5/3

“เจ้าบ่าวมารับเจ้าสาวแล้ว” เสียงกฤติยากรี๊ดกร๊าดขึ้นก่อนจะรุนหลังเพื่อนรักออกไปหาเจ้าบ่าว

พ่อเลี้ยงดรัณมีสภาพไม่ต่างจากที่เธอคิดไว้ เขามองเจ้าสาวของตนอย่างตะลึงลาน ดวงตาคมค่อนข้างดุเบิกกว้างเล็กน้อย ดวงตาที่มีเปลวเพลิงสว่างไสวพร้อมจะลุกลามไปทั่วร่างระหง พลับพลึงหลบสายตาวูบ หน้าร้อนผ่าวลามจนถึงใบหู นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอเห็นสายตาแบบนี้จากเขา แข้งขาก็พาลสั่นจนเพื่อนสาวต้องผลักไปข้างหน้า

“ยิ้ม” กฤติยายื่นหน้ากระซิบข้างหู เจ้าสาวจึงค่อยๆ เปิดยิ้มหวานหยดที่คิดว่าสวยที่สุดในชีวิตออกไป

เจ้าบ่าวชะงักงันอย่างตั้งสติ พยายามปัดความคิดว่าเพิ่งเจอผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกก็วันนี้ออกไป ถึงจะสวยหยาดฟ้ามาดินแค่ไหน ใจของเขาก็อยู่ที่อิงฟ้าเพียงผู้เดียว ท่อนแขนกำยำยื่นออกไปตรงหน้ารอให้เจ้าสาวคล้องแขนด้วย ดรัณวางหน้านิ่งเสียจนรอยยิ้มหวานๆ ค่อยคลายลงไป

พลับพลึงมีสีหน้าเศร้าหมองในขณะที่ควงคู่กับเจ้าบ่าวเข้าไปในงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสของตนเอง น่าแปลกที่ดรัณพอใจกับสีหน้าเศร้าๆ มากกว่ารอยยิ้มพิมพ์ใจในขณะเข้าไปทักทายแขกเหรื่อในงาน ทั้งคู่เดินวนทักทายอยู่หลายรอบ กว่าจะได้ฤกษ์ส่งตัวเข้าห้องหอ

ห้องหอรอรักสมชื่อเพราะยังไม่มีความรักผลิบานอยู่ในนั้น ภายในบ้านไม้ซุงหลังใหญ่กลางไร่อิงฟ้า ห้องที่อยู่ริมสุดตรงกันข้ามกับห้องนอนใหญ่ที่เคยเป็นห้องหอของดรัณกับอิงฟ้า ขณะนี้กลายเป็นห้องหอของเขากับพลับพลึง ภรรยาคนที่สองที่มีอายุน้อยกว่า 14 ปี

หลังจากที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเข้ามาอวยพรจนครบ ห้องหอสีขาวสะอ้านก็เหลือเพียงเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวที่ยังไม่ยอมพูดจากันเลย

ร่างบางลุกขึ้นจากท่านั่งพับเพียบแล้วถอดพวงมาลัยคล้องคอออกวางบนพานทองเหลือง ก่อนจะเดินไปที่ประตูห้องน้ำด้วยอาการคล้ายหุ่นยนต์ เพียงไม่กี่ก้าวก็ถูกกระชากกลับด้วยมือของเจ้าบ่าว แรงกระชากทำให้ร่างโปร่งสวยปลิวเข้ามาในวงแขนปะทะร่างกำยำของคนที่หล่อเหลาที่สุดในวันนี้

“จะรีบไปไหนกันเล่า”

“พลับจะอาบน้ำค่ะ”

คำว่า ‘อาบน้ำ’ ทำให้สายตาคมกล้าวาววามระยับ ก่อนจะหลุบตามองเนินอกอิ่มที่รัดจนล้นจากชุดเกาะอกสีขาวด้วยดวงตาหยามโลน แล้วพยายามดึงชุดเจ้าสาวแสนสวยให้เลื่อนหลุดจากอกสวย ทว่ามันรัดแน่นเสียจนเนื้อผ้าเสียดสีกับผิวบอบบางเจ็บแสบไปหมด ดึงยังไงก็ไม่หลุดดังใจนึก

“บ้าจริง ทำไมมันรัดแน่นขนาดนี้”

ว่าแล้วเขาก็อ้อมมือมาปลดกระดุมเม็ดบนสุดแล้วรูดซิปจนสุดความยาว ผิวกายขาวผุดผาดกระจ่างสายตาในตอนนี้

“อารัณจะทำอะไรคะ” พลับพลึงปัดป้องมือใหญ่ที่เคลื่อนสำรวจไปทั่วเนื้อตัวอย่างจาบจ้วง การกระทำอันไม่ให้เกียรติ ไม่ทะนุถนอม ไม่สนใจว่าเธอจะเป็นอย่างไร สร้างความเจ็บแปลบในใจจนน้ำตาคลอ

“เขามีเมียไว้เพื่ออะไรล่ะ ตอนนี้เธอเป็นเมียฉัน ก็ต้องสนองผัวให้สมกับหน้าที่ของเมียหน่อยสิ” บอกไปอวัยวะทุกส่วนก็ทำงานประสานกันไป มือไม้ยุ่มย่ามอยู่บนเนื้อตัวเนียนนุ่มราวหนวดปลาหมึก ไม่ให้โอกาสเจ้าสาวปัดป้องถนัดนัก เรียกว่าเธอช้ากว่าเขาหลายขุม

“อารัณ ปล่อยค่ะ พลับจะอาบน้ำ”

“เจ้าสาวบริสุทธิ์ จะรีบอาบน้ำทำไม เดี๋ยวคราบไคลก็เปื้อนตัวอีก” เขาว่าให้

พลับพลึงถูกจับหมุนตัวแล้วเหวี่ยงโครมไปบนเตียง ชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่องห่อร่างขาวเนียนหมิ่นเหม่ ทรวงอกอิ่มล้นทะลักออกมาอวดสองเต้าให้เห็นเต็มตา เธอไม่สวมเสื้อชั้นในเพราะเป็นชุดเกาะอก เวลานี้ก็เลยเปิดเปลือยออกได้ง่าย ยอดทรวงสีหวานทำปฏิกิริยากับสายตาคมวาวราวกับยั่วยวนอยู่ในที มันชี้ชันพุ่งตรงมาที่เขา ดรัณต้องสูดลมหายใจเข้าปอดเรียกกำลังใจตัวเองก่อนกระชากเสื้อสูทเต็มยศออกจากร่าง เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดกับกางเกงสแล็คสีเดียวกัน

“อารัณ อย่าทำพลับ”

“ทีคืนนั้นเธอยังไม่พูดแบบนี้ พอได้สิทธิ์แล้วจะปฏิเสธฉันเหรอ”

“คืนนั้นมันเกิดจากความผิดพลาด อารัณรู้ดีอยู่แก่ใจ” เธอเถียงแล้วหยัดตัวขึ้นเตรียมจะหนี ทว่าดรัณก็ว่องไวปานจรวด เขาเพียงแค่ทิ้งตัวลงก็เท่ากับกักเธอไว้ในอ้อมแขน

“ใช่ มันผิดพลาด ผิดที่เธอคนเดียว เธอเป็นคนทำให้ฉันมีวันนี้”

ดรัณกดหน้าลงซุกซอกคอหอมอุ่นเป็นที่แรก พลับพลึงก็ดิ้นรนขัดขืนมีแรงเท่าไหร่ก็ใส่เต็มที่ แต่เรี่ยวแรงเท่ามดมีหรือจะสู้แรงช้างสาร ข้อมือเล็กจึงอยู่ในอุ้งมือใหญ่กดกับที่นอนจนกระดุกกระดิกไม่ได้ ขาที่พยายามเตะสวนก็ถูกกดทับด้วยเข่า อีกข้างก็แยกออกห่างไม่ให้ประทุษร้ายเขาได้

“อารัณปฏิเสธไปก็หมดเรื่องจะได้ไม่มีวันนี้” เธอร้องบอกเสียงสั่น การจู่โจมตรงแอ่งชีพจรเล่นเอาพูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่ ปลายจมูกโด่งระรานไปพร้อมเรียวปากสวยแบบผู้ชายกดย้ำๆ ลากวนจนขนบนร่างลุกเกรียว

“ฉันยอมรับการกระทำของตัวเองอย่างลูกผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะยินดียินร้ายฉันก็ต้องยอมรับ”

“กลับตัวตอนนี้ก็ยังทัน อารัณ...ปล่อย...พลับ”

“เสียใจด้วย เพราะฉันจะเรียกร้องทั้งต้นทั้งดอกจากเธอให้สาสม การได้ตัวฉันก็ถือว่าเธอค้ากำไรเกินควรแล้ว ทีนี้ถึงทีฉันบ้าง”

“กรี๊ด!!!” พลับพลึงหวีดร้องเสียงลั่น ดรัณรีบบดขยี้ริมฝีปากดูดกลืนเสียงร้องลงลำคอ มือหนาบีบขยำทรวงสาวหนักๆ อย่างไม่เกรงว่าจะเปลี่ยนรูป ความเต่งตึงอวบอัดกระตุ้นใจและกายให้ตื่นเพริดได้ไม่ยาก ทุกอณูความรู้สึกบนร่างพากันเรียกร้องจากเธออย่างพร้อมใจ

ชุดเจ้าสาวแสนสวยถูกดึงออกจากร่างอย่างรวดเร็ว จบชายระบายฟูฟ่องขาดวิ่น เจ้าบ่าวจอมเถื่อนไม่สนใจและไม่เสียดายเลยสักนิด เขากระชากแรงๆ ติดๆ กันจนเนื้อผ้าบาดผิวให้แดงก่ำ กว่าชุดจะหลุดออกจากร่างหญิงสาวก็แสบไปทั้งตัว