ตอนที่ 1-3

ร่างอ้อนแอ้นถูกเขาอุ้มขึ้นแล้วพาเข้าไปในห้องที่มืดสนิทเพราะไฟดับ แผ่นหลังบอบบางสัมผัสกับผ้าปูเตียงที่เธอเพิ่งเป็นคนดึงให้ตึงเองกับมือก็พลันได้สติ กุลนิดาดีดตัวลุกขึ้นแต่ถูกเขาผลักเบาๆ จนล้มลงไปบนเตียงขนาดคิงไซส์อีกครั้ง

ท่ามกลางความมืดที่ร้องบอกใครไม่ได้ แบบนี้หรือเปล่าที่เรียกว่า

ผีอำ ผีผลัก ผีอะไรก็ช่าง แต่เวลานี้…

ผีทะเลสูงใหญ่กำยำกำลังยกมือลูบศีรษะเธอเบาๆ มือร้อนผ่าวกำลังปาดป่ายลูบไล้เส้นผมของหญิงสาวราวกำลังจะปลอบขวัญ ก่อนจะสั่นประสาทด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแล้วคืบคลานมือหนาสอดเข้ามาใต้บราเซียร์ เขาใช้นิ้วชี้สอดเข้าไปจากนั้นตะขอที่เกี่ยวกันก็แยกออก

"ไม่ได้มาพบคุณหลายเดือน คืนนี้งานหนักหน่อยนะ สามยกหกท่า ไม่มากไปใช่ไหมคนสวย"

“ฉะ ฉันไม่ใช่...”

กุลนิดายังพูดไม่ทันจบ ปากอิ่มสวยก็ถูกปากร้อนผ่าวนาบลงปิดกั้นแล้วบดคลึงหนักๆ ไรอันแปลกใจ วันนี้ริมฝีกปากของเธอหอมหวาน เย้ายวนเขาเหลือเกิน

ขณะที่ดวงตาคู่สวยของกุลนิดาเบิกกว้าง เสียงที่จะร้องดังอู้อี้อยู่แต่ในลำคอกางเกงผ้าฝ้ายแบบสวมใส่สบายและเสื้อยืดสีขาวเข้ารูปถูกดึงให้ปลิดปลิวออกจากเรือนกายอ้อนแอ้นอย่างไร้ทิศทางดวงตากลมโตขยายกว้าง จมูกของเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นบรั่นดีคละคลุ้งจากร่างกำยำราวกับเขาไปตกถังหมักเหล้ามา

“อื้อ ปล่อย”

เธอเห็นเขาเป็นเงาตะคุ่มๆ ที่มูมมามซุกไซ้ดอมดมไปทั่วตัว กุลนิดาขนลุกเกรียวไปทั่วร่างจากลมหายใจร้อนผ่าวที่ลากไล้ไปทั่วทรวงอก เขากลัดมันมาก ดูดกลืนเม็ดบัวสองข้างของเธออย่างเมามัน กุลนิดาไม่เคยเจอสัมผัสแปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน รู้แต่ว่ามันวาบหวาม เสียดเสียว กุลนิดายอมรับว่าเธอรู้สึกเกร็งสะท้านจากความกลัวเริ่มกลายเป็นตื่นเต้น ถึงกระนั้น ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ยังกระตุ้นเตือน

มือบางทุบตีคนที่กำลังจ้องคร่าสวาท ได้ยินเขาส่งเสียมคำรามต่ำเป็นการปรามออกมาเบาๆ ครั้งหนึ่ง

“นิ่งๆ”

“ปล่อย”

แต่ก็พูดได้เพียงแค่นั้น เพราะปากหยักลึกเต็มไปด้วยกลิ่นบรั่นดีก้มลงมาจูบแล้วแทรกปลายลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัด กุลนิดาต่อต้านสุดกำลัง ไม่ยอมให้ลิ้นร้ายกาจเข้ามาพัวพัน แต่คนมีพละกำลังมากกว่าอีกทั้งจัดเจนกว่าก็เร่งปลุกเร้าอย่างบ้าคลั่ง

“หวานเป็นบ้า อ้ากว้างๆ กว่านี้อีกได้ไหม”

นิ้วมือแข็งแกร่งใช้ความโชกโชนชอนไชไปในกุหลาบงาม ควานหาปุ่มเนื้อที่เป็นจุดศูนย์รวมความซ่านเสียว ปากหยักลึกก็พรมจูบไปทั่วทรวงอก ประสาททุกเส้นของกุลนิดาตื่นตัวไปทุกเส้น ร่างกายบิดแอ่นอยากจะให้เขาถอยหนีแต่มือไม้กลับอ่อนแรง

ร่างกำยำระดมจูบไปทั่วฐานอก ไรเคราครูดผ่านผิวเนื้ออ่อนบางจนเกิดรอยปื้นแดง ไรอันหยัดกายขึ้นแล้วขบกรามแน่น ไรอันสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย

“คุณสวยขึ้นมาก ผิวเนียน เต่งตึง แถมตรงนั้นก็คับแน่นจนนิ้วผมแทบจะหัก”

ขนาดคืนนี้เขาดื่มหนักเพราะเสียใจจากบากเรื่อง ยังรู้สึกเยี่ยมกับร่างกายของเธอ ไรอันพูดไปก็รู้สึกปวดตุบที่แก่นกลางกาย เพราะแค่นิ้วยังให้ความรู้สึกเสียวขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นน้องชายเขาลงไปท่องเที่ยวในแดนลี้ลับนั้นเองจะเสียวขนาดไหน

“โว้ คุณไปทำอะไรมา อย่าบอกนะว่ารีแพร์มาใหม่” หรือจะใช่ คลับคล้ายคลับคลาว่าหญิงสาวบอกว่าจะมีเซอร์ไพรส์

สองมือรีบปลดเสื้อกับกางเกงออกจากร่าง ริมฝีปากหยักลึกยิ้มอย่างพึงพอใจ สงสัยแม่คู่ขาคนสวยต้องไปทำรีแพร์มาแน่นอนถึงได้ตึงแน่นจนนิ้วยังแทบจะใส่เข้าไปไม่ได้

กุลนิดาเห็นจังหวะที่เขาผละออก กำลังกระโดดลงจากเตียง แต่สองบ่าก็ถูกเขาดึงกลับมาได้ก่อน

“ว้าย” กุลนิดาร้อง

“คุณนี่ชอบเล่นสนุกจังคนสวย มามะ อยากเล่นไล่จับก็มาเล่นกันบนเตียง”

“เดี๋ยวสิ”

“ว้าว คุณทำให้ผมตื่นเต้นมาก ธีมผีหลอกแบบนี้เยี่ยมมาก ผมจะให้โบนัสพิเศษกับคุณหลังจบเกมนี้”

เขาบอกด้วยความพอใจ แม่คู่ขาคนนี้ช่างคิดธีมมาเล่นกับเขา มือหนาเอื้อมไปบีบเคล้นสองเต้า ฟอนเฟ้นอย่างพอใจ ไม่คิดว่าผิวจะเนียนขึ้นแล้วหน้าอกยังใหญ่ขึ้นอีกด้วย ที่จริงเขาจำอะไรเกี่ยวกับเธอไม่ได้นัก แม้กระทั่งเสียงเขากับอินทิราพบกันระหว่างการเดินทางครั้งหนึ่งเธอเป็นพนักงานบริการของสายการบินเห็นบอกว่าห้องเธอยังตกแต่งไม่เสร็จเขาเลยให้อยู่ที่นี่ชั่วคราวส่วนเธอก็มีสิ่งของมาแลกเขาเช่นกันเป็นการบริการสุดเอ็กซ์คลูซีฟ

ความซ่านเสียว ปวดตุบยิ่งรัดแน่นไปทั่วร่างกาย เขายิ่งอยากหาทางลงให้น้องชายมากขึ้นไปอีก เขาไม่ได้นอนกับคู่ขาคนไหนมานานหลายเดือน พอมาเจอกับเธอคนนี้ อยากจะบอกว่าใช่เลย ทั้งตื่นเต้น เร้าใจ สดใหม่ไปทุกอณู

“ไอ้บ้า ฟังกันหน่อยสิ” กุลนิดาสบถแต่เสียงของเธอหายไปไหนกัน เกิดอะไรขึ้นเสียง เสียงไปไหน เสียง...

ดวงตาคู่สวยแฝงอารมณ์หวาดผวาและยิ่งหวาดกลัวหนักขึ้นไปอีก เพราะร่างกำยำใหญ่โตที่เริ่มกระจ่างชัดขึ้นมาหลังจากดวงตาปรับโฟกัสได้นั้นทำให้เธอตื่นกลัว

ร่างกายของเขาขาวจัดจนเห็นแผงอกแกร่ง ดวงตาของเขาวาวโรจน์ เธอเห็นฝ่ามือหนาเลื่อนต่ำลงไป กำลังโอบประคองความอุ่นร้อนที่ขยายใหญ่จนเต็มฝ่ามือ

“ไม่นะ” แต่เสียงของกุลนิดาขาดหายไปราวกับมีอะไรบางอย่างมาปิดปากของเธอไว้หรือความกลัวสุดขีดที่เจอผอผึ้งสองตัวในเวลาติดๆ กันต่างกันตรงที่เป็นผอสระอีกับผอสระอัวแต่ความน่ากลัวไม่แตกต่างกัน