เทียบเชิญ

หลังจากอวิ๋นชิงเฟิงพาสัตว์วิเศษรูปลักษณ์ประหลาดกลับมาบ้าน ความเงียบแปลก ๆ เข้าครอบคลุมในจวน ทุกคนต่างสบตากันด้วยความงุนงงและกังวล สัตว์วิเศษตัวนี้มีขนาดเล็กเกินกว่าที่คาดหวัง มีขนหยาบกร้านและดวงตาที่ดูลึกลับ ซึ่งไม่เหมือนสัตว์วิเศษที่ควรมีพลังมหาศาลแต่อย่างใด

หลี่หนานท่านแม่ของชิงเฟิงเดินวนรอบตัวสัตว์ตัวนี้ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ "ชิงเฟิง เจ้าจะเลี้ยงมันจริง ๆ หรือ?" นางถามด้วยเสียงที่ยังมีแววไม่มั่นใจ "มันดู...แปลกมากไปหน่อยนะลูกแม่ว่า"

"ข้าเชื่อว่ามันต้องมีอะไรพิเศษบางอย่างแน่เจ้าค่ะท่านแม่" ชิงเฟิงตอบด้วยความมั่นใจ แม้ตัวนางเองก็ยังไม่แน่ใจเต็มที่นัก แต่ความรู้สึกบางอย่างบอกนางว่าต้องเก็บมันไว้

ท่านพ่อของชิงเฟิงมองสัตว์ตัวนั้นพลางหัวเราะ "ข้าละสงสัยจริง ๆ ว่ามันจะทำอะไรได้บ้าง นอกจากกินข้าวเปลืองบ้านเรา"

แต่เวลาผ่านไป ความคิดเหล่านั้นเริ่มเปลี่ยนแปลง เมื่อชิงเฟิงใช้เวลาทุกวันดูแลสัตว์วิเศษตัวนี้ ใส่ใจมันอย่างดี วันหนึ่งขณะที่พวกเขากำลังเลี้ยงดูมันอยู่ หลิงหูก็แสดงพลังวิเศษเป็นครั้งแรก ขนหยาบของมันเปลี่ยนเป็นประกายเหมือนแสงจันทร์ ดวงตาแหลมคมฉายแววแห่งปัญญา และพลังงานลึกลับก็แผ่ออกมาจากร่างเล็ก ๆ ของมัน

"ดูนั่นสิ!" ท่านพ่อชิงเฟิงอุทาน ขณะที่สัตว์วิเศษตัวน้อยลอยตัวขึ้นจากพื้น ร่างกายของมันเริ่มเปล่งแสงอ่อน ๆ ทำให้ทุกคนในจวนตระกูลอวิ๋นต้องตะลึง

หลังจากนั้น สมาชิกในครอบครัวก็เริ่มมีท่าทีที่อบอุ่นขึ้น พวกเขาช่วยกันดูแลหลิงหู ทั้งพ่อ แม่ และฟางซือสาวใช้ของชิงเฟิงผลัดกันนำอาหารมาให้สัตว์วิเศษตัวนี้ พ่อของชิงเฟิง แม้จะเป็นคนที่เงียบขรึม แต่ก็ยังใช้เวลาบางครั้งนั่งอยู่เงียบ ๆ ข้างหลิงหู สังเกตดูการเติบโตของมันด้วยความใส่ใจ

ชิงเฟิงยิ้มกว้างทุกครั้งที่เห็นครอบครัวรักใคร่กันในการดูแลสัตว์วิเศษตัวนี้ การที่ทุกคนยอมรับหลิงหูเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ทำให้นางรู้สึกอบอุ่นใจ ไม่เพียงเพราะพลังวิเศษที่มันมี แต่เพราะความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นขึ้นในครอบครัวของนางนั่นเอง

หลิวซื่ออิงจากจวนใกล้เคียง ได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสัตว์วิเศษประหลาดที่อวิ๋นชิงเฟิงนำกลับมาเลี้ยงดู เรื่องราวแพร่สะพัดไปทั่วบ้านใกล้เรือนเคียงราวกับไฟป่า แม้ในใจนางจะสงสัยว่าสัตว์วิเศษตัวนั้นจะมีอะไรน่าสนใจ แต่ความอยากรู้ก็บังคับให้นางเดินทางไปยังจวนอวิ๋นเพื่อตรวจสอบด้วยตาตัวเอง

เช้าวันหนึ่งซื่ออิงในชุดหรูหราพร้อมสาวใช้เดินมายังประตูจวนของอวิ๋นชิงเฟิง เมื่อเข้ามาในลานจวน นางพบชิงเฟิงกำลังเล่นกับสัตว์ตัวเล็กขนฟูที่ทุกคนในตรอกนี้ต่างกล่าวถึง

"ชิงเฟิง!" ซื่ออิงเรียกขึ้นด้วยน้ำเสียงที่แฝงความสนใจ "ข้าได้ยินมาว่าเจ้ารับสัตว์วิเศษตัวนี้มาเลี้ยงจริงหรือ?"

ชิงเฟิงยิ้มรับ พร้อมกับชูสัตว์วิเศษหลิงหูขึ้นมาให้ซื่ออิงดู "ใช่แล้ว นี่คือหลิงหู มันอาจจะดูประหลาดไปบ้างในสายตาคนอื่น แต่ข้ารู้สึกว่ามันไม่ใช่สัตว์ธรรมดาแน่"

ซื่ออิงมองหลิงหูด้วยสายตาครุ่นคิด ขณะที่หลิงหูกระดิกหูและจ้องกลับไปด้วยดวงตาเล็ก ๆ ของมัน "ข้าว่ามันดูน่ารักอยู่เหมือนกันนะ แม้ว่าจะดูแปลกตาไปหน่อย" นางพูดพร้อมรอยยิ้มบาง "แต่ก็ขอให้มันมีประโยชน์อย่างที่เจ้าคิดไว้เถอะ"

หลังจากที่พวกนางคุยเรื่องหลิงหูไปสักพัก ซื่ออิงก็ยกเรื่องอื่นขึ้นมาอย่างไม่เป็นทางการ "เจ้ารู้หรือไม่ ไทเฮากำลังจะจัดงานบุปผาขึ้นเร็ว ๆ นี้ ข้าถูกเชิญไปด้วย คิดว่าเจ้าคงได้รับคำเชิญเช่นกัน งานครั้งนี้น่าจะสนุกมาก เพราะเป็นงานที่รวบรวมคุณหนูจากจวนต่าง ๆ ในเมืองหลวง"

ชิงเฟิงพยักหน้าเบา ๆ "ข้าก็ได้รับคำเชิญเช่นกัน งานนี้ดูจะมีคุณหนูจากตระกูลสูงศักดิ์มาเข้าร่วมมากมาย"

ซื่ออิงยิ้มออกมาแววตาประกาย "ใช่แล้ว ข้าได้ยินมาว่าจะมีการแข่งขันเพื่อทดสอบพลังของเหล่าคุณหนูในงานด้วย ข้าคิดว่ามันจะเป็นโอกาสดีที่จะได้เห็นว่าผู้ใดมีความสามารถจริง ๆ เจ้าล่ะ คิดจะเข้าร่วมด้วยหรือไม่?"

ชิงเฟิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายแต่แฝงด้วยความมุ่งมั่น "ข้าคิดว่าอาจจะลองดูบ้าง คงไม่มีอะไรเสียหายถ้าจะวัดฝีมือกับพวกนางสักครั้ง"

ซื่ออิงหัวเราะเล็กน้อย "ข้าล่ะอยากเห็นจริง ๆ ว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายชนะ ในเมื่อมีแต่คนเก่ง ๆ ทั้งนั้น"

เมื่อพูดจบ ซื่ออิงก็โบกมือลาชิงเฟิง พร้อมทิ้งท้ายว่า "ไว้พบกันที่งานบุปผา ข้ารอคอยที่จะเห็นเจ้าประลองพลังกับพวกเรานะ!" แล้วนางก็เดินออกจากจวนไปโดยทิ้งความคิดครุ่นคิดในหัวชิงเฟิงไว้

ในห้องของอวิ๋นชิงเฟิงฟางซือสาวใช้ของนางกำลังวุ่นวายจัดหาเสื้อผ้าและเครื่องประดับเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับงานบุปผาที่จะจัดขึ้นในอีกสามวันข้างหน้า เสียงกระซิบกระซาบระหว่างพวกสาวใช้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและการคาดเดาว่าชุดใดจะเหมาะสมที่สุดสำหรับคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลอวิ๋น

"คุณหนูเจ้าคะ ชุดนี้เป็นยังไงบ้าง?" ฟางซือพูดพลางชูชุดสีฟ้าอ่อน ประดับด้วยลวดลายเมฆงาม ๆ ส่วนอีกคนถือชุดสีชมพูที่มีดอกเหมยปักบนแขนเสื้อ "หรือจะใส่ชุดนี้ดีเจ้าคะ? ข้าคิดว่ามันจะช่วยขับผิวของคุณหนูให้ดูสว่างมากขึ้น" สาวใช้อีกคนกล่าวเสริม

แต่ชิงเฟิงนั้นกลับดูไม่สนใจกับการเลือกเสื้อผ้ามากนัก นางนั่งอยู่ที่โต๊ะหนังสือ พลางมองไปยังหนังสือเกี่ยวกับการบำเพ็ญเพียรที่นางกำลังศึกษา มือของนางเลื่อนเปิดหน้ากระดาษไปเรื่อย ๆ ขณะที่ในหัวคิดไปถึงพลังปราณของคุณหนูคนอื่น ๆ ที่จะมาร่วมงาน

"พวกนางจะมีพลังปราณสูงส่งกันมากแค่ไหนแล้วนะ" ชิงเฟิงพึมพำกับตัวเอง "ข้าจะต้องวัดฝีมือกับพวกนางได้หรือไม่?"

ฟางซือได้ยินเข้าก็อดยิ้มไม่ได้ นางเดินเข้ามาใกล้ "คุณหนูเจ้าคะ งานบุปผานี้ไม่ใช่แค่งานแข่งขันพลังปราณอย่างเดียว แต่ยังเป็นงานที่ผู้หญิงทุกคนจะแสดงความงามและเสน่ห์อีกด้วย คุณหนูต้องแต่งตัวให้สวยงามเพื่อให้เหมาะสมกับสถานะของตระกูลอวิ๋นนะเจ้าคะ!"

ชิงเฟิงหันมองสาวใช้พร้อมรอยยิ้มบาง "เสื้อผ้าหรือความงามไม่ใช่เรื่องที่ข้าจะกังวลเท่าพลังปราณหรอก พวกเขาอาจจะเก่งกว่าข้า... แต่ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่า ข้าจะสามารถเอาชนะได้หรือไม่"

เหล่าสาวใช้ถอนหายใจเบา ๆ แต่ยังคงทำหน้าที่ของตนต่อไป จัดเตรียมชุดและเครื่องประดับหลายชุดเรียงไว้บนเตียงเผื่อชิงเฟิงเปลี่ยนใจในภายหลัง ชิงเฟิงเองยังคงคิดถึงเพียงเรื่องพลังปราณและการทดสอบฝีมือที่อาจเกิดขึ้นในงานนั้น ความงามภายนอกอาจไม่ใช่สิ่งที่นางใส่ใจมาก แต่ในใจนางรู้ดีว่า งานนี้จะเป็นการทดสอบที่สำคัญสำหรับตนเองอย่างยิ่ง