21 ห้ามความรู้สึก

ติ้ง ข้อความที่ส่งเข้ามาทำให้หญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู แต่พอเห็นชื่อว่าใครส่งมาเธอก็ไม่อยากเปิดอ่านมันเลย นี่ก็ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วหลังจากเกิดเหตุการณ์ในคืนนั้น

เธอคิดว่าเธอลืมมันไปได้แล้วเชียวแต่พอเห็นเขาส่งข้อความมา ภาพความทรงจำในคืนนั้นก็ฉายชัดเข้ามาในหัว

“สวัสดีครับ”

“ยังจำผมได้รึเปล่า”

“จำไม่ได้แล้วก็ไม่อยากจำด้วย” เธอแค่พูดกับเธอศัพท์ เท่านั้นไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

“ออกมาเจอกันหน่อยได้รึเปล่า”

“ไม่มีทาง” เธอก็ยังอ่านไม่ตอบพูดกับข้อความที่เขาส่งมาอยู่อย่างนั้น

“ผมรู้ว่าคุณเห็นข้อความของผมแล้ว”

“ก็ฉันกดเข้าไปอ่านมันก็ต้องขึ้นว่าอ่านแล้วสิ อิตาบ้า”

“ผมไม่อยากทำแบบนี้เลย”

“นายจะทำอะไรฉันได้...มะไม่นะ” เสียงหวานขาดห้วงไปในทันที เมื่อเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายส่งมา มันเป็นคลิปตอนที่เธอร่วมรักกับเขา... ข เขาถ่ายมันไว้อย่างนั้นหรอ

“คุณต้องการอะไร ลบคลิปเดี๋ยวนี้เลยนะ!” สุดท้ายเธอก็ต้องพิมพ์ข้อความตอบกลับเขาไปในที่สุด

“ออกมาเจอผม” นั่นคือข้อความสุดท้ายที่เขาพิมพ์มาพร้อมกับตำแหน่งของสถานที่ที่เขาจะนัดให้เธอไป

มือบางกำเข้าหากันแน่นอย่างพยายามข่มอารมณ์ก่อนจะปรี้ดแตก ร้องกรี๊ดออกมาอย่างทนไม่ไหว

“วันนี้เธอมีเรียนรึเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนในอ้อมกอด

“ไม่มีค่ะ วันนี้วันเสาร์ฉันไม่มีเรียน” เธอส่ายหน้าน้อย ๆ ตอบพร้อมกับเงยหน้ามองเขา

“วันนี้ฉันอารมณ์ดี อยากไปเที่ยวไหนรึเปล่า”

“ไปเที่ยวหรอคะ” ดวงตากลมใสก็ยังมองเขา อย่างไม่เชื่อ

แต่ภาพที่เขาเห็นมันน่ารักน่าเอ็นดูจนเขาอดใจไม่ไหว ต้องโน้มตัวลงไปจูบหนัก ๆ ที่หน้าผากมน

“อืม เธอมีที่ที่อยากไปรึเปล่า”

“คุณให้ฉันเลือกจริง ๆ หรอคะ”

เขาพยักหน้าตอบ ก่อนจะพูดต่อ ซึ่งพอเขาพูดจบเธอก็รีบพูดสถานที่ ที่อยากไปทันที

“ถ้าเธอยังไม่เลือกฉันจะพาเธอไปขึ้นสวรรค์แทน ไม่ต้องทงต้องเที่ยวมันละ”

“ไป...ทะเลได้ไหมคะ ฉันอยากไปทะเล”

“ได้สิ”

จุ๊บ เห็นเขาใจดีด้วย ก็ทำให้เธอมีความกล้าขึ้นมา ความกล้าที่

อยู่ ๆ ก็เขย่งตัวไปหอมแก้มเขาอย่างขอบคุณ แน่นอนว่าแค่หอมแก้มมันไม่พอสำหรับคนอย่างเขา

“แค่นี้มันไม่พอหรอกนะ” ว่าจบก็ดึงเอาคนตัวเล็กมาจูบทันที

“ขอฉันเก็บเสื้อผ้าก่อนไม่ได้หรอคะ” เสียงหวานเอ่ยบอกคนตัวสูง ที่จ้องจะออกจากห้องเลยท่าเดียว ไม่ให้เธอได้เตรียมของเตรียมชุดใด ๆ เลย

“ไว้ไปซื้อเอาข้างหน้าก็ได้ ฉันไม่ปล่อยให้เธอเดินโป๊ไปทั่วหาดหรอกน่า”

“ถ้าช้ากว่านี้เดี๋ยวรถจะติด”

“ค่ะ ค่ะ ฉันไปแล้ว”

“อยากได้อะไรก็เลือกเอาแล้วกัน เดี๋ยวฉันมาจ่าย” หลังจากขับรถมาถึงหาดแล้ว เขาก็พาเธอมาร้านขายของใกล้ ๆ ก่อนที่เขาจะหายตัวไป ทิ้งเธอไว้ที่ร้านคนเดียวอย่างทำตัวไม่ถูก

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะพาเธอค้างคืนที่นี่ หรือแค่พามาเดินหาดเล่นแล้วก็กลับ เธอเลยเลือกมาสองชุด คือชุดสีขาวที่เธอใส่อยู่ กับอีกชุดเผื่อเขาจะพาเธอค้างคืน แต่รอไปพักใหญ่ ๆ ก็ไม่เห็นเขาเดินกลับมาสักที ด้วยความเกรงใจเจ้าของร้านเธอเลยจ่ายตังเอง แล้วไปยืนรอเขาหน้าร้านแทน

“เสร็จแล้วหรอ” ยืนรอไม่นานเขาก็เดินกลับมาหา

“ค่ะ เอ่อคือฉันจ่ายตังไปแล้ว” เมื่อเห็นเขากำลังจะเดินเข้าไปในร้านเธอก็รีบพูดบอกเขาทันที พร้อมกับดึงชายเสื้อรั้งเขาไว้

“หรอ งั้นก็” เขาว่าพร้อมกับดึงเอาเงินออกมาจำนวนหนึ่งจากกระเป๋าแล้วยื่นให้เธอ

“รับไปสิ” เมื่อเห็นว่าเธอไม่ยอมรับ มันเขาก็พูดย้ำ หารู้ไม่ว่าคนฟังนั้นจุกเพียงใด ทำไมนะ ทำไมกัน เขาถึงได้ชอบเอาเงินฟาดหัวเธอแบบนี้

“คุณเก็บไว้เถอะค่ะ ราคามันไม่ได้แพงมากฉันพอจ่ายไหว”

เธอพูดบอกเขา

“แต่ฉันบอกว่าฉันจะจ่ายให้เธอ เธอก็รับ ๆ มันไปเถอะน่า เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงหรอก” เขาว่าพร้อมกับจับเงินยัดใส่มือเธอ

และก็เป็นอีกครั้งที่คำพูดและการกระทำเขามันทำร้ายจิตใจเธอ แต่เหมือนเขาจะยังไม่รู้ตัว เขาดึงเอามือเธอไปจับก่อนจะพาเธอเดินเล่นริมหาด หาดทรายขาวน้ำใส พร้อมกับพระอาทิตย์ที่ใกล้ตกดิน ทำให้จิตใจที่หม่นหมองค่อยดีขึ้นมาบ้าง เท้าเรียวแตะคลื่นที่พัดมากระทบฝั่งเบา ๆ

ก่อนที่เธอจะเผลอตัวปล่อยมือเขาแล้ววิ่งเล่นเตะคลื่นเหมือนเด็ก ๆ ไปตามหาดทราย ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอ เขาเดินตามเธอเงียบ มองเธอวิ่งเล่นเหมือนเด็ก ๆ รอยยิ้มสดใสของเธอทำให้เขายิ้มตามอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายภาพความสวยงามนี้ไว้ ภาพที่เธอยิ้มสดใส มีฉากหลังเป็นน้ำทะเลประกายส้มจากการสะท้อนของดวงอาทิตย์ที่กำลังลับขอบฟ้า

แต่ปล่อยให้เธอวิ่งเล่นได้ไม่นาน เขาก็ต้องรีบเดินเร็วเข้าไปโอบเอวเธอไว้อย่างแสดงความเป็นเจ้าของ เมื่ออยู่ ๆ ก็มีชาวต่างชาติเข้ามาหาเธอ

หมับ

“อะไรของคุณเนี่ย เขาแค่ขอให้ฉันถ่ายรูปให้ ไม่เห็นต้องไปพูดไล่เขาแบบนั้นเลยนี่คะ” หลังจากชาวต่างชาติคนนั้นเดินไปแล้ว เธอก็พูดกับเขา มีอย่างที่ไหนไปบอกว่าอย่ามายุ่งกับเธอ เธอเป็นคนของเขา ไหนจะสายตาดุ ๆ นั่นอีก

“มันจะจีบเธอยังไม่รู้ตัวอีก”

“จีบฉันหรอคะ?” นิ้วเรียวชี้เข้ามาที่ตัวเอง อย่างไม่เชื่อคำพูดของเขา

“เค้าจะมาจีบฉันทำไมคะ หน้าตาฉันก็งั้น ๆ นิสัยใจคอฉันเป็นยังไง เค้าก็ยังไม่รู้” เธอถามเขาด้วยแววตาใสซื่อ จนเขาอดใจไม่ไหว ยื่นไปบีบจมูกเธอ

“ฉันเจ็บนะคะ บีบมาได้”

“หึ”

...

กลับมาที่เคทเทอร์รีน

“เมื่อไหร่คุณจะลบภาพ ลบคลิปพวกนั้นไปสักที ฉันเหนื่อยที่จะต้องมาทำตามคำสั่งของคุณแล้วนะ คุณสารัฐ!”

“เหนื่อยก็แค่ปล่อยให้ภาพและคลิปพวกนี้มันหลุดออกไป ก็แค่นั้น” สารัฐว่า พร้อมกับยักไหล่ขึ้นเบา ๆ อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ตัวเองทำ

“เอาน่า ผมไม่ปล่อยให้ภาพเมียตัวเองหลุดออกไปให้คนทั้งโลกดูหรอก แต่ถ้าเป็นพ่อตาผมก็ไม่แน่”

“หยุดพูดอะไรบ้า ๆ นะ ฉันไม่ใช่เมียคุณ! และไม่มีทางเป็นด้วย”

“แล้วคุณอยากเป็นเมียใคร เมียไอเซนต์มันงั้นหรอ หึ”

“อย่างน้อยเซนต์ก็เป็นว่าที่คู่หมั้นฉัน เป็นคนที่พ่อฉันเลือก

ไม่เหมือนคุณ คนที่คอยขู่บังคับฉันทุกทาง”

“งั้นหรอ? ผมก็คิดว่าที่คุณหนีมาไทยเพราะไม่อยากหมั้นกับมันซะอีก สงสัยลูกน้องผมจะกรองข่าวมาไม่ดี”

“ฉันจะมาไทยเพราะเหตุผลอะไรมันก็เรื่องของฉัน จะอยากหมั้นไม่หมั้นมันก็เรื่องของฉัน”

“สิ่งที่คุณควรทำคือปล่อยฉันไปสักที ฉันเหนื่อยที่จะเป็นคนคอยรองรับอารมณ์ของคุณแล้ว ฮึกฮรือ” สุดท้ายความเข้มแข็งที่มีก็ถูกระเบิดออก ก่อนที่เธอจะทรุดตัวนั่งลงพื้นร้องไห้อย่างหมดแรง

ตั้งแต่วันนั้นก็เป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้วที่เธอต้องคอยทำตามคำสั่งของเขา ทำตามที่เขาบอก พอเธอรู้ว่าเป้าหมายที่เขาเข้าหาเธอเพื่อทำลายเซนต์ และทำร้ายณิชา เธอก็เริ่มตีตัวห่างออกจากณิชามากขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้ณิชาเป็นอันตราย แต่เขาจะรู้บ้างไหม ว่าณิชาคือเพื่อนคนเดียวที่เธอมี เพื่อนคนเดียวที่เธอไว้ใจและสบายใจเวลาอยู่ด้วยมากที่สุด

ตลอดระยะเวลาสองเดือนที่เธอรู้สึกไม่มี รู้สึกเศร้า รู้สึกเสียใจ

ไม่มีใครอยู่ข้างเธอเลย ไม่มีใครคอยปลอบเธอเลย แม้แต่เขาที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอเสียใจ ก็ไม่เคย เขามีแต่จะทำให้เธอปวดใจมากขึ้นทุกวัน จนวันนี้ เธอหมดความอดทนแล้วจริง ๆ

“นี่เธอ...” อยู่ ๆ เธอก็ทรุดตัวลงไปร้องไห้กับพื้น เล่นเอาสารัฐทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว เขาไม่เคยเห็นเธออ่อนแอมาก ๆ แบบนี้มาก่อน ไม่สิเรียกได้ว่าเธอไม่เคยแสดงด้านอ่อนแอให้เขาได้เห็นเลย เธอมักจะต่อล้อต่อเถียงกับเขาเสมอเวลาเจอหน้ากัน ตบท้ายด้วยสายตาค้อน ๆ ส่งให้เขาเวลาเขาใช้งานเธอ

หรือแม้แต่เวลามีเซ็กส์กันที่เขาว่าเธออ่อนหัด เธอก็จะพยายามทำให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้อ่อนหัดอย่างที่เขาพูด จนหลายครั้งที่เขาต้องเผลอยิ้มให้กับการกระทำของเธอ

ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะยิ้มไม่ออกแล้ว...

แต่จะทำงานใหญ่ใจต้องนิ่ง เขาจะมามัวสนใจความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอไม่ได้

“กลับไปหมั้นกับไอเซนต์ซะ แล้วฉันจะติดต่อเธอไปอีกที” พูดจบเขาก็เดินผ่านหน้าเธอไปเลย ไม่แม้แต่จะย่อตัวลงพูดคุยกับเธอดี ๆ

หรือช่วยพยุงเธอลุงขึ้นนั่ง เขาก็ไม่ทำมัน นั่นก็ทำให้เคทเทอร์รีนปล่อยโฮหนักกว่าเดิม

เขามองข้ามความรู้สึกเธอยังไม่พอ เขายังผลักไสเธอให้คนอื่นอีก เธออยากจะผ่าหัวใจเขาออกดูหรือเกินว่ามันทำด้วยอะไรทำไมเขาถึงได้ใจร้ายเลือดเย็นกับเธอแบบนี้