บทที่ 1 กระสับกระส่าย

เฮ้อ!

เขานอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอน เป็นแบบนี้มาสองเดือนแล้ว ตั้งแต่เรื่องที่ต่างจังหวัดในกระท่อมน้อยวันนั้นทำให้ชนาธิป พฤกษารักษ์ หรือธิป วัย 30 ปี รองประธานผู้บริหารโรงแรมพฤกษาธร กินนอนไม่หลับ หลับตาลงก็คิดถึงแต่ผู้หญิงที่ตนยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ให้ในกระท่อมหลังน้อย ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านผู้หญิงมาสักหน่อย ผ่านมาแล้วก็หลายคน แต่กับศศิญาภรณ์ สูงสง่า หรือแป้ง วัย 28 ปี อดีตคู่หมั้นของพี่ชายที่อกหักจากพี่ชายตัวเองเลยเสนอทำหน้าที่ ‘สามี’ แทนพี่ชาย และไม่คิดว่าตลอดเวลาที่คบหาหมั้นหมายกับชนาธร พี่ชายตัวเองนั้นเป็นการคบหากันแบบโลกสวย ทั้งสองไม่ได้มีอะไรเกินเลยกัน แม้แต่ ‘จูบ’ แรก พี่ชายก็ยังไม่เคยมอบให้ศศิญาภรณ์ ไม่ใช่แค่จูบเท่านั้นที่พี่ชายไม่มอบให้ แม้แต่ครั้งแรกของเธอก็ยังไม่เคยมีกับพี่ชายหรือผู้ชายคนไหน และเขาก็ได้ครอบครอง ‘พรหมจรรย์’ ของหญิงสาว หรือเพราะเธอเป็นสาวพรหมจรรย์ถึงทำให้เขานอนไม่หลับ เพราะเอาแต่รู้สึกผิดและคิดถึงเธอแบบนี้นะ

“ให้มันได้แบบนี้สิไอ้ธิป”

เขาบ่นพึมพำกับตนเองด้วยความหงุดหงิดพร้อมลุกขึ้นแล้วลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำกลางดึกอีกรอบ เป็นแบบนี้มาสองเดือนแล้ว สองเดือนที่รู้สึกเป็นบ้าเป็นหลังเพราะอดีตคู่หมั้นของพี่ชายตัวเอง

สองเดือนก่อน...

ชนาธิปพาคู่หมั้นพี่ชายเดินห่างออกมาจากบ้านหลังน้อย เดินมาไกลพอสมควรจึงพาคนตัวเล็กที่อุ้มพาดบนไหล่แวะข้างทางที่มีกระท่อมน้อยสร้างอยู่ และเหมือนว่าจะไม่มีคน เขาจึงอุ้มเธอไปยังที่นั่งพัก เพราะตอนนี้เขาอุ้มหล่อนต่อไม่ไหวแล้ว

“ยอมรับความจริงเถอะแป้ง พี่ธรเขาไม่ได้เลือกแป้งแล้ว” พอวางร่างน้อยแสนพยศที่ดิ้นตลอดทางที่เดินมาก็บอกให้เธอได้คิดทันที

“ไม่! แป้งไม่ยอมหรอก แป้งรักของแป้งมาตั้งหลายปีและกำลังจะได้แต่งงานอย่างที่ฝัน อยู่ๆ นังเด็กรับใช้นั่นก็มาแย่งไป แป้งไม่ยอมหรอกพี่ธิป” เธอดื้อดึงจะลุกขึ้นเดินหนีจากกระท่อมน้อย แต่ก็ถูกมือใหญ่ของเขาคว้าดึงข้อมือไว้ได้ทันจนเสียหลักล้มลงมาทับเขาที่นั่งอยู่

ว้าย!

ตุ้บ!

เมื่อศศิญาภรณ์ล้มลงมาทับ เขาก็โอบกอดรั้งเธอไว้แน่นพร้อมกับเคลื่อนตัวรวดเร็วพลิกร่างเล็กมาอยู่ใต้ร่างทันที

“พะ...พี่ธิปจะทำอะไร”

“ถ้าอยากแต่งงาน แต่งกับพี่ก็ได้แป้ง พี่เป็นเจ้าบ่าวให้ได้ อะ...อื้อ” พูดจบความเขาก็ทาบทับริมฝีปากของตัวเองไปกับปากน้อยที่กำลังจะขยับโต้ตอบทันที

“อะ...อื้อ” จูบแรกของเธอถูกคนห่ามเหนือร่างขโมยไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งจูบปากเธอแรงขึ้นพร้อมกับลิ้นของเขาดุนดันเข้ามาในปากเธอ ส่วนชนาธิปเขาถึงกับไม่อยากเชื่อว่านี่คือจูบแรกของหล่อน ‘อย่าบอกนะว่าแม่นี่กับพี่ธรไม่เคยจูบและมีอะไรกัน ให้ตายสิ ปากหวานเป็นบ้า’ เขาพึมพำในใจพร้อมกับดุนดันปลายลิ้นตนเองไปกับกระพุ้งแก้มของหล่อนเพื่อควานกินความหวาน การได้จูบศศิญาภรณ์ทำให้เขาลุ่มหลงก็ว่าได้จนไม่อยากผละห่าง

“อ่า...อื้อ”

เสียงครางกระเส่าดังลอดจากปากทั้งสอง และทุกอย่างก็ดำเนินไปตามวิถีธรรมชาติของมนุษย์ในกระท่อมหลังน้อย