Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ทิ้งไว้ตามลำพัง
ปึ้ง! เสียงปิดประตูห้องทำงานดังขึ้นสนั่น หลังจากที่ทิชาเดินตามผู้เป็นอาเข้ามาติดๆ
“ไม่รู้หรือไงว่าที่นี่ห้ามเด็กต่ำกว่า20 เข้า” วรกันต์หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง พลางกอดอกมองหน้าตำหนิเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้สะทกสะท้านกับความผิดที่เพิ่งทำมาเลยสักนิด
“รู้ค่ะ แต่ทิชาอยากมา”
“แถมยังกินเหล้าจนเมาขนาดนี้ ถ้าพ่อหนูรู้จะให้อาเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!”
“ก็อย่าบอกพ่อสิคะ ถ้าอาไม่บอก พ่อก็ไม่รู้หรอก”
“…..” วรกันต์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางยกมือขึ้นมานวดขมับเพื่อบรรเทาอาการปวดหัว เพราะดูเหมือนว่าหลานสาวคนนี้จะดื้อด้านมากกว่าที่คิด
“นะคะอา อย่าบอกพ่อนะคะ” ทิชาเดินเข้าไปกอดแขนชายหนุ่มไว้แน่น พลางส่งสาย
ตาออดอ้อนขอความเห็นใจ ถ้าพ่อรู้ว่าแอบหนีเที่ยวแบบนี้ มีหวังเธอคงได้โดนกักบริเวณไปอีกนาน
“รออยู่ในห้องนี้ ถ้าเสร็จงานแล้วจะรีบมาหา”
“นานไหมคะ?”
“อาตอบไม่ได้ ถ้าหนูง่วงก็นอนได้เลย”
“…..”
“เดี๋ยวอาจะให้ลูกน้องเอาชุดใหม่มาเปลี่ยนให้ แล้วก็อย่าให้เห็นว่าแต่งตัวแบบนี้อีก!” ดวงตาคู่คมมองสำรวจเด็กสาวตั้งแต่หัวจรดเท้าเพราะการแต่งตัวเกินอายุของเธอมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจ
“ค่ะอา”
“แล้วระหว่างที่อาไม่อยู่ ห้ามวุ่นวายสร้างเรื่องโดยเด็ดขาด!” ชายหนุ่มกำชับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ไม่สร้างปัญหาแน่นอนค่ะ” ร่างบางพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายเพราะว่าตอนนี้มีความผิดอยู่ ไม่ว่าเขาจะบอกหรือสั่งอะไรก็คงต้องยอม
“อาต้องรีบไปแล้ว ถ้าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกคนของอาได้ตลอด”
“เข้าใจค่ะ” ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มมองตามผู้เป็นอาที่เดินออกจากห้องไป ก่อนจะหยิบสมาร์ตโฟนราคาแพงออกมาเล่นเพื่อฆ่าเวลา
“…..”
“เฝ้าเธอไว้ให้ดี อย่าให้ออกไปสร้างเรื่องที่ไหนได้อีก เข้าใจไหม!” ผู้เป็นนายออกคำสั่งกับลูกน้องที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตู
“เข้าใจครับนาย”
“ดูแลเธอให้ดี ห้ามให้ใครมาวุ่นวายกับเธอเด็ดขาด”
“ครับนาย”
“คุณหนูทิชาจะรับอะไรเพิ่มไหมครับ?” ร่างบางหันไปมองตามเสียงเรียกในขณะที่กำลังนั่งดูทีวี ก่อนจะเห็นว่าเป็นลูกน้องของวรกันต์ที่เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถุงเสื้อผ้าชุดใหม่
“มีอะไรกินบ้างคะ ตอนนี้ทิชาหิว”
“คุณหนูอยากทานอะไรก็สั่งมาได้เลยครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปจัดการให้”
“งั้นขอเป็นข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวก็ได้ค่ะ”
“เอาอะไรเพิ่มอีกไหมครับ?”
“ไม่ค่ะ เอาแค่นี้”
“ได้ครับ”
“เอ่อ…พี่คะ”
“ครับ?” ลูกน้องของชายหนุ่มหันหลังกลับไปหาหญิงสาว เมื่อจู่ๆ เธอก็ส่งเสียงเรียกในขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากห้องมา
“ขอเป็นสองที่นะคะ เผื่ออากายด้วย”
“ได้ครับ”
“…..”
“ประชุมเสร็จแล้ว นายจะไปที่ไหนต่อครับ?” ชายชุดดำเอ่ยถามผู้เป็นนายที่เดินอยู่ด้านหน้า หลังจากที่ประชุมงานเสร็จแล้ว
“กลับคอนโดเลย”
“แล้วคุณทิชา…”
“ปล่อยให้นอนอยู่ในห้องนั่นแหละ เฝ้าเธอไว้ให้ดี ห้ามให้ใครเข้าไปรบกวนเด็ดขาด”
วรกันต์พูดไปตามที่คิด เพราะมันคงไม่เหมาะสมที่จะอยู่ในห้องกับเด็กสาวแบบสองต่อสอง
“ครับ”
“ตอนเช้าอย่าลืมไปส่งเธอที่บ้าน ถ้าเรียบร้อยแล้วโทรมารายงานกูด้วย”
“รับทราบครับนาย”
เช้าวันต่อมา…
“อื้อออ ปะ…ปวดหัวชะมัดเลย” คนตัวเล็กค่อยๆ ตื่นลืมตาขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างหนัก อาจจะเป็นเพราะเมื่อคืนเธอดื่มมากไป เลยทำให้เผลอหลับไปแบบไม่รู้ตัว พอตื่นเช้ามาเลยมีการแฮงค์แบบนี้
“มะ…มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง?” ทิชาพยายามหยัดตัวลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเอนหลังพิงกับหัวเตียงแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณ
แกร้ก! ผ่านไปไม่กี่นาที ลูกน้องคนสนิทของชายหนุ่มก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน
“ครับคุณหนู มีอะไรให้ผมรับใช้เหรอครับ?”
“อากายไปไหนคะ?” คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อไม่เห็นวรกันต์อยู่ในห้องนี้
“กลับไปแล้วครับ”
“กลับไปตั้งแต่ตอนไหน ทำไมทิชาไม่รู้เรื่อง”
“คุณวรกันต์กลับคอนโดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ”
“งั้นก็หมายความว่า เมื่อคืนอากายปล่อยให้ทิชานอนอยู่ในห้องคนเดียว หรอ?”
“ครับ”
“…..”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
