ดอกรักที่ 1 คู่ปรับเก่า (5)

“นี่ ให้มันน้อยหน่อยเถอะแม่คุณ ใครกันแน่ที่จะเอาขี้กลากมาปล่อยฉัน ดูเนื้อตัวสิ เลอะเทอะยังกับลูกหมูตกถังส้วม”

กางเขนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ คร้านจะต่อปากต่อคำด้วย ส่วนอาคเนย์ได้แต่หลุบเปลือกตามองแม่ยอดยุ่งที่ไม่ได้พบหน้ากันมานานอย่างอิดหนาระอาใจ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปยังโรงจอดรถแล้วหยิบสายยางมายื่นให้หญิงสาว

“ไปจัดการให้เรียบร้อยซะ ก๊อกอยู่ด้านนู้น”

“เฮ้ย เล่นแกล้งกันแบบนี้เลยเหรอ?”

“ฉันไม่ได้แกล้ง แต่เอาจริง รับไปซะ” เจ้าของฟาร์มบอกพร้อมยัดสายยางใส่มือ

กางเขนรับสายยางมาอย่างไม่มีทางเลือก เธอทำหน้าหงิกหน้างอเดินกระแทกส้นเท้าไปยังรถปิคอัพแล้วลงมือล้างรถยนต์...

นี่ถ้ารู้ล่วงหน้าว่าต้องมาเจออะไรแบบนี้ เธอคงไม่อุตริเล่นอะไรพิเรนแบบนี้หรอก

เรื่องล้างรถไม่ใช่ปัญหาใหญ่สักนิด แต่มันน่าเจ็บใจก็ตรงที่ว่าเธอกลายเป็นฝ่ายเสียหน้าให้นายอาคเนย์เยาะเย้ยนี่ล่ะ ที่สร้างความเจ็บใจให้มากนัก!

บ้าชะมัด!!!

พอเสียบสายยางกับหัวก๊อกได้ กางเขนก็รีบฉีดน้ำใส่รถยนต์อย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ ยิ่งหันไปเจอรอยยิ้มกวน ๆ ของอาคเนย์ด้วยแล้ว ยิ่งสร้างความหงุดหงิดให้กับกางเขนเป็นเท่าทวี

อย่าให้มีโอกาสเอาคืนเชียวนะ รับรองว่าเธอจะเอาคืนให้แสบไส้เลยทีเดียว นายเพรียว!

ระหว่างล้างรถยนต์อย่างเก้กังและก่นด่าชายหนุ่มอยู่ในใจนั้น กางเขนก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าแล่นเข้ามาในฟาร์ม และเธอก็ดีใจเหลือเกินด้วยว่านี่คือ ‘เสียงสวรรค์’ หญิงสาวเหล่ตาไปยังชายหนุ่มที่กำลังคุยโทรศัพท์แล้วยิ้มมุมปาก

พอส้มจีนเลี้ยวรถมอเตอร์ไซค์เข้ามาทำท่าว่าจะจอดที่หน้าร้านกาแฟ กางเขนก็ทิ้งสายยางวิ่งหน้าตั้งไปซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์นั่นทันที

“รีบออกรถเลยส้มจีน!!!”

เด็กสาวที่เพิ่งเลี้ยวรถเข้ามาดูงง ๆ กับความรีบร้อนของคุณหนูกางเขน แต่ส้มจีนก็รีบทำตามคำสั่งนั่นทันที

“เฮ้ย จะไปไหนยัยจุก!!!” เสียงของอาคเนย์ดังตามหลังมาติด ๆ ขณะที่มือยังถือโทรศัพท์อยู่

แล้วใครจะไปอยู่ให้ถูกแกล้งเล่า!

กางเขนหันไปแลบลิ้นใส่อาคเนย์เป็นการทิ้งท้ายก่อนที่รถมอเตอร์ไซค์คันเก่าจะแล่นออกไปจากฟาร์มอรุณสวัสดิ์โดยที่กางเขนไม่สนใจคู่ปรับเก่าอีก

เดี๋ยวก่อน... ดูเหมือนว่าเธอจะลืมอะไรสักอย่างนะ ?!

อาคเนย์ที่ที่ยืนเท้าสะเอวมองตามหลังหญิงสาวจอมแสบซ้อนรถมอเตอร์ไซค์ไปได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับวีรกรรมแสบไส้ที่กางเขนก่อไว้...

ก็นึกว่าการไม่พบหน้ากันถึงสี่ปีเต็ม จะทำให้เด็กสาวคนนี้โตขึ้นกว่าเดิม หรือไม่ก็ดูเรียบร้อยให้เหมาะสมกับวัยที่เพิ่มขึ้นสักนิด ที่ไหนได้... ยัยกางเขนตัวแสบไม่เคยเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเลย ไม่เคยทิ้งนิสัยเด็กหญิงหัวจุกจอมแสบสักนิด!

ชายหนุ่มส่ายหน้าก่อนเดินเข้าไปในร้านกาแฟ แล้วเขาก็พบกระเป๋าสัมภาระใบโตถึงสามใบถูกวางทิ้งไว้อยู่ริมหน้าต่าง

ชายหนุ่มหรี่ตาลง... เพราะก่อนหน้าไม่กี่นาทีเขาเห็นว่ากางเขนหอบกระเป๋าเสื้อผ้าเดินเข้ามาในร้าน แต่เขาก็ไม่สนใจอะไรมากเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับเด็กก้องที่เข้ามาขโมยของในฟาร์ม

เพื่อความแน่ใจว่าความจำของเขาแม่นยำและถูกต้อง อาคเนย์เลยถามลูกน้องซึ่งยังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดเพื่อเอาลูกรังแดงออกจากพื้นกระเบื้อง

แล้วเขาก็ได้รับคำตอบว่าเจ้าของกระเป๋าสัมภาระที่เปื้อนขี้โคลนพวกนี้ คือกระเป๋าของยัยกางเขนตัวแสบไม่ผิดตัวอย่างแน่นอน!

##### ดอกรักที่ 2

คู่หมั้น!

กางเขนลงจากรถมอเตอร์ไซค์ด้วยสีหน้าเปื้อนกังวลเมื่อเธอมายืนอยู่หน้าบ้านเรือนไทยประยุกต์ แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอลืมกระเป๋าสัมภาระไว้ที่ร้านกาแฟ

“แล้วกระเป๋าของคุณหนูล่ะ?”

“แย่แล้ว ฉันลืมไว้ที่ร้านกาแฟน่ะส้มจีน” กางเขนทำหน้ามุ่ย

จริงอยู่ที่กระเป๋าสัมภาระไม่มีของมีค่าอะไร จะมีก็แต่เสื้อผ้าและขนมของฝาก แต่นั่นเป็นของสำคัญสำหรับเธอทีเดียว เพราะเธอตั้งใจขนข้าวของพวกนั้นมาฝากคุณย่าดาวเรืองและสมาชิกทุกคนในบ้าน

“ร้านกาแฟที่ไหนคะ?” ส้มจีนถามตามประสาซื่อ

ก็ตอนที่พบคุณหนูกางเขน และซ้อนรถมอเตอร์ไซค์มาด้วยกันส้มจีนก็เห็นว่าคุณหนูกางเขนมาตัวเปล่าเท่านั้น อีกทั้งยังมีท่าทีรีบร้อนเหมือนหนีเจ้าของฟาร์มอรุณสวัสดิ์มา

“ก็ร้านกาแฟที่อยู่ฟาร์มอรุณสวัสดิ์ไง” หญิงสาวทำเสียงคล้ายรำคาญในความช่างสงสัยของส้มจีน

“งั้นคุณหนูขึ้นมาเลยค่ะ เดี๋ยวส้มจีนจะพาคุณหนูกลับไปเอากระเป๋าเอง”

“ขืนเสนอหน้าไปที่นั่น ฉันก็ต้องเจอหน้านายเพรียวอีกน่ะสิ ไม่เอาด้วยหรอก แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว” กางเขนย่นจมูก เธอเพิ่งก่อเรื่องมาสด ๆ ร้อน ๆ ขืนย้อนกลับไปที่ฟาร์มอรุณสวัสดิ์ มีหวังถูกนายนั่นเล่นงานอีกแน่

“แล้วคุณหนูจะให้ส้มจีนทำยังไงล่ะคะ?”

“เธอก็ขับมอ’ไซค์กลับไปเอากระเป๋าของฉันมาซะ เดี๋ยวฉันให้ค่าขนม” กางเขนบอกยิ้ม ๆ แล้วหยิบธนบัตรสีแดงส่งให้ส้มจีน

“ได้เลยค่ะ ส้มจีนจะรีบไปเอามาให้เดี๋ยวนี้” เด็กสาววัยไล่เลี่ยรีบรับคำอย่างกระฉับกระเฉง พร้อมเก็บค่าขนมใส่กระเป๋าเสื้อ แล้วเลี้ยวรถมอเตอร์ไซค์มุ่งตรงไปยังฟาร์มอรุณสวัสดิ์ทันที

กางเขนหันมามองเสื้อผ้า และรองเท้าแล้วต้องถอนใจกับสภาพที่ดูไม่จืดของตัวเอง

ขืนเข้าไปพบคุณย่าดาวเรือง และคุณแม่อัญมณีทั้งสภาพนี้ มีหวังเธอได้ถูกดุเป็นแน่ เพราะคุณแม่ของเธอนั้นชอบให้เธอแต่งตัวสวย ๆ สะอาดสะอ้าน และดูดีอยู่เสมอ ส่วนคุณย่าดาวเรืองนั้นก็ชอบแบบนั้นเช่นกัน อีกทั้งท่านยังเจ้าระเบียบมากกว่าคุณแม่ของเธอซะอีก