บทที่ 2

หลังจากเรียนจบชายหนุ่มก็สอบเข้ารับราชการได้ตั้งแต่อายุยังน้อย ปัจจุบันเขาได้เป็นปลัดอำเภอและต้องมาประจำที่บ้านหนองนาแนง ซึ่งห่างไกลจากบ้านเกิดของตนพอสมควร ต้องใช้เวลาเดินทางราวๆสองสามชั่วโมง ทำให้เขาตัดสินใจที่จะย้ายถิ่นฐานมาที่หนองนาแนงถาวร แม่ของเขาก็เห็นดีเห็นงามด้วยเพราะไม่อยากให้ลูกต้องเดินทางบ่อย เมื่อเก็บข้าวของเสร็จเขาก็ออกเดินทางทันที ชายหนุ่มแม้พื้นฐานที่บ้านจะร่ำรวยแต่ก็มีความใฝ่ฝันอยากรับราชการดูแลงานบ้านงานเมือง

"ขับรถดีๆนะลูก ถึงแล้วบอกแม่ด้วยนะ"

"ครับแม่" รถคันงามที่แม่กับพ่อซื้อให้เป็นของขวัญวันเรียนจบมหาวิทยาลัยถูกนำมาใช้เป็นยานพาหนะคู่กลายตั้งแต่เริ่มทำงาน แน่นอนว่าพอขับเข้าหมู่บ้านมาก็ต้องทุกเป็นที่สนใจแก่คนที่ได้พบเห็น

"ป๊าดดด ผู้ใดเนี่ย ขับรถซะสวยเชียว"

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน คงมาจากต่างถิ่นนั่นแหละ ลูกเต้าเล่าใครกันนะ ถ้าเป็นผู้ชายฉันจะยกลูกสาวให้"

"แหม่ๆ เขามองลูกสาวแกหรือเปล่าเถอะ ฮ่าๆ"

เมื่อมาถึงบ้านพักที่ทางการจัดไว้ให้เขาก็เดินสำรวจรอบๆ มันเป็นบ้านไม้สองชั้นสภาพยังคงใช้งานได้ต่ออีกเป็นสิบปี ดีที่เขาไม่โชคร้ายเจอเหมือนกับคนอื่นที่ว่าบ้านผุพังประตูหน้าต่างก็แทบจะหลุดล่วง

"เป็นไงครับปลัด พออยู่ได้ไหมครับ"

"ได้ครับผู้ใหญ่ สบายมากๆเลยครับ"

"ด้านซ้ายเป็นโรงจอดรถนะครับ แต่แหม่รถของปลัดไม่เหมาะจะจอดตรงนี้เลยนะครับ"

"ทำไมละครับ" ชายหนุ่มถามออกไปด้วยความสงสัย ถึงแม้หลังคาจะไม่แน่นหนาแต่ก็จอดกันแดดกันฝนได้

"ก็มันดูดีเกินไปไงครับ"

"ฮ่าๆ จอดได้แน่นอนครับ" เขาก็นึกว่าเรื่องอะไร

"เกิดมีหมามีแมวมาทำรอยจะแย่เอานะครับ ผมว่าหาผ้าม่คลุมไว้ด้วยก็ดีนะครับ"

"ครับ ผมมีแล้วครับ ผมรบกวนอะไรสักเรื่องได้ไหมครับผู้ใหญ่"

"ได้สิครับ"

"ผมอยากจะได้มอเตอร์ไซต์สักคันเอาไว้ขี่ไปไหนมาไหนใกล้ๆครับ"

"ได้เลยครับเดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง"

"ขอบคุณครับ" ผู้ใหญ่บ้านจัดหารถให้ชายหนุ่มตามความต้องการทันที จากนี้เขาก็คงจะใช้เจ้ารถคันนี้เป็นพาหนะคู่ใจไปก่อนแล้วกัน

บ้านพักอยู่ไม่ไกลจากตลาดมากนักถ้าวันไหนเขาขยันหน่อยก็สามารถเดินไปได้

"พ่อหนุ่มเอาอะไรดีจ้ะ" แม่ค้าถามเสียงใสเมื่อมีลูกค้าเข้ามาในร้าน

"เอาแกงหน่อไม้กับหมูทอดละกันครับ"

"ได้เลยจ้ะ ไปเลือกที่นั่ง นั่งรอด้านในได้เลยจ้า"

"ครับ" เขาลองรับประทานอาหารร้านต่างๆ ก็พบว่าอาหารที่นี่อร่อยแทบทุกอย่าง อย่างนี้น้ำหนักเขาต้องขึ้นแน่ๆเลยเพราะแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์

"เท่าไรครับ"

"30 บาทจ้า ว่าแต่ป้าไม่เคยเห็นหน้าเราเลยนะ"

"ผมเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่น่ะครับป้า"

"อ่อ ถึงว่าไม่เคยเห็นเลย "

"อ้าว ปลัดสวัสดีครับมาทำงานแต่เช้าเลยนะครับ"

"ครับ" ชายหนุ่มยิ้มๆ พอเข้าไปด้านในก็พบว่าทุกคนรอเขาอยู่ และออกมาทักทายต้อนรับเขาเกือบหมด

"ยินดีต้อนรับปลัดขุนเขา ปลัดคนใหม่สู่หนองนาแนงนะครับ "

"ยินดีมากเลยค่ะ นานๆทีจะมีคนรูปหล่อมาเป็นอาหารตา คิกๆ"

"แหม่ๆ ผัวแกก็อยู่นั่นม่ะ" เพื่อนสาวแซวกันไปมาอย่างไม่จริงจัง

"เชิญค่ะเชิญ ห้องของปลัดอยู่ทางนี้นะคะ มีอะไรเรียกหาสมรได้เสมอเลยค่ะ"

"ขอบคุณมากนะครับ"

"ไม่ต้องเกรงใจกันนะคะ คนที่นี่เขาอยู่กันแบบพี่ๆน้องๆ"

"ครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ" มิตรภาพไมตรีที่นี่อยู่แล้วสัมผัสได้ว่าทุกคนจริงใจ แม้จะชอบพูดติดตลกสองแง่สามง่ามบ้างในบางทีก็เถอะ

"กลางวันนี้เรามีเลี้ยงต้อนรับปลัดที่ร้านลาบเป็ดนะคะ ปลัดทานได้ไหมคะ"

"ได้ครับ ผมกินง่ายอยู่ง่ายครับ"

"แบบนั้นก็เยี่ยมไปเลยค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" ลูกน้องสาวค่อยๆเดินออกไป

ร้านลาบเป็ดประจำอำเภอเป็นอะไรที่ทุกคนชอบมาก ที่ร้านมีเมนูอีสานหลากหลาย แถมยังมีรสชาติหลายระดับด้วย ใครชอบเผ็ดมากเผ็ดน้อยก็สั่งแม่ค้าได้อย่างใจต้องการเลย

"นี่เมนูค่ะ"

"โอ้โห้ เมนูมีเยอะมากเลยนะครับ มีอย่างที่เขียนไว้จริงไหมครับ"

"จริงสิคะ เมนูยอดฮิตต้องลาบเป็ดตามชื่อร้านเลยค่ะ"

"งั้นคงต้องลองหน่อยแล้วล่ะครับ"

"จัดไปเลยค่ะ ฮ่าๆ"

"เป็นไงคะ สมคำร่ำลือไหมคะ"

"อร่อยครับแต่เผ็ดไปหน่อย" หน้าเขาออกจะแดงหน่อยๆเพราะความเผ็ดร้อน

"คุณขุนเขาไม่ชอบเผ็ดเหรอคะ"

"ก็พอทานได้ครับแต่ไม่มาก"

"โภว่เมื่อกี้ตอนถามก็ไม่น่าตามใจพวกเราเลยนะครับ คุณขุนเขาจะทานไม่ได้เอา"

"ไม่เป็นไรครับๆ นึกว่าเปลี่ยนรสชาติบ้างก็ดีครับ"

"คิดบวกอยู่ตลอดเวลาเลยนะคะเนี่ย"

"ครับ จะได้ไม่เครียดไงครับ"

"หน้าตาดี จิตใจดี อารมณ์ดีแบบนี้มีเจ้าของหัวใจหรือยังละคะเนี่ย"

"อะ เอ่อ.."

"ตอบมาเถอะครับ ไม่ต้องกลัวสาวๆแถวนี้หัวใจสลายหรอกนะครับ"

"ยังไม่มีหรอกครับ" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเบา มัวแต่ทำงานไปวันๆไม่มีเวลาไปมองสาวที่ไหนเลย

"กรี๊ดดด เขาโสดอ่ะแก"

"ยัยนวลให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ ดูนู้นพี่พลจะกินแกอยู่แล้ว ฮ่าๆ"

"ก็นิดๆหน่อยๆเนาะพี่พลเนาะ"

"ฮึ"