ตอนที่ 3

คนตัวโตชะงักกึกเมื่อเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นอย่างดุดัน ชายร่างใหญ่หันไปด้วยความฉุนเฉียวจึงพบว่ามีใครอีกคนที่ความสูงและความกำยำไล่เลี่ยกันทำให้เขาหยุดก่อนหันกลับไปยังหญิงสาวที่นั่งหมดแรงหลังพิงผนังตึก มีนาอยากจะพูดแต่เสียงของเธอเหมือนเหือดหายไปในวินาทีที่ร่างสูงใหญ่ของใครอีกคนในชุดสูทก้าวเข้ามา มีนาได้ยินเสียงของคนตัวโตที่พยายามลวนลามเธอดังขึ้น

“มะ...ไม่มีอะไรหรอก...แฟนนายเหรอ...เอ้อ...ฉันเห็นเธอไม่สบายเลยเข้ามาดู...ฉันไปล่ะ”

แล้วเขาก็ถอยห่างออกไปด้วยใบหน้าบอกความเสียดายที่ถูกขัดจังหวะ ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นอีกครั้งขณะเจ้าของร่างสูงใหญ่ในชุดสูทย่อตัวลงใกล้ ๆ หญิงสาวขยับจนหลังเบียดกับผนัง ช่วงเวลานั้นแม้อ่อนเพลียจนแทบจะลุกไม่ไหวทว่าเธอก็เห็นใบหน้าเขาใต้แสงไฟชัดเจน

ใบหน้าคร้ามเข้มของชายชาวอเมริกันที่หล่อเหลาบาดใจในชุดสูทสีเทา สิ่งที่สะกดหญิงสาวเอาไว้ชั่วขณะคือประกายอันเจิดจรัสของดวงตาสีมรกตเข้มราวกับหมุดตรึงเธอไม่ให้ขยับชั่วครู่

“คุณ...เป็นอะไรไป ผู้ชายคนเมื่อกี๊ไม่ได้เข้ามาช่วยคุณอย่างที่เขาว่าใช่มั้ย...คุณ...”

ร่างสูงใหญ่เอื้อมมือไปแตะไหล่บางที่ลู่ลง ท่าทางเธอเหมือนคนหมดแรง แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่โชยออกมาฉุนจัดจนทำให้เขาย่นจมูก

“นี่คุณเมาหรือ...บ้านของคุณอยู่ที่ไหน...คุณ...คุณ”

มือหนาจับไหล่ของหญิงสาวที่ดวงตาคู่สวยบนใบหน้าหวานอยู่ในอาการครึ่งเปิดครึ่งปิดเขย่าไปมาเบา ๆ ขณะที่เขาพยายามเรียกหญิงสาวเพื่อปลุกให้เธอตื่นขึ้นมารับรู้ทว่าก็ดูเหมือนไร้ผล มีนาเองอยากบอกอยากพูดและอยากขยับแต่ในหัวของเธอหนักอึ้ง มือไม้อ่อนเปลี้ย ทุกอย่างในตัวเธอกำลังเสียศูนย์โดยเฉพาะสติสัมปชัญญะที่กำลังจะดับวูบ

“เฮ้...คุณ...อย่าเพิ่งหลับซี ผมถามว่าคุณชื่ออะไร บ้านอยู่ที่ไหน...อ้าว”

ชายหนุ่มถอนใจเฮือกเมื่อเห็นหญิงสาวหลับตาลงพร้อมกับท่าทางคอพับคออ่อนทั้งแขนขาก็กะปลกกะเปลี้ยลงในอ้อมแขนของเขา เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองรอบ ๆ ก็เห็นว่าคงไม่ดีแน่ถ้าปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มานอนหลับเพราะฤทธิ์เหล้าอยู่ตรงนี้

เธอคงเมามาจากผับบาร์ที่ไหนสักแห่งในย่านที่ผู้คนพลุกพล่านแต่ก็ไม่ปลอดภัยเอาเสียเลยหากจะทิ้งให้เธออยู่ลำพัง ในท้ายที่สุดเขาก็ตัดสินใจช้อนร่างเล็กไว้ด้วยท่อนแขนทรงพลังก่อนจะพาเธอกลับไปที่รถเอสยูวีคันใหญ่ของเขาซึ่งจอดห่างจากที่นั้นไปไม่ไกล

“เฮ้อ!...ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะสาวน้อย”