บทที่ 1 สชา

"คุณหมอคะ มีเคสมาใหม่ค่ะ" ผู้ช่วยสาวรีบมาบอกคุณหมอคนสวย

"เชิญเข้ามาได้เลยจ้ะ"

"สวัสดีค่ะคุณหมอสชา"

"อ้าวนึกว่าใครน้องขนุนนี่เอง เป็นอะไรมาคะวันนี้"

"ขนุนถ่ายเหลวค่ะ เป็นมาสองวันแล้ว" ขนุนที่ว่าก็คือน้องหมาพันธุ์พุดเดิลตัวสีน้ำตาลลูกค้าประจำของที่คลินิกรักษาสัตว์แห่งหนองนาแนง

"งั้นหมอขอตรวจอุจจาระหน่อยนะคะ คุณแม่ได้เก็บมาไหมคะ"

"เก็บค่ะเก็บนี่เลยค่ะ"

"รอสักครู่นะคะ"

"น้องติดเชื้อค่ะ เดี๋ยวหมอให้ยาฆ่าเชื้อทานสักสามสี่วันอาการก็เบาลงแล้วค่ะ"

"ถึงมือคุณหมอแล้วแม่ก็สบายใจค่ะ"

"ไม่ต้องห่วงนะคะ หมอจะดูแลน้องอย่างดีเลยค่ะ"

"ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ค่าเสียหายเท่าไรคะ"

"เดี๋ยวคิดเงินด้านหน้าเลยนะคะ จะมีน้องพนักงานจัดการให้ค่ะ"

"ค่ะ"

"มีเคสอีกไหมจ้ะข้าวหอม"

"วันนี้หมดแล้วค่ะคุณหมอ กลับบ้านได้ค่ะ"

"กลับพร้อมกันเลยสิ"

"ยังกลับไม่ได้ค่ะ ข้าวหอมขอจัดการบัญชีเดือนนี้ก่อนนะคะจะได้สรุปยอดให้คุณหมอถูก"

"โอเคจ้ะ ขยันแบบนี้สงสัยต้องมีโบนัทให้ซะแล้ว"

"จริงเหรอคะคุณหมอ"

"จริงสิจ้ะ วันนี้หมอขอกลับบ้านก่อนล่ะ"

"ขับรถดีนะคะ"

"กลับมาแล้วค่ะ"

"ทำไมเดินเหนื่อยอย่างนั้นล่ะลูก"

"พอดีวันนี้มีเคสมากกว่าทุกวันเลยค่ะ ยืนตลอดเลยเลยเมื่อยนิดหน่อยค่ะ"

"มาๆงั้นแม่เอาน้ำร้อนมาแช่ขาให้ดีกว่า จะได้สบายตัว"

"อย่าบำบากเลยค่ะแม่ เดี๋ยวขึ้นไปอาบน้ำอุ่นบนห้องเอาก็ได้แล้วค่ะ"

"เอางั้นเหรอลูก"

"สบายมากค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ว่าแต่ตอนนี้หนูหิวมากเลยค่ะ ขอฝากท้องแทนดีกว่าค่ะ"

"มาเลยลูก แม่เตรียมของโปรดหนูทั้งนั้นเลย"

"ว้าว ท้องร้องจ๊อกๆเลยค่ะ"

"ลุยเลยลูก" คุณแม่ของเธอชื่อ นภา เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ทุ่มเทแรงกายหาเงินส่งหญิงสาวเรียนจนจบตามลำพัง ที่ต้องเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเพราะคุณพ่อของเธอมีเล็กมีน้อยจนคุณแม่ขอเลิก และไม่นานคุณพ่อเธอก็เสีย แต่ยังทิ้งทรัพย์สมบัติเป็นที่ดินผืนใหญ่ที่เธอใช้เป็นคลินิกรักษาสัตว์ในปัจจุบัน ทำให้เธอไม่ต้องสูญเสียเงินไปกับการจ่ายค่าเช่า เงินที่หาได้ก็พอใช้จ่ายสบายๆในครอบครัว

"เหนื่อยก็พักบ้างนะลูก"

"ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณนภา แม่ก็รู้ว่าหนูชอบสัตว์ การได้รักษาให้พวกมันกลับมาหายดียิ่งทำให้หนูมีความสุข"

"แม่ดีใจที่หนูได้ทำในสิ่งที่รัก ไม่ต้องฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่ชอบ"

"หนูต้องขอบคุณแม่มากกว่านะคะที่ให้โอกาสหนูได้เลือกทางเดินของตนเองตั้งแต่ต้น"

"แม่ก็ขอแค่ลูกมีความสุขใจ อร่อยไหมลูก"

"อร่อยที่สุดเลยค่ะ แม่รู้ไหมว่าหนูก็มีแค่แม่คนเดียว นะคะ แม่ต้องดูแลตัวเองให้ดีนะคะ"

"แม่รู้แล้วลูก"

"รู้แล้วก็ต้องทำนะคะ ขนมทำไม่ไหวก็ไม่ต้องทำไปส่งขายนะคะ ลูกคนนี้เลี้ยงแม่ได้สบายไปทั้งชาติเลยค่ะ"

"เวอร์ไปแล้วลูก"

"ที่ยังให้แม่ทำก็เพราะเห็นแม่ชอบนะคะ"

"จ้า" บ้านหลังนี้อยู่กันเพียงแค่สองคน ในหมู่บ้านเล็กๆแบบนี้ใครก็ต่างยินดีกับคุณหญิงนภาที่มีลูกสาวเป็นหมอมาดูแลรักษาสัตว์

"ลูกแม่นภาเขาดีนะ หน้าตาน่ารักแถมยังมีเมตตาด้วย ไอ้พวกสัตว์ข้างทางใครขนไปรักษาหมอแกก็รักษาหมด ไม่มีปฎิเสธเลย แถมยังไม่คิดตังด้วย"

"หมอสชาน่ารัก พูดจาไพเราะ" คำชมต่างๆทำให้แม่ของหญิงสาสยิ่งมีความสุขในแต่ละวัน

"พระจันทร์คืนนี้สวยจัง" เธอมองออกไปนอกหน้าต่าง บรรยากาศเงียบสงบไร้ผู้คน ในชนบทแบบนี้พอค่ำลงก็แยกย้ายเข้าบ้านใครบ้านมัน ไม่มีสถานที่ท่องเที่ยวกลางคืน มีก็แต่งานวัดงานบุญในบางโอกาสเท่านั้น ทำให้เด็กวัยรุ่นทำได้เพียงจับกลุ่มพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด

"ฉันได้ข่าวว่าปลัดคนใหม่ที่จะย้ายมาหล่อมากเลยนะ"

"แกรู้ได้ยังไงล่ะว่าเขาหล่อ"

"ก็คนที่เขาเคยเห็นเขาลือกันน่ะสิ ฉันก็ยังไม่เคยเห็นหรอกนะ"

"งั้นต้องรอเห็นด้วยตาตัวเองก่อน"

"อยากเห็นจริงๆ" ช่วงนี้มีข่าวมาใหม่ไม่เว้นแต่ละวัน นึกแล้วก็ขำเพราะว่าทุกคนอยากผูกมิตรระหว่างกัน โดยเฉพาะคนที่เพิ่งมาใหม่ คนใหม่มักจะมีเรื่องอะไรให้ประหลาดใจและแปลกใหม่เสมอ