อุ้มรักเมียเก็บ

46.0K · ยังไม่จบ
ณิการ์
31
บท
2.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เมื่อเธอไม่อยากแต่งงานกับเขา งั้นก็อยู่เป็น "เมียเก็บ" จนคลอดลูกก็แล้วกัน ยอมตกลง "แต่งงาน" เมื่อไหร่ เขาถึงจะคืนอิสระให้เธอ แต่ถ้ายังพยศดื้อ ก็อยู่ใน "กรง" ที่เขาจัดให้แล้วกัน.... ++++++ "พี่จะขังแป้งที่นี่ไม่ได้นะพี่ธิป" "ทำไมจะไม่ได้ ถ้าอยากออกไปข้างนอกไปเจอพ่อแม่ เพื่อนและญาติพี่น้องก็แต่งงานกับพี่" "ไม่แต่ง!" "งั้นก็เป็นเมียเก็บอยู่ที่บ้านหลังนี้จนคลอดก็แล้วกัน" "แป้งจะต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ และแป้งจะไม่เป็นเมียเก็บหรือเมียแต่งของพี่ธิป แป้งเกลียดพี่ธิป!" "รู้ครับ รู้แล้วว่าเกลียด พูดย้ำอยู่ได้ สมองไม่ได้เสื่อมจนจำไม่ได้ว่าพูดไปแล้วหลายรอบ" "เอามือถือมาให้แป้ง" "งดใช้มือถือครับ" "เหรอคะ" แล้วเธอก็มองยื่นมือคว้าโทรศัพท์ของเขาที่โต๊ะข้างหัวเตียง "หึหึ...เชิญตามสบาย เพราะยังไงแป้งก็ไม่รู้รหัสปลดล็อกมือถือพี่อยู่ดี" แล้วเขาก็หมุนตัวเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ ศศิญาภรณ์เม้มปากแน่น เขาพูดถูก เธอไม่รู้รหัสปลดล็อกหน้าจอของเขาจึงวางมันไว้ที่เดิมแล้วก็กอดผ้าห่มลงจากเตียง แต่สองขาก็สั่นยืนไม่ไหวจึงทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงแล้วล้มตัวลงนอน "คนเหลือทน!" นิยายในชุด - เมียลับอุ้มรัก(ชนาธรณ์ vs อลิลดา) - อุ้มรักเมียเก็บ(ชนาธิป vs ศศิญาภรณ์)

นิยายรักประธานหนีแต่งงานอุ้มบุญรักแรกพบมาเฟียจีบเมียเก่าพาลูกกหนีดราม่า18+

บทที่ 1 กระสับกระส่าย

เฮ้อ!

เขานอนพลิกตัวไปมาบนเตียงนอน เป็นแบบนี้มาสองเดือนแล้ว ตั้งแต่เรื่องที่ต่างจังหวัดในกระท่อมน้อยวันนั้นทำให้ชนาธิป พฤกษารักษ์ หรือธิป วัย 30 ปี รองประธานผู้บริหารโรงแรมพฤกษาธร กินนอนไม่หลับ หลับตาลงก็คิดถึงแต่ผู้หญิงที่ตนยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ให้ในกระท่อมหลังน้อย ใช่ว่าจะไม่เคยผ่านผู้หญิงมาสักหน่อย ผ่านมาแล้วก็หลายคน แต่กับศศิญาภรณ์ สูงสง่า หรือแป้ง วัย 28 ปี อดีตคู่หมั้นของพี่ชายที่อกหักจากพี่ชายตัวเองเลยเสนอทำหน้าที่ ‘สามี’ แทนพี่ชาย และไม่คิดว่าตลอดเวลาที่คบหาหมั้นหมายกับชนาธร พี่ชายตัวเองนั้นเป็นการคบหากันแบบโลกสวย ทั้งสองไม่ได้มีอะไรเกินเลยกัน แม้แต่ ‘จูบ’ แรก พี่ชายก็ยังไม่เคยมอบให้ศศิญาภรณ์ ไม่ใช่แค่จูบเท่านั้นที่พี่ชายไม่มอบให้ แม้แต่ครั้งแรกของเธอก็ยังไม่เคยมีกับพี่ชายหรือผู้ชายคนไหน และเขาก็ได้ครอบครอง ‘พรหมจรรย์’ ของหญิงสาว หรือเพราะเธอเป็นสาวพรหมจรรย์ถึงทำให้เขานอนไม่หลับ เพราะเอาแต่รู้สึกผิดและคิดถึงเธอแบบนี้นะ

“ให้มันได้แบบนี้สิไอ้ธิป”

เขาบ่นพึมพำกับตนเองด้วยความหงุดหงิดพร้อมลุกขึ้นแล้วลงจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำกลางดึกอีกรอบ เป็นแบบนี้มาสองเดือนแล้ว สองเดือนที่รู้สึกเป็นบ้าเป็นหลังเพราะอดีตคู่หมั้นของพี่ชายตัวเอง

สองเดือนก่อน...

ชนาธิปพาคู่หมั้นพี่ชายเดินห่างออกมาจากบ้านหลังน้อย เดินมาไกลพอสมควรจึงพาคนตัวเล็กที่อุ้มพาดบนไหล่แวะข้างทางที่มีกระท่อมน้อยสร้างอยู่ และเหมือนว่าจะไม่มีคน เขาจึงอุ้มเธอไปยังที่นั่งพัก เพราะตอนนี้เขาอุ้มหล่อนต่อไม่ไหวแล้ว

“ยอมรับความจริงเถอะแป้ง พี่ธรเขาไม่ได้เลือกแป้งแล้ว” พอวางร่างน้อยแสนพยศที่ดิ้นตลอดทางที่เดินมาก็บอกให้เธอได้คิดทันที

“ไม่! แป้งไม่ยอมหรอก แป้งรักของแป้งมาตั้งหลายปีและกำลังจะได้แต่งงานอย่างที่ฝัน อยู่ๆ นังเด็กรับใช้นั่นก็มาแย่งไป แป้งไม่ยอมหรอกพี่ธิป” เธอดื้อดึงจะลุกขึ้นเดินหนีจากกระท่อมน้อย แต่ก็ถูกมือใหญ่ของเขาคว้าดึงข้อมือไว้ได้ทันจนเสียหลักล้มลงมาทับเขาที่นั่งอยู่

ว้าย!

ตุ้บ!

เมื่อศศิญาภรณ์ล้มลงมาทับ เขาก็โอบกอดรั้งเธอไว้แน่นพร้อมกับเคลื่อนตัวรวดเร็วพลิกร่างเล็กมาอยู่ใต้ร่างทันที

“พะ...พี่ธิปจะทำอะไร”

“ถ้าอยากแต่งงาน แต่งกับพี่ก็ได้แป้ง พี่เป็นเจ้าบ่าวให้ได้ อะ...อื้อ” พูดจบความเขาก็ทาบทับริมฝีปากของตัวเองไปกับปากน้อยที่กำลังจะขยับโต้ตอบทันที

“อะ...อื้อ” จูบแรกของเธอถูกคนห่ามเหนือร่างขโมยไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอได้แต่ดิ้นขลุกขลักไปมา แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งจูบปากเธอแรงขึ้นพร้อมกับลิ้นของเขาดุนดันเข้ามาในปากเธอ ส่วนชนาธิปเขาถึงกับไม่อยากเชื่อว่านี่คือจูบแรกของหล่อน ‘อย่าบอกนะว่าแม่นี่กับพี่ธรไม่เคยจูบและมีอะไรกัน ให้ตายสิ ปากหวานเป็นบ้า’ เขาพึมพำในใจพร้อมกับดุนดันปลายลิ้นตนเองไปกับกระพุ้งแก้มของหล่อนเพื่อควานกินความหวาน การได้จูบศศิญาภรณ์ทำให้เขาลุ่มหลงก็ว่าได้จนไม่อยากผละห่าง

“อ่า...อื้อ”

เสียงครางกระเส่าดังลอดจากปากทั้งสอง และทุกอย่างก็ดำเนินไปตามวิถีธรรมชาติของมนุษย์ในกระท่อมหลังน้อย