ตอนที่ 1-3

แต่ด้วยการเป็นคู่ควงคู่ขากันมานาน เพราะเธอเอาใจเขาเก่งสารพัดทำให้เขาค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับริต้ามากเป็นพิเศษกว่าผู้หญิงหลาย ๆ คนในสต็อกที่ส่วนมากเขาจะเห็นเป็นของเล่นชั่วข้ามคืนตื่นมาก็ทางใครทางมันแต่เขาก็ล้วนแต่มีของกำนัลให้พวกเธอติดไม้ติดมือไปจนพอใจ

“เอาน่าริต้าถ้าไปได้คืนนี้ผมจะโดดจากห้องหอไปปลอบขวัญคุณที่คอนโดเลยดีไหมที่รัก แต่ตอนนี้อย่างอแงไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ และออกไปช้อปปิ้งกับเพื่อน ๆ ของคุณดีกว่าผมเป็นสปอนเซอร์ให้เอง” เขายื่นข้อเสนอกับเธอเหมือนครั้งที่ผ่าน ๆ มา

ปกติเขาจะได้ยินเสียงกรี๊ดเบา ๆ และกล่าวขอบคุณแต่วันนี้ไม่ใช่

“ไม่ค่ะวันนี้ริต้าไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้หมอพีคนดีช่วยมาฉีดยารักษาโรคหัวใจกำเริบให้ริต้านะคะคนดีนะคะ” ริต้าออดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวานและแฝงน้ำเสียงชวนให้สงสารถ้าเธออยู่ตรงนี้คงมีได้มีเสียกันไปแล้ว รับรองว่าคงต้องรับขวัญเธอชุดใหญ่ถุงยางอนามัยชิ้นเดียวคงจะไม่พอ

ชลลัมพีถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ผมจะพยายามหาทางออกไปก็แล้วกันริต้า แต่ว่าคุณต้องสัญญามาก่อนว่าวันนี้จะไม่โทรตามจิกผมแบบนี้อีก คุณก็รู้ว่าผมอยากให้งานแต่งงานกำมะลอนี่มันจบลงเร็วที่สุด น่าเบื่อจะตายแต่คุณก็รู้นี่ว่าคุณแม่สงสัยในตัวผมอยู่”

น้ำเสียงออดอ้อนเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงไม่พอใจ “เพราะแม่คุณคนเดียวใจร้ายไม่ยอมรับในตัวริต้า หาว่าริต้ามีอาชีพโชว์เนื้อหนังไม่เหมาะสมกับตำแหน่งสะใภ้ของตระกูล อัครเดชโภคิน แล้วทีนังป้าเลขาหน้าจืดนั่นล่ะคะมันมีอะไรดี หน้าตาก็งั้น ๆ อาชีพการงานหรือก็แค่เลขา แถมยังจะพ่วงความจนไว้อีกต่างหาก ริต้าคิดว่าแม่คุณคงมีปัญหาทางสายตา นี่หรือคะสะใภ้ผู้ดีที่ท่านต้องการนักคุณน่าจะให้ท่านไปเช็กสายตาบ้าง…ยังไม่ทันที่ริต้าจะพูดจบ

เสียงที่ดูเป็นกันเองของชลลัมพีเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงแข็งกร้าวขึ้นมาอย่างทันทีทันใด

“ริต้าคุณจะพูดอะไรก็พูดได้แต่อย่าพูดจาล่วงเกินแม่ผมเข้าใจไหมผมไม่ชอบจำไว้นะแม่ผมมีคนเดียว แต่ผู้หญิงผมมีใหม่ได้เสมอ” น้ำเสียงกระด้างนั้นบ่งบอกว่าไม่พอใจมากถึงมากที่สุด สำหรับเขาแม่มีคนเดียวส่วนเมียจะมีสักกี่คนก็ได้ตามที่พูดเพราะฉะนั้นเขายกคนเป็นแม่ไว้เหนือหัว

เธอพลาดไปแล้วด้วยความลืมตัว ริต้าเสียงสั่นเครือ “ขอโทษค่ะที่รักริต้าก็แค่น้อยใจไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิคุณหญิงแม่ของคุณสักนิดเลยค่ะ จริง ๆ นะคะพีขา” น้ำเสียงอ่อนลงราวกับจะร้องไห้นั้นทำให้ชลลัมพีไม่อยากจะต่อว่าต่อขานอะไรไปมากกว่านี้คิดว่าริต้าคงเสียใจมากก็เลยพลั้งปากพูดไป

“ช่างเถอะ วันหลังอย่าหลุดคำพูดแบบนี้ให้ผมได้ยินอีกก็แล้วกันผมไม่ชอบ”

น้ำเสียงกึ่งโกรธนั้นทำให้ริต้าอยากหยิกตัวเองรู้ทั้งรู้ว่าชลลัมพีรักและเคารพมารดาแค่ไหนถึงขนาดยอมทำในสิ่งที่เขาเคยพูดว่าเขาไม่คิดจะทำ ผู้หญิงของเขาทุกคนต้องไม่คาดหวังว่าจะได้เดินเข้าสู่ประตูวิวาห์ เพราะเขาบอกกับสาวทุกคนว่าอย่าคาดหวังการแต่งงานกับเขาเพราะมันอาจไม่เกิดขึ้นตลอดชีวิตของเขาใครจะรู้ว่าเพราะชลลัมพีมีปมในใจเรื่องการแต่งงานมาก่อน

ริต้าเองก็ไม่ได้คาดหวังถ้าเขาคิดจะไม่แต่งงานกับใครเลยแค่มีเขาเป็นสปอนเซอร์กระเป๋าหนักจ่ายค่าขนมให้ทุกเดือน เดือนละแสนแบบทุกวันนี้เธอก็พอจะรับได้ในระดับหนึ่งแต่เมื่อรู้ว่าเขาต้องแต่งงานขึ้นมาจริง ๆ และผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เธอริต้าก็ไม่อาจจะทนได้แถมเสียหน้ามากเมื่อคนที่เขาเลือกจะแต่งงานด้วยคือยัยป้าเลขาที่เธอเคยหอบหิ้วขนมนมเนยไปฝากอยู่บ่อย ๆ เวลาแวะไปหาเขาที่บริษัทหวังให้เป็นคนคอยส่งข่าวเรื่องสาวๆ คนอื่นให้รับรู้

อีกประเด็นคนทั้งบ้านทั้งเมืองเขาก็รู้กันทั่วว่านางแบบอย่างเธอควงคู่อยู่กับใคร แม้ว่าชลลัมพีจะมีตุ๊กตาหน้ารถอยู่อีกก็ตาม แต่เขาก็ออกงานกับเธอมากที่สุดจนใครต่อใครคิดว่าเธอนี่แหละคือตัวจริงที่มีสิทธิ์จะเป็นสะใภ้ของอัครเดชโภคินมากที่สุด แต่นาทีนี้เขาแต่งงานสายฟ้าแลบไปแล้วจะไม่ให้เธอรู้สึกเสียหน้าได้อย่างไร

แม้ริต้าจะรู้จากปากของเขาว่ามันก็แค่หนังเรื่องยาวที่มีกำหนดจบเมื่อครบหนึ่งปีเพราะเขาถูกมารดาบังคับให้แต่งงานแต่ก็ทำใจลำบากเมื่อสามีตามพฤตินัยของเธอจะกลายเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของคนอื่นไปซะแล้ว

“เอาล่ะริต้า ตอนนี้ผมเหนื่อยและเมื่อยมากเหลือเกินอยากจะขอหลับเอาแรงสักงีบนั่งมือเปื่อยมาตั้งแต่เช้า คืนนี้ถ้าแวบไปได้รับรองผมไปแน่เพราะผมเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัวอยากให้คุณนวดใจจะขาด เตรียมน้ำส้มสดคั้นแช่เย็นไว้ให้ผมด้วยก็แล้วกัน”

“ได้ค่ะพีขา หนีออกมาจากห้องหอให้ได้นะคะริต้าจะรอคุณทั้งคืนค่ะ ถ้าคุณไม่มาริต้าจะไม่เข้านอน”

“ครับ ผมจะพยายาม อย่างอแงนะคนดี” ชลลัมพีกดวางสายพร้อมเสียงถอนหายใจเขาก็รับปากไปแบบนั้นก็ไม่มั่นใจนักหรอกว่าจะฝ่าด่านสัปปะรดพันตาอย่างมารดาของตนออกไปหาเธอได้ในคืนนี้

แต่ทว่าเสียงถอนหายใจของชลลัมพียังน้อยกว่าคนที่แอบส่งคนมาดักฟังในห้องแต่งตัวเจ้าบ่าว ซึ่งเมดวัยกลางคนแอบเข้าไปโทรศัพท์ในห้องน้ำเพื่อรายงานคุณหญิงชลัมพรอยู่ทุกระยะ ทุกคำพูดที่ได้ยินเจ้าบ่าวคุยโทรศัพท์

เพราะด้วยความสงสัยว่าเจ้าลูกชายตัวดีต้องมีแผนการแล้วมันก็เป็นจริง ดีล่ะนางจะทำไม่รู้ไม่เห็นไปก่อน แต่ก็ดีในเมื่อชลลัมพีเลือกเดินมาเข้าทางนางเอง บุษบาบัณนี่แหละจะทำให้ชีวิตโสดอันเสเพลของลูกชายนางเปลี่ยนไป

ชลลัมพีเพิ่งเห็นว่ามีเมดทำความสะอาดอยู่หลังม่านที่กั้นระหว่างโซนที่เขากำลังพักกับอีกส่วนหนึ่งที่เป็นมุมรับแขกแม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ประชิดตัวแต่ด้วยความเงียบของห้องนี้อาจจะทำให้ได้ยินอะไรบ้างไม่มากก็น้อย เมดวัยสี่สิบกว่าที่ถูกจ้างมาทำดทีกวาดพื้นเสร็จก็รีบเดินออกไปจากห้อง ชลลัมพีมองตามอย่างจับผิด

แม่เจ้าบ่าวหันไปสั่งเลขาที่พ่วงตำแหน่งนางต้นห้อง “ยัยเขมคืนนี้อย่าให้พลาด แม้แต่มดก็อย่าให้ออกมาจากห้องหอได้เข้าใจไหม” คุณหญิงชลัมพรยิ้มและสบสายตากับเลขาสาวประเภทสองที่จะคอยติดสอยห้อยตามคุณหญิงชลัมพรไปทุกที่ยกเว้น ห้องน้ำ ห้องนอน และบางช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสม

“ได้ค่ะคุณหญิงขา เดี๋ยวเขมจัดหนักจัดเต็มให้เลยค่ะ” นางต้นห้องผู้พ่วงตำแหน่งเลขาประจำตัวของคุณหญิงชลัมพรในชุดเดรสสีขาวผ่าสูงเกือบถึงน่องกล่าวขึ้นแววตามาดหมายในแผนการที่วางอยู่ในหัว

“อ้อ แล้วก็อย่าลืมส่งภาพแต่งงานสวย ๆ ไปให้แม่ลูกสะใภ้เถื่อนของฉันที่คอนโดด้วยล่ะ”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวเขมจะจัดให้หนักเอาให้สาหัส กว่าตอนที่แม่ริต้าไปแผลงฤทธิ์ไว้กับคุณนายเพียรศรีเพื่อนคุณหญิงเสียอีก”

“ดีมากแม่เขม เอ่อวันนี้หล่อนจะแต่งตัวสวยเกินไปไหมตั้งแต่เช้าเห็นเปลี่ยนชุดมาแล้วสองชุด แต่งสวยแค่ไหนก็ไม่ว่าแต่อย่าแย่งซีนลูกสะใภ้ฉันหมดล่ะ” คุณหญิงมองเลขาที่สวมชุดผ่าสูงชวนหวาดเสียวอย่างแซวกันเล่นมากกว่าจะถือเป็นจริงเป็นจัง

ปกติคุณหญิงชลัมพรไม่ลงมายุ่งกับเรื่องในมุ้งของลูกชายหรอก หากว่าผู้หญิงที่ลูกชายไปสานสัมพันธ์จะไม่ใช่นางแบบสาวที่เคยเป็นภรรยาน้อยของสามีเพื่อนคุณหญิงมาก่อน แม้นางจะเคยบอกเปรยกับลูกชายถึงเรื่องนี้ไปแล้วแต่ชลลัมพีดูเหมือนจะไม่เชื่อจนนางต้องวางอุบายให้ชลลัมพียอมแต่งงานเพราะยิ่งลูกชายสุดหล่อของนางอายุมากแทนทีจะหมดข่าวฉาวเรื่องผู้หญิง แต่กลับเป็นข่าวคาวฉาวรายวัน

แล้วมันก็เป็นตามที่นางคาดหมายพ่อลูกชายตัวดีไม่มีทางกระโจนลงบ่วงวิวาห์ง่าย ๆ หรอกมันต้องมีอะไรแอบแฝงเรื่องแค่นี้ไม่ยากที่จะสืบ แต่ที่น่ายินดีก็คือท่านได้สะใภ้ที่แอบเชียร์อยู่ในใจมาเนิ่นนาน ที่คุณหญิงชลัมพรเอ็นดูบุษบาบัณเป็นพิเศษนั้นสืบเนื่องมาจาก....ความลับที่ยากจะบอกใคร

เสียงแหลมของนางต้นห้องทำลายความคิดเสียก่อนจะหันไปปรายตามอง “คุณหญิงขา”

“ว่าไงยัยเขม”

“เขมมีอะไรดี ๆ จะนำเสนอค่ะ” จากนั้นเขมหรือเขมศรีเลขาและนางต้นห้องที่คุณหญิงให้พักอาศัยอยู่ร่วมบ้านก็หน้าระรื่นกระซิบบางอย่างที่ข้างหูคุณหญิง

ชลลัมพีต้องลุกขึ้นมาอาบน้ำสระผมและมานั่งลงตรงโต๊ะหน้ากระจกภายในห้องแต่งตัวเพื่อให้ช่างจัดแต่งทรงผมเสียใหม่ให้สมกับเป็นเจ้าบ่าวที่พร้อมสำหรับงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสในคืนนี้ มีหน้าตาดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่วันนี้เป็นวันพิเศษเขาต้องดูดีกว่าทุกวันคนเป็นแม่ย้ำนักย้ำหนาตั้งแต่เช้าก่อนออกจากบ้านว่าวันนี้เขาต้องดูดีที่สุดแล้วอย่าทำหน้าเบื่อโลกกับสิ่งที่เลือกเอง เหมือนรู้ว่าลึก ๆ เขาไม่ได้อยากแต่งงานจริงทั้งที่เขาพยายามแสดงออกมาให้ทุกคนในงานรับรู้ว่าดีใจแค่ไหนที่ได้แต่งงาน แล้วต่อไปนี้เขาก็จะต้องจดทะเบียนลิขสิทธิ์รับตุ๊กตาทาสมารับใช้แล้วนอนร่วมห้องด้วยกันเป็นเวลา 1 ปี

คืนนี้เจ้าบ่าวอย่างเขาต้องสวมชุดสูทสากล สูทสีขาวสุดหรูราคาแพงระยับที่นำเข้าจากประเทศฝรั่งเศส ราคาไม่ต้องพูดถึงแต่แพงขนาดไหนขนหน้าแข้งของเขาก็คงจะไม่ร่วงหรอก

“วันแห่งการเดินเข้าสู่ประตูนรก เมื่อไหร่จะจบงานสักที” ชลลัมพีบ่นออกมาเบา ๆ มองชุดเจ้าบ่าวที่ถูกแขวนไว้อย่างเรียบร้อยไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องใส่มัน

“อุ๊ต๊ะ! ตายแล้ว คุณพีขาทำไมถึงพูดแบบนี้คะ เจ้าสาวออกจะสวยเริดขนาดนั้น” ช่างแต่งหน้าทำผมสาวประเภทสองผู้มีจริตจะก้านตีลงที่หัวไหล่ของชลลัมพีเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว ขนาดวัยย่างเข้าสี่สิบแต่หุ่นของผู้ชายที่ริชชี่กำลังจะทำผมให้นั้น แม้หนุ่มวัยยี่สิบกว่า ๆ ยังต้องอาย เมื่อชลลัมพีเดินไปหยิบชุดเจ้าบ่าวริชชี่ยังแอบมองตามพร้อมภาวนาให้ผ้าขนหนูผืนนุ่มสีขาวที่เขาพันไว้รอบเอวหลุดลงไปกองถ้าเป็นเช่นนั้นมันจะเป็นบุญตาของกะเทยหัวใจเปลี่ยวอย่างเธอแต่จนแล้วจนรอดมันก็ไม่หลุด นึกอิจฉาเจ้าสาวที่จะได้เต็มอิ่มกับผู้ชายสูงหล่อล่ำแบบพอดีๆ อย่างคุณชลลัมพีในคืนนี้

ชลลัมพีหันมามองช่างแต่งหน้าทำผมของตนที่สายตาของหล่อนมองเขาราวกับจะกลืนกิน “มองอะไร ออกไปได้แล้วผมอยากอยู่คนเดียว ไปสิออกไปมองอยู่ได้น่ารำคาญ” ชลลัมพีดุเสียงเครียดและมองด้วยแววตาขับไล่ จนช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองรีบวางไดร์เปล่าผมในมือและรีบออกไปพร้อมสีหน้ากระเง้ากระงอดที่อดอยู่กับคนหล่อสองต่อสอง

“หน้าตาก็ล้อหล่อ แต่ดุจริง ๆ แบบนี้ล่ะแต่งงานไปกลัวเมียหงอ” ริชชี่เดินออกไปอย่างสะบัดสะบิ้งพร้อมแอบบ่นหงุดหงิดที่ถูกเจ้าบ่าวไล่ออกมาแล้วทีนี้จะแต่งตัวเสร็จเมื่อไหร่

ชลลัมพีหยิบชุดเจ้าบ่าวมาสวมใส่และมองตัวเองในกระจก “เขาว่าเกลียดอะไรจะได้อย่างนั้นมันคงจะจริง ไม่อยากแต่งงานสุดท้ายก็หนีไม่รอด” เขาเกลียดการผูกมัดด้วยคำว่าแต่งงงานแต่วันนี้เขาไม่อาจปฏิเสธมันได้แม้นี่คือการแต่งงานจอมปลอมแต่ทุกอย่างก็เสมือนจริงไม่ใช่สิทุกอย่างมันจริงจับต้องได้ และเขาต้องจดทะเบียนสมรสกับบุษบาบัณจริง ๆ เป็นเวลาหนึ่งปี

มันคือความโชคดีหรือ โชคร้ายนะที่บุษบาบัณยอมตกหลุมพราง เอ๊ย…ยอมตกกระไดพลอยโจนไปเพราะครอบครัวของเธอกำลังเดือดร้อนเ พราะวันนั้นจึงทำให้ต้องมีวันนี้ชลลัมพียังจำได้ดีว่าเพราะเหตุใดคนเป็นแม่ถึงทั้งขู่และบังคับให้เขาต้องแต่งงานจนเขาต้องคิดแผนการหาตัวช่วย....จนอุบายร้ายบังเกิดขึ้น

แล้วสิ่งที่ชลลัมพีไม่อาจคาดเดาได้ก็คืออุบายร้ายครั้งนี้อาจจะทำให้เขาต้องพ่ายความเสน่หาที่มันค่อย ๆ ย่างกายเข้ามาเยี่ยมเยือนในจิตใจราวกับน้ำซึมบ่อทรายอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวหรือที่จริงรู้มาตลอดแต่ไม่อยากจะยอมรับเหตุที่ต้องมีงานวิวาห์นี้ก็เพราะ...