34 ทาสรักที่วิเศษณ์

ตอนนี้ลิ้นของเค้าอยู่ในปากฉันเหมือนเค้ากำลังแสดงสิทธิ์แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของฉันอยู่

เค้ากำลังดูดเพลินกับปากของฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ถึงร่างของเขาที่แนบชิดฉันทุกสัดส่วน ฉันรับรู้ได้ว่าเค้าต้องการฉันมาก

"คุณไว้ใจผมนะ แล้วผมจะแสดงให้คุณเห็นว่าเป็นผู้หญิงของผมมันดีมากขนาดไหน !

เค้ากระซิบข้างหูกับฉัน ซึ่งตอนนี้ความต้องการของฉันก็ต้องการเขามันมากมายเหลือเกิน

" ฉันยากรู้แล้วลีโอ " ฉันครางบอกเขา

ฉันพยักหน้าในตาเบิกกว้าง ตรงหัวใจแทบจะกระเด็นออกจากร่าง เลือดของฉันสูบฉีดอย่างแรงไปทั่วร่างกาย

" กินฉันสิ "

เค้าเลื่อนตัวออกจากร่างกายของฉันไปยืนอยู่ที่ปลายโต๊ะอาหารและก็มามองร่างกายของฉันนัยตาลุกวาวด้วยความปรารถนา

"ขอบคุณนะที่คุณไม่ขัดขืน"

เค้าพึมพำและยิ้มชั่วร้ายแบบผู้ดี เค้าโน้มตัวลงมาและเริ่มถอดรองเท้าส้นสูงของฉันออก

"คุณอย่าทำแบบนี้ได้ไหม รองเท้าฉันถอดเองก็ได้"

ฉันบอกกับเขาซึ่งเขาแทบจะไม่ฟังเสียงของฉันเลย

"คุณอยู่เฉยๆเดี๋ยวผมจะเป็นคนดำเนินการเองทั้งหมด ถ้าคุณยังพูดมากอยู่แบบนี้ผมจะใช้ผ้าปิดปากคุณด้วย"...เค้าได้บอกกับฉัน

"คุณไว้ใจผมเถอะคุณจะปลอดภัย แล้วคุณจะร้องขอจากผมเองว่าอย่าหยุดมัน ผมรับรองได้คุณจะไม่มีวันลืม"

เค้าได้บอกกับฉันพร้อมกระซิบที่ข้างใบหูฉันอย่างร้อนแรง

เค้าก้มถอดรองเท้าของฉันอีกต่อไปอย่างชำนาญ

จากนั้นเขาก็ค่อยๆดึงกางเกงในของฉันออก

เค้ายกตัวฉันขึ้นแล้วก็ถอดชุดเดรสสีหวาน ของฉันออกจากร่างกายของฉันอย่างชำนาญงาน

"ใช่สิ่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่เค้าทำแบบนี้ฉันลืมไป" ฉันน้อยใจ

"เอาละ แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว"

เขาพูดพร้อมกับมองหน้าและเรือนร่างของฉันซึ่งตอนนี้ไม่มีอาภรณ์ใดใดปิดร่างกายเลย แม้แต่ชิ้นเดียว

ในขณะที่เขายังมีเสื้อผ้าปิดตาอยู่ครบในชุดสูทมีเพียงอย่างเดียวที่หายไปนั้นก็คือเน็คไทของเค้าเพราะเค้าใช้มันมามัดข้อมือทั้งสองข้างฉันไว้กับเก้าอี้ที่ติดอยู่กับโต๊ะอาหาร

เค้ามองเรือนร่างของฉันแล้วเขาเลียริมฝีปากล่างอย่างช้าๆ

เค้านั่งคร่อมตัวฉันอีกรอบแล้วเขาก็ล้มตัวลงมาจูบฉัน ริมฝีปากที่แนบอยู่กับฉันมันช่างอ่อนโยนแล้วน้ำหนักของเค้าที่กดลงมาบนโต๊ะอาหารก็หายไป เพราะความรู้สึกตอนนี้มันมารวมกันอยู่ที่ริมฝีปากของเค้ากับฉันซึ่งมันกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม

" อืม สเตฟานี่ "

แล้วเค้าก็ลุกออกจากร่างกายฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เค้าหันไปถอดเสื้อผ้าของตัวเองจนร่างกายเขาล่อนจ้อนเหมือนกับฉันไม่มีผิด

แต่ร่างกายเขาเป็นอิสระส่วนฉันโดนเด็กเน็กไทด์ผูกที่ข้อมือแล้วมัดอยู่กับเก้าอี้ที่อยู่เหนือโต๊ะอาหาร

"คุณชอบน้ำแข็งไหม ?....เค้าก้มลงมากระซิบที่ข้างใบหูของฉัน

"ใช่ฉันชอบ".....ฉันบอกกับเขา

"ถ้าอย่างนั้นผมจะป้อนคุณเอง"

ตอนนี้เค้าใช้ปากของตัวเองอมน้ำแข็งแล้วก็กัดมันเป็นก้อนเล็กๆแล้วเขาก็ใช้ปากของตัวเองป้อนน้ำแข็งที่อยู่ในปากเค้าให้กับฉัน

ตอนนี้น้ำแข็งมันช่างแสนหวานเลิศรสเหลือเกินฉันเผยอปากรับน้ำแข็งจากปากเขา

เมื่อป้อนน้ำแข็งให้ฉันเสร็จเค้าก็ยิ้มกว้างแล้วก็โน้มตัวลงมาป้อนให้อีกคำอย่างช้าๆอย่างเอร็ดอร่อย

แล้วเค้าก็ขยับตัวมานอนอยู่ข้างกายฉัน ความเป็นชายที่แข็งตัว สะโพกของเขาแนบกับสะโพกของฉัน

ให้ตายสิตอนนี้ฉันมีความต้องการเขามากเหลือเกิน

" คุณเริ่มได้แล้ว ฉันยากรู้เเล้วว่าวิเศษณ์จริงไหม ?

ฉันต้องการสิ่งนั้นสิ่งที่มันกำลังแข็งตัวอยู่ฉันยังจำได้ดี ความหฤหรรษ์ที่เขาเคยมอบให้มันช่างเป็นอะไรที่แสนวิเศษอย่างที่เค้าบอกฉันจริงๆ

ฉันรับรู้สิ่งนี้ได้ดีที่สุดเพราะฉันสัมผัสมันมาแล้ว

"น้ำแข็งที่ผมป้อนคุณอร่อยดีมั้ยครับที่รัก"

เค้าถามฉันได้ยินเสียงความเสี่ยงกระเส่าในน้ำเสียงของเค้า

" อืม อา อร่อยคะ ซี้ดดดด "

ตอนนี้เค้าค่อยๆละเลียดหรหมจูบฉันอย่างใจเย็นเป็นทางลงมายังตรงกลางร่างฉันจากคอลงมาระหว่างทรวงอกไล่ต่ำลงมาตามลำตัว

เขาพ่นน้ำแข็งลงไปในสดือของฉันทำให้ฉันรู้สึกเสี่ยวซ่านเป็นอย่างมาก

อาาาาาา

สะโพกของฉันมันเริ่มขยับขยับขึ้นอัตโนมัติ เมื่อความเย็นของน้ำแข็งสัมผัสกับร่างกายของฉัน