3. อิ่มแล้วเขาก็ไป

บทที่ 3. เสร็จแล้วเขาก็ไป

เมื่อเห็นว่าเม็ดไตตนถูกปากหนากลืนกิน อี้เหอก็กัดปากไว้ นางไม่ได้ส่งเสียงตำหนิเขาให้คนด้านหลังได้ยิน เพราะการที่ท่านแม่ทัพทำเช่นนี้ มันได้เพิ่มกระสันให้นางอย่างมาก และเมื่อนางคลายริมฝีปากออกหญิงสาวยังยิ้มส่งให้เขาด้วย

“อื้อ… แรงอีกเจ้าค่ะ อ่า… ข้าชอบ” นางครางบอกเสียงดัง พร้อมกับขยับตัวต่ำลงอีก ทำราวกับตนนั้นเมื่อย ทว่าความจริงแล้วนางกำลังป้อนนมให้คนป่วยดูดกินได้อย่างถนัดมากกว่า

เส้าเหว่ยจึงเต็มใจตอบสนอง ด้วยการขบเม้มดูดแรง ๆ เพราะจางไห่ไม่ได้แยแสสิ่งใดแล้ว ได้ยินอี้เหอคราง เขาก็เข้าใจว่านางบอกตนเองให้ทำแรง ๆ ชายหนุ่มจึงเชิดหน้าอัดกระแทกดุ้นเนื้อใส่คนรักอย่างมัวเมา หมายจะปลดปล่อยน้ำรักของตนออกมาโดยไว นำพาให้ร่างเปลือยของหญิงสาวยิ่งถาโถมเข้าใส่ใบหน้าสหาย แต่ไหนเลยเขาจะใส่ใจ ยิ่งได้ยินเสียงร้องของอี้เหอที่เปล่งออกมาลั่นห้อง เขายิ่งรู้สึกว่าตนเองเป็นต่อและคือผู้ชนะ

“อื้อ!... ท่านพี่แรงอีก... อ๊า!..น้องเสียวเหลือเกิน” ไม่รู้ยามนี้นางร้องบอกใครกันแน่ ท่านแม่ทัพก็ขบเม้มดูดจนหัวนมแดง ส่วนคนด้านหลังก็กระแทกซอยถี่รัวจนนางเริ่มทนไม่ไหว กระตุกเกร็งนำไปก่อน และไม่นานน้ำรักของชายหนุ่มก็พุ่งใสร่องรูจนอุ่นวาบ ตามมาด้วยเสียงครางลั่นห้องด้วยความสุขสม

“อ๊า! ซี๊ด! ดียิ่งนัก” จางไห่เชิดหน้าขึ้น พร้อมกับดันเอ็นเนื้อของตนให้ฝังลึกเข้าไป เพื่อรีดน้ำรักของตนออกให้หมด ทว่าเขายังคาเอาไว้ไม่ยอมถอดออก ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

“ต่อไปเราจะมาเอากันตรงนี้นะ สหายพี่จะได้มีส่วนร่วมด้วย มันถึงใจดีพี่ชอบ” กล่าวพร้อมกับเอื้อมมือมาบีบเค้นเต้าอวบ ก่อนจะรั้งเอานางขึ้นมาคุกเข่าเหยียดกายตรง โดยที่ดุ้นเอ็นยังคารูอยู่ เพราะเขาตั้งใจอวดให้คนที่นอนอยู่ได้เห็นถึงความงามนี้

“อื้อ!... ตรงไหนก็ได้เจ้าค่ะ อ๊ะ… พี่จาง” นางครางกระเส่าเพราะถูกนิ้วเรียวบีบบี้เม็ดไต อี้เหออยากให้เขาขยับเอ็นอุ่นอีกสักหน เพราะการเอากันตรงนี้มันช่างมันดียิ่งนัก

อี้เหอชอบสัมผัสที่รุมล้อมเมื่อครู่ จนเกิดความคิดอยากให้มีบุรุษสองคนมาปรนเปรอพร้อมกัน คนหนึ่งก็อัดกระแทก อีกคนก็หยอกเย้าบนร่างกายนางเฉกเช่นที่แม่ทัพทำให้เมื่อครู่ หากได้อย่างที่ว่าจริง ๆ มันคงถึงใจน่าดูชม

ทว่า! ความคิดนี้กลับมลายหายไปสิ้น เมื่อดุ้นเอ็นของคนรักหลุดออกจากร่องรู พร้อมกันนั้นเขาก็ขยับร่างกายลงจากเตียงดื้อ ๆ เมื่อจางไห่ยืนตรงอาภรณ์ที่สวมอยู่ก็หล่นลงมาปกคลุมทันที

“พี่คงต้องกลับก่อน อยู่นานประเดี๋ยวท่านพ่อจะส่งคนมาตาม เจ้าอย่าโกรธนะอี้เหอ แล้วอย่าลืมกินยารู้หรือไม่ ตั้งครรภ์ยามนี้ ท่านพ่อท่านแม่คงได้เอาพี่ตาย” หันกลับมาบอกนางเสียงอ่อนโยน ก่อนจะจุมพิตลงที่หน้าผากนางแผ่วเบา

จากนั้นเขาก็เดินไปหยิบกางเกงที่ถอดทิ้งไว้มาสวมใส่

ด้านอี้เหอก็ทำได้แค่พยักหน้ารับเช่นเคย นางเริ่มชินกับการกระทำของเขาแล้ว ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่จางไห่ก็ไม่เคยค้างด้วยเลย เขาจะต้องรีบกลับไปช่วงเวลาเดิมเช่นนี้ทุกวัน

อี้เหอยืนมองคนรักเดินออกประตูเรือนไปก็ใจหาย นางต้องอยู่คนเเดียวโดยไร้เขามานอนเคียงคู่อีกแล้ว แต่จะให้ทำเช่นใดได้ในเมื่อนางเลือกที่จะตามเขามาเอง

เขาว่าอย่างไร นางก็คงต้องตามนั้น

เพราะนางไม่คุ้นชินกับโลกใบนี้ โลกที่ไม่ใช่ยุคของตน

อี้เหอได้โอกาสเกิดใหม่ในร่างของสตรีงามก็จริง ทว่าหญิงสาวผู้นี้กลับตัวคนเดียวไร้ญาติขาดมิตร มิหนำซ้ำยังต้องหนีจากพวกคนชั่วที่จับสตรีไปขายอีก โชคดีที่ได้พบกับจางไห่

เมื่ออีกฝ่ายชักชวนมาดูแลคนป่วย นางก็รับปากตามเขามาในทันทีเพราะไม่อยากอยู่ข้างนอกเพื่อคอยเสี่ยงดวงกับคนชั่วที่มีมากมาย อีกอย่าง จางไห่บอกว่ามีค่าจ้างด้วยนางจึงตามมา

แต่ยังไม่ทันถึงห้าวัน เขาก็บอกว่าชอบนางและขอเป็นคนรัก ด้วยความที่อยากหาที่พึ่ง อี้เหอก็ตอบตกลงทันที เพราะเห็นว่าเขาเองก็ยังไม่มีครอบครัว ซึ่งยามนั้นนางก็เชื่อสนิทใจ ด้วยว่าชายหนุ่มนั้นดีกับตนมาก และยังไปมาหาสู่ทุกวัน

แต่ต่อมาป้าเจียงผู้ดูแลที่นี่ก็เผลอหลุดปากบอกเล่าเรื่องราวให้นางฟัง อี้เหอถึงได้รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วจางไห่มีครอบครัวอยู่ มิหนำซ้ำในจวนยังมีอนุมากถึงสี่คนด้วย

ยามนี้อี้เหอก็ไม่แปลกใจแล้วว่า เหตุใดเขาถึงได้ทำกับนางแค่หนเดียว ทั้งที่เขาก็ออกจะชอบร่างกายนางมาก ดูท่าเขาคงออมแรงไว้ไปกินภรรยาที่จวนด้วยกระมัง

“ช่างเถิด มันก็ยังดีกว่าเราไปเดินเร่ร่อนให้คนจับไปขาย แล้วต้องรับแขกไม่ซ้ำหน้าไม่ใช่หรือ รอให้เก็บเงินได้สักก้อนก่อน ถึงตอนนั้นเราค่อยหาทางไปจากที่นี่ก็แล้วกัน” นางเอ่ยบอกตนเอง ก่อนจะเริ่มมองหาอาภรณ์ของตนมาส่วมใส่ ยามนี้เองที่หญิงสาวเริ่มได้สติ นางจึงรีบหันกลับมาหาคนบนเตียงที่นอนมองนางอยู่ และแววตาเขามันดูประหลาดอย่างไรชอบกล

อี้เหอรีบหันหนีทันที ก่อนจะรีบวิ่งมาหอบเสื้อผ้าตนแล้วหลบเข้ามุม ‘บ้าจริงวันนี้เราทำเรื่องน่าอายมาก เอากันบนเตียงท่านแม่ทัพ และยังปล่อยให้เขาดูดนมอีก แล้วต่อไปจะมองหน้าเขาอย่างไรเล่าอี้เหอ’ นึกในใจอย่างรู้สึกผิด

ใช่ว่าตอนทำนางจะไม่คิด ทว่ายามนั้นกำหนัดมันพุ่งพล่านจนไม่อาจควบคุมจริง ๆ เป็นใครจะไปทนไหว ด้านหลังตอกเข้ามา ด้านหน้าก็ดูดกินเม็ดไตให้ นางก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน หากจะว่าไป อี้เหอก็จัดว่าเป็นสตรีที่มักมากในกามอยู่พอสมควร เพียงแต่นางเลือกคนที่จะมาเสพสมด้วยก็เท่านั้นเอง

อย่างจางไห่เขาก็เป็นหนุ่มรูปงามและเพรียบพร้อม

มิหนำซ้ำคนที่นอนป่วยบนเตียงยังถือว่ารูปงามกว่ามาก และต่อให้ป่วยอยู่ร่างกายเขากลับกำยำน่ามอง จนบางครานางเผลอลูบไล้อยู่บ่อยครั้ง ยามเมื่อต้องเช็ดเนื้อตัวให้เขา

อย่างยามนี้ มันก็ถึงเวลาแล้ว ทว่านางยังคงยืนถืออ่างยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เพราะเกรงจะโดนเขาตำหนิด้วยสายตา

แต่ครั้นจะปล่อยปละละเลยก็ทำไม่ได้อีก สุดท้ายนางก็เดินก้มหน้าเข้ามาหาเขาที่เตียงอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอเห็นสภาพอันยับเยินก็ถึงกับยิ้มแหย “ทะ..ท่านแม่ทัพ..ระ..เรื่องเมื่อครู่ ข้าน้อยขออภัยนะเจ้าคะ” นางเอ่ยโดยไม่มองหน้าเขาเลย

คนบนเตียงเผยยิ้มเอ็นดูสตรีที่เขาเพิ่งได้ดูดนม ใจอยากขอเชยชิมมันอีกสักครั้ง ทว่าเขาไม่อาจกล่าวออกไปได้

‘จะทำเช่นไรให้นางรู้ว่าข้าไม่ได้โกรธ อยากขอบใจด้วยซ้ำนะอี้เหอ รู้หรือไม่เจ้าได้กระตุ้นร่างกายข้าจนมันตื่นตัว บัดนี้ปลายเท้าข้าเริ่มขยับได้แล้วนะ’ เขาส่งสายตาให้นาง แต่อีกฝ่ายก็เอาแต่มองไปทางอื่น ไม่ยอมหันมาสบตากันแม้แต่น้อย