บทที่ 5. ต่อต้าน

หญิงไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรรวดเร็วและชำนาญขนาดนี้ ชุดของเธอที่ใส่ยากๆ และถอดยากๆ เขายังใช้เวลาเพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้นปลดเปลื้องผ้าของเธอจนเหลือแต่กายเปลือยเปล่า และตอนนี้ปากของเขาก็ผละออกจากปากอ่อนนุ่มของหล่อนมาคลอเคลียที่ลำคอระหง อยากจะผลักไส สองมือก็ถูกจับรวบตรึงไว้เหนือหัว ทำได้แค่บิดส่ายดิ้นหนีใต้ร่างใหญ่เท่านั้น

“ยะ...หยุดเดี๋ยวนี้นะคุณแสบ”

“เราควรทำแบบนี้ตั้งแต่คืนแต่งงานแล้วนะหญิง อ่า...หญิงสวยมาก สวยจนฉันอยากจะขังไว้ในห้อง อ่า...อื้ม” เขาฝากรอยดูดขบเม้มไว้ตามซอกคอระหงหอมกรุ่นและเคลื่อนไล้มาจูบเนินอกอวบอูมที่มองด้วยตาก็รู้ว่ามันใหญ่จนล้นมือ จึงเคลื่อนไหวมือที่ว่างมากอบกุมเต้าของสาวเจ้าแล้วบีบคลึง

“อะ...เจ็บ!” หล่อนร้องเจ็บเมื่อถูกมือสากกร้านกอบกุมเต้าและบีบเต็มแรง

“ชูว์...ขอโทษที่บีบแรง เดี๋ยวฉันจะเบาๆ ทูนหัว อ่า...” เขาขบเม้มเนินอกจนเกิดรอยแดงแล้วเคลื่อนมากลืนกินยอดอกสีชมพูระเรื่อที่แข็งชูตั้งรอรับสัมผัสจากริมฝีปากของตน

“อ่า...ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ยคุณแสบ ยะ...หยุดเดี๋ยวนี้นะคนหื่นกาม อะ..เจ็บ”

เธอพยายามห้ามและดิ้นแรงขึ้นเพื่อจะได้หนีจากใต้ร่างใหญ่ ยิ่งปากหนาดูดเร่ายอดอก ส่วนเต้าอีกข้างมือสากกร้านก็กอบกุมเคล้นคลึงจังหวะหนักหน่วง เขาบอกจะเบามือ แต่ให้ตายเถอะ มันเบาที่ไหนกัน เธอเจ็บและรู้สึกปั่นป่วนท้องน้อยไปหมดแล้วตอนนี้

“ก็จะทำให้เป็นเมียครบสูตรไงล่ะ จะกอดทะเบียนสมรสอย่างเดียวไม่ได้รู้ไหมหญิง อื้ม...อื้อ” เขาก้มลงจูบกลางหว่างอกทั้งสองของคนตัวเล็กที่ขนาดเต้าไม่ได้เล็กตามร่างเพรียวระหงแล้วก็เคล้นคลึงเต้าบีบคลึงจังหวะหนักหน่วงอ่อนโยนสลับกันตามด้วยปากหนาดูดเร่ายอดปทุมสีชมทพูระเรื่อทั้งสองข้างสลับกันไปมา

“อ่า...คุณมันต่ำทรามที่สุด อะ...อื้อ” เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้าผากตามตัวจนเปียก หญิงพยายามจะดิ้นหนีจากสถานการณ์นี้ แต่ยิ่งพยายามก็ยิ่งรู้สึกวูบไหวในท้องน้อย ปั่นป่วนจนคอแห้ง

อึก!

หล่อนกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออึกใหญ่เมื่อรู้สึกคอแห้งและทรมานโดยที่ตัวเองก็อธิบายไม่ถูกว่ามันคือความรู้สึกอะไรตอนนี้ สองเต้าก็มีปากหนาและมือใหญ่รบเร่าคลึงหนักหน่วงจนร่างกายแทบจะละลายไปกับความร้อนระอุที่ก่อตัวขึ้นท่วมกายในตอนนี้

แสบเคลื่อนไล้ปากหนาจากอกมายังหน้าท้องแบนราบขาวนวลเนียน มือที่จับตรึงมือน้อยของหญิงรั้งไว้เหนือหัวก็ผละปล่อยแล้วลูบไล้หัวไหล่เนียนมายังเอวเล็กคอดและอีกมือก็ผละจากเต้ามาจับเอวเล็กอีกข้าง

“อ่า...คุณมันเลวที่สุด จอมหลอกลวง อะ...อื้อ” พอได้รับอิสระก็ยกแขนขึ้นจะใช้มือทั้งสองผลักไสคนที่ซุกหน้ากับหน้าท้องตนเองออก แต่หล่อนก็ไร้แรงจะผลักไส ได้แต่บิดกายอ่อนระทวยราวขี้ผึ้งลนไฟของตัวเองส่ายไปมา

“ถ้าไม่หลอก เราสองคนก็ต้องหย่ากันจริงๆ สิว่าไหม เรื่องอะไรฉันจะหย่ากับเมียที่ตัวเองเต็มใจแต่งล่ะว่าไหม อื้ม...” แล้วเขาก็ขบเม้มฝากรอยไว้กับหน้าท้องแบนราบจนทั่วท้อง ตอนนี้เหงื่อไคลอาบท่วมตัวของหญิงและไม่ใช่แค่หญิงสาวเท่านั้นที่เหงื่อสวาทท่วมตัว เขาเองก็เช่นกัน แสบผละตัวออกจากคนอ่อนระทวยมาจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง เพียงเวลาไม่กี่อึดใจชุดก็ถูกถอดไปกองรวมกันกับชุดของหญิงก่อนหน้า

“คนลวง อะ...อื้อ”

แล้วก็ต้องครางอู้อี้ในลำคอเมื่อปากหนาของชายหนุ่มทาบทับลงมาอีกครั้ง พร้อมกับสองมือของเขาสอดประสานกับมือทั้งสองของหล่อนกดไว้ข้างลำตัว

“อ่า...อื้อ” เสียงครางอู้อี้ดังลอดออกมาจากปากทั้งสองที่บดขยี้กัน แม้ตอนแรกเธอจะไม่ประสีประสา แต่พอได้จูบรอบนี้หญิงก็เผลอจูบตอบกลับ แม้จะเงอะงะ แต่ก็ทำให้ใจของจอมบงการพองโตจนแทบจะระเบิดออกมานอกอกแกร่ง

“อ่า...ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องการเธอตอนนี้หญิง” เขาผละออกมาเอ่ยเสียงหอบ เป่ารดลมหายใจใส่หน้าหวานชื้นเหงื่อ

“มะ...ไม่นะ อะ...อื้อ” แล้วปากน้อยก็ถูกปากหนากลืนเสียงลมหายใจอีกครั้ง

มือใหญ่ผละจากมือน้อยมาลูบไล้เรือนร่างนวลเนียนเคลื่อนมาจับเอวเล็กคอดแล้วสอดมือไปด้านหลังของหญิงกอดรั้งร่างเล็กยกขึ้นเสียดสีกับเอ็นดุดันของตัวเองที่ตอนนี้แข็งขึงพร้อมกระแทกเร่าแหวกว่ายในกายฉ่ำแฉะของหญิงแล้ว

“เป็นเมียพี่เถอะทูนหัว” เขาผละออกมาเอ่ยแล้วก็กดแนบเอวสอบบดเบียดทแยงเนื้ออุ่นร้อนอวบใหญ่แท่งยาวของตนเองกดกายแทรกกลางหว่างขาน้อยเพื่อหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

“อะ...เจ็บ!” ความเจ็บปวดกลางหว่างขาทำให้เธอจิกมือกับผ้าปูเตียง น้ำใสๆ ไหลอาบล้นดวงตาออกทางหางตาทั้งสองข้าง

“อะ...อื้อ” ในที่สุดก็สอดเร่าหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเธอได้สำเร็จ แม้จะยากลำบาก แต่แสบก็ทำมันสำเร็จ และรู้ว่าหญิงเจ็บปวดมากแค่ไหน เพราะมันคือครั้งแรก แถมขนาดตัวของตนกับขนาดตัวของเจ้าหล่อนก็ต่างกันมาก จึงทำให้เจ็บมากในครั้งแรกของเขาและหญิง

“ออกไป!” น้ำเสียงห้วนแข็งดังลอดจากปากน้อยพร้อมกับเอวเล็กคอดบิดส่ายหนี สองมือก็พยายามดันกับเตียงเพื่อจะให้ตัวเองถอดหนีจากความเจ็บปวดตอนนี้

“ชูว์...อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวทุกอย่างจะดี เชื่อพี่เด็กดี” แสบเอ่ยแทนตัวเองอย่างเป็นกันเองเมื่อตอนนี้ได้สนิทแนบเนื้อกันแล้ว และจำได้เมื่อก่อนตอนแต่งงานกันอยู่ด้วยกัน หญิงก็เรียกตัวเองว่า ‘พี่’ ตลอด แต่พอวันนี้เธอกลับใช้คำพูดห่างเหิน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าก็ไม่เคยพูดจาห่างเหินสักครั้ง แต่จากนี้จะสนิทกันมากขึ้น เพราะเขาได้กระชับมิตรต้อนรับเธอในวันกลับเมืองเรียบร้อยแล้วตอนนี้

“ผ่อนคลายทูนหัว แล้วทุกอย่างจะดีเชื่อพี่ แต่จะให้พี่ถอดตัวออก อย่าฝันว่าพี่จะทำ อ่า...ไม่ไหวแล้ว หญิงตอดรัดพี่แน่นเป็นบ้า” เขาเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ไม่อาจนิ่งได้ ตอนนี้ภายในของหญิงตอดรัดคลึงเอ็นเนื้อของเขาหนักหน่วงจนต้องรีบจัดการให้เธอลืมความเจ็บปวด ปากหนาทาบทับบดจูบปากน้อยด้วยความอ่อนโยน เขาค่อยๆ จูบและดุนดันปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากน้อยและปากน้อยของหล่อนก็เปิดอ้ารับ ร่างกายที่เกร็งและพยายามจะดิ้นหนีก็เริ่มผ่อนคลาย แถมยังไม่ดิ้นส่ายหนีแล้ว

“อ่า...อื้อ” เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาจากปากทั้งสองพร้อมกับเอวหนาเริ่มเคลื่อนไหวจังหวะสวาทเนิบนาบ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ต่อต้านและแสดงความเจ็บปวด แถมยังเคลื่อนไหวปล่อยร่างกายผ่อนคลายไปตามคำแนะนำของตน แสบก็ขยับสาวบดสะโพกตนหนักหน่วงและอ่อนโยนสลับกันไปมา

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“อื้อ...อ่า”