ตอนที่ 2 ไม่ใช่รสนิยมของฉันค่ะ （2）

" 36 ค่ะของแท้ไม่มีซิลิโคน"

"คิดว่าตัวเองสวยมั้ย"

"สวยค่ะ เพราะถ้าฉันมองตัวเองว่าไม่สวย คงจะให้คนอื่นมามองว่าสวยไม่ได้แล้วค่ะ"

คำตอบของหญิงสาวทำเอาพราวฟ้าหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจพลางสัมภาษณ์ต่ออีกยาวยืดท่ามกลางความงุนงงของชูอิจิเพราะเมื่อก่อนหน้านี้น้องสาวต่างสายเลือดยังหาเรื่องตินั้นนี้คนก่อนๆ อยู่เลยสงสัยผู้หญิงคนนี้จะเข้าตา

"แล้วมั่นใจได้ไงคะ ว่าคุณจะทำงานนี้ได้ไม่ใช่มาเพื่ออ่อยพี่ชายของฉัน"

"นี่พี่ชายคุณเหรอคะ ขอโทษนะคะฉันมาสมัครงานค่ะ มาหาเงินเลี้ยงปากท้องไม่ได้มาหา ผะ....สามีค่ะ แล้วอย่างพี่ชายคนนี้ เอิ่ม…"

เธอมองไปยังเจ้าของร่างใหญ่ที่นั่งหัวเสียอยู่อย่างพินิจ แล้วยิ้มแห้ง

“ฉันว่าไม่ใช่รสนิยมของฉันค่ะ”

พราวฟ้าตบโต๊ะฉาดอย่างชอบใจแต่นั้นไม่ใช่ชูอิจินี่คำพูดของเธอทำเอาความมั่นใจของเขาหายไปเกือบครึ่งเสี้ยวความไม่ชอบหน้าทำให้เขาอ้าปากจะเป็นคนปฏิเสธเธอไปยอมจะประกาศรับสมัครใหม่แต่ช้ากว่าพราวฟ้าไปเสียแล้ว

"ฉันตกลงรับคุณเข้าทำงานค่ะ ฉันชื่อพราวฟ้าส่วนนี้พี่ชู อ่อคุณชูอิจิเจ้านายของคุณค่ะ"

ณิรินปรายตามองมายังเจ้านายใหม่นิดหนึ่งก่อนจะก้มหัวให้เล็กน้อยเป็นการทักทายและเหมือนความสนใจในตัวเขาลงทันทีแต่ไปพูดคุยกันอย่างสนิทสนมกับพราวฟ้าแทนราวกับฝ่ายนั้นเป็นเจ้านายเธอไม่ใช่ตัวเขา

ค่ำคืนนั้นณิรินโทรหาทางบ้านเพื่อบอกเล่าข่าวดีด้วยความตื่นเต้นพ่อและแม่อวยพรให้เธอในขณะเดียวกันน้องมินลูกชายของพี่เธอก็แทรกขึ้นเพื่อขอคุยด้วยอย่างเช่นทุกวันเสียงหัวเราะและความสุขอบอวลไปทั่วห้องเช่าขนาดเล็กของณิริน

ผิดกับอีกคนหนึ่งชูอิจิเดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ อย่างคนนั่งไม่ติด ใบหน้าของผู้ช่วยเลขาคนใหม่ที่สุดแสนจะถือดีผุดขึ้นมาหลอกหลอนในสมองไม่หยุด แม้ว่าอีกฝ่ายจะดูถือดีและปากกล้าไปหน่อยแต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสาวเจ้ามีเครื่องหน้าที่ชวนมองราวกับหลุดมาจากนิตยสารยังไงยังนั้น

ใบหน้ารูปไข่จมูกโด่งรั้นรับริมฝีปากอิ่มตัดกันอย่างลงตัวกับเส้นผมสีน้ำตาลเข้มยิ่งรูปร่างแล้วนั้นไม่ต้องพูดถึงถ้าบอกว่าเป็นหุ่นขายเสื้อผ้าเขาคงเชื่อ สัดส่วนทุก

อย่างได้รูปราวกับปั้นออกมาอย่างไงอย่างนั้น โดยเฉพาะทรวงอกของแม่เจ้าพระคุณที่ดูกลมสวยน่ามองยิ่งกว่าส่วนไหน ได้ยินเธอบอกน้องสาวเขาว่าอะไรนะสามสิบหกของแท้ไม่มีซิลิโคนงั้นเหรอน่าลองแหะ...

"เฮ้ยชู! ตั้งสิหน่อยดิว่ะก็หน้าตาดีเท่านั้นแหละปากจัดขนาดนั้นจะรอดรึว่ะ"

ชายหนุ่มพึมพำออกมาพลางตบหน้าตัวเองเบาๆ อย่างเรียกสติพลางล้มตัวลงนอนข่มตาหลับถึงแม้น้องชายเขาจะตื่นมาแล้วก็ตาม

***