ตอนที่ 11 เขารักใคร

กอล์ฟคลับสถานที่รวมตัวของกลุ่มเพื่อนทุกอาทิตย์

ทิวากรนั่งมองเพื่อนที่กำลังสอนลูกไดรฟ์กอล์ฟ เพื่อน ๆ ของเขาหลายคนแต่งงานสละโสดและบางคนมีลูกเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษากันแล้ว แต่เพื่อนบางคนก็ยังโสดรวมถึงเขาที่ยังไม่มีภรรยาเป็นตัวเป็นตนภาพครอบครัวอบอุ่นของเพื่อน ๆ ทำให้ลึก ๆ เขาก็อิจฉาเหตุเพราะรักคนที่ไม่ควรรักระหว่างทั้งคู่ไม่มีทางเป็นไปได้ ถ้าจะไปสร้างครอบครัวกับผู้หญิงอื่นก็ไม่มีความสุขเลยเลือกอยู่แบบโสด ๆ มีอันนาอยู่ข้างกายจนกว่าเธอจะมีครอบครัว หลังจากนั้นตัวเขาคงทำได้แค่มองอย่างหวังดีและกลายเป็นชายแก่ขี้เหงาเดียวดายคอยเลี้ยงลูกของผู้หญิงที่เขารัก

“มีปัญหาอะไร อยากให้ช่วยอะไรไหม?” สืบศักดิ์สะกิดเพื่อนที่เหม่อลอยไม่สนุกและพูดน้อยกว่าทุกวัน

“คิดเรื่องอนาคต ไม่มีครอบครัวแก่ตัวไปต้องอยู่บ้านพักคนชรา”

“จะไปอยู่ทำไมบ้านพักคนชรา รวย ๆ อย่างเราสร้างฮาเล็มไปเลยจะได้ไม่เหงายังไงข้าก็ร่วมด้วยอยู่แล้ว”

“เออ อย่าหนีไปแต่งงานซะก่อนล่ะ” ทิวากรยกยิ้มเหล่มองเพื่อนที่ยังโสดเหมือนตัวเอง

“ไม่แต่งหรอกภาระ ดูพวกนั้นดิเมียเอยลูกเอยห้อยตามติดตัวแบบนั้นไม่ไหว ไม่ใช่สไตล์” สืบศักดิ์ทำท่าขนลุกมองไปทางเพื่อน ๆ ที่กำลังสอนลูกไดรฟ์กอล์ฟ ทิวากรส่ายหน้าเบา ๆ ตัวเขาไม่ได้เบื่อที่จะมีลูกเมียตามติดแต่เขามีลูกกับผู้หญิงที่รักไม่ได้ ทิวากรนั่งคุยกับสืบศักดิ์สักพักก็ลุกเดินไปห้องน้ำส่วนกลางของคลับบังเอิญเดินสวนกับผู้หญิงรูปร่างสูงอุ้มลูกผ่านไปแต่เขาไม่ได้สนใจ

“กร...” ผู้หญิงที่ผ่านหันมาเรียกชื่อเขา ทิวากรชะงักหันไปมอง

“บีน่า........ลูกสาวเหรอเหมือนลูกครึ่งเลย น่ารักจัง” เขาดีใจที่ได้เจอเธอแล้วเหลือบมองเด็กน้อยที่เธออุ้มไว้ในอ้อมกอด

“ใช่ลูกครึ่งเยอรมัน เดือนหน้าก็สองขวบแล้ว” บีน่ายิ้มแย้มโยกตัวเบา ๆ อวดลูกสาว เขาอมยิ้มยกนิ้วเขี่ยแก้มนุ่มของลูกอดีตแฟนที่เลิกรากันไปนาน

“กรยังมาเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนทุกอาทิตย์เหมือนเดิมเลยเนอะ แล้วมีลูกหรือยังล่ะ”

“ยังไม่มีครอบครัว....” เสียงทุ้มอ่อนลงมองหน้าลูกเพื่อนแล้วยิ้มเจื่อนเจอคำถามจี้จุดเจ็บ บีน่ามองเขานิ่ง ๆ แค่เจอกันความรู้สึกหลากหลายก็ถาโถมเธอกับเขาคบกันเมื่อห้าปีที่แล้วแต่ต้องเลิกกันเพราะอันนาหลานสาวที่เขารับมาเลี้ยง เขาให้ความห่วงใยใส่ใจหลานเกินเหตุยิ่งวันวาเลนไทน์แทนที่จะได้เดทกันกลับกลายเป็นว่าเขาไปนั่งเฝ้าไม่ให้หนุ่ม ๆ มาจีบหลาน ซ้ำร้ายกว่านั้นคือเขาเผลอครางชื่ออันนาตอนมีอะไรกับเธอ นั่นทำให้ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงและรู้ดีว่าเขารักใคร

“รักคนเดิมอยู่สินะ ตัดใจเถอะในอนาคตอันนาก็ต้องมีคนรัก กรจะอยู่คนเดียวแบบนี้หรือไง”

“เคยลองตัดแล้วทำไม่ได้ เลยคิดว่าเหมาะจะอยู่คนเดียว”

“ฮันนี่!” เสียงผู้ชายสำเนียงต่างชาติตะโกนเรียกทางด้านหน้าล็อบบี้ บีน่าหันไปมองก่อนจะหันกลับมาหาทิวากร

“สามีบีเรียกแล้วไปก่อนนะ อย่าลืมคิดถึงอนาคตตัวเองด้วย”

“เอิ่ม โชคดี” เขายิ้มให้อย่างหนักใจอนาคตของเขางั้นเหรอยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าอันนามีคนรักสภาพเขาจะเป็นยังไง

อากาศยามเย็นพระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า

อันนาออกมาเดินเล่นรับลมที่สนามหญ้าหน้าบ้านพลางหยิบสายน้ำมาฉีดรดต้นไม้ข้างรั้วแก้เบื่อ ไม่นานนักประตูรั้วบ้านก็เปิดออกรถหรูแล่นเข้ามาภายในแล้วเลี้ยวเข้าลานจอดรถ อันนาหันมองตาละห้อยไม่กล้าวิ่งไปรับอาที่กลับเข้ามาในบ้านเหมือนที่เคย ทิวากรมองกระจกหลังเห็นอันนายืนอยู่ที่สนามไม่เดินมาหาทำให้เข้าใจว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ เมื่อเช้ารู้ว่าเธอไม่สบายก็อยากเข้าไปดูแลแต่ไม่กล้าไม่อยากเสียใจที่เธอเฉยชา ทิวากรค่อย ๆ เปิดประตูลงจากรถหันไปมองเธอบนสนามหญ้า อันนายืนมองนิ่งหัวใจสั่นไหวก่อนจะหันกลับไปรดน้ำต้นไม้ทำเป็นไม่สนใจ ทิวากรสลดพ่นลมหายใจเดินเข้าไปในบ้านหลังใหญ่อย่างอึกอัก อันนาปรายหางตามองอาเดินเข้าไปในบ้านอยู่ ๆ ขอบตาก็ร้อนผ่าวปลายจมูกแดงอยากร้องไห้...............

ผ่านไปสองวัน

บริษัทของทิวากร

อันนาเดินเข้ามาในบริษัทผ่านคอฟฟี่ช็อป เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ ตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่ท้ายอาคารสำนักงาน อันนายืนหน้าตึงไม่ค่อยมีความสุขตั้งแต่คืนนั้นรอยยิ้มสดใสของเธอก็หายไปด้วย

“หน้าเครียดทะเลาะกับแฟนมาเหรอ?” หมอกยืนอยู่ข้างหลังแล้วโน้มหน้าลงพูดข้างหูอันนาสะดุ้งสุดตัวหันไปมองหน้าตาเหลอหลา

“ตกใจหมดเลยพี่หมอก”

“ถ้าไม่มัวเหม่อคิดถึงแฟนก็ไม่ตกใจหรอก” หมอกอมยิ้มใบหน้าเขามีความสุขจนอันนาเผลอมองนิ่งอยากยิ้มและมีความสุขได้เหมือนกับเขา

“อันนายังไม่ได้คบใครค่ะ”

“จนป่านนี้ก็ยังโสดอยู่อีก หรือว่าอันนาชอบผู้หญิง?”

“ชอบผู้ชายนี่แหละค่ะ แต่.....คนเขาไม่ได้ชอบอันนา” เธอหลบตาลงน้ำเสียงแผ่วหน้าเศร้า

“ชอบข้างเดียวก็เศร้าแบบนี้แหละ พี่รู้ดี” หมอกก้มมองหน้าสวยเขาเข้าใจความรู้สึกนี้ดีหลังจากที่เคยชอบอันนาแต่ถูกปฏิเสธทำให้อกหักตั้งแต่เริ่มสารภาพรัก หมอกมองหน้าสวยดวงตากลมโตที่เคยแอบชอบและยังคงชอบเธอเสมอ อันนาเงยมองรู้ว่าเขากำลังสื่อถึงเธอ

“ถ้าเขาไม่ชอบ ทำไมไม่ลองมองคนอื่นดูบ้าง”

“คงต้องทำใจสักพักค่ะ”

“พี่เลิกกับแฟนมาสองเดือนแล้วนะ เผื่อว่าจะเก็บพี่ไว้เป็นตัวเลือก” หมอกยิ้มกว้างรู้สึกมีความหวัง

“ค่ะ” อันนาอมยิ้มยกนิ้วเกลี่ยผมทัดหูอย่างเขินอาย หมอกอมยิ้มอารมณ์ดี ทั้งคู่ยืนคุยกันอยู่หน้าลิฟต์ที่มีคนเดินเข้าเดินออกหลายรอบแต่เขาและเธอยังยืนคุยกันอยู่ที่เดิม ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหน้าลิฟต์อยู่ในสายตาของทิวากรที่นั่งดูกล้องวงจรปิดผ่านแท็บเล็ตก่อนจะเหวี่ยงใส่เบาะนั่งข้าง ๆ ด้วยความฉุนเฉียวสายตาคมแข็งกร้าวกำพวงมาลัยรถแน่นหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้

สปอยตอนต่อไป

“อากรอย่ารุนแรง อันนากลัว” เสียงหวานออดอ้อนเหลือบมองริมฝีปากอุ่นที่ขบเม้มกับริมฝีปากของเธออย่างวาบหวาม ยกสองมือบางขึ้นประคองใบหน้าหล่อเหลามีเสน่ห์

“อารักของอา อาไม่ยอมให้อันนาเป็นของคนอื่น” สายตาคมเคลื่อนมองสบดวงตากลมโตบ้องแบ๊วที่เขาหลงใหลในความน่ารักดวงหน้าแนบชิดเพียงแค่เธอได้กลิ่นกายอาก็ทำให้อ่อนระทวยเคลิบเคลิ้มกับความหล่อที่ยั่วยวน

“อันนาจะดื้อ ถ้าอากรไม่จับจองสักที” ริมฝีปากบางเผยอส่งสายตาเย้ายวนเกลี่ยนิ้วลูบไล้แก้มสากแผ่วเบา

“อาจะจองอันนาทั้งตัว....”