EP. 2 | อุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน

พอกลับมาถึงบ้านลานนาก็รีบขึ้นมานอนทันทีเมื่อคืนเขาปาร์ตี้หนักจนเผลอหลับไปตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วและเขาก็เพลียมากๆ ที่เพลียไปกว่าการไม่ได้นอนคือกลับมาแล้วยังต้องมาเห็นหน้าคนที่เขาสุดแสนจะเกลียดชังอย่าง “ วิมาลา ” เธอคือความเกลียดที่สุดในชีวิตของลานนา

“สงสารคุณหนูวิเหลือเกิน จะหย่าก็หย่าไม่ได้เพราะคุณลานนายื่นคำขาดกับครอบครัวคุณวิไว้ถ้าจะให้หย่าก็เอาเงินมากองตรงหน้าเขาร้อยล้าน ให้เท่ากับค่าสินสอดที่เขาไปไถ่หนี้เพื่อแลกตัววิมาลามา เฮ้อ”

“เรื่องของคุณพัดชาไม่ว่ามันจะผ่านมานานแค่ไหน คุณลานนาก็ยังจงเกลียดจงชังในตัวคุณวิเหมือนเดิม” บุญจวงนั่งก้มเช็ดเลือดทั้งน้ำตารอยเลือดของวิมาลาหยดเต็มพื้น

“เธอแท้งแบบนี้สภาพจิตใจเธอจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ สงสารเธอจริงๆ คุณวิของเราเป็นคนดีขนาดนี้คุณลานนายังหาว่าไม่ดี คุณพัดชาเธอก็เสียลูก คุณวิมาลาก็แท้งเสียลูก คุณลานนาคงพอใจนะป้า” กลีบบัวแม่บ้านอีกคนเอ่ย เธอก็เห็นความเจ็บปวดที่วิมาลาได้รับตลอด เธอโดนข่มเหงทั้งร่างกายและจิตใจมากจากบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายทั้งยังเป็นผู้ชายที่เธอรักและภักดี

“แม้ว่าตัวเองเจ็บเจีอนตายขนาดไหน เธอก็ไม่เคยเอ่ยปากบอกคุณประจักษ์เลยสักครั้ง ถ้าคุณประจักษ์รู้ว่าลูกชายทำลูกสะใภ้แท้งมันจะเป็นยังไงกันป้า”

“มันก็ไม่ยังไงหรอก คุณลานนาเขาเป็นลูกชายคนเล็กที่คุณเขาหวงแหนมาแต่เล็กๆ ถ้ารู้ก็คงปล่อยผ่านนั้นแหละ”

“แล้วถ้าเราไปบอกคุณสิบทิศละป้า คุณสิบทิศคงช่วยคุณวิได้” สิบทิศคือพี่ชายของลานนา สิบทิศเป็นผู้ชายที่อบอุ่นใจเย็นต่างกับลานนาที่มีอารมณ์ร้ายกาจแถมยังเอาแต่ใจตัวเองมาตลอดไม่สนและไม่ฟังใครทั้งนั้น เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่

“ถ้าไปบอก คนที่จะโดนไม่ใช่พวกเราหรอกแต่เป็นคุณวินี่สิ”

“จริงด้วยป้า ฉันลืมคิดไปเลยอ่ะ”

“นี่ถ้าคุณลานนาถามหาคุณวิให้บอกว่าเธอไปต่างจังหวัดนะ ไปพบลูกค้าไปดูสถานที่ตกแต่งที่งานแต่งของลูกค้า” บุญจวงเอ่ย

“โอเคจ้ะป้า ฉันขอถามอะไรอีกนิดได้ไหม”

“จะถามอะไรล่ะ?”

“คุณพัดชาเธอเป็นอะไรตาย ทำไมทุกครั้งที่ทะเลาะกันคุณลานนาถึงโทษว่าการตายของคุณพัดชาคือความผิดของคุณวิมาลาตลอดเลยล่ะ”

“คุณพัดชาเธอคือเมียคนแรกของคุณลานนาเขาคบกันมานานมาก จนจะแต่งงานกันและคุณพัดชาเธอก็ตั้งท้องลูกคุณลานนา แต่ด้วยอุบัติเหตุทำให้เธอและลูกต้องจากไปพร้อมกันอย่างน่าสงสาร”

“แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับคุณวิมาลาล่ะ”

“ที่เกี่ยวก็คุณวิมาลาคือคนที่พาคุณพัดชาขับรถพุ่งชนเสาไฟ วันนั้นคุณพัดชาให้คุณวิพาไปหาหมอ คุณวิน่าจะหลับในเธอพึ่งกลับมาจากต่างจังหวัดและยังไม่ได้พักน่าจะเพลียและวูบไปเลยขับรถพุ่งชนเสาไฟฟ้า เธอเอาตัวเองออกมาจากรถได้อย่างทุลักทุเล พอจะเข้าไปช่วยเพื่อนรถก็ระเบิดก่อน คุณพัดชาเลยเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ”

“แบบนี้นี่เอง ไม่น่าล่ะคุณเขาถึงจงเกลียดจงชังคุณวิ”

ภายหลังมาคุณลานนาสืบเรื่องของคุณวิมาลาจนทำให้เขาไปเห็นอัลบั้มรูปตอนเด็กและอัลบั้มหลายๆ รูปของคุณลานนาที่คุณวิแอบเก็บไว้ มีสมุดโน้ตหลายเล่มมากที่เธอเขียนถึงคุณลานลาเธอแอบรักคุณลานนาก่อนที่เพื่อนของเธอจะตกลงคบกับเขาซะอีก

คุณลานนาสืบทราบมาว่าครอบครัวคุณวิกำลังติดหนี้ 100 ล้านบาท เขาเลยยื่นข้อเสนอปลดหนี้ให้ทั้งหมด โดยแลกกับการแต่งงานและถ้าวิมาลาต้องการหย่าจะต้องจ่ายเงินคืนตามสัญญาแต่งงาน คุณลานลารังแกข่มเหงน้ำใจคุณวิมาสองปีแล้ว แต่มาหลังๆ นี่แหละคุณลานนาเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ”

“ทำไมมันฟังดูแล้วน่าเศร้าจังเลยป้า”

“คุณวิรอดมาได้แต่ก็อยู่เหมือนคนตายทั้งเป็น ทั้งรู้สึกผิดกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นและยังต้องมารับอารมณ์คุณลานนาอีก น่าสงสารที่สุดป้า วันนี้ตอนคุณวิล้มกระแทกโต๊ะนะ แม้แต่หางตาของคุณลานนาเขาก็ไม่มองไม่สนใจคุณวิเลยป้า”

ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันก็ไม่พากันสังเกตว่าสิบทิศยืนฟังที่หน้าประตูตั้งแต่แรก วันนี้เขาตั้งใจจะมาขอบคุณน้องสะใภ้ที่ช่วยออกแบบชุดแต่งงานให้เพื่อนเขาและเพื่อนเขาชอบมากเลยฝากของขวัญมาให้เธอเป็นการขอบคุณ

สิบทิศรีบต่อสายไปยังวิมาลาเธอพยายามจะโกหกแต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายเธอก็ต้องยอมบอกว่าเธออยู่ไหน บรรยากาศภายในห้องเต็มปกคลุมไปด้วยความเงียบเหงาและความอ้างว้าง น้ำตาที่ไหลรินออกมานั้นมันไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยสักนิด

“แม่ขอโทษนะลูก ฮึก.. แม่ขอโทษที่รักษาหนูไว้ไม่ได้” เธอสะอึกสะอื้นเสียใจพร่ำเพ้อขอโทษลูกของเธอหลายต่อหลายรอบพลางลูบที่ท้องของตัวเอง

“พ่อเขาเกลียดแม่ ถ้าแม่รู้ว่าแม่มีลูกแม่จะระวังตัวมากกว่านี้ แม่ขอโทษจริงๆ นะลูก แม่ไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้”

“พัดชาฉันสูญเสียเหมือนที่เธอสูญเสียแล้ว เธอเห็นไหมว่าฉันได้รับกรรมที่ทำแล้ว ฮึกกก”

อุบัติเหตุเมื่อสามปีก่อนยังคงฝั่งใจเธอทั้งรอยแผลเป็นที่ทิ้งไว้กับเธอ ความรู้สึกผิดที่มีตลอดเวลา เธอเสียใจกับเหตุการณ์นั้นตลอดเวลา

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

..แกร็กกกก…

“พะ…พี่สิบทิศมาได้ไงคะ” เธอถามด้วยความตกใจ

“ปลอดภัยใช่ไหม” เธอพยักหน้าเบาๆ เธอปลอดภัยแล้วแต่ลูกของเธอจากไปแล้ว

“ลูกของวิจากไปแล้วเขาไม่อยู่กับวิ”

“ไอ้ลานนามันแม่งชั่วช้าสามัญทำร้ายได้แม้กระทั่งสายเลือดบริสุทธิ์ของมัน พี่จะจัดการมันเอง”

“มันคงเป็นบาปกรรมที่กำลังตามสนองวิมั้งคะ วิทำให้พัดชาตาย วิทำให้เธอแท้ง สิ่งที่วิกำลังเผชิญอยู่มันมาจากการกระทำของวิทั้งนั้น”

“ที่ผ่านมาเป็นอุบัติเหตุซึ่งเธอก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเลิกโทษตัวเองได้แล้ว มันไม่ใช่ความผิดของเธอ” สิบทิศมองว่ามันเป็นสิ่งที่ลิขิตไว้แล้ววิมาลาเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น

“ถ้าคนที่โดนไฟครอกวันนั้นเป็นวิก็คงจะดีนะคะ” เธอเม้มริมฝีปากที่สั่นเครือก้มหน้าก้มตากำมือแน่น

“ทำไมเธอพูดอะไรแบบนั้น”

“วิพูดจริงๆ ค่ะ ถ้าวันนั้นวิตายตรงนั้นพี่ลานนาคงไม่จงเกลียดจงชังในตัววิขนาดนี้”