว่าเราจะมาจัดรอบสองกันเลย" ร่างสูงกอดอกพักก้นลงกับโต๊ะทำงานของตัวเองที่คนงานออฟฟิศเพิ่งเข้ามาจัดให้

"ฟังฉันนะ!" ซิลีนยกนิ้วชี้หน้าอาวช์อย่างไม่ไหวจะทน

"ถ้าคุณคิดจะมาฝึกงานแผนกนี้เพราะต้องการแกล้งฉัน คุณคิดผิด! เพราะฉันโปรพอที่จะไม่ตกไปอยู่ในเกมบ้าๆของคุณ!"

"คิดมากไปแล้วครับพี่ซิลีน ผมแค่มาเรียนรู้งาน" อาชว์ยิ้ม

"คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง ในบริษัทนี้มีเป็นสิบเป็นร้อยแผนกคุณจะไปฝึกกับใครก็ได้ แต่ทำไมต้องเจาะจงมาฝึกกับฉัน!"

"ก็ผมเห็นว่าคุณเป็นงาน เก่ง แล้วก็สอนดีมากๆ" เขาหมายถึงเรื่องอะไร คนฟังรู้ดี

"หยุด! อย่าให้ฉันหมดความอดทนนะ!" บ้าจริง! เธอไม่คิดว่าตัวเองจะพลาดได้มากขนาดนี้!

"กลัวผมหรือไง?" เขาหุบยิ้ม มองหญิงสาวอย่างสงสัย ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอจะต้องโมโหมากมายขนาดนี้กับอีแค่เขาเป็นผู้ชายที่เธอลากไปนอนด้วยเมื่อคืน... หรือเพราะเขาดันมาเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทที่เธอทำงาน?

"ฟังนะเด็กน้อย... ฉันไม่ได้กลัวคุณ แต่การที่คุณเข้ามาทำงานที่นี่โดยที่ปากก็เอาแต่พูดถึงเรื่องที่เรานอนกันเมื่อคืนไม่หยุดมันทำให้ฉันหงุดหงิด เพราะฉันมีหน้าที่การงานที่ดีและไม่คิดจะเอาเพื่อนร่วมงานมานอนด้วย แล้วนี่คุณเป็นถึงลูกชายท่านประธาน ถ้าใครรู้เข้าฉันจะกลายเป็นขี้ปากชาวบ้านด้วยวลีที่ว่าฉันอยากจะตกถังข้าวสาร! และฉันยอมให้เกิดเรื่องนั้นขึ้นไม่ได้!"

ไม่... เธอโกหก... การถูกนินทาไม่ส่งผลอะไรกับเธอ แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้คือเธอกลัว... กลัวการตกเป็นรองให้เขา กลัวการถูกควบคุมโดยเขา และกลัวการต้องอยู่ใกล้ๆเขาต่างหาก

"คุณเองก็ต้องฟังผมเหมือนกัน... ข้อแรกผมไม่ใช่เด็กน้อย" เขาจ้องหน้าเธอนิ่งชายตาลงมองเป้าตัวเอง จนซิลีนที่มองตามต้องรีบเบือนหน้าหนี

"ข้อสอง... ผมเอาเงินนี่มาคืน!"

ปัง!

อาชว์ล้วงเอาเงินหมื่นจากกระเป๋ากางเกงวางกระแทกลงบนโต๊ะ

"ข้อสาม... ผมอยากให้คุณรู้ว่าถ้าคุณคิดจะจ่ายค่าตัวผม คุณต้องจ่ายด้วยร่างกายของคุณ ไม่ใช่เงิน" เขาจ้องเธอนิ่งด้วยแววตาเสือร้าย

ผู้หญิงตัวเล็กๆจะเก่งมาจากไหนกันวะ!

เอาสิ... อยากจะรู้นักเชียวว่าเขากับเธอใครกันแน่ที่เจ๋งกว่ากัน!

"เหอะ!" ซิลีนพ่นลมร้อนออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อหู

"คุณต้องการอะไรว่ามาเลย ไม่ต้องมาพูดจากำกวมอ้อมค้อมให้เสียเวลา" หญิงสาวเอ่ยถามอย่างทนไม่ไหว

อาชว์นิ่งไปเมื่อได้ยินคำถาม นั่นสิ... นอกจากต้องการแกล้งเธอซิลีนเพื่อแลกกับความสะใจแล้วเขาต้องการอะไรจากเธอ... ต้องการซิงกลับมางั้นเหรอ... มันเป็นไม่ได้...

"ว่าไง! บอกมาสิว่าคุณต้องการอะไร!" หญิงสาวถามย้ำ

"ผม..."

ก็อกๆ

ยังไม่ทันที่อาชว์จะตอบอะไร เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

แกร็ก!

ซีลีนปลดล็อกประตูแล้วเปิดออก นัทกับไอเท็มก็หน้าตาตื่นเข้ามาทันที

"มีอะไร"

"เจ๊! งานอีเวนท์ที่จะจัดพรุ่งนี้แม่งมีปัญหาว่ะ!" งานเข้า! ซิลีนปล่อยเบลอใส่อาชว์เดินตามสองลูกน้องออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งเขาร่างสูงยืนนิ่งหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ในห้อง

AT BOYS : 09.50 PM

อึก!

เสียงกระดกเนโกรนีลงคอดังเพียงอึกเดียว แก้วเหล้าก็ว่างเปล่าเหมือนไม่เคยมีเหล้าอยู่เลยสักหยด อาชว์หัวเสียคิดไม่ตกว่าเขาต้องการอะไรจากซิลีน

"กระดกรวดเดียวหมด" ฟาน เพื่อนสนิทส่ายหน้ายิ้ม มองอาชว์อย่างที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างเพราะเจ้าตัวเพิ่งเล่าไปตอนมาถึง

"เอามาอีกดิ" ร่างสูงบอกเพื่อนก่อนจะถอนหายใจออกมา

"เขาทำมึงว้าวุ่นขนาดนี้เลยเหรอวะ สงสัยจะเด็ดจริงๆ"

"ว้าวุ่นเหี้ยไร ยัยป้าแม่งแสบฉิบหาย คงคิดว่าตัวเองน่ะเจ๋งซะเต็มประดา"

"กูว่าเขาก็เจ๋งนะ ไม่งั้นจะทำมึงเสียซิงได้เหรอวะ? ฮ่ะๆ" ฟานหัวเราะก่อนจะหุบปากในทันทีเมื่อโดนสายตาอำมหิตของอาชว์

"เอาน่าาา! ก็ถือว่าเจ๊เขาเป็นครูมึงไง... มึงเป็นผู้ชายมีเซ็กส์กับผู้หญิงมันจะไปเสียหายตรงไหนวะ วินๆกันทั้งคู่"

"แต่กูไม่ชอบ!" อาชว์ถูกปลูกฝังให้เชื่อในเรื่องผัวเดียวเมียเดียวโดยแม่ของเขาตั้งแต่เด็ก และพ่อของเขาก็รักและหนักแน่นต่อแม่มาก ไม่แปลกที่เขาจะเชื่อว่าการมีเพศสัมพันธ์มันเป็นอะไรที่มากกว่าคำว่า 'อยาก' แต่มันต้องประกอบไปด้วยความ 'รัก'

"แล้วมึงจะทำอะไรได้วะ มึงกับเขาเอากันไปแล้ว ก็จบๆไปดิ เขายังไม่สนใจเลยแถมยังหนีมึงด้วยซ้ำ" ฟานมองเพื่อน เข้าใจครึ่งไม่เข้าใจครึ่ง อุตส่าห์ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาไม่ได้วัฒนธรรมเขามาสักนิด

"นั่นแหละที่ทำให้กูสงสัย... ผู้หญิงอะไรนอนกับผู้ชายแปลกหน้าได้หน้าตาเฉย"

"เรื่องปกติของคนสมัยนี้"

"แต่ไม่ปกติสำหรับกู!"

"เอาๆ เรื่องของมึงเลย แต่กูถามคำนึงถ้าต่อไปเขาถามมึงอีกว่ามึงต้องการอะไรจากเขาแล้วมึงจะตอบยังไง"

อาชว์นิ่งไปอีกครั้ง... เพราะเขาก็ยังคิดไม่ออกว่าต้องการอะไร

"นิ่ง... ให้กูบอกมึงไหมว่าลึกๆแล้วมึงคิดอะไรไอ้อาชว์"

"อะไร"

"มึงอยากเอาเขาอีกรอบ... ติดใจเขาใช่ไหมล่ะ?"

"พูดบ้าอะไรของมึง! กูไม่มีทางเอาใครอีกแน่ๆถ้าไม่ได้รัก!" ท่าทีเลิ่กลั่กเหมือนถูกจับได้

"งั้นมึงก็รักเขาสิ... จะได้เอาเขาได้ไง..." ฟานแนะนำ

"รักบ้ารักบออะไร ยัยป้านั่นน่ารักตรงไหนวะ! เจนจัดซะยิ่งกว่าอะไร! กูเป็นผู้ชายยังสู้ไม่ไหวเลย! คุยกับมึงแล้วปวดประสาทฉิบหาย" อาชว์ว่าเสียงดัง ทำท่าทางหัวเสียไม่หยุด

"ทำพูด! มึงติดใจเขากูรู้... ขนาดกูยังอยากลองเลย ไหนๆก็ไปทำงานด้วยกันมึงพาเขามาแนะนำกูหน่อยดิ เผื่อเขาจะเอ็นดูกูบ้าง ฮ่ะๆ"

"ฝันไปเถอะมึง!" จ้องเพื่อนเลือดขึ้นหน้า

"เอ้า! หวงของ!" ฟานหัวเราะความใสซื่อของเพื่อนรักจนตัวโยน

"ไม่ได้หวงเว้ย! เขาไม่ใช่ของกูทำไมต้องหวง!"

"กูแนะนำให้นะอาชว์... ซื่อสัตย์กับความต้องการของตัวเอง ชีวิตจะได้ไม่ยากเย็นแบบนี้ อยากเอาก็บอกอยากเอา เรื่องรักกับเซ็กส์น่ะมันคนละเรื่องกันเพื่อน บทเรียนของพ่อแม่มึงน่ะมันของคนยุคเก่า สมัยนี้ผัวเดียวเมียเดียวรักเดียวมันไม่มีจริงแล้วครับเพื่อน"

"คิดแบบมึงไง... ผู้หญิงถึงได้ตามมาร้องไห้หน้าบ้านทุกวันไม่ซ้ำคน"

"น้ำตากับผู้หญิงมันของคู่กัน เขาร้องไห้ได้ทุกเรื่องนั่นแหละ ใช่ว่าจะเสียใจจริงๆที่ไหน ดูอย่างเพตราสิ... ตอนเลิกกับมึงเขาร้องไห้ แต่สองวันต่อมาก็ไปคบกับคนอื่นแล้ว" ไอ้คนเจ้าชู้ยิ้มอย่างรู้ดี เหมือนว่าเข้าใจผู้หญิงอย่างถ่องแท้

เพตรา... อดีตแฟนสาวของอาชว์ ลูกสาวของเพื่อนแม่ที่ถูกจับให้คบกันตามประสาผู้ใหญ่จับคู่ให้ลูก อาชว์ไม่ได้รักเพตรา ยอมคบด้วยเพราะขี้เกียจฟังแม่บ่น

"เห้อ! เพตราก็อีกคน วันๆจ้องแต่จะนอนกับกู! ดีแค่ไหนแล้วที่เลิกมาได้" อาชว์ส่ายหน้า

"หรือมึงเป็นเกย์อย่างที่เขาลือกันจริงๆวะ" ฟานยังคงติดตลก ไม่ดูหน้าว่าเพื่อนเหนื่อยหน่ายแค่ไหน

"เกย์บ้าป้ามึงดิ... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อได้แล้วว่าโลกนี้ยังมีผู้ชายอย่างกูอยู่จริงๆ" อาชว์ถลึงตาใส่ฟาน

"ครับคุณสุภาพบุรุษ... แล้วนี่ไม่ทราบว่าคุณได้คำตอบหรือยังครับว่าตัวเองต้องการอะไรจากพี่สาวคนสวย" ฟานประชดถาม

"ไม่รู้เว้ย! แค่อยากจะแกล้งอ่ะ มีไรไหม!" เขาตัดบทจบตรงคำว่าไม่รู้... หรือบางที่ 'ไม่รู้' ที่ว่านั้นอาจหมายถึงการไม่รู้หัวใจตัวเองว่าได้ติดใจเธอเข้าแล้วก็เป็นได้...

"ปากแข็งไปเถอะ... เดี๋ยวก็รู้ว่าการเป็นคนปากแข็ง ผลเสียมันคืออะไร"

"แล้วมึงอ่ะ... อยากเจอส้นตีนกูที่แข็งกว่าปากไหม?" อาชว์ทำท่ายกขาขึ้นมา

"เห้ยๆ ใจเย็นดิมึง... นี่เพื่อนไง... เพื่อนฟานเองครับ"