25 เหตุเกิดจากเหมาไถ

ที่พริษฐ์บอกว่าจะพาแพรลดาไปดำน้ำดูปะการังนั้น เขาพาเธอไปอย่างที่ว่าจริง ๆ แม้ว่าแพรลดาเธอจะเลยมาแล้วครั้งหนึ่ง มาดำน้ำดูกับแก้ว แต่ครั้งนี้ที่เขาพาไปนั้นมันสวยกว่ามาก

“เหนื่อยรึยังครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนที่โผล่หัวออกมาจากน้ำ แก้มนวลแดงปลั่งเพราะแดดร้อน แต่ดวงตานั้นเป็นประกายมีความสุขดูเธอไม่หวั่นต่อแดดที่ร้อนระอุตอนนี้เลยแม้แต่น้อย

“นิดหน่อยค่ะ แต่ยังไหว” น้ำเสียงสดใสเอ่ยตอบเขาไป

“เหนื่อยแล้วหรอคะ”

“เปล่าครับ”

“งั้นไปดูตรงนั้นกันค่ะ” ว่าแล้วก็ดำดิ่งลงไปอีกรอบ โดยมีเขาว่ายตามมาติด ๆ เธอว่าเธอว่าน้ำเก่งแล้ว พอมาเห็นทักษะการว่ายน้ำของเขา เธอเทียบไม่ได้เลย เขาดูชำนาญเอามาก ๆ เขาเอาเวลาที่ไหนไปหัดกันนะ ทำไมเขาถึงเก่งหลายอย่างรอบด้านขนาดนี้ แค่คิดไปก็อดภาคภูมิใจไม่ได้ ที่ตัวเองตาถึงมีสามีเก่งแบบนี้

ร่างบางในชุดบิกินี่สีเหลืองสดที่แหวกว่ายในท้องทะเล ท่ามกลางปะการังสีสวยและปลาตัวเล็กตัวน้อย สะกดสายตาของพริษฐ์ครั้งแล้วครั้งเล่า สีของชุดที่เธอสวมอยู่นั้นตัดกับสีท้องทะเลอย่างลงตัว

ไหนจะผิวกายขาวผ่องอมชมพูนั่นอีก ยิ่งไปกว่านั้นก็คือรูปร่างที่แสนเย้ายวนใจของเธอ มันทำให้ชุดที่เธอสวมใส่อยู่นั้นเซ็กซี่มากขึ้นไปอีก ปะการังที่ว่าสวย เทียบไม่ได้เลยกับเธอคนตรงหน้าเขา จนเขาต้องเลือกขับเรือออกมาไกล ๆ ให้ห่างไกลผู้คน ด้วยความหึงหวงที่เกิดขึ้น

“หนาวจังเลยค่ะ” พระอาทิตย์ใกล้ตกดินก็ถึงเวลาที่ต้องขึ้นเรือ เพื่อกลับฝั่ง ร่างบางสวมชุดคลุมสีขาวนั่งตัวสั่นน้อย ๆ พูดบอกคนที่กำลังขับเรืออยู่

เขาใส่แว่นกันแดดสีชา มันเข้ากับใบหน้าหล่อของเขามาก ๆ แผ่นหลังกว้างเหยียดตรงขับเรือ มันยิ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์น่ามอง และยิ่งน่ามองมากขึ้นเมื่อเสื้อเชิ้ตที่เขาสวมอยู่นั้นมันไม่ได้ติดกระดุม พอถูกลมทะเล มันก็พัดปลิว เผยให้เห็นแผงอกเขาวับ ๆ แวม ๆ ทำเธอใจหายไปหลายรอบเลยทีเดียว

“งั้นเดี๋ยวผมจะขับเรือให้ช้าลงแล้วกัน” พริษฐ์หันหน้าไปมองคนที่นั่งตัวสั่นอยู่เล็กน้อย ก่อนจะปรับความเร็วเรือให้รถลง

“แต่ถ้าช้า จะไปไม่ทันนัดคุณโจนะคะ”

“ไม่เป็นไร เรื่องนี้ผมจัดการได้” เขาบอกเธอพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้ บ่งบอกว่าไม่เป็นไรจริง ๆ อย่างที่พูด

พรึบ

“ทำอะไรครับ” เขาว่าเมื่ออยู่ ๆ เธอก็หย่อนตัวนั่งข้าง ๆ ที่เหลืออยู่น้อยนิด

“แต่ถ้าทำแบบนี้ลมก็ไม่แรงแล้วค่ะ แถมยังอุ่นด้วย” คนที่ตอนนี้กอดเขาแล้วซบอยู่กับหน้าท้องของเขาว่าขึ้น เธอพยายามทำตัวเองให้ตัวเล็กที่สุด และนิ่งที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนการขับเรือของเขา

“ทำแบบนี้คุณจะเมื่อยนะ” เขาว่า

“ไม่เป็นไรค่ะ แพรทนได้” น้ำเสียงอู้อี้เอ่ยตอบ

“ไม่ได้ครับ”

“ทำไมคะ หรือว่าแพรทำให้พี่ควินขับเรือไม่ถนัด” ร่างบางค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง

“ผมว่านั่งแบบนี้ดีกว่า” ว่าแล้วก็ผละมือที่ใช้ขับเรือออกข้างหนึ่ง ก่อนจะรวบเอาเอวบางมานั่งบนตัก กลายเป็นว่าตอนนี้เขาโอบกอดเธอจากด้านหลังแล้วขับเรือไปด้วย

“แบบนี้อุ่นไหมครับ”

“อุ่นค่ะ” เธอตอบพร้อมกับเอนศีรษะซบลงบนอกแกร่งเขา

“ถ้าเหนื่อยก็หลับได้เลยนะ ไว้ถึงฝั่งผมจะปลุก” พริษฐ์ว่าบอก เพราะจุดที่เขาพาเธอมาดำน้ำนั้นค่อนข้างห่างจากฝั่งพอสมควร และที่มันห่างแบบนี้ก็เพราะว่าเขาต้องการดำน้ำอยู่กับเธอสองต่อสอง ไม่ต้องการให้คนอื่นมารบกวน รวมถึงมาเป็นคนรักของเขาในชุดน้อยชิ้นด้วย ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าเขาหวง

“ค่ะ”

เมื่อมาถึงฝั่งพริษฐ์ก็ไม่ได้ปลุกแพรลดาอย่างที่พูด เขาจัดการอุ้มเธอขึ้นฝากเลย เพราะเห็นเธอหลับสบายเขาเลยไม่อยากปลุก ขนาดว่าเขาเอาเธอนอนบนเตียงเธอแทบจะไม่ยอมคลายมือออกจากอ้อมกอดเขาด้วยซ้ำ เขาต้องพูดกล่อมอยู่นานกว่าเธอจะยอมปล่อย

“นอนพักผ่อนนะครับ พี่ไปคุยงานแล้วจะรีบกลับ” ริมฝีปากหนากดจูบเบา ๆ ที่หน้าผากมน

คล้อยหลังเขาไปได้ไม่นาน คนตัวเล็กที่นอนหลับเต็มอิ่มก็รู้สึกตัวขึ้น สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ห้องเมื่อไม่เห็นเขา ก่อนที่ดวงตากลมสวยเบิกกว้าง เมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งใจจะติดต่อหาเขา

“สองทุ่ม!” เสียงร้องตกใจดังขึ้นทันที เมื่อเวลาที่ปรากฏบนหน้าจอนั้นมันถึงเวลานัดกับลูกค้าคนสำคัญอย่างคุณโจแล้ว

“อย่าบอกนะว่า เขาไปคนเดียวแล้วปล่อยให้เรานอน”

“ให้ตายสิ บอกแล้วไงว่าให้ปลุก บอกแล้วไงว่าจะไปด้วย” ไม่รู้ควรรู้สึกดีที่เขาปล่อยให้นอน หรือจะรู้สึกหงุดหงิดที่เขาออกไปทำงานไม่ชวนกันแน่

“เด็กที่ผมหาให้ไม่ถูกใจหรอครับ” มิสเตอร์โจว่าขึ้น เมื่อไม่เห็นชายหนุ่มตรงหน้า สนใจสาวสวยที่เขาหามาให้เพื่อเอนเตอร์เทนเลยแม้แต่น้อย พริษฐ์เอาแต่นั่งนิ่ง วางตัวดีเสียจนสาวสวยคนนั้นไม่กล้าที่จะแตะต้องเขาไปมากกว่ายกแก้วเหล้าป้อน แต่ถึงอย่างนั้นพริษฐ์ก็ยังตีหน้านิ่ง รับเอาแก้วเหล้ามาดื่มเองอยู่ดี

“เปล่าครับพอดี...” ยังไม่ทันจะพูดจบเสียงหวานใสแสนคุ้นเคยก็ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของร่างระหงในชุดเดรสสั้นสีดำ

“อยู่นี่เอง แพรหาตั้งนาน” พูดจบก็เดินเข้าไปนั่งแทรกกลางระหว่างแม่สาวนมโตกับสามีของตัวเองทันที สายตาดุ ๆ ตวัดมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันมาแนะนำตัวคนตรงหน้า เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท

“คุณ?”

“ฉันแพรลดาค่ะ เป็น...”

“เป็นภรรยาของผมเองครับ” น้ำเสียงหนักแน่นเอ่ยตอบอย่างเน้นย้ำในสถานะ ทำเอาโจที่มองแพรลดาอยู่ต้องรีบเก็บสายตาทันที เมื่อรู้สถานะของหญิงสาว ว่าเป็นภรรยาของคู่ค้าทางธุรกิจ แต่ถึงอย่างนั้นความเจ้าชู้ที่มีมากของเขาก็ไม่สามารถทำให้เขาหยุดสายตาตัวเองได้ง่าย ๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” มือหนาของโจยื่นออกมาข้างหน้าเพื่อทักทาย ทำให้แพรลดาต้องยื่นมือออกไปทักทายตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ ส่วนพริษฐ์ได้แต่มองด้วยสายตาเรียบนิ่งเท่านั้น

“เช่นกันค่ะ” เธอสัมผัสกับเขาแค่ปลายมือเท่านั้นพอเป็นพิธี ด้วยความรู้สึกแปลก ๆ กับสายตาที่อีกฝ่ายมองมา

“ผมไม่รู้มาก่อนเลยนะครับ ว่าคุณควินแต่งงานแล้ว”

“แต่งได้สักพักแล้วล่ะครับ พอดีเป็นงานภายในน่ะครับ”

“อย่างนั้นหรอครับ ยินดีด้วยนะครับ”

“ครับ...เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมว่าเรามาเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่า”

เพราะสถานที่ที่ใช้คุยกันนั้นเป็นร้านอาหารกึ่งบาร์ ทำให้ระหว่างพูดคุยนั้นมีเครื่องดื่มเข้ามาเสิร์ฟเรื่อย ๆ และด้วยมิสเตอร์โจนั้นมาจากประเทศจีน ทำให้เครื่องดื่มที่เข้ามาเสิร์ฟนั้นจะเป็นของจีนซะส่วนใหญ่ โดยเฉพาะ ‘เหมาไถ’

เหมาไถ คือเหล้าขาวชั้นนำของจีน ที่ได้รับการยอมรับติดอันดับ 1 ใน 3 ของโลก ซึ่งสามารถผลิตได้ที่เหมืองเหมาไถที่เดียวเท่านั้น เหมือนอย่าง คอนญัค ที่ผลิตได้ที่เมืองคอนญัค ประเทศฝรั่งเศส และวิสกี้ ที่ต้องมาจากสก็อตแลนด์เท่านั้น

ทำให้เหมาไถนั้นมีราคาค่อนข้างสูง และบางขวดนั้นก็สูงถึงเจ็ดหลักเลยทีเดียว คาดว่าขวดที่มิสเตอร์โจนำมาเปิดนั้น น่าจะหกหลักขึ้นไปเห็นจะได้ นอกจากราคาจะสูงแล้ว ปริมาณแอลกอฮอล์ของเหมาไถเอง ก็สูงด้วยเช่นกัน ซึ่งมีปริมาณสูงถึง 53 ดีกรีเลยทีเดียว

การคุยงานคั่นด้วยการดื่มเครื่องดื่มนั้น ทำให้การคุยงานราบรื่นขึ้นในความรู้สึก มารู้ตัวอีกทีการคุยงานก็จบลงแล้ว

ร่างบางในชุดเดรสดำสั้นมีผ้าคลุมคลุมอยู่ จากการขอทางร้านของชายหนุ่มที่นั่งข้างกัน เพราะวันนี้เขาใส่เพียงเชิ้ตสีดำมาเท่านั้น ไม่ได้หยิบสูทมาด้วย ทำให้ไม่สามารถถอดสูทสละให้เธอได้ เขาจึงต้องเรียกพนักงานเพื่อขอผ้าคลุมแทน

แต่ถ้าหากมาสองคนและนั่งโซนส่วนตัว ถ้าเธอไม่รู้สึกหนาวเขาก็คงจะปล่อยเลยตามเลย แต่นี่มีสายตาจากฝั่งตรงข้ามคอยมองเธออย่างโลมเลียอยู่ตลอด ทำให้เขาต้องวาดมือไปโอบเอวเธอไว้หลวม ๆ ในระหว่างคุยงานอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ

“แฟนคุณควินสวยดีนะครับ” มิสเตอร์โจว่าขึ้นหลังจากพูดคุยธุรกิจเสร็จแล้ว เขาก็ชวนคุยเรื่องทั่วไป

“ขอบคุณครับที่ชื่นชมในตัวภรรยาของผม เรื่องนั้นผมทราบดีครับ” พริษฐ์ตอบเสียงเรียบ โดยคำว่าภรรยานั้นเขาพูดมันอย่างเน้นย้ำ

“พี่ควินคะ ขอเหล้าให้แพรอีกได้ไหมคะ” เสียงหวานพูดบอกให้เขาได้ยินแค่คนเดียว ไม่ได้รับรู้เลยว่ากำลังถูกคู่ค้าทางธุรกิจของสามีนั้นสนใจอยู่ เพราะในตอนนี้เธอสนใจแต่เหล้าที่คู่ค้าของสามีแนะนำให้

ตอนแรกเธอก็ร่วมวงสนทนาธุรกิจด้วย ไป ๆ มา ๆ ก็เพลิดเพลินไปกับรสชาติของเหมาไถเสียอย่างนั้น แม้มันจะรู้สึกร้อน แต่ความหอมของมันกลับทำให้เธอหลงใหล เธอเลยนั่งดื่มมันเงียบ ๆ แต่ดื่มไปได้สักพักก็ถูกเขาแย่งแก้วไป แล้วส่งน้ำผลไม้ให้เธอดื่มแทน แต่มันก็ยังรู้สึกโหยหาเจ้าเหล้าที่ว่าอยู่ ทำให้ต้องพูดขอเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้

“...” พริษฐ์ส่ายหน้าตอบปฏิเสธในทันที เธอมีประสบการณ์ด้านการดื่มมากก็จริง แต่เหล้าชนิดนี้มันแรงไปสำหรับเธอ เขาไม่อยากให้เธอเมา เขากลัวว่าถ้าหากเขาละสายตาจากเธอ จะมีหมาที่ต้องจ้องจะงาบเธออยู่ตลอด มาคาบเอาเธอไป

ดูแล้วหมาตัวนั้นมันก็ตั้งใจจะมอมเธอมาตั้งแต่แรก รวมถึงมอมเขาด้วยเช่นกัน แต่ขอโทษของพวกนี้มันทำอะไรเขาไม่ได้ ถ้าจะมอมเขาอย่างน้อยก็ต้องเหมาไถสักสองขวด

“แพรอยากกิน”

“ไม่ดื้อครับ”

“แต่ว่าแพรอยากกินนี่คะ” คนอยากกินไม่ยอมแพ้ ตอนนี้เธอรู้ตัวเองดีว่าตัวเธอนั้นกรึ่ม ๆ บางแล้ว แต่เพราะมีเขาอยู่เธอจึงรู้สึกปลอดภัย แต่ถ้าหากไปกับยัยแก้วสองคน หรือไปคนเดียว แน่นอนว่าเธอไม่ยอมปล่อยตัวขนาดนี้แน่

“มีอะไรรึเปล่าครับ” มิสเตอร์โจที่มองสองสามีพูดคุยซุบซิบกันอยู่นานว่าขึ้น

“คือว่า...” ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงทุ้มของเขาก็ดังขัดขึ้น เหมือนเขาไม่อยากให้เธอพูดอย่างไงอย่างนั้น

“ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีภรรยาผมเริ่มเมาแล้ว ผมคงต้องขอตัวกลับก่อน”

“หวังว่าคุณโจจะเข้าใจนะครับ”

“โธ่เรื่องแค่นี้เอง ผมเข้าใจครับ” ปากก็บอกว่าเข้าใจ แต่พอพริษฐ์โอบเอวภรรยาสาวคนสวยแล้วเดินจากไปนั้น เขากลับมองด้วยสายตาเสียดาย

“พี่ควินใจร้ายกับแพรอีกแล้วนะคะ แพรขอดื่มพี่ควินก็ไม่ให้แพรดื่มอีกแล้ว”

“คุณดื่มไปเยอะแล้วนะ”

“เยอะที่ไหนกันคะ นิดเดียวเอง พี่ควินดื่มเยอะกว่าแพร แพรเห็นนะ”

“หึ” เขาหัวเราะในลำคอทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด เขาดื่มมากกว่าเธอก็จริง แต่คนที่เมาจนหน้าแดงนั้นเป็นเธอ

สิ้นคำพูดของเขาก็เดินมาถึงห้องพักพอดี แพรลดาจึงสลัดตัวออกจากการโอบเอวของเขา ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปอย่างงอน ๆ เหมือนเด็กน้อยที่ผู้ปกครองไม่ได้ซื้อของเล่นให้ก็ไม่ปาน

“หัวเราะอะไรกันคะ แพรไม่ตลกด้วยนะ แพรอยากดื่ม อยากดื่ม ได้ยินไหมคะ”

“ไม่ต้องตามมาเลยนะคะ แพรไม่พูดกับพี่ควินแล้ว”

“งั้นเหมาไถขวดนี้พี่ก็คงต้องดื่มคนเดียว” สิ่งที่พริษฐ์พูดทำให้แพรลดาหันขวับกลับไปมองทันที ก่อนจะเห็นเขาชูขวดเหมาไถอยู่

“พี่ควินไปเอามาจากไหนคะ” ขาเรียวรีบเดินย้อนกลับไปหาเขาทันที โดยที่สายตานั้นมองสิ่งที่เขาถืออยู่ไม่กะพริบ

“...” คนถูกถามเพียงยักไหล่ตอบเท่านั้น ก่อนจะเดินนำเธอไปยังระเบียงห้อง

“จิห์” เห็นแบบนั้นก็จิ้ปากทันที ก่อนจะเดินตามเขาไป แต่เพราะที่ระเบียงนั้นมีลมทะเลพัดมาอยู่ตลอด เดินพ้นประตูห้องสองแขนเรียวก็ต้องรีบยกขึ้นกอดตัวเองด้วยความหนาวทันที เพราะเสื้อผ้าที่เธอใส่นั้นมันชิ้นน้อย จนไม่สามารถกันลมกันหนาวใด ๆ ได้เลย เหมือนเขาจงใจแกล้งเธอยังไงอย่างงั้น

“หนาวจังเลยค่ะ” ว่าแล้วก็เดินตัวสั่นเข้าไปนั่งข้าง ๆ เขา ก่อนจะสอดแขนเข้าไปกอดแขนเขาหน้าตาเฉย เท่านั้นยังไม่พอยังถูหน้ากับต้นแขนเขาอีก

“ทำอะไรครับ” แม้จะรู้ตัวว่าถูกอ้อนแต่ก็อยากรู้ว่าเธอจะตอบว่าอย่างไร

“หนาวค่ะ ขอกอดหน่อยได้ไหมคะ” ไม่ต้องรอให้เขาอนุญาตจากที่กอดแขนเขาอยู่ ก็ขึ้นไปนั่งบนตักเขาทันที ก่อนแขนเรียวจะโอบรอบต้นคอเขาเอาไว้แล้วซบหน้าบนอกแกร่งของเขา อย่างที่ทำเมื่อวาน

“ไม่ดื่มแล้วหรอครับ” เขาถามอย่างยิ้ม ๆ เมื่อไม่เห็นเธอสนใจจะดื่มแล้ว เอาแต่ขยับหาที่ซบบนตัวเขา

“อยากกอดมากกว่า”

“หึ” เมื่อเธออยากกอดเขาก็นั่งให้เธอกอดแต่โดยดี เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้เธอดื่มมากเหมือนกัน เพราะยังรู้สึกเป็นห่วงสุขภาพของเธออยู่ แม้เธอจะออกจากโรงพยาบาลได้เกือบปีแล้วก็ตาม

“ป้อนแพรได้ไหมคะ” แพรลดาพูดขึ้น หลังจากนั่งกอดเขา แล้วสายตาเหลือบไปเห็นขวดเหล้าที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ทำให้เกิดความอยากขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่ครับ ถ้าอยากดื่มต้องนั่งดื่มดี ๆ” เขาว่า ส่วนเธอเมื่อได้ยินดังนั้นก็ผละออกจากอกเขา แล้วนั่งตัวตรง โดยยังไม่ยอมลงจากตักเขา ส่วนมือแน่นอนว่ายังคล้องคอเขาอยู่

“นั่งดี ๆ แล้วค่ะ พี่ควินป้อนแพรได้รึยังคะ” เพราะเมาหรืออย่างไรไม่รู้ทำให้แพรลดาตีความความหมายที่พริษฐ์พูดผิด เพราะที่พริษฐ์หมายถึงนั้น คือให้เธอนั่งลงแล้วดื่มเองดี ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ยอมป้อนเธอ เพราะทนไม่ไหวกับสายตาและน้ำเสียงที่เธอมองมา

“พี่ควินดื่มก่อนค่ะ แล้วค่อยป้อนแพร” เมื่อพริษฐ์กำลังจะยื่นแก้วให้เธอดื่ม แพรลดากลับเอ่ยถาม ทำให้เขาต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ

“ครับ?”

“พี่ควินดื่มก่อนค่ะ เดี๋ยวแพรจะดื่มทีหลัง” ทีหลังจากที่พี่ดื่ม ประโยคหลังนั้นเธอต่อขึ้นได้ใจ และเมื่อเขากระดกแก้วเล็กที่ใช้เฉพาะในการดื่มเหมาไถหมด

“...อื้มมม” เธอก็ดึงเขามาจูบทันที