3 - เครื่องมือหมอต่อ

กว่าจะมาถึงบ้าน ภพธรแทบอยากแวะข้างทางตลอดการเดินทาง เขาอยากแวะคอนโด แต่ก็อยากพามานิดามาดูบ้านของตัวเองด้วย เพราะหล่อนต้องย้ายเข้ามาอยู่จนกว่าจะท้องและคลอด จะพาไปห้องพักสำหรับแพทย์ก็ไม่ได้ เพราะเวลานี้คงเป็นเวลาพักผ่อนของหมอหลายคน เขาจึงไม่อยากไปทำเสียงดังรบกวนคนอื่น แม้จะเป็นห้องเก็บเสียง แต่ว่าเสียงของเขาเวลามีอารมณ์มันไม่ได้เบา

พอมาถึงบ้านก็ดับเครื่องยนต์แล้วลงไปเปิดประตูรถให้คนที่นั่งอึนมาตลอดทางลงมาจากรถ แล้วกระชากฉุดสาวเจ้าลงมาอย่างใจร้อน แต่ยังไม่ทันได้เดินไป รถของพ่อของเขาก็แล่นเข้ามาจอดเทียบข้างๆ จนเขาต้องมองไปยังรถของพ่อ แล้วก็เห็นท่านเดินลงมาจากรถ

“จะรีบไปไหนของมึงไอ้ต่อ”

“พ่อ...ไหนว่าจะพาสาวๆ ไปภูเก็ตไงครับ” เขาถามพ่อของเขาพร้อมกับปล่อยมือเล็กของมานิดาที่ตัวเองจับอยู่

“ก็ว่าจะไปนั่นแหละ แต่พอดีน้องๆ หนูๆ ติดสอบวันนี้ เลยไม่ได้ไป ว่าแต่มึงพาใครมาด้วยไอ้ลูกชาย เด็กใหม่เหรอวะ” ชายที่ไม่ยอมแก่ตามวัยเดินมาเดินวนรอบสำรวจสาวน้อยหน้าสวยหวานอย่างละเอียดพร้อมมองสลับกับหน้าลูกชายที่มองมาด้วยสายตาบอกว่าคนนี้พ่อห้ามยุ่ง...ของผม

“ปกติไม่เคยเห็นพาอีหนูที่ไหนมาบ้าน คนนี้พิเศษเหรอวะไอ้ต่อ”

“พ่อ...พูดแบบนี้เด็กก็เสียหายพอดี นี่คนจะมาอุ้มท้องหลานของพ่อนะ”

“อ้อ...คนที่จะมาอุ้มบุญหลานพ่อเหรอ แล้วมึงพามาทำไมที่บ้าน ทำไมไม่อยู่ที่โรงพยาบาล” ถามลูกชายทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าลูกชายคิดอะไร

“ก็ที่โรงพยาบาลเครื่องมือไม่ครบเท่าอยู่บ้าน”

“เดี๋ยวนะไอ้ต่อ ที่บ้านมีเครื่องมือแพทย์ด้วยเหรอวะ”

กลอกตาถามลูกชาย ก่อนจะหันมาส่งยิ้มเอ็นดูให้เด็กสาว ภวัตไม่ได้มีจิตพิศวาสคนที่ลูกพามา ยอมรับว่าเด็กนี่หน้าตาสวยและหุ่นสวย แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกอยากได้หรือตื่นเต้นเหมือนสาวๆ ในเลาจน์ที่ไปประจำ แต่กลับรู้สึกถูกชะตาเอ็นดูหนูน้อยคนนี้มากกว่า

“สวัสดีหนู ฉันเป็นพ่อของหมอต่อนะ”

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อมานิดาค่ะ” มานิดายกมือไหว้คนที่เอ่ยทักตัวเองพร้อมกับก้มหน้ามองมือตัวเองที่ประสานกันอยู่หน้าท้อง

“พ่อจะไปไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวผมต้องพามานิดาไปทำลูก จะเอาไหมหลานน่ะ” ภพธรเดินมาคว้าข้อมือเล็กมากุมไว้

“มึงจะรีบไปไหน หลานน่ะ พ่อก็อยากได้ แต่มึงดูรีบแปลกๆ นะไอ้ต่อ”

“โธ่...พ่อ จะชวนคุยอีกนานไหม เครื่องมือลูกจะระเบิดแล้วนะ แค่ขับรถมาเนี่ยก็นานมากแล้ว รถก็ติด”

“แล้วทำไมไม่พาไปห้องพักหมอที่โรงพยาบาลหรือคอนโดมึงวะไอ้ลูกเวร”

“ก็...เถอะน่า...ไปแล้ว พูดกับพ่อแล้วเสียเวลา” พูดจบภพธรก็ฉุดดึงคนที่ยืนงงๆ ข้างๆ เข้าไปในบ้านทันที มานิดายังคงไม่เข้าใจว่าสองพ่อลูกพูดคุยอะไรกัน แม้จะพยายามบิดข้อมือออกจากมือใหญ่ แต่ก็ไม่เป็นผล เขากำมือเธอแน่นเหลือเกิน

“เหมือนจะไม่ได้แค่หลาน แต่จะมีลูกสะใภ้วะงานนี้ ไอ้ต่อมึงรีบแปลกๆ แถมพามาบ้าน อุวะ! เตรียมรับขวัญลูกสะใภ้และหลานทีเดียวเลยกู” แล้วคนที่แก่แต่อายุก็เดินยิ้มเข้าไปในบ้านตามลูกชายที่เห็นแต่หลังไวๆ ขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน

พอขึ้นมายังชั้นสอง ภพธรก็พาคนตัวเล็กที่ฉุดกระชากบังคับขึ้นมาให้ตามตัวเองเข้าไปในห้องนอนส่วนตัวทันที พอเข้ามาในห้องเขาก็ไม่รอช้าที่จะรุกเร้าหญิงสาว จนเธอต้องรีบถอยหนีไปในห้องเมื่ออยู่ๆ คนที่พาขึ้นมาก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาออกพร้อมกับพับแขนเสื้อขึ้น เธอมองออกว่าตอนนี้มันจะเกิดอะไรขึ้น

“มะ...หมอต่อจะทำอะไรคะ ไหนบอกว่าเครื่องมือแพทย์ที่นี่มี”

“ก็นี่ไง เครื่องมือแพทย์ของฉัน” เขาพูดแล้วชี้มาที่เป้ากางเกงของตัวเอง

“ฮะ! ว่าไงนะคะ หมอต่อบ้าไปรึเปล่า มานิดาจะมาอุ้มบุญ ต้องทำ...”

“ไม่บ้าหรอก ตอนแรกก็คิดว่าจะใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์ แต่คิดไปคิดมาทำวิธีธรรมชาติดีกว่าติดลูกไวดีว่าไหม” เขาพูดพร้อมกับเดินต้อนหญิงสาว

“มะ...ไม่นะคะ หมอต่อ...มานิดาไม่ได้ต้องการแบบนี้ มานิดามาอุ้มท้องลูกของหมอก็จริง แต่ไม่ได้จะยอมให้หมอทำแบบนี้ด้วย”

“ชูว์...พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะ ตอนเซ็นสัญญาไม่อ่านให้ดีเอง” เขายกมือปิดปากเล็กแล้วก็ผลักเธอล้มลงบนเตียงเมื่อตอนนี้เธอถอยไปชนขอบเตียง

ว้าย!

เมื่อล้มลงไปบนเตียง มานิดาก็รีบพลิกตัวหนีคนที่โถมตัวลงมาหาทันที

“หมอต่อ...หมอต่อจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ” เธอพลิกตัวหลบคนตัวโตได้ทัน

“ทำไมจะทำไม่ได้ล่ะ ฉันว่ามันเหมาะสุดแล้ว ตอนนี้ เวลานี้ ชักช้าแล้วเราจะมีลูกกันได้ยังไงมานิดา”

เขานอนตะแคงมองคนที่พลิกตัวหนีตัวเองไปแล้วก็ยิ้มขำเอ็นดู นี่เธอกลัวเขาจริงๆ เหรอ เขาออกจะหล่อ เครื่องเคราดีทุกอย่าง เครื่องมือการแพทย์ส่วนตัวก็ออกจะโตและยาว แถมอึดอีกต่างหาก อยากให้ลอง อยากให้แม่สาวน้อยข้างๆ ลองจริงๆ มือใหญ่ยกขึ้นหมายจะจับแก้มนวล แต่แล้วก็ต้องสบถออกมาเมื่อเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

อุวะ!