บทที่ 1

“เอาไงดีคะนาย! นังเด็กนี่มันนั่งร้องไห้มาร่วมสามชั่วโมงกว่าแล้ว ป้าทั้งขู่ทั้งขอร้องมันสารพัดแต่มันก็ไม่ยอมฟังกันท่าเดียว มันน่าตีให้เนื้อเขียวนัก!” นางสายใจเอ่ยบอกเมื่อหันมาเจอเข้ากับเจ้านายที่เพิ่งจะกลับออกมาจากฟาร์ม และคำบอกเล่านั้นก็ไม่ได้ทำให้ใครอีกคนหันมาสนใจคนมาใหม่ เด็กสาวยังคงนั่งร่ำไห้สายตาจ้องมองไปยังถนนที่เมื่อสามชั่วโมงก่อนมันเคยมีรถของป้าแท้ๆ ของเธอแล่นจากไปอย่างไร้เยื้อใย ป้าแท้ๆ ที่ทิ้งให้เธออยู่กับคนแปลกหน้าพวกนี้ตามลำพัง

“เดี๋ยวผมจัดการเอง” สิงหราชเอ่ยสั้นๆ ก่อนจะสาวเท้าไปยังเด็กเจ้าปัญหา เขาหยุดนิ่งเมื่อมาถึงตัวอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นจนใครหลายคนที่ยืนอยู่รอบบริเวณพากันเสียวสันหลังไปตามๆ กันด้วยก็รู้ว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายเพียงใด จะห่วงก็แต่เด็กสาวเคราะห์ร้ายที่เหมือนจะยังไม่รู้ชะตาตัวเอง

“อยากไปจากที่นี่ใช่ไหม!” สิ้นคำถามใบหน้าเศร้าหมองของเด็กสาวจึงค่อยๆ เงยขึ้นในรอบหลายชั่วโมง เธอพยักหน้าแทนคำตอบ

“ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็ต้องขยันทำงาน! ฉันซื้อเธอมาจากป้าของเธอห้าล้านบาท! เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอเป็นสมบัติของฉัน! จะอยู่หรือตายก็มีแต่ฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์กำหนด ถ้าอยากไปจากที่นี่ก็หาเงินมาไถ่ตัวเองออกไป! เมื่อไหร่ที่เธอหาเงินห้าล้านมาคืนฉันได้…เมื่อนั้นเธอจะเป็นอิสระทันที!” เสียงของเขาที่ดังก้องกังวาลไปทั่วบริเวณทำให้เด็กสาวน้ำตาซึม เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเกลียดชัง ไม่ว่าจะต้องทำงานหนักหนาแค่ไหนก็จะต้องหาเงินห้าล้านมาไถ่ตัวเองไปจากที่นี่ให้ได้ต่อให้จะต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเธอก็จะไม่ยอมตายที่นี่แน่!

ไม่ว่ายังไงก็จะต้องทวงคืนอิสรภาพของตัวเองกลับมาให้ได้!

10ปีต่อมา

เสียงควบม้าที่ดังมาจากไกลๆ ทำให้ร่างบอบบางสมวัยของหญิงสาวคนหนึ่งจำต้องเดินเลี่ยงหลบเข้าข้างทางด้วยกลัวว่าตัวเองจะเกะกะทางของใครบางคนเข้า และหากเป็นเช่นนั้นคงไม่เป็นผลดีต่อตัวเธอแน่ๆ ไม่นานเสียงควบม้าก็ดังเข้ามาใกล้มากขึ้นก่อนจะร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามของใครบางคนที่กำลังควบ ‘เจ้าสีหมอก’ ม้าตัวโปรดจะปรากฏต่อสายตา ใครบางคนที่เป็นเจ้าของทุกสิ่งที่นี่ ร่วมถึงเธอด้วย!

“มาเดินทำอะไรอยู่แถวนี้คนเดียว!” น้ำเสียงอันเยือกเย็นที่ดังขึ้นทำให้ ศศิกานต์ หญิงสาวผู้มีชะตาชีวิตอันน่าเศร้าจำต้องเงยหน้าขึ้นสูงจ้องมองไปยังเจ้าของคำถาม พร้อมตอบกลับไปตามความจริง