ตอนที่ 1 ณิริณ (2)

"ที่หนูบอกพี่ว่าจะพาพี่ไปสวรรค์หนูก็ลืมนึกไป"

"ว่าอะไรจ๊ะ"

วิทยาพึมพำออกมาอย่างไม่สนใจนักเพราะกำลังสนใจทรวงอกของเธออยู่แม้ว่ามันจะยังถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อเชิ๊ตก็ตาม

"ลืมบอกไปว่าพี่คงไม่เหมาะกับสวรรค์แต่เหมาะกับนรกมากกว่า!"

“อึก อี อี*”

ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเจ็บปวดพลางมองหัวไหล่ของตัวเองที่บัดนี้แดงฉาดไปด้วยสีแดงจากฝีมือของคนที่ถือกรรไกรอยู่ในมือเขาตรงเข้ามาหวังจะทำร้ายเธอด้วยความโมโหแต่เธอก็ทันพลางถือกรรไกรขู่จนเขาไม่กล้าไม่นานประตูห้องก็ถูกเปิดออกคงเป็นเพราะเสียงเอะอะของวิทยามวลไทยมุงเกิดขึ้นทันที

"อะไรกันน่ะ!!"

เสียงแปดปรอทของเมียบอสหื่นกามดังมาทันทีราวกับใครปล่อยคิวออกมาไม่นานร่างท้วมของเธอก็ปรากฎขึ้นและทันทีที่เห็นสามีผู้แสนน่ารักของตนบาดเจ็บก็โวยวายทันที

"ใครเป็นคนทำ!"

ทุกคนมองมาที่ณิรินที่อยู่ในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยอย่างพร้อมเพรียงโดยไม่ต้องถามย้ำหญิงที่มาใหม่ก็ตรงเข้าตบใบหน้าจนเกิดรอยแดง

"ฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาพยายามฆ่า!"

"เอาเลยค่ะฉันก็จะแจ้งกลับเหมือนกันข้อหากระทำชำเราอนาจารพยายามขมขื่น"

เมื่อได้ยินเธอพูดวิทยาก็เลิ่กลั่กทันทีเพราะเมียของตนนั้นขึ้นชื่อว่าดุมาก!

"ทะ ที่รัก ไม่จริงนะครับเด็กมันยั่วพี่เลยหลวมตัวไปหน่อย"

"อ้าวพี่ขา เมื่อกี๊ยังว่าตูดน้องฟิตนมน้องตึงแถมตัวยังหอมไม่เหมือนอีแก่ที่บ้านอยู่เลยนี้"

เมียของเขาทำหน้ายักษ์ใส่ทันทีแต่ก็ไม่เชื่อเสียทีเดียว

"แล้วจะรู้ได้ไงว่าเธอไม่ได้พูดมั่วเพราะเธออาจจะมาอ่อยสามีฉันก็ได้"

เสียงซุบซิบจากเหล่าพนักงานหญิงไม่มีแม้แต่ความเห็นใจหรือคำแก้ตัวแทนใดๆ สักนิดแม้ว่าตนจะเพื่อนผู้หญิงที่รู้สันดานของบอสด้วยกันก็ตามณิรินก้าวเข้ามาหาสองผัวเมียมหาภัยก่อนจะมองหน้าฝ่ายหญิงและปลดกระดุมของตัวเองออกอย่างช้าๆ ก่อนจะดึงมันออกให้พ้นตัวคงไว้ให้เห็นเพียงเสื้อสายเดียวสีดำสนิทที่ห่อหุ้มร่างได้สัดส่วนนั่นไว้เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าพนักงานชายเป็นอย่างดี

"คุณนายเห็นไหมคะ"

"อะไร!"

"ก็หนูน่ะทั้งสาวทั้งตึงน่าขยุ้มขย้ำเป็นไหนๆ ผู้ชายดีๆ หล่อๆ กว่านี้มีมาไม่ขาดสายเลยค่ะ"

"แล้วทำไม!"

"เอ้า! ก็นั่นหมายถึงว่าหนูคงไม่ลดตัวไปยั่วคนแก่กว่าเป็นสิบปีแบบนี้หรอกค่ะ"

เสียงหัวเราะดังคลืนพร้อมกันพร้อมกับร่างที่เต้นเร้าของเมียบอส นิ้วป้อมชี้มาหาเธออย่างสั่นเทาพลางจะอ้าปากพูดแต่ณิรินก็ชิงพูดขึ้นก่อน

"ไม่ต้องไล่ออกนะคะเดี๋ยวหนูออกเอง"

แล้วก้มลงไปหาวิทยาฝ่ายนั้นแม่จะเจ็บอยู่และกลัวเมียแต่ก็ไม่วายแอบมองเนินอกที่เห็นอยู่ร่ำไรของเธอณิรินยัดเสื้อตัวเองใส่มือเขาท่ามกลางสีหน้าของอีกฝ่ายที่งุนงง

"รินให้ค่ะเอาไว้ให้บอสชื่นชมเวลาขึ้นเตียงกับคุณนายจะได้นึกถึงรินจะได้มีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง"

เธอพูดพลางสะบัดก้นเดินหนีทันทีไม่สนใจเสียงก่นด่าตามหลังแต่อย่างไร

กลับสู่ปัจจุบันหญิงสาวได้แต่นึกปลงตก เมื่อนึกถึงความหลังนี้ผู้ชายบนโลกมันจะเหมือนกันหมดรึไงนะเหมือนกับ...

กายสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเรียกเข้าของมือถือความคิดถึงคนที่ไม่อยากนึกถึงหายไปทันทีและถูกแทนที่ด้วยความงุนงงเมื่อเป็นเบอร์ไม่คุ้นเคย

"ค่ะ ณิรินพูดค่ะ"

ปลายสายตอบบางอย่างกลับมาคำพูดที่ทำให้เธอตาเบิกกว้างออกมา

***