10.อยากทำงาน

“นี่คือข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับข้า ทั้งเรื่องที่ข้าชอบและไม่ชอบทานอะไร เรื่องชีวิตประจำวัน และเรื่องราวต่างๆ ที่หากเจ้าอ่านแล้วละก็เจ้าจะต้องเข้าใจความชอบของข้าอย่างแน่นอน”

จูเน่นิ่วหน้า แน่นอนว่าที่เธอบอกกล่าวออกไปว่าเราทั้งคู่ควรจะทำความรู้จักกันมากกว่านี้ แต่ความหมายในคำพูดนั้นมันไม่ได้หมายถึงการส่งกระดาษให้คนละหนึ่งแผ่น หลังจากนั้นเราก็จะรู้จักกันในทันที มันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย..

“ท่านเดม่อนค่ะ ที่ข้าต้องการคือการเริ่มทำความเข้าใจและรู้จักกันไปอย่างช้าๆ ไม่ใช่การร้องขอกระดาษหนึ่งแผ่นที่บรรยายถึงตัวท่านสักหน่อย เพราะการจดจำที่มาจากการกระทำและการพบเห็นมันย่อมฝังลึกลงไปในความรู้สึกได้มากกว่าการอ่าน”

สตรีนี่ช่างเอาใจยากดังเช่นที่มาร์คกล่าวเอาไว้จริงๆ ด้วย เราทั้งสองคนกำลังนั่งอยู่ในร้านน้ำชา และยิ่งไปกว่านั้นคือทุกสายตาต่างจับจ้องมองที่เราทั้งสองคนอย่างไม่วางตาเลยทีเดียว พรุ่งนี้บนหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์คงจะมีชื่อของเขาและเธอเด่นหราอยู่บนหน้ากระดาษแน่ๆ

นี่คือเรื่องน่ายินดีเพราะเขาคงชื่นชอบข่าวลือที่ว่า ท่านหญิงจูเน่แห่งเวลล์ออกเดต กับขุนพลเดม่อนแห่งกองทัพมังกร หากเราทั้งคู่จับมือกัน เช่นนั้นในจักรวรรดิแห่งนี้ก็คงไม่มีใครกล้ามาต่อกรกับเขาเป็นแน่

“เช่นนั้นเจ้าก็ถามมาสิ เรื่องที่เจ้าอยากรู้”

เดม่อนนั้นมีภาพลักษณ์ที่เป็นหนุ่มเย็นชา แต่ผมสีแดงของเขากลับดูร้อนแรงอย่างบอกไม่ถูก เขาเป็นบุรุษที่มองเห็นได้ตั้งแต่ไกลๆ ความโดดเด่นบนตัวเขามันทำให้เขาดูน่ามองมากยิ่งขึ้น

เป็นหนุ่มหล่อที่หากพบเจอในยุคของเธอ เขาน่าจะได้เป็นไอดอลหรือไม่ก็พระเอกหนังอย่างแน่นอน

แต่เสียอย่างเดียวตรงที่เขาออกจะ..แปลกมากไปหน่อย มีอย่างที่ไหนอยากเอาชนะจูเน่จนทำสงครามกับนางน่ะ แถมยังไม่มีความรู้ความเข้าใจเรื่องของบุรุษและสตรีอีกต่างหาก

แต่จะมาท้อไม่ได้นะเว้ย เพราะเธอตั้งใจแล้วว่าจะเปลี่ยนเกมนี้

“เคยมีความรักมาก่อนไหมคะ”

คำถามแรกของจูเน่ไม่ได้ทำให้เดม่อนรู้สึกยากลำบากกับการตอบคำถามเลย

“รักแรกงั้นหรือ หากเป็นความรักข้าเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่หากถามข้าว่าข้าเคยมีคนรักไหม ข้าตอบได้เลยว่าข้าไม่เคยมีคนรักอย่างแน่นอน ในชีวิตของข้านั้น ข้าแทบจะไม่รู้จักสตรีคนอื่นเลย ชีวิตของข้ามีเป้าหมายเดียวนั้นก็คือการแข็งแกร่งมากกว่าเจ้า”

โอเค..เกมนี้นอกจากหน้าตาของตัวละครแล้วก็ไม่มีอะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจเลยให้ตายสิ

“แล้วไม่คิดว่าการที่ท่านมองแค่ข้าเพียงผู้เดียวมันคือความรักอย่างนั้นหรือคะ?”

ความรักงั้นหรือ?

“เรื่องนั้นตอบได้ยากเพราะข้าไม่รู้จักความรักน่ะสิ ท่านอาจารย์ของข้าบอกว่าความรักมันไม่จำเป็นเท่ากับความแข็งแกร่งหรอก ด้วยเหตุนั้นข้าจึงไม่เคยคิดที่จะมีความรักมาก่อนเลย”

ค่อยๆ ปรับเปลี่ยนกันไปอย่างใจเย็นๆ ก็แล้วกันนะ

“ความรักในสายตาของข้านั้นมันคือสิ่งที่จำเป็นนะคะ ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่น และมีลูกที่แสนน่ารักวิ่งเล่นอยู่เต็มคฤหาสน์ แต่ก่อนจะคิดไปถึงขั้นนั้นข้าจะต้องพบเจอบุรุษที่รักข้าและข้าก็รักเขาเสียก่อน”

เดม่อนคิดตามคำกล่าวของจูเน่ หากในบ้านของเขามีเด็กที่หน้าตาเหมือนกันกับเธอก็คงจะดีนะ เด็กที่หน้าตาเหมือนจูเน่ต้องน่ารักมากแน่ๆ อีกทั้งเด็กคนนั้นจะต้องต่อสู้เก่งโคตรๆ เลย เขาก็จะได้ฝึกฝนให้ลูกของเราเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

“ตกลง ข้าชอบนะที่จะมีเด็กหน้าตาเหมือนเจ้ามาวิ่งเล่นในคฤหาสน์ของข้า ข้าคิดว่าชีวิตของข้ามันคงจะมีความสุขมากแน่ๆ”

ที่ได้ฝึกฝนลูกของเราให้แข็งแกร่งยิ่งกว่าใครน่ะ

จูเน่ระบายยิ้มหวานออกมาในทันที อย่างน้อยปลายทางของเราเขาก็มองไปในทางเดียวกัน เช่นนั้นก็เหลือแค่เริ่มต้นและระหว่างทางเท่านั้น

..............

“เจ้าไม่เคยพลาดงานง่ายๆ เช่นนี้นี่อีวาน หรือว่าขุนพลศึกอย่างท่านเดม่อนแข็งแกร่งมากจนเจ้ารับมือไม่ไหว”

อีวานไม่ได้ตอบคำถามนั้นเขาเพียงหยิบแก้วสุราขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย

บอกไปคงไม่มีใครเชื่อว่าเมื่อคืนเขาพบเจอกับสิ่งใด เขาพบเจอท่านหญิงจูเน่กำลังนอนอยู่บนเตียงของท่านเดม่อน และมันน่าตลกมากทีเดียวที่เขาได้ลิ้มรสหวานจากร่างกายนั้นก่อนที่ท่านเดม่อนจะได้ลิ้มลอง

ให้ตายสิเรื่องนั้นวนเวียนอยู่ในหัวใจของเขาไม่ยอมหยุดเลยทีเดียว วันนี้ทั้งวันมันจึงดูเหมือนว่าเขาเหม่อลอยอยู่บ่อยๆ

“ข้าไม่ทำงานนั้นแล้ว ไม่ขอเข้าไปเหยียบที่คฤหาสน์ของท่านเดม่อนอีก ทหารเวรยามแน่นหนากว่าจะเข้าจะออกข้าแทบจะตายให้ได้เลย”

อีวานกล่าวออกมาก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงบนโซฟาหนังเก่าๆ

“หากเจ้าไม่สนใจเข้าไปในคฤหาสน์ของท่านเดม่อนเช่นนั้น สนใจเข้าไปในคฤหาสน์ของท่านหญิงจูเน่รึเปล่าล่ะ รอบนี้เป็นการจ้างให้สังหารพี่ชายของท่านหญิง จาเรด..แห่งเวลล์ มีการเน้นย้ำด้วยว่าต้องตายเท่านั้น”

อีวานแสยะยิ้มที่มุมปาก เขากำลังคิดถึงใบหน้าหวานๆ นั่นอยู่พอดีเลย ในใจของอีวานไม่ได้นึกอยากจะสังหารท่านจาเรดเลย เขาแค่ไม่มีอะไรทำ..จึงหาเรื่องทำงานไปอย่างนั้น

“ได้สิ ข้ารับทำงานนี้แต่ไม่รับประกันนะว่าจะสำเร็จรึเปล่า เพราะท่านจาเรดแห่งเวลล์เองก็เก่งกาจจนข้าไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะเขาได้”

สหายของอีวานยักไหล่

“ข้าก็ไม่ได้คาดหวังว่าเจ้าจะทำสำเร็จอยู่แล้ว ขอให้ปลอดภัยกลับมานะเพื่อน..ที่นั่นคือคฤหาสน์ของท่านหญิงจูเน่เชียวนะ แค่เจ้าเข้าไปได้ก็เก่งมากแล้ว”

ก็นั่นนะสิ แค่เขาเข้าไปได้ก็เก่งมากๆแล้ว อีวานเดินออกมาจากกิลล์ข้อมูล เขาเดินเข้าไปในตรอกก่อนจะสวมเสื้อคลุมสีดำและผ้าคลุมใบหน้า

เขาไม่เคยอยากทำงานไหนเท่างานนี้มาก่อนเลย เขาสัญญาเอาไว้แล้วนี่ว่าหากพบเจอกันครั้งต่อไป เขาจะบอกชื่อของตัวเองให้เธอได้รู้

เช่นนั้นเขาคงต้องเตรียมตัวเตรียมใจที่จะเปิดเผยตัวตนแล้วแนะนำตัวอย่างเป็นทางการกับเธอแล้วละสิ

เขาไม่รู้ว่าเธอจะลืมเลือนสัมผัสในวันนั้นของเราไหม แต่เขาไม่มีทางลืมอย่างแน่นอน

อีวานล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ในนั้นมีกางเกงซับในของเธอที่เขาซักอย่างดี

“นี่ดูเหมือนโรคจิตไปไหมนะ”

แต่บอกตามตรงว่าในคืนนั้นเขาไม่ยอมสงบลงเลย อีวานได้แต่ใช้กางเกงซับในของเธอในการปลดปล่อยความคุกรุ่นของอารมณ์เพื่อให้ส่วนนั้นสงบลงบ้าง

และนั่นคือสาเหตุว่าทำไมเขาต้องซักกางเกงซับในตัวนี้ เพราะว่ามันเปื้อนน้ำรักของเขาน่ะสิ