26 ห้ามใจ

“ครับ?”

“พี่ควินดื่มก่อนค่ะ เดี๋ยวแพรจะดื่มทีหลัง” ทีหลังจากที่พี่ดื่ม ประโยคหลังนั้นเธอต่อขึ้นได้ใจ และเมื่อเขากระดกแก้วเล็กที่ให้เฉพาะในการดื่มเหมาไถหมด

“...อื้มมม” เธอก็ดึงเขามาจูบทันที ดวงตาคมเบิกกว้างด้วยความตกใจที่อยู่ ๆ ก็ถูกคนตัวเล็กรุกจูบแบบนี้ ซ้ำเรียวลิ้นของเธอยังรุกเข้ามาพยายามก่อกวนกับลิ้นหนาของเขา และแน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอได้เป็นฝ่ายรุกนาน เมื่อตั้งสติได้เขาก็รุกเธอกลับทันที

ความหอมหวานผสมกลิ่นดอกไม้ไม่รู้ว่ามาจากเหมาไถหรือคนตรงหน้ากันแน่ เหมาไถแก้วเล็กแก้วเดียวทำให้คนทั้งสองนั้นดูดดึงเรียวลิ้นของกันและกันอยู่นาน ความร้อนแรงเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์เหมาไถหรือไฟปรารถนาที่มีต่อกัน

มือบางที่คล้องคอเขาอยู่นั้นเปลี่ยนตำแหน่งมาจิกลงบนบ่าของเขาแทน เมื่อความรู้สึกที่มีนั้นมันวาบหวามเกินจะต้าน แม้ว่ามือเขาจะโอบเอวคอดกิ่งเธอไว้โดยไม่ได้ขยับไปไหน แต่เพียงแค่จูบของเขาก็ทำเธอแทบนั่งทรงตัวไม่ไหว มันอ่อนแรงไปหมด

อุณหภูมิที่เคยหนาวบาดผิวแต่เมื่อน้ำสีใสที่ได้มาจากการจูบกับเขา ลาดผ่านลำคอ ก็รู้สึกร้อนวาบขึ้นมาทันที ก่อนเสียงหายใจหอบถี่จะดังขึ้น เมื่อพริษฐ์ผละจูบออก โดยที่มือหนาของเขาข้างหนึ่งนั้นวางแนบแก้มนวลของแพรลดาอยู่ ใบหน้าของเขาก็อยู่ใกล้กับเธอไม่ผละห่างไปไหน

“ดื่มแบบนี้อร่อยกว่าเยอะเลยค่ะ” เธอว่าบอกเขาอย่างยิ้ม ๆ สายตาหยาดเยิ้มมองเขาไม่ปิดบัง มือบางเลื่อนขึ้นมาโอบรอบต้นคอเขาอีกครั้ง ก่อนจะส่งยิ้มยั่วยวนให้เขา

“ป้อนอีกได้ไหมคะ”

“พอแล้วครับ” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยตอบ นิ้วหัวแม่มือลูบแก้มนวลเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาลูบศีรษะน้อย ๆ ของเธอ

“ไม่ค่ะ” ใบหน้าแดงก่ำส่ายไปมา ก่อนจะหันไปตัวไปหยิบเอาขวดเหล้ามารินเอง แน่นอนว่ายังไม่ทันจะไหลลงแก้ว ขวดก็ถูกเขาแย่งไป

“พอแล้วครับ” เขาว่า ก่อนจะชูขวดเหล้าไว้เหนือหัว เพราะคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักพยายามจะยื้อแย่งไป

“ไม่เอาแพรจะกิน”

“แพรจะกิน” คนเอาแต่ใจเริ่มโวยวาย

“ไม่ดื้อครับ”

“พี่ควินก็เอาให้แพรกินสิคะ แพรไม่ได้ดื้อสักหน่อยแพรแค่อยากกิน อีกอย่างแพรก็ยังไม่เมาด้วย” มือบางพยายามไขว่คว้าเอาขวดเหล้าที่เขาถืออยู่ แต่ทำยังไงเธอก็เอื้อมไม่ถึงมันซักที

“คนใจร้าย”

“ผมเป็นห่วง” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยตอบ

“เหล้านี้มันแรง ถ้าคุณดื่มเยอะ คุณจะไม่สบายท้อง ตื่นเช้ามาคุณก็จะปวดหัว”

“งั้นอีกแก้วเดียวก็ได้” พอได้ฟังเหตุผลของเขา ก็เริ่มสงบลง เธอชอบทุกครั้งที่ได้ยินเขาพูดว่าเป็นห่วง

“อืม”

“มาค่ะแพรจะรินให้ดู จะได้พิสูจน์ว่าแพรไม่ได้เมา ” ได้ยินแบบนั้นพริษฐ์ก็ส่งขวดเหล้าให้แพรลดา เพื่อให้เธอได้รินตามที่พูด โดยที่เขาคอยมองอยู่ว่าเธอจะรินหกหรือไม่

“นี่ เห็นไหมคะ ไม่หกเลย” เมื่อรินเสร็จแล้วมือบางก็ทำท่าพรีเซนท์ให้เขาดูว่าตัวเองรินไม่หก

“ครับ...งั้นก็ดื่มได้แล้ว จะได้อาบน้ำนอน”

“อรึก” สิ้นคำพูดของเขา แก้วขนาดเล็กก็ถูกยกขึ้นดื่มทันที ก่อนจะหันหน้าไปหาเขาที่มองอยู่ก่อนแล้ว

คิ้วหนาของพริษฐ์เลิกขึ้นทันที เมื่อเห็นเธออมยิ้ม ก่อนจะดวงตาคู่คมจะเบิกกว่าน้อย ๆ อีกครั้ง เมื่อริมฝีปากบางของเธอมาทาบทับลงริมฝีปากหนาของเขา แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอเขาเอาไว้ บอกเป็นนัย ๆ ว่าให้เขาเปิดปากรับสัมผัสจากเธอ

และทันทีที่เขาเปิดปาก น้ำเมาสีใสก็ถูกส่งผ่านเข้ามา แต่เพราะเธอยังไม่ประสามากนัก ทำให้บางส่วนไหลย้อนออกมาจากริมฝีปากบาง แต่ถึงอย่างนั้นลิ้มร้อนก็ยังพันเกี่ยวกับลิ้นน้อย ๆ ไม่ยอมคลาย

สะโพกมนที่เคยนั่งอยู่บนตักเขาเองตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นนั่งคร่อมตัวเขาแล้ว ทำให้เดรสที่สั้นอยู่แล้วนั้นร่นขึ้นมามากขึ้นไปอีก ส่วนมือหนาที่เคยวางทาบอยู่บนสะโพกมน บัดนี้ค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขางาม

ซึ่งสัมผัสแผ่วเบาของเขาก็ทำเอาขนกายเธอลุกซู จนต้องแหงนหน้าผละออกจากการจูบกับเขา แล้วร้องครางเบา ๆ

“อาห์”

“อื้มพี่ควิน...” เสียงครางหวานดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อใบหน้าคมของเขาซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอขาวเนียน ในจังหวะที่เธอกำลังเชิดหน้าขึ้น

“อาห์ แพร...” ความเปียกชื้นเย็นวาบ ที่ได้รับสัมผัสจากลิ้นร้อนของเขา แผ่ซ่านลงบนต้นคอของเธอ ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะครางเสียวขึ้นมาอีกครั้ง มันรู้สึกเสียววูบในท้องน้อย ทั้งยังทำเธอใจเต้นรัว เธอชอบเวลาที่เขาซุกอยู่ที่คอเธอแบบนี้จัง และยิ่งลิ้นหนาของเขาที่โลมเลียเธอช้า ๆ อย่างใจเย็น มันยิ่งทำให้เธออ่อนไหวไปกับสัมผัสที่เขามอบให้

“อาส์” ริมฝีปากหนาที่เคยซุกไซร้อยู่บนลำคอระหงส์ เลื่อนลงมาตามเนินอกขาวเนียน ก่อนเขาจะดูดเม้นเบา ๆ เพื่อสร้างรอยรักสีกุหลาบ แสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ พอสร้างเสร็จแล้วเขาก็เงยหน้ามองเธอเล็กน้อย ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เธอก้มลองมองเขา เพื่อดูสิ่งที่เขาทำบนร่างกายของตัวเอง ทำให้สองสายตาประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย แน่นอนว่ามันมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้เขาและเธอค่อย ๆ โน้มตัวเขาหากัน

“อื้ม” การจูบแสนดูดดื่มและร้อนแรงนั้นเริ่มขึ้นอีกครั้ง แม้จะไม่มีเหมาไถเป็นตัวกลางอย่างสองครั้งแรก แต่รสจูบก็หอมหวานร้อนแรงไม่ต่างกันเลย กลิ่นหอมของดอกไม้ที่ได้จากเหมาไถจาง ๆ บวกกับความหอมหวานเฉพาะตัวในโพรงปากของคนทั้งคู่ ทำให้จูบในครั้งนี้ทำทั้งเขาและเธอแทบจะไม่อยากผละออกจากกัน

ร่างบางลอยหวือขึ้นขึ้นบนอากาศ เมื่ออยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับโอบอุ้มเธอเอาไว้ โดยที่ริมฝีปากนั้นไม่ยอมผละจูบจากเธอเลยแม้แต่น้อย ส่วนเธอเองก็มัวแต่หลงมัวเมากับรสจูบของเขา ทำให้ไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองถูกอยู่

กว่าจะรู้สึกตัวก็ตอนที่ขาแกร่งของเขามาถึงเตียงกว้าง แล้วเขาก็ปล่อยให้เธอลงนอนกับเตียง จังหวะที่แผ่นหลังสัมผัสกับเตียง นั่นแหละเธอถึงรู้ตัว แต่เธอก็ยังไม่ยอมผละจูบจากเขา แม้แต่เรียวแขนที่โอบรอบต้นคอแกร่งของเขาเอาไว้ เธอก็ไม่ยอมคลาย

ในตอนนี้จึงกลายเป็นว่าแพรลดานอนอยู่บนเตียง โดยมีพริษฐ์คร่อมทับอยู่ด้านบน

มือหนาขาวสะอาดมีเส้นเลือดปูดขึ้นน้อย ๆ ลูบไล้ไปตามต้นขาเรียว ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆ จนมาหยุดอยู่ที่ขอบแพนตี้ของเธอ นิ้วแกร่งเรียวยาวค่อย ๆ เกี้ยวรั้งแพนตี้ของเธอลงอย่างใจเย็น ก่อนจะสัมผัสเบา ๆ ที่เนินเนื้อนุ่มและแพรไหมของเธอ

ร่างบางกระตุกตัวเล็กน้อย เมื่อถูกเขาสัมผัสตรงจุดอ่อนไหว มันเป็นสัมผัสที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน แม้ใครต่อใครจะบอกว่าเขาและเธอแต่งงานกันมาได้สักพักแล้ว ก่อนที่เธอจะประสบอุบัติเหตุ จนทำให้ต้องลืมเขา แต่เธอกลับจำสัมผัสของเขาไม่ได้เลย ถึงอย่างนั้นเธอก็ตอบรับจูบของเขาและหลับตาพริ้มรอรับสัมผัสจากเขาอย่างยินยอม

แต่จู่ ๆ จูบที่เร่าร้อนก็ถูกผละออก พร้อมกับมือหนาของเขาที่หยุดลง

“แฮ่ก ๆ” เพราะการจูบกันอยู่นานหลายนาที พอผละออกเสียงหอบหายใจถี่ ๆ ก็ดังขึ้น ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนที่อ่อนประสบการณ์นั่นเอง ส่วนคนมากประสบการณ์อย่างเขา ก็มองเธออย่างเอ็นดูเท่านั้น

“วันนี้พอเท่านี้ก่อนนะครับ” เขาว่าบอกเธอพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น เกือบแล้ว เขาเกือบจะห้ามใจตัวเองไม่ได้แล้ว

“คะ?” คนที่อยู่ในห้วงอารมณ์ปรารถนา มองเขาด้วยความไม่เข้าใจทันที เขาพูดอะไร มันหมายความว่ายังไง...หยุดงั้นหรอ ทั้งที่เมื่อกี้เขาเกือบจะ...

“ดึกแล้ว อาบน้ำนอนได้แล้วครับ” ว่าจบก็กดจูบลงบนหน้าผากมน ก่อนจะปล่อยแขนที่กักขังเธอไว้อยู่ออก ผ้านวมผืนหนาถูกดึงมาคลุมตัวเธอ จากนั้นเขาก็ขยับตัวมานั่งข้าง ๆ เธอแทน

ซึ่งสิ่งที่เขาทำมันก็ยิ่งทำให้เธองงหนักขึ้นไปอีก จากที่กรึ่ม ๆ ก็รู้สึกตาสว่างในทันที อีกแล้ว อีกครั้งแล้วที่เขาหยุดอยู่กลางคันระหว่างที่จะมีสัมพันธ์อันลึกซึ้งกับเธอ ทำไมกัน หรือว่าเขาจะรังเกียจเธอ หรือว่าเธออ่อนประสบการณ์ ไม่เหมือนอย่างแฟนเก่าของเขาที่รู้ใจเขาว่าเขาชอบอะไร จะต้องทำแบบไหน เพราะเธอไม่รู้เรื่องแบบนั้น เลยทำให้เขาหงุดหงิด หรือว่าเธอเผลอทำขั้นตอนไหนผิดพลาดไป...

ไม่ มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ เธอไม่ยอมเด็ดขาด เธอจะไม่ยอมให้แฟนเก่าของเขามาหยามหน้าเธออีกต่อไปแล้ว เขาต้องเป็นของเธอ เขาเป็นสามีของเธอ และจะเป็นสามีทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย นับจากที่เธอจำความได้!!

เธอจะต้องทำให้เขาสนใจเธอ คืนนี้เธอจะต้องทำให้เขาเป็นของเธอให้ได้

พรึบ

“ทำอะไรครับ” เสื้อผ้าที่ถูกทิ้งลงข้างเตียง ทำให้พริษฐ์ที่กำลังลุกขึ้นเพื่อออกไประเบียง แล้วปล่อยให้เธอได้อาบน้ำ หันมองไปยังที่มาของมันทันที ก่อนจะเห็นร่างบางขาวเนียน และยิ่งถูกแสงไฟในห้องผิวขาว ๆ ของเธอก็ยิ่งเปล่งปลั่ง ความอวบอิ่มขาวเนียนที่มีบราปีกนกสีดำห่อหุ้มอยู่ ทำให้เขาต้องรีบหันหน้าหนี เมื่อเผลอมองเธอด้วยความหลงใหลอย่างไม่ได้ตั้งใจ

“ทำไมคะ ทำไมพี่ควินต้องหันหน้าหนีแพรด้วย”

“ของแพรไม่สวย ไม่น่ามองหรอคะ” พรึบ น้ำเสียงน้อยใจที่เจือด้วยความเสียใจดังขึ้น เธอแทบจะแก้ผ้าต่อหน้าเขาอยู่แล้ว...แต่เขาก็ยังไม่คิดจะสนใจ แถมยังหันหน้าหนีเธออีก แบบนี้จะไม่ให้เธอเสียใจได้ยังไง

“หรือว่าของแพรสู้แฟนเก่าพี่ควินไม่ได้” พรึบ บราปีกนกถูกถอดออก ก่อนจะโยนไปตรงหน้าเขา เมื่อเห็นเขายังนิ่งเธอจึงลงจากเตียงแล้วเดินไปหาเขา แต่ยังไม่ทันที่จะถึงตัวเขา ขาเรียวก็ต้องหยุดชะงัก กับสิ่งที่เขาพูด

“เดี๋ยวผมจะออกไปรอข้างนอก คุณจะได้อาบน้ำ”

“พี่ควิน...” แพรลดาแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอไปชั่วขณะทันที เมื่อเขาพูดมาแบบนี้ หัวใจดวงน้อยบีบรัดอย่างเจ็บปวด เมื่อมองแผ่นหลังกว้างของเขา ที่กำลังเดินออกไปที่ระเบียง

หมับ

“ไม่นะ แพรไม่ให้ไป”

“คุณเมาแล้วนะ” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยบอกคนที่กอดตัวเองอยู่ ความนุ่มนิ่มที่สัมผัสอยู่กับแผ่นหลังของเขาอยู่ ทำให้เขาต้องกัดฟันอย่างข่มอารมณ์ พยายามหักห้ามใจไม่ให้หันไปกอดปลอบเธอรวมถึงให้ในสิ่งที่เธอต้องการด้วย เขารู้ว่าเธอกำลังเสียใจและสับสนที่เขาทำแบบนี้ แต่เขามีเหตุผลของเขา

“ไม่ค่ะ แพรไม่ได้เมา เมื่อกี้พี่ควินก็เห็น” ในหน้าสวยส่ายไปมาน้อย ๆ กับแผ่นหลังของเขา

“ผมจะไปรอด้านนอก” น้ำเสียงกดต่ำลงอีกหลายเท่าตัว พร้อมกับมือหนาของเขาที่แกะแขนเรียวของเธอออก

“คุณไปอาบน้ำเถอะ”

“พี่ควิน...”