3/5

อิงฟ้ากลับมายิ้มหวานให้อีกครั้ง ราวกับต้องการให้เขาเจ็บเหมือนเลือดที่กำลังหยดลงพื้น

“ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมด้วยนะอิงฟ้า”

ไม่มีอีกแล้วที่รอยยิ้มของเธอจะเปลี่ยน ต่อให้เขากอดกรอบรูปแตกร้าวแนบอกนานข้ามวัน รูปของอิงฟ้าก็ยังคงยิ้มให้เขาเสมอ

ดรัณกะพริบตาปริบๆ เมื่อประคองสติอันมึนเมาเพราะฤทธิ์เมรัยได้ เขาก็เห็นมือเปื้อนเลือดทำให้รูปของผู้หญิงที่รักสุดหัวใจเลอะเทอะเปรอะเปื้อน เขารีบเช็ดออกก่อนที่มันจะซึมเข้าไปในกระดาษแล้วไม่มีวันลบเลือน

ภายในห้องนอนกว้างขวางที่ตกแต่งด้วยสีชมพูหวานอย่างที่เจ้าของชอบ พลับพลึงกำลังนอนคว่ำหน้าอยู่บนที่นอน ใบหน้าสวยเฉี่ยวฉายแววบอบช้ำ ร่างกายที่กำลังรวดร้าวย้ำเตือนให้รู้ถึงความจริงที่ไม่อาจบิดเบือนได้ เธอสูญเสียสิ่งที่มีค่ามากที่สุดในชีวิตลูกผู้หญิงให้กับผู้ชายที่แอบมีใจสวามิภักดิ์ให้มาหลายปีดีดัก เขาไม่ต้องการเธอ ที่เขาได้ครอบครองเธอก็เพราะความลืมตัว สาเหตุมาจากฤทธิ์ยาที่นายนฤดลต้องการหลอกผู้หญิงหน้าโง่อย่างเธอเท่านั้น

ถ้าเธอจะฉลาดมากขึ้นกว่านี้สักนิด

ถ้าเธอจะทันคนมากกว่านี้สักหน่อย

เรื่องราวก็คงไม่เลวร้ายขนาดนี้...

นาฬิกาตีบอกเวลาเลยเที่ยงคืนมาแล้ว พลับพลึงยังคงนอนไม่หลับ เธออาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดล้างคราบไครความสกปรกโสมมออกอย่างที่ดรัณบอกแล้ว ความสกปรกโสมมที่เกิดจากความโง่เง่าของเธอ บวกกับความลืมตัวของเขา แล้วเขาจะบอกว่าไม่เกี่ยวได้ยังไง

“ฮัลโหล...ยายพลับ ทำไมหล่อนยังไม่คิดจะหลับจะนอนอีกยะ”

สุดท้ายพลับพลึงก็ตัดสินใจโทรไปรบกวนเวลาอันมีค่าของกฤติยาหรือกิ๊ก เพื่อนสาวคนสนิทที่รู้จักกันในรั้วมหาวิทยาลัย แต่กฤติยามีประสบการณ์ด้านผู้ชายล้นเหลือ เรื่องนี้เป็นท็อปซีเครทมีเพียงกฤติยาและพลับพลึงเท่านั้นที่รู้ เพื่อนสาวคนสวยของเธอคนนี้รับจ็อบหาเลี้ยงตัวเองด้วยการเป็นเพื่อนเที่ยว ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มหรือแก่ถ้ายื่นเงินมาให้แลกกับการเป็นเพื่อนเที่ยวเท่านั้น กฤติยารับหมด

พลับพลึงไม่เคยรังเกียจเพื่อนคนนี้เพราะเข้าใจว่ามีความจำเป็นที่ต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนแล้วยังต้องหาเลี้ยงครอบครัวเกือบ 10 ปากท้อง กฤติยาเป็นพี่สาวคนโตของน้องสาว 5 คน น้องๆ ของเธอมีดีอยู่แค่สองคนที่สามารถทำงานเลี้ยงตัวเองได้ อีก 3 คน มีสติไม่สมประกอบ ส่วนพ่อกับแม่ก็ทำงานรับจ้างไปวันๆ ที่เธอทะเยอทะยานเพราะต้องการเรียนให้สูงจะได้มีงานดีๆ ทำ เปลี่ยนแปลงชีวิตครอบครัวในภายภาคหน้า เรียกว่างานอะไรทำแล้วได้เงิน กฤติยาทำทั้งนั้น

จนตอนนี้กฤติยาเรียนจบมาในระดับคะแนนปานกลาง ความตั้งใจจะหางานทำเปลี่ยนเป็นการตกลงเป็นบ้านเล็กบ้านน้อยของใครบางคน ผู้ชายคนนั้นยังไม่มีครอบครัวแต่เธอรู้ฐานะว่าคงจะได้เป็นแค่บ้านเล็ก บ้านใหญ่ยังไม่มีแต่อีกไม่นานก็คงมี

พลับพลึงภาวนาขอให้ผู้ชายคนนั้นมีกฤติยาแค่คนเดียว ชีวิตของเพื่อนเธอจะได้ดีขึ้นกว่านี้

“กิ๊ก ขอโทษนะที่พลับโทรมาหาตอนดึก”

“เสียงเธอไม่ค่อยดีเลยนี่นายัยพลับ ทำไม ใครทำอะไรเธอบอกฉันซิ” กฤติยากระตือรือร้นถามเพื่อนรัก พลับพลึงไม่เคยมีอาการเสียงแหบแห้งแบบนี้มาก่อน ถ้ามันไม่หนักหนาสาหัสจริงๆ ยัยพลับของเธอจะต้องร่าเริงเหมือนปกติ

“พลับมีเรื่องจะสารภาพ”

“สารภาพ? เรื่องอะไร?”

“ถ้าเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นระหว่างผู้ชายคนหนึ่งกับกิ๊ก แล้วเขาก็ยังรังเกียจกิ๊ก กิ๊กจะทำยังไง”

“นี่ตกลง หล่อนจะถามหรือสารภาพกันแน่ยะยัยพลับ”

“ถามแล้วค่อยสารภาพทีหลัง ตอบหน่อยสิกิ๊ก”

“ฉันไม่เข้าใจคำถามของเธอนะยัยพลับ ขอแบบตรงๆ ฟังง่าย ได้ใจความน่ะมีไหม”

“งั้น...ถ้าเสียตัวให้ผู้ชายที่เราแอบรัก แต่เขารังเกียจเรามากเลย เราควรจะทำยังไงดี”

คำถามตรงๆ ฟังง่าย ได้ใจความของพลับพลึง ทำเอากฤติยาแทบหงายหลังตึง

“อะไรนะ!!! อย่าบอกนะว่า...”

“อย่าถามนะ คำสารภาพของพลับคงไม่เกิดขึ้นตอนนี้ เพราะพลับกลัวขึ้นมาแล้ว กิ๊กตอบพลับหน่อยนะ”

“ก็ทำให้เขาหลงรักสิยะ ไหนๆ ก็เสียทั้งตัวเสียทั้งใจไปแล้ว ไม่คิดจะเอาเขามาเป็นของตัวเองบ้างเหรอ แต่เรื่องแบบนี้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนตร์ก็ต้องใช้คาถา แล้วถ้าหล่อนไม่กล้าก็จบข่าว ถ้าท้องป่องขึ้นมาล่ะก็เตรียมเอาปี๊บคลุมหัวได้เลย ลูกเศรษฐีบนผืนผ้าใบสีขาวอย่างหล่อนคงไม่เคยกินยาคุมหรือใช้ถุงยางล่ะมั้ง”

“บ้าน่ะกิ๊ก พลับจะไปเคยได้ยังไงกันเล่า แต่เรื่องจะทำให้หลงรักคงยากน่ะกิ๊ก เขาเกลียดพลับแบบไม่มีเหตุผล ถ้ามีเหตุผลพลับก็ยังหาวิธีแก้ไขได้ แต่นี่ไม่รู้ทำไม เรื่องจะให้ยั่วน่ะลืมได้เลย”

“งั้นหล่อนก็อดไปเถอะย่ะ นอกเสียจากเขาจะนึกรักชอบหล่อนบ้าง ประสบการณ์ครั้งแรกอาจจะตราตรึงจนเขาละเมอถึงหล่อนก็ได้นะ”

“เฮ้อ...ยากน่ะ แล้วนอกจากที่แนะนำ มีอะไรนอกเหนือกว่านั้นไหม”

“เรียกร้องความสนใจ”

คำตอบของกฤติยาทำให้พลับพลึงลุกพรวด

“ยังไงเหรอ” ถามขึ้นมาอย่างกระตือรือร้น เรื่องแบบนี้ยังพอทำได้หน่อย

“ด้วยการทำเป็นไม่สนใจ ไม่แคร์ ไม่ใส่ใจ ที่เสียไปถือว่าให้ทานไง แค่นี้ผู้ชายเสร็จทุกรายนะจะบอกให้”

พลับพลึงนึกออกแล้วว่าจะทำยังไงให้ดรัณสนใจ การเรียกร้องความสนใจด้วยการทำเป็นไม่สนใจ ไม่ยากเลยสักนิด

“ขอบใจนะกิ๊ก พลับไม่รบกวนเวลาอันมีค่าของกิ๊กแล้ว เชิญนอนต่อตามสบายนะ”

“เฮ้ย...ไม่คิดจะเฉลยหน่อยเหรอ ฉันอยากรู้ใจจะขาดว่าผู้ชายโชคร้ายคนนั้นคือใคร”

“เอาไว้ก่อนเถอะ ไว้เจอกันแล้วพลับจะเล่าให้ฟังนะ กู๊ดไนท์จ้ะ”

พลับพลึงคิดตั้งใจว่าจะเรียกร้องความสนใจจากดรัณตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป เธอจะทำให้เขาเห็นว่าเธอก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกัน ในเมื่อไม่อยากสนก็ไม่ต้องสน ไม่เห็นจะยาก...