3 เจอเขาครั้งแรก

"คุณเป็นผู้ช่วยเลขาของผมใช่ไหม ?

เสียงของท่านประธานสอบถามมาที่ตัวฉันสายตาอันแหลมคมของเค้ามองสบตาฉันภายในใจของฉันเองตอนนี้แทบละลายเขาหล่อเหลือเกิน

ฉันได้แต่คิดในใจว่า......"ผู้ชายบ้าอะไรวะมีความสุขภาพบุรุษเอามากๆ.... ถ้าได้เป็นพ่อของลูกก็คงจะดี อิอิ" ....ฉันได้แต่คิดในใจ

"เอิ่ม... ใช่ค่ะดิฉันเป็นเด็กฝึกงานในโครงการค่ะ แล้วดิฉันก็ได้ผ่านการสอบสัมภาษณ์และได้มาเป็นผู้ช่วยเลขาของท่านประธานค่ะ".....ฉันพูดบอกกับเขา

"เลขาของท่านประธานได้มอบเอกสารเร่งด่วนให้ดิฉันนำมาให้ท่านประธานเซ็นเอกสารโดยด่วนค่ะ....ส่วนเลขาของท่านประธานกำลังติดต่องานกับลูกค้ารายใหญ่อยู่ค่ะ...จึงให้ดิฉันซึ่งเป็นผู้ช่วยนำเอกสารมาให้ท่านประธานลงนามลงไปในเอกสารนี้"

เมื่อฉันพูดเสร็จฉันก็รีบเก็บเอกสารที่หล่นกระจัดกระจายอยู่บนพื้นอย่างรวดเร็วแล้วรีบยื่นแฟ้มงานให้กับท่านประธาน ตอนนี้ท่านประธานกำลังก้มลงเซ็นเอกสารอย่างตั้งใจ

ระหว่างที่ท่านประธานกำลังเซ็นเอกสารอยู่ฉันได้แต่มองห้องทำงานใหญ่ของท่านประธานอย่างสำรวจ ห้องทำงานของท่านประธานดูงดงามน่าอัศจรรย์ใจด้วยของตกแต่งภายในห้องท่านประธานเรียบรู้ดูดีเป็นอย่างมาก

เมื่อฉันกวาดตามองไปที่ภาพที่แขวนกระจายกันอยู่ที่ฝาผนังห้องทำงาน ช่างเป็นภาพที่งดงามวิจิตรตกาลตา ฉันได้แต่มองด้วยความหลงใหล เมื่อดูรูปภาพเหล่านี้แล้วฉันแน่ใจว่าต้องมาจากศิลปินที่มีชื่อเสียงเป็นคนวาดภาพนี้อย่างแน่นอนแล้วเสียงของท่านประธานก็ดังขึ้นจากด้านหลังของฉัน

"ดูคุณสนใจภาพวาดพวกนี้จังเลยนะ"..... เสียงของท่านประธานดังมาข้างใบหูของฉัน

ฉันได้แต่ตกใจที่เมื่อสักครู่นี้ฉันได้ยืนอยู่ที่โต๊ะทำงานของท่านประธานและท่านประธานก็กำลังเซ็นเอกสารอยู่ แล้วเค้าได้เดินมาอยู่ด้านหลังฉันเมื่อไหร่กันนะฉันได้แต่สงสัย ?

"เอ่อ....ค่ะท่านประธาน....ขอโทษด้วยนะคะที่ดิฉันแอบดูภาพวาดพวกนี้....แต่ว่ามันสวยงามมากจริงๆค่ะฉันเลยอดมองไม่ได้"

เมื่อฉันได้พูดบอกกับเขาไปท่านประธานเอียงศรีษะเข้าไปข้างหนึ่งขณะมองฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ

"คุณชอบภาพวาดพวกนี้เหรอ ?

"ค่ะท่านประธานดูสวยดีค่ะ"

"ผมก็เห็นด้วยกับคุณนะว่ามันสวยจริงๆ"

เค้าตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แล้วฉันเองก็รู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงด้วยเหตุผลที่ว่าเค้าเดินมาด้านหลังฉันเหมือนกับว่าเข้ามากระซิบข้างใบหูของฉัน จนฉันรับรู้ได้ถึงน้ำหอมอ่อนๆจากกายท่านประธานจนตอนนี้ใจของฉันเต้นรัว

เมื่อพูดจบท่านประธานก็เดินกลับไปทรุดกายลงอย่าสง่างามบนเก้าอี้ทำงานของตัวเอง ฉันได้แต่ส่ายหัวเบาๆให้กับตัวเอง นึกวุ่นวายอยู่ในใจที่แอบคิดไปว่าท่านประธานอาจจะสนใจฉันก็ได้

ไม่งั้นท่านประธานคงไม่ช่วยฉันขณะที่ฉันล้มลงอยู่ที่พื้น แล้วเมื่อสักครู่เค้าเดินเข้ามากระซิบข้างหูฉันอย่างชัดเจนและจงใจ จนฉันขนลุกไปหมดทั้งตัวด้วยความเขินอาย

"ผมเซ็นเอกสารครบทุกแผ่นแล้วครับ คุณผู้ช่วยเลขา "

เขาพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเหมือนเดิม ช่างเป็นเสียงที่ราบเรียบและไร้อารมณ์แต่ภายในใจของฉันกลับรู้สึกวุ่นวายใจเขินอายจนหน้าแดง

" ค ค คะ....ท่านประธาน" ฉันพูดตะกุกตะกักด้วยความเขินอาย

"คุณไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้...ผมเป็นประธานใจดี...ไม่ใช่ประธานใจร้าย...คุณไม่เห็นเหรอว่าพนักงานที่นี่ทุกคนต่างก็จิตใจดีทุกคน.... คุณฝึกงานอยู่ที่นี่ทำตัวตามสบายไม่ต้องเกร็ง"

เค้าได้บอกกับฉันพร้อมกับส่งยิ้มวันวานมาให้ฉันตายแล้วฉันอยากจะบ้าตายกับรอยยิ้มนี้จริงๆ ให้ตายสิตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยรู้สึกพิเศษแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย

แต่กับท่านประธานคนนี้ฉันไม่อยากมองหน้าเค้าเลยจริงๆ คนอะไรหล่อวัวตายควายล้มยังไม่พอแถม ยังพูดจาสุภาพและเป็นสุภาพบุรุษมากๆอีกเสียด้วย

ตอนนี้ฉันเริ่มกลัวใจตัวเองแล้วถ้าเกิดว่าต้องทำงานกับเขาจริงๆฉันต้องหลงรักเขาอย่างแน่นอน เพียงแค่พูดคุยกับท่านประธานยังไม่ถึงชั่วโมงหัวใจของฉันก็แทบจะละลายและเกือบจะมอบหัวใจมอบให้กับท่านประธานคนนี้ไปแล้ว...

"ขอบคุณค่ะท่านประธาน...ท่านประธานบอกกับดิฉันแบบนี้แล้วดิฉันรู้สึกดีขึ้นเยอะเลยค่ะ ....ขอบคุณท่านประธานมากๆนะคะที่แนะนำพนักงานฝึกงานตัวเล็กๆอย่างดิฉัน...ท่านประธานเป็นคนที่เอาใจใส่พนักงานมากจริงๆค่ะ"

ฉันกล่าวชื่นชมท่านประธานออกมาจากใจจริงและฉันก็ตั้งใจชื่นชมท่านประธานอย่างออกนอกหน้าจนเค้าสังเกตุเห็นได้ชัด

"พนักงานในเครือบริษัทของผมทั่วโลกประมาณเกือบ 50,000 คน และผมละรึกไว้เสมอว่าพนักงานทุกคนทำให้ผมมีวันนี้และนี่คือสิ่งที่ทำให้ผมมีสำนึกเรื่องความรับผิดชอบและความเอาใจใส่พนักงานทุกคนนะ"

เมื่อท่านประธานบอกแบบนี้ฉันได้แต่อ้าปากค้างในสิ่งที่ตัวเองเพิ่งรับรู้ในขณะที่ข้อมูลแบบนี้หาไม่ได้จากอินเตอร์เน็ต

"คะ ท่านประธานเซ็นเอกสารเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันเอาไปให้เลขาท่านประธานก่อนนะคะ"

เมื่อผู้ปกฉันก็เดินหันหลังให้กับท่านประธานทัน แล้วเดินตรงดิ่งมาที่โต๊ะทำงานของพี่แคท ภายในใจของฉันยังคงเต้นรัวๆ ฉันพยายามสลัดความคิดและการกระทำที่เมื่อสักครู่ท่านประธานได้เดินเข้ามาใกล้กับฉันแต่พยายามสลัดยังไงก็สลัดไม่ออกสักที ภาพนั้นยังคงหลอกหลอนฉันทั้งวันฉันอดที่จะเสน่หาท่านประธานไม่ได้เลยจริงๆ......