2. เอาต่อหน้าสหาย / 2

บทที่ 2. เอาต่อหน้าสหาย /2

อี้เหอมีใบหน้าแดงก่ำ เมื่อร่างกายเปลือยเปล่าของตนถูกวางลงข้างแม่ทัพหนุ่ม ซึ่งคนรักไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อนเลย ตั้งแต่ทั้งคู่เริ่มเล่นบทสวาทกันพวกเขาก็ทำแค่ที่โต๊ะเท่านั้น

“อื้อ… พี่จางแต่ข้าอายนะเจ้าคะ”

จางไห่ยิ้มชอบใจ “อ่า…ไม่ต้องอายนะคนดี สหายพี่เขาไม่รู้สึกอะไร ซี๊ด…” พร้อมกันนั้นเขาก็ดันสองขาเรียวขาวออกกว้าง จนมันแบะไปชนกับขาที่ไม่มีความรู้สึกของคนป่วย ซึ่งยามนี้แม่ทัพหนุ่มกำลังนอนมองกลีบแดงเรื่อกลืนกินเอ็นเนื้อของเขาอยู่

“อ่า… อี้เหอจ๋า รูหอยของเจ้าเอามันยิ่งนัก โอว… พี่อยากเด้าเจ้าทั้งคืนเหลือเกิน อ่า… ซี๊ด… เสียวลำเอ็นยิ่ง” จางไห่พ่นคำหยาบโดยไม่เกรงใจสหายที่นอนมองตนขยับเอ็นใส่หญิงสาวสักนิด

สำหรับเขาการทำเช่นนี้มันสุขเสียยิ่งกว่าอะไร ทั้งได้แก้แค้นเอาคืนสหายที่มักจะได้ดีกว่าเขาทุกครั้ง และยังได้ตอกเอ็นอุ่นใส่รูอันคับแน่นนี้อีก “อ่า… ยิ่งเอายิ่งมัน รูหอยเมียตอดเอ็นผัวดีเหลือเกิน” สิ้นคำก็โน้มตัวลงมาดูดเม็ดไตให้นางอย่างมูมมาม

“อื้อ… พี่จางไห่ อ่า… แรงไปแล้วเจ้าค่ะ อู๊ยย… ข้าเสียว” อี้เหอก็ช่างกระไร ครางชนิดที่ไม่นึกสงสารคนที่นอนมองเลย

ไม่รู้บ้างหรือว่ายามนี้นางทำเขาใจสั่นไปหมดแล้ว มองด้านล่างก็เห็นเอวสอบของสหายกดขึ้นลงกลางหว่างขาเรียว มองมาที่เนินเต้า ก็เห็นสหายดูดกินเม็ดไตสลับกันไปมาอย่างมูมมาม

“อูววว… พี่จาง อ่า… แรงอีก อื้อ… ข้าชอบ” บัดนี้ความอายที่เคยมีมันเลือนหายไปหมดแล้ว พราะอี้เหอได้แต่ครางเสียงหลงอย่างเดียว ทำเอาคนป่วยถึงกับขบกรามแน่น

‘อ่า… วันหนึ่งหากข้าหายดี ข้าจะเอาเอ็นเนื้อนี้ยัดปากให้เจ้าครางไม่ได้เลยอี้เหอ’ เส้าเหว่ยนึกตำหนินางในใจ

ยามนี้ทั้งคู่ทำเขาร้อนรุ่มใจยิ่งนัก ทั้งทรมานและกระหายอยากไปพร้อม ๆ กัน หากจางไห่เปิดผ้า คงได้เห็นแล้วว่ามังกรของคนป่วยมันมีน้ำปริ่มออกมาแล้ว ดีที่มันไม่แข็งตัวผงกหัวขึ้นมา หรือต่อให้มันตื่นตัวแข็งเต็มที่ จางไห่ก็คงไม่สนใจ เพราะยามนี้เขากำลังมัวเมากับร่างเย้ายวนของอี้เหออย่างหนัก

“อ่า… อี้เหอ รูเจ้าดูดดุ้นเอ็นพี่ดีเหลือเกิน”

“อ๊ายยย…พี่จาง อื้อ… เสียวรู เสียวหัวนมเจ้าค่ะ” อี้เหอ ครางลั่น เพราะวันนี้คนรักปรนเปรอให้นางหนักหน่วงเหลือเกิน ปกติเขาก็แค่สอดใส่เพื่อปลดปล่อย ทว่าวันนี้กลับเอามันยิ่งนัก

“อ๊า!... เมียจ๋าเจ้าไม่อายแล้วหรือ หึหึ ดีแล้วนะ เราเอากันเช่นนี้ ไม่แน่มันอาจกระตุ้นให้ท่านแม่ทัพหายเร็วขึ้นก็ได้ อ่า… เสียวเอ็นโว๊ย! รูหอยเมียเอามันยิ่งนัก” จางไห่คำรามเสียงดัง หมายให้คนที่นอนมองได้แค้นใจเล่น และมันก็ได้ผลนัก เพราะยามนี้แม่ทัพหนุ่มมองเขาตาขวางแล้ว มือก็กำที่นอนแน่น

เห็นเช่นนั้นจางไห่ยิ่งสาแก่ใจ จึงเร่งซอยเอวบดกระแทกให้เอ็นเนื้อตนเสียดสีในรูยิ่งขึ้น จนคนใต้ร่างครางลั่นห้อง

“อ๊ายยยย!...พี่จางน้องเสียว อื้อ!...เสียวรูเจ้าค่ะ”

“อ๊า! ร้องดัง ๆ เลยเมียจ๋า ร้องอีก! ครางออกมา”

สะโพกหนากดเด้ากระแทกลงรัวเร็ว หมายจะให้นางครางสุดเสียง เพื่อให้คนที่มองเขาด้วยสายตาคมดุยามนี้กระอักเลือดตายไปเสีย ก่อนนี้เขาคิดหาวิธีเอาคือสหายอยู่เสียตั้งนาน

ในที่สุดสวรรค์ก็เมตตา ให้บิดาเส้าเหว่ยยอมมอบบุตรชายให้เขาดูแลรักษา เนื่องจากจางไห่นั้นเป็นหมอ เขาจึงได้แก้แค้นเอาคืนคนที่เคยแย่งทุกอย่างไป ทั้งความชอบในหน้าที่การงาน

รวมถึงสตรีที่จางไห่เคยหมายปองเมื่อครั้งที่ทั้งคู่เขาสู่วัยหนุ่ม ความแค้นนี้สะสมมานานหลายปี และบัดนี้เขาก็มีโอกาสได้เอาคืนแล้ว โดยการหาความสุขต่อหน้าสหาย เพื่อให้อีกฝ่ายอกแตกตายด้วยความทรมาน ให้สมกับที่เส้าเหว่ยแย่งทุกอย่างไปจากเขา

และนับจากนี้ไปเขาจะกระแทกอี้เหอตรงนี้ทุกวัน เพื่อให้แม่ทัพหนุ่มได้รู้ถึงความทรมานของคนที่อยากได้แต่ไม่ได้

คิดได้ดังนั้นเขาก็เริ่มแผนการณ์ร้ายที่มี

“อ๊า!... อี้เหอเปลี่ยนท่านะคนดี” สิ้นเสียงเขาก็ถอดเอ็นเนื้อออก คนที่กำลังมัวเมาถึงกับหน้างอ แต่ก็ยังไม่ทันได้ท้วงอันใด ร่างนางก็ถูกคนรักยกขึ้นไปคร่อมร่างของแม่ทัพหนุ่มเสียแล้ว

จางไห่จัดท่าทางให้นางคลานสี่ขาคร่อมร่างที่นอนแน่นิ่งไว้ อี้เหอจึงนึกกระดากอายขึ้นมา เพราะท่านแม่ทัพมองนางอยู่

“มะ… ไม่นะพี่จาง ข้าไม่เอาแบบนี้” อี้เหอร้องท้วง พร้อมกับขยับตัว ทว่านางไม่ทันเอ็นใหญ่ของจางไห่ที่เสือกใส่เข้ารูรักมาเสียก่อน “อ่า… พี่จาง แบบนี้มัน อื้อ…” ดวงตาสวยปรือเยิ้มอีกหน เมื่อร่องรูของตนถูกความเป็นชายของคนรักกดเข้ามาจนมิดในคราเดียว และมันก็เป็นเหตุให้ร่างเย้ายวนเซถลาเข้าหาใบหน้าผู้ที่นอนอยู่ สองเต้าตีกระแทกใบหน้าแม่ทัพหนุ่มทันที

“อื้อ! ทะ…ท่านแม่ทัพข้าขอโทษ” เอ่ยเสียงสั่นเครือ เพราะเกิดรู้สึกผิดขึ้นมา นางไม่คิดว่าคนรักจะทำเรื่องเช่นนี้ได้

“จะขอโทษเขาไปไย พี่ว่าท่านแม่ทัพน่าจะชอบด้วยซ้ำ อ๊า! รูหอยเจ้า สอดใส่ไปกี่ทีก็คับแน่น ฮืม…เอามันยิ่งนักอี้เหอ” ว่าจบเขาก็เริ่มขยับเด้าดุ้นเข้าใส่กลีบบัวสีชมพูด้านล่าง

โดยมีสองมือจับตรึงเอวคอดเอาไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะเริ่มเด้าแรงขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อให้สองเต้าของคนรักได้ตีใส่หน้าสหายที่นอนตัวแข็งทื่ออยู่ นำมาซึ่งความเสียวและสาใจไปพร้อมกัน

ทว่าอี้เหอนั้นนางจะขาดใจตายอยู่แล้ว เพราะหัวนมนางมันชนกับหน้าและปากท่านแม่ทัพอยู่เรื่อย ๆ

“อื้อ… พี่จาง อ๊ะ… เบาหน่อย อ่า… นมข้าจะเข้าปากท่านแม่ทัพแล้ว” อี้เหอร้องบอกเสียงกระเส่า ทั้งเสียวทั้งกระดากอายอยู่ในใจ ถึงกระนั้นนางก็ยังครางไม่หยุด

“ดี! เช่นนั้นแหละดี อ่า… พี่ชอบ” คนด้านหลังเอ่ยบอกอย่างไม่ยี่หระ เพราะจางไห่ตั้งใจจะให้มันเป็นเช่นนี้อยู่แล้ว

เขาต้องการให้เส้าเหว่ยเกิดกำหนัด มีแต่ความกระสันอยาก อยากเอาแต่ก็เอาไม่ได้ ทำได้แค่มองก็เท่านั้น

“อื้อ… แต่มัน อ๊ะ… อ่า… พี่จาง อูยย… ข้าเสียวรู” หมายจะท้วงเขา ทว่าเอ็นอุ่นนั้นกลับรัวเร็วเข้าใส่จนนางต้องเปลี่ยนมาครางเสียวแทน วันนี้คนรักช่างดุดันดีเหลือเกิน

และท่าทางสีหน้านางเช่นนี้ ก็ทำให้คนใต้ร่างที่นอนมองอยู่ เกิดร้อนวูบวาบตามร่างกายจนถึงขั้นที่เขาสามารถขยับนิ้วเท้าได้เลย ยิ่งไปกว่านั้นคือส่วนล่างเขาเหมือนจะตื่นตัวขึ้นมา แต่ไม่ถึงขั้นที่จะแข็งเป็นลำเช่นชายหนุ่มปกติทั่วไป

ทว่าเพียงแค่นี้มันก็เป็นนิมิตหมายอันดีมิใช่หรือ แล้วถ้าเขากระตุ้นตนเองเพิ่มมากขึ้นเล่ามันจะเป็นเช่นไร

นึกในใจพร้อมกับรอเวลา…

ด้านอี้เหอยามนี้นางหลับตาหนีความกระดากอายไปแล้ว เพราะคนใต้ร่างจ้องไม่กะพริบตาเชียว ถึงกระนั้นเสียงครางก็ยังเล็ดลอดออกมา เพื่อระบายความเสียวที่มันมีมากขึ้นทุกที คนรักก็ช่างกระไรกระทุ้งแท่งเอ็นรัวเร็วเหลือเกิน

ทว่าจู่ ๆ อี้เหอก็ต้องชะงัก เมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นบนหัวนมของตนเอง เมื่อก้มลง ก็เห็นว่าเม็ดไตตนถูกคนใต้ร่างกลืนกินเข้าไปทั้งเม็ดแล้ว “อ๊ะ.. อื้อ… เสียวเจ้าค่ะ”

นางครางเสียงดัง เพราะยามนี้มันเสียวแทบขาดใจ