6.ใครจะทนไหว NC

แบบนี้สิค่อยสมกับเป็นเกมแนวฮาเร็มหน่อย ฉันน่ะเป็นพวกใช้สมองไม่เก่ง ใช้กำลังยิ่งแล้วใหญ่เลย

แต่ทว่ามันมีอะไรมารับรองบ้างไหมว่าหากฉันหนีไปแล้ว เขาจะไม่หาทางฆ่าฉันเหมือนกับที่เดม่อนกำลังหาทางอยู่น่ะ บอกตามตรงว่าฉันไม่ไว้ใจเกมนี้เท่าไหร่นัก..เพราะแต่ละคนคือบู๊ล้างผลาญมาก

“ลองบอกเหตุผลที่ท่านอยากให้ข้าหนีตามท่านไปหน่อยสิคะ ว่าเหตุผลที่ว่ามานั้นมันคืออะไรกันแน่”

อีวานแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เขาจุมพิตลงไปที่ฝ่าเท้าของเธอเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆ ไล้ขึ้นมาตามเรียวขาจนถึงโคนขาอ่อน ราวกับในใจของเขานั้นอยากจะใช้เรียวลิ้นสำรวจไปให้ทั่วร่างกายของเธอ

“เพราะการได้มีค่ำคืนกับท่านหญิง..มันคงทำให้ข้ามีความสุขจนยิ้มไม่หุบไปหลายวันเลย”

อุณหภูมิในร่างกายไต่ระดับขึ้นมาตามแรงกระตุ้น จนรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นสมอง เรียวขาทั้งสองข้างถูกแยกออกจากกัน อีกฝ่ายไม่รอช้า เขาซุกใบหน้าจุมพิตลงไปบนนั้นโดยที่มีกางเกงซับในขวางกั้นเราอยู่

เธอหายใจออกมาไม่เป็นจังหวะด้วยซ้ำ มันมีทั้งความตื่นเต้นและความเร่าร้อนที่แฝงอยู่ตามความรู้สึกต่างๆ

นี่คือสิ่งที่เธอตามหาในเกมนี้ไม่ใช่เรอะ แล้วทำไมพอถึงเวลาจริงๆ ในใจจึงเกิดความลังเลขึ้นมานะ คงเพราะตัวตนของเขามันไม่ชัดเจนเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใครและชื่ออะไร รู้เพียงแค่ว่าเขามาที่นี่เพื่อจัดการกับ เดม่อนเท่านั้น

“ยะ..หยุดก่อนได้ไหมคะ”

มือแกร่งแหวกเรียวขาออกกว้างมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเขายื่นมาที่จุดนั้นในระยะประชิด เขาสัมผัสเธอโดยที่กางเกงซับในยังไม่ทันได้ถอดเลยด้วยซ้ำ

“แน่ใจนะครับว่าจะให้ข้าหยุด ส่วนนั้นของท่านมันเปียกลื่นไปหมดเช่นนี้แล้วแท้ๆ หากข้าไม่ทำต่อ ท่านคงจะไม่พอใจน่าดู”

เขาตวัดชิมรสของอีกฝ่าย ผ่านเนื้อผ้าที่กั้นเอาไว้ พวกเราสัมผัสกันเช่นนั้น ทั้งที่ไม่ได้สัมผัสโดยตรงทันทีแต่การกระทำเช่นนี้กลับกระตุ้นความต้องการได้อย่างน่าเหลือเชื่อ

“อา..”

นี่มัน..รู้สึกดีแบบสุดยอดไปเลย การถูกสัมผัสเช่นนี้เธอพึ่งจะเคยถูกสัมผัสเป็นครั้งแรก

คราบชื้นบนผิวผ้า ไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วมาจากเขาฝ่ายเดียวหรือไม่ แต่จูเน่คาดการณ์ว่าความเปียกชุ่มนั้นคงมาจากน้ำหล่อลื่นและน้ำลายของเขาผสมกันอย่างแน่นอน

เธอสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นนั้นปาดเลียลงไปอย่างช้าๆ ศีรษะของเขาอยู่กึ่งกลางหว่างขา บังคับให้เธออ้าออกมากกว่านั้น

ให้ตายสิ หากเขายังคงทำเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ จูเน่กลัวว่าเธอจะเสียสติเข้าจริงๆ ..ความสุขสมดูเหมือนจะมีชัยเหนือความรู้สึกอื่นใด ลมหายใจที่หลุดลอดออกมาก็กลับกลายเป็นเสียงครางหวานๆ ที่ไม่อาจห้ามได้

“อื้อ!!”

เธอทำท่าจะถอยสะโพกหนีแต่ทว่ามือของเขาที่กอดรัดเอวของเธอเอาไว้ กลับไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย

“อ๊า!”

“ชอบมากเลยอย่างนั้นหรือครับ”

เขาละริมฝีปากออกแล้วใช้ปลายนิ้วขยี้ลงไปบนปุ่มเนื้อที่นูนขึ้นมาแทน

ให้ตายสิ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าสตรีอย่างท่านหญิงจูเน่จะยอมแพ้อย่างราบคาบอยู่ภายใต้ร่างกายของเขา

ส่วนนั้นตื่นตัวขึ้นมาจนปวดหนึบไปหมด สาบานได้เลยว่าอีวานหลงลืมเจตนาของเขาไปจนหมดสิ้นแล้วว่าเขามาที่นี่เพื่อกระทำสิ่งใด เพราะในยามนี้สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงการครอบครองสตรีผู้นี้เอาไว้ในอ้อมแขนเท่านั้น

“กางเกงซับในนี่ช่างเกะกะเสียจริงนะครับ จะเป็นอะไรไหมหากว่าข้าจะขออนุญาตถอดมันออกมา..”

ในเมื่อเธอไม่ยินยอมตอบตกลงหนีไปกับเขาเช่นนั้นอีวานก็คิดว่าเขาจะทำมันที่นี่แหละ บนเตียงของเดม่อน..

เขาคิดว่านี่คือเรื่องที่ดี ที่เขาจะกระทำเรื่องราวต่ำช้าและฝากร่องรอยเอาไว้บนร่างกายของท่านหญิงจูเน่ เพื่อให้เดม่อนลิ้มรสกับความเคียดแค้นอย่างแสนสาหัส

จูเน่ช้อนสายตามองหน้าเขาอีกครั้ง

“ข้ายังไม่ทราบชื่อของท่านเลยนะคะ..นี่ไม่คิดจะบอกชื่อของท่านให้ข้ารับรู้เลยอย่างนั้นหรือ”

อีวานหัวเราะออกมาเสียงดังในขณะที่เขารูดรั้งกางเกงซับในลงไปกองที่ข้อเท้าของจูเน่

“เอาไว้ครั้งหน้าข้าจะบอกให้นะครับว่าข้าชื่ออะไร”

เขาจะไปหาเธออย่างแน่นอน จะไปหาเพื่อบอกกล่าวกับเธอว่าเขานี่แหละ บุรุษที่ครอบครองเธอในคืนนั้น

นักฆ่าอย่างเขานั้นมีสิทธิ์เพียงแค่ยืนมองเธออยู่ไกลๆ ก็เท่านั้น เขาไม่เคยอยู่ในสายตาของสตรีผู้นี้อยู่แล้ว ในยามที่ถือดาบเธอดูเข้มแข็งและน่าเกรงขามมากที่เท่า ดูงดงามราวกับดอกไม้ที่ทำจากเหล็กกล้า

เขาได้แต่มองดูเธอไกลๆ และไม่คิดว่าจะมีวันหนึ่งที่เขาสามารถแตะต้องและสัมผัสเธอได้..ไม่เคยมีความคิดเช่นนั้นอยู่ในหัวเลยจริงๆ

ในวันนี้..วันเช่นนี้ต่อให้เธอถูกมัดและนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง แต่ทว่าเธอก็ยังคงงดงามเจิดจรัสราวกับรอบๆ กายของเธอมีแสง แดงระยิบระยับเปล่งแสงออกมา

“อา..”

เธอเกร็งไปทั่วตัวเมื่อนิ้วแข็งๆ เสียดสีกับผนังอ่อนนุ่มด้านใน

“ให้ตายสิแค่นิ้วยังจะเข้าไปไม่ได้เลย นี่ท่านจูเน่ไม่เคยเล่นกับตัวเองเลยอย่างนั้นสินะครับ”

กลีบดอกไม้สีหวานนั้นปิดสนิทและไม่คิดแย้มบานให้เขาเลยแม้แต่น้อยถึงแม้ว่าเธอจะเปียกแฉะมากแค่ไหนก็ตาม แต่อีวานไม่คิดละความพยายามของเขา เขาก้มหน้าลงไปลิ้มรสความหวานนั้นอีกรอบ อีวานดูดเหนือปากทางเข้าเสียงดัง ก่อนที่ลิ้นร้อนนั่นจะแหวกเปิดกลีบกุหลาบอย่างช้าๆ เขาฝังเรียวริ้วเข้ามาแล้วตวัดเลียไปรอบๆ

“อ๊า!! มะ..ไม่ไหว!”

ช่องทางตอดรัดปลายลิ้นอย่างไม่อาจจะห้าม เธอรัดลิ้นของเขาเอาไว้แน่นราวกับไม่ต้องการให้มันจากไป ด้วยเหตุนั้นอีวานจึงเพิ่มแรงกดที่ริมฝีปากมากยิ่งขึ้น เพื่อจี้จุดสัมผัสและละเลงวนราวกับต้องการรังแกกันให้สิ้นท่า

ราวกับเขาต้องการจะเร่งให้เสร็จตั้งแต่ขั้นตอนนี้ และแน่นอนว่าใครจะไปทานทนไหว

เธอบิดตัวอย่างสุดจะทน เมื่อความร้อนในร่างกายพยายามวิ่งวุ่นหาทางออก ก่อนที่อารมณ์และความรู้สึกต่างๆ จะระเบิดออกมาในที่สุด

“อื้อ!”

หยาดน้ำสีใสพุ่งออกมาเบาๆ จนเลอะใบหน้าของอีวานไปหมด เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อเช็ดคราบน้ำหวานที่เปรอะบนใบหน้า ก่อนจะแค่นหัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ

“ข้าจะมาหาท่านอีกแน่ๆ ครั้งหน้าข้าจะทำมากกว่านี้ด้วย..แต่ในวันนี้ดูเหมือนจะมีผู้คนมากมายกำลังเดินทางมาที่นี่”

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ ด้วยเหตุนั้นอีวานจึงไม่อาจรั้งรอได้อีกแล้ว

เขาถอดกางเกงซับในของจูเน่ออกมาจากปลายเท้าแล้วใส่มันเข้าไปในกระเป๋ากางเกง

“คิดซะว่านี่คือ..ของแทนใจก็แล้วกัน”