บทที่ 3 เด็กส่งผัก

สองอาทิตย์เต็ม ๆ ที่เธอพักผ่อนอยู่ที่นี่มันสงบสุขและราบเรียบจนเกินไป คนที่เคยทำงานหามรุ่งหามค่ำทุกวันต้องเข้าเวร สลับเวร แลกเวรกับคนอื่นอยู่เสมออย่างดุจดวงดาวรู้สึกแปลกกับตัวเอง วันนี้เธอจึงหากิจกรรมอื่นทำเพราะนอกจากเล่นเซิร์ฟตั้งแต่ช่วงบ่ายไปถึงเย็นหญิงสาวก็แทบจะไม่ได้ทำอะไร

“จะไปไหนกันน่ะ” ดุจดวงดาวที่กำลังแทะฝาลูกมะพร้าวหลังจากที่ดูดน้ำของมันจนหมดเกลี้ยงลูกแล้ว เธอเอ่ยถามเด็ก ๆ เพราะเห็นว่าขนถุงผักขึ้นรถพ่วงข้างกันอย่างขยันขันแข็ง

“เอาผักนี่ไปส่งผับข้างหน้าฮะ” ปู่กับย่าสอนหลาน ๆ ดีจริง ๆ พื้นที่เหลือเอาไปทำเกษตรแบบที่เธองงไปเลยเพราะอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปเสียหมด

‘ฉันก็ให้พวกมันนี่แหละหาเงินกันเอง เก็บไว้เป็นทุนการศึกษา’ ดุจดวงดาวนับถือใจของปู่ย่าที่รักหลาน หลานที่ลูกสาวเอามาทิ้งไว้ให้ถึงสี่คน

“ไปยังไง?” เธอเอ่ยถามพร้อมกับลุกขึ้นเอามือเช็ดกางเกงยีนที่ตัวเองสวมใส่

“รอปู่มารับฮะแต่นี่ก็ยังไม่มา” เด็กชายชื่อบอลที่โตสุดเอ่ยตอบเธอพร้อมกับยกถุงกระสอบจากมือน้องชายคนเล็กที่ตัวเท่าเมี่ยง

ไม่รู้ว่าเด็กพวกนี้จะทำให้หัวใจเธอพองโตไปถึงไหนกันนะ พี่รักน้อง น้องก็รักพี่ ขนาดไม่มีพ่อแม่มาเอาใจใส่ยังรักกันขนาดนี้ พักร้อนนี้มันดีต่อใจเธอจริง ๆ

“ไอ้บอลโว้ยยยย ปู่แกมาหรือยังครัวเขาจะเปิดอยู่แล้วเดี๋ยวเขาจะไม่อุดหนุนเรานะโว้ยยย” เสียงโหวกเหวกตามสไตล์คนเป็นย่าดังมาจากอีกมุมหนึ่งของที่พักซึ่งเป็นห้องครัว แต่เมื่อคนสูงวัยหันมาเห็นว่ามีแขก VIP ยืนอยู่ก็หุบปากฉับ

“ปู่คงกำลังกลับมา” หลานชายตัวเล็กอธิบายพร้อมกับเดินเข้าไปเกาะขาคนเป็นย่าเหมือนจะบอกว่าให้ใจเย็น ๆ อย่าได้โมโหไป

“ไม่ใช่ไปก๊งเหล้าที่ไหนอีกนะแม่จะฟาดให้” คนเป็นย่ายังคงฮึ่ม ๆ แม้เสียงจะไม่ได้ดังแต่คนที่ประสาทสัมผัสไวอย่างดุจดวงดาวได้ยินชัดเจน

“ไกลไหมบอลที่จะไปส่งผัก” ตอนนี้มันก็บ่ายสี่โมงแล้วและรถพ่วงข้างมันก็มีร่มเธอขับมอเตอร์ไซต์เป็น

“พี่ดาวจะพาพวกเราซิ่งเหรอ?” หลานคนเล็กที่เกาะขาย่าอยู่วิ่งมาเกาขาเธอแทน

“ถามว่าไกลไหม?” หญิงสาวหันไปถามย้ำกับหลานชายคนโต

“ไม่ได้หรอกคุณ ๆ เป็นลูกค้านะ” คนเป็นย่าโบกไม้โบกมือ ดุจดวงดาวยักไหล่ให้หลานคนโตและบอลก็รู้งานวิ่งหายไปหลังครัวกลับมาพร้อมกุญแจรถที่มีพวกกุญแจเก่า ๆ อันหนึ่งห้อยไว้

ยามลมโกรกหน้ากับบรรยากาศข้างทางที่แสนจะรื่นรมย์มองเห็นทะเลตลอดทั้งทาง มีเด็กเล็กสองคนนั่งอยู่ในพ่วงข้างอีกคนหนึ่งนั่งซ้อนหลังเธอ ส่วนคนโตนั่งอีกฝั่งคอยจับตาดูพวกน้อง ๆ ไม่ให้คาดสายตาและบอกทางเธอไปด้วย

“ผับข้างหน้าเลยพี่ดาวเลี้ยวเลยตรงนั้นที่มีคนใส่สูทยืนอยู่…”