ตอนที่5 เกลียด

ตอนที่5 เกลียด

คำพูดที่แสนดูถูกของคุณานนท์ทำเอาทั้งท่านคณินและหมอศุภรุจตกใจไม่น้อยเพราะไม่คิดว่าชายหนุ่มจะพูดจาแบบนี้ออกมา ส่วนคนถูกต่อว่าก็ได้แต่ยืนเม้มริมฝีปากแน่นเธอรู้ว่าเขาเกลียดเธอมากแค่ไหนและก็ไม่คิดว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ที่เธอต้องมาอุ้มท้องลูกของแฟนเก่าตัวเอง

“ทำไมพูดแบบนี้นนท์แล้วนี่ลูกรู้จักหนูชาดีรึไงถึงได้มาพูดแบบนี้”

“เอาเป็นว่าผมรู้ก็แล้วกันว่าสันดานผู้หญิงคนนี้เป็นยังไงแล้วพ่อไม่รู้เหรอครับว่าผู้หญิงคนนี้ผ่านการแต่งงานมาแล้ว”

“หืม พ่อว่าแกเข้าใจผิดแล้วล่ะนนท์ หนูณิชาไม่เคยแต่งงาน”ก่อนหน้านั้นเขาได้พูดคุยถามไถ่ชีวิตของหญิงสาวมาคราวๆ แล้ว แถมก็ยังได้ยินเรื่องของเธอจากปากรุ่นน้องคนสนิทอีกมันก็ยิ่งทำให้เขามั่นใจว่าเรื่องราวของณิชาคือเรื่องจริง

“หึ งั้นเหรอ คิดว่าผมจะเชื่อเหรอ”

“ชา เอ่อ ดิฉันยังไม่ได้แต่งงานค่ะ”เพราะไม่อยากได้ยินคำพูดและสายตาดูถูกของอีกฝ่ายคนตัวเล็กจึงเอ่ยออกไป เขาคงไม่รู้ว่าในหัวใจของเธอในตอนนี้มันเต้นแรงแค่ไหนกับคำพูดของเขาที่พูดกับเธอซึ่งมันแตกต่างจากคุณานนท์คนที่เธอเคยรู้จักอย่างสิ้นเชิงแถมเธอไม่เคยรู้ว่าก่อนเลยว่าชายหนุ่มฐานะร่ำรวยขนาดนี้ ที่พูดไม่ได้เพราะเสียดายที่เพิ่งมารู้แต่เพราะเธอรู้สึกแย่ที่ตลอดการเป็นแฟนกันกับชายหนุ่มจากที่เคยคิดว่ารู้จักอีกฝ่ายดีแต่เอาเข้าจริงกลายเป็นว่าเธอเหมือนไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลยสักนิด เขาไม่เคยพูดถึงครอบครัวไม่เคยทำตัวรวยให้เธอได้เห็น ตั้งแต่ต้นการที่หญิงสาวคบหากับเขาก็ไม่เคยสนใจเรื่องภายนอกอยู่แล้วเธอเป็นแฟนเขาก็เพราะเหตุผลเดียวก็คือรัก แต่ที่ต้องตัดสินใจบอกเลิกกับเขาก็เพราะมีเหตุผลเหมือนกัน

“ทำไม? หรือผู้ชายคนนั้นมันเห็นธาตุแท้ของเธอถึงไหวตัวทันล่มเลิกงานแต่งงาน”ในใจของเขาพอได้ยินว่าคนตัวเล็กคนตรงหน้าไม่ได้แต่งงานอย่างที่เธอบอกจู่ๆ มันก็เต้นแรงขึ้น มันมีความดีใจซ่อนอยู่ภายในนั้นแต่ความโกรธกับสิ่งที่ผ่านมาก็ทำให้เขาเลือกที่จะพูดจาแย่ๆ ใส่เธออยู่ดี

“นี่นนท์กับหนูชารู้จักกันมาก่อนเหรอ”

“คือว่า...”

“ก็แค่เคยผ่านหน้าผ่านตาไม่ได้สำคัญขนาดที่ต้องจำครับ เพียงแค่ไม่คิดว่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่พ่อจะให้มาอุ้มท้องลูกของผม”ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดตอบออกไปชายหนุ่มก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน เขามองสำรวจร่างกายและใบหน้าของหญิงสาวแทบจะทุกส่วนยอมรับว่าณิชายังคงสวยสำหรับเขาอยู่ดีแต่ทว่าเธอดูแตกต่างจากในตอนนั้นอยู่เหมือนกัน โดยเฉพาะร่างกายไม่รู้ว่าวันๆ นึงได้กินอะไรรึเปล่าถึงได้ผอมขนาดนี้แล้วนี่จะมาอุ้มท้องลูกของเขางั้นเหรอสภาพไม่ต่างจากศพเดินได้เนี่ยนะ

“ใช่ พ่อว่าหนูชาเหมาะสมกับการอุ้มท้องหลานของพ่อ ก่อนหน้านี้ก็ตรวจร่างกายแล้วไม่มีโรคร้ายอะไร ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ที่ดีพ่อเลยอยากให้นนท์ทำเด็กหลอดแก้ว”

“ผมอยากจะคุยกับผู้หญิงคนนี้ตามลำพังก่อนครับ”เขาบอกพร้อมมองใบหน้าคนตัวเล็กที่แทบไม่กล้ามองหน้าเขาเลยสักนิด เธอเอาแต่ก้มหน้าลงบีบมือเข้าหากันตลอด

“ตามมานี่”คนตัวสูงพูดก่อนจะเดินออกจากห้องอาหารออกไป ทำให้ณิชาพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะหันไปมองชายวัยกลางคนทั้งสองเล็กน้อยก่อนจะที่เธอจะเดินตามคนตัวสูงออกไป

“ว้าย!”ไม่รู้ว่าเธอเดินช้าหรือว่าเขาร้อนใจก็ไม่รู้จึงทำให้ชายหนุ่มหันไปกระชากเรียวแขนของคนตัวเล็กก่อนจะลากให้เธอเดินตามเขามาในห้องอาหารอีกห้องหลังจากบอกพนักงานว่าขอคุยธุระให้ห้องนี้ก่อน ด้วยความที่ครอบครัวของเขาเป็นลูกค้าประจำทำให้พนักงานรีบเปิดประตูให้ทันที

ณิชาเบ้หน้าออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บที่ถูกอีกคนดำแขนเธอแรงขนาดนี้ จนกระทั่งเธอถูกลากเข้ามาในห้องร่างสูงก็เหวี่ยงเธอให้เข้าไปที่กำแพงทันที แววตาที่เคยอบอุ่นในยามนี้เปลี่ยนเป็นดูกันอย่างชัดเจน

“คงสืบจนรู้สินะว่าฉันมีเงิน เธอถึงได้กลับเข้ามาในชีวิตของฉันอีก ทำไมฮะเห็นแก่เงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ!”

“ชา”

“หึก็คงไม่ต้องถามหรอกเพราะผู้หญิงอย่างเธอมันน่าเงินจะตายไป!”ณิชาไม่คิดที่จะเถียงออกไปเพราะเงินจริงๆ ที่ทำให้เธอตัดสินใจทำแบบนี้ เงินสำหรับเธอมันมีค่ามากเพราะมันสามารถรักษาชีวิตของคนที่เธอรักได้

“.....”คุณานนท์นึกหงุดหงิดขึ้นมามากจริงๆ เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่เขาเคยรักจะเป็นผู้หญิงประเภทนี้

“เพราะเงินที่ทำให้เธอไปจากฉันแล้วตอนนี้ก็คงเป็นเพราะเงินอีกนั้นแหละใช่ไหมที่ทำให้เธอมายืนอยู่ตรงนี้!”

“ค่ะ พี่พูดถูกทุกอย่าง ชาไม่คิดที่จะแก้ตัวอะไร”พอได้ยินคำตอบคนตัวสูงก็ยิ่งเผยแววตาไม่พอใจออกมามากกว่าเดิม

“เธอมันเป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจที่สุดณิชา ฉันเกลียดเธอรู้ไหมว่าเกลียด ทำไมต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ทำไมต้องกลับมาตอกย้ำให้ฉันเจ็บปวด ทำไม!”คำพูดของชายหนุ่มก็ทำให้หัวใจของเธอเจ็บไม่ต่างกันแต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกน้อยใจอีกฝ่ายเพราะรู้ดีว่าทุกสิ่งทุกอย่างคือเธอเองที่เป็นคนทำให้มันเป็นแบบนี้ ในเมื่อเขารังเกียจและไม่อยากเห็นหน้าเธอขนาดนี้เธอก็จะไปจากเขาเอง ถึงแม้ว่าจะคาดหวังเงินจากการว่าจ้างมากก็เถอะ

“เรื่องในอดีตพี่โกรธเกลียดชา ชาเข้าใจค่ะ ถ้างั้นชาจะยกเลิกสัญญากับพ่อพี่เอง จะไม่มาให้พี่เห็นหน้าอีก ขอโทษสำหรับทุกอย่างนะคะ ชาไม่ดีเอง”เธอพูดออกไปพยายามเก็บซ่อนความเจ็บเอาไว้ก่อนจะตัดสินใจเดินหันหลังออกไปจากที่แห่งนี้ ออกไปจากชีวิตของเขาอีกครั้งแต่ทว่าไม่ทันที่หญิงสาวจะเดินได้ถึงสามก้าวร่างของเธอก็อีกฝ่ายกระชากเอาไว้ก่อนที่คุณานนท์จะดันเธอไปชิดที่กำแพงห้องอีกครั้ง

“อ๊ะ!”เธอเจ็บที่เขากอดเธอเอาไว้แบบนี้พอได้สติจะผลักไสอีกฝ่ายให้ออกห่างแต่ทว่าวินาทีต่อมาณิชาก็ต้องตกใจมากกว่าเดิมเมื่อริมฝีปากของอีกฝ่ายโน้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของเธอ

“อื้อ!”มันไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิดรสจูบของเขามันมีแต่ความรุนแรงจนทำให้เธอแทบรับไม่ไหว ริมฝีปากของชายหนุ่มบดขยี้เธอราวกับว่าต้องการให้เธอแตกสลายอย่างไงอย่างงั้น พอณิชาได้สติร่างเล็กก็พยายามดีดดิ้นผลักไสอีกฝ่ายให้ออกห่างเธอไม่เข้าใจว่าเขาทำแบบนี้กับเธอทำไม เกลียดเธอไม่อยากเจอหน้าเธอแต่มาจูบเธอเนี่ยนะ

“อ่อยอะ(ปล่อยนะ)”เมื่อรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่ลอยฟุ้งจากผลการกระทำของคนตัวสูงก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มทำรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม เขารู้สึกสะใจไม่น้อยที่ได้เห็นคนตัวเล็กกำลังเจ็บปวดกับสิ่งที่เขาทำ ยิ่งเธอบอกให้เขาปล่อยเขาก็ยิ่งรุนแรงกับเธอมันขึ้นถึงปากเธอจะแตกเขาก็ไม่คิดหยุดจนกระทั่งใบหน้าของชายหนุ่มเบ้ออกมาด้วยความเจ็บไม่ต่างกันเพราะหญิงสาวกัดปากของเขา

“โอ๊ย นี่เธอ!”

“ฮึก คนเลวทำไมต้องทำกับถึงขนาดนี้ด้วย”เธอเจ็บไปหมดแล้วเขาไม่คิดสนใจความรู้สึกของเธอเลย

“หึ คนเลวงั้นเหรอ จะบอกอะไรให้นะมันก็สาสมแล้วไม่ใช่เหรอกับผู้หญิงแพศยาอย่างเธอ!”