15 เขามาหาฉันที่ผับ

"คุณรู้ตัวบ้างไหมคุณพูดอะไรออกมา ยิ่งคุณพูดแบบนี้ผมก็ยิ่งรู้สึกโมโหนะ คุณอยู่ที่ไหนบอกผมมาเดี๋ยวนี้ ! เขาตะคอก

น้ำเสียงของเค้าช่างเป็นน้ำเสียงที่เผด็จการเอามากๆนิสัยบ้าบงการ ตามเจ้าฉบับของเจ้าของบริษัท

"คุณนี่ช่างวางอำนาจเสียจริงนะ หึ ! ฉันไม่กลัวคุณหรอกเพราะไม่ได้อยู่ในเวลางานและฉันก็จะไม่บอกคุณด้วยว่าฉันอยู่ที่ไหน ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณลีโอนาร์โด บลูส์ บาย !

ฉันหัวเราะอย่างสนุกเมื่อฉันได้วางโทรศัพท์ใส่เค้า แล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะหาแซมทันที ฉันหัวเราะเริ่งร่าเดินมาหาแซม

"ไปห้องน้ำนานมากเลยนะ ฉันกำลังจะไปตามเธออยู่เลยคิดว่าตกส้วมไปแล้วสะอีก" แซมได้บอกกับฉัน

"ต่อแถวเข้าห้องน้ำนานน่ะ เดี๋ยวฉันขอออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างนอกหน่อยนะ ฉันรู้สึกเหมือนฉันจะมึนหัวเพราะว่าเมามากไปหน่อย"

"เธอเป็นคนชวนฉันมาเองแล้วจะเมาก่อนแบบนี้ได้ยังไง ?

"ขอเวลาซัก 5 นาทีเดี๋ยวฉันมา"

ตอนนี้ฉันกำลังเดินผ่าฝูงชนไปเรื่อยๆ ฉันอยากออกไปที่หน้าผับเพื่อสูดอากาศ ฉันรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียน

ตอนนี้ฉันรู้สึกกำลังอึดอัดและระหว่างที่กำลังเดินรู้สึกคลื้นไส้มาก ฉันได้เดินเรื่อยๆแล้วหัวฉันก็หมุนจนรู้สึกแย่ ฝีเท้าของฉันเริ่มรู้สึกไม่มั่นคง

ตอนนี้ฉันก็ได้ออกมาอยู่ที่หน้าผับเป็นที่เรียบร้อย อากาศยามค่ำคืนของกรุงเทพมหานครช่วงก่อนปีใหม่ช่างเย็นสบายเสียจริง

ตอนนี้ฉันรู้สึกได้ว่าตัวเองเมามากขนาดไหนภาวะการมองเห็นก็เริ่มจะเลือนลาง ตอนนี้ฉันกำลังมองเห็นภาพซ้อนเหมือนการ์ตูนทอมแอนด์เจอรี่

ตอนนี้ฉันได้แต่คิดในใจว่าไม่นะ...อย่าอาเจียนออกมาตอนนี้นะ อายคนอื่นเขา

ทำไมผู้ชายคนนั้นช่างมีอิทธิพลมากมายเสียเหลือเกินกับชีวิตฉัน ทำไมฉันต้องปล่อยใจให้ตัวเองกลายเป็นคนเละเทะขนาดนี้

เมื่อโดนผู้ชายคนนี้บอกว่าชอบ แล้วเค้าก็บอกว่าแค่แกล้งฉันเล่น คำพูดของเค้าแค่นี้ทำไมมีอิทธิพลกับฉันมากมายจนฉันจะต้องมาเมาในคืนคืนนี้ด้วยนะ

"เคท เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่า"

ฉันไม่รู้เลยว่าแซมตามฉันมาตอนไหน

"เป็นอะไรมากหรือเปล่า ฉันเป็นห่วงเธอนะ วันนี้เธอเมามากเกินไปแล้วนะ"

ใช่ฉันยอมรับว่าฉันดื่มมากไปจริงๆฉันฝืนยิ้มให้กับแซม เพื่อแสดงถึงอาการของฉันว่าไม่เป็นไรจริงๆ

"ฉันมีเรื่องอยากจะบอกเธอนะเคท ฉันไม่รู้ว่าจะมีโอกาสพูดกับเธอตอนไหน วันนี้เธอเมาฉันจึงอยากช่วยโอกาสนี้ไว้บอกกับเธอ"

เค้าพึมพำตาสีเข้มของเขาจ้องมองมาที่ดวงตาของฉัน แล้วเขาก็เดินเข้ามาใกล้อีก แขนข้างหนึ่งเขาโอบรอบตัวฉันไว้

"โอเคแซม ฉันไม่เป็นอะไรมาก ฉันไหว"

ฉันพยายามผลักร่างของเค้าออกไปอย่างอ่อนแรงด้วยความเมา แล้วตอนนี้ฉันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเขาเหมือนกำลังจะกอดฉัน

"เคท ฉันขอร้องเถอะ วันนี้ฉันอยากบอกเธอ"

เค้ากระซิบที่ข้างแก้มฉัน ตอนนี้เค้ากำลังจะจูบฉัน เขากอดฉันไว้ในวงแขนสองข้างของเขา แล้วดึงฉันเข้าไปใกล้แบบแนบชิด

"นายจะทำอะไรน่ะแซม?

ฉันถามเมื่อเขาเหมือนกำลังกอดฉันอยู่เหมือนคู่รัก ฉันประหม่ามากตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมฉันกำลังอยากจะอาเจียน

"เธอก็น่าจะรู้ดีว่าฉันชอบเธอมานานแล้ว ได้โปรดเถอะนะ"

มือข้างหนึ่งของเค้าอยู่ตรงบั้นเอวของฉัน เค้าพยายามโอบให้กายฉันเข้าไปแนบชิดกับตัวเขามากขึ้นไปอีก ส่วนมืออีกข้างเค้าเชยคางของฉันขึ้นบอกให้ฉันเงยหน้าและเค้าก็กำลังจะจูบฉัน

" ไม่นะแซม หยุด !!!

ฉันผลักเขาออกไป แต่แผงอกเขาเหมือนกำแพง กล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งของเค้าฉันพยายามผลักยังไงก็ทำไม่ได้ ร่างของเค้าแทบไม่ขยับเลย

แล้วมือของเค้าก็เลื่อนไปที่ผมของฉันแล้วเขาก็จับศรีษะฉันไว้แน่นแล้วก็สบตาฉันแบบคนรัก

"ได้โปรดเธอนะเคท"

เค้ากระซิบกับริมฝีปากของฉัน ลมหายใจแรงของเค้ามีกลิ่นเหล้า จางๆ เค้าค่อยจูบที่แก้มฉันอย่างแผ่วเบาแล้วเคลื่อนไปตามแนวคาง จนกระทั่งถึงมุมปาก ฉันพยายามขัดขืนแต่แรงของฉันก็มีอยู่น้อยนิด

ฉันรู้สึกทั้งอกสั่นขวัญแขวนมาก ให้ตายสิฉันเมา แล้วฉันเองก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกนี้ชวนให้ฉันหายใจไม่ออก

"ไม่นะแซม ! หยุดนะ ! ได้โปรด ! นายไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับฉัน ฉันขอร้องเถอะ ฉันไม่ต้องการแบบนี้ ฉันกับนายเป็นเพื่อนกันนะ ! แล้วตอนนี้ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะอ้วกด้วย ได้โปรดหยุดเถอะ ฉันอยากจะอาเจียนจริงๆนะ "

ฉันพูดขนาดนี้แล้วแซมยังไม่ยอมหยุดเลย แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงสุภาพบุรุษคนหนึ่งพูดออกมาเสียงนั้นฉันรู้สึกคุ้นหูเป็นอย่างดี

"ได้ยินไหมว่าสเตฟานี่บอกว่าไม่ !?

เสียงดังออกมาจากความมืด เขาพูดขึ้นเบาๆแต่เสียงเต็มไปด้วยพลังและอำนาจ มือของเขาจับไปที่ไหล่ของแซม แล้วผลักแซมจนล้ม

แรงของเขาทำให้แซมก็ไปกองอยู่ที่พื้น และสองคนกำลังจ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย

ตายแล้ว ! ลีโอนาร์โด ! เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันนะ ตอนนี้แซมปล่อยฉันแล้วและแซมกำลังจ้องตากับท่านประธานฉันอยู่

"ฉันเข้าใจแล้วว่าเธอกับผู้ชายคนนี้ต้องมีอะไรพิเศษอย่างแน่นอน" ... แซมพูด

"แซมนายพูดอะไร ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย"

ฉันถามเพื่อนออกไป

"เมื่อตอนกลางวันฉันเห็นเธอกับผู้ชายคนนี้นั่งคุยอยู่ด้วยกันเป็นนานสองนาน และฉันก็รู้ดีว่าเธอไปฝึกงานที่บริษัทของเขา หลังจากที่เธอนั่งคุยกันกับเขาที่สวนสาธารณะเธอก็ออกไปกับเขา แล้วเธอก็นั่งแท็กซี่กลับมาพร้อมกับมีน้ำตาไม่ใช่เหรอ !

ฉันตกใจมากกับสิ่งที่แซมพูดมันเป็นความจริงทุกอย่าง

"แซม โอ้พระเจ้านี่นายรู้ทั้งหมดทุกสิ่งทุกอย่างเลยเหรอ"...ฉันถามแซม

เมื่อแซมพูดออกมาแบบนี้แล้วฉันก็ได้แต่เงียบ

"ผมหวังว่าคุณจะดูแลดอกไม้ดอกนี้ให้บานสะพรั่งไม่มีวันร่วงโรยนะ"

แซมพูดกับลีโอนาร์โด บลูส์ ก่อนที่จะเดินจากไป

"แซม เดี๋ยวก่อน !!!

ฉันตะโกนเรียกเพื่อนและตอนนี้เขาก็ได้แต่เดินจากไปแล้วไม่ยอมหันกลับมามองฉันอีกเลย

ตอนนี้ที่แห่งนี้เหลือเพียงแต่ฉันกับท่านประธานเพียงสองคน

ท่านประธานดูจะตกใจมากและประหลาดใจที่แซมได้บอกแบบนั้นออกไป

"สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดเป็นเรื่องจริงเหรอ ? ฉันเงียบ

"เคทคุณร้องไห้ทำไม ?

"เปล่าฉันไม่ได้ร้องเพราะคุณ ฉันร้องเพราะคนอื่น " ฉันโกหกเขา

"ผมเองก็ไม่ได้บอกว่าคุณร้องไห้เพราะผมนะ คุณร้อนตัวไปเองหรือเปล่า ? เขาถามฉันพร้องจ้องนัยตาหาคำตอบ

ตายจริงฉันร้อนตัวไปจริงๆด้วย

"ฉันขอตัวก่อนนะคะท่านประธาน"

ฉันอยากจะเดินหนีเค้าแต่ให้ตายเถอะ ตอนนี้ขาฉันแทบจะไม่มีแรงเลย และภาพที่อยู่ข้างหน้ามันก็ซ้อนกันหลายภาพ ฉันเมามากขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันได้แต่คิดในใจ

ฉันพยายามจะเดินหนีเขา ฉันรู้สึกว่าขาของฉันกำลังอ่อนแรง ฉันเดินสะเปะสะปะไปเรื่อยๆ แล้วมือของฉันก็ไปจับอยู่ที่รถคนอื่นพยุงเอาไว้ไม่ให้ตัวเองร่วงหล่นไปที่พื้น เพราะตอนนี้ฉันกำลังเมามาก