3

“พ่อกับแม่ไม่ค่อยมีเวลาค่ะ ท่านเดินทางไปโน่นไปนี่บ่อยครั้ง ส่วนใหญ่จะไปต่างประเทศน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเท่าที่ควร แต่ถ้าอยู่ด้วยกันตลอดเวลาคุณพ่อกับคุณแม่คงจับสังเกตได้ค่ะ”

“ก็คงจริง” ปัทมาเองยังแยกออกเลยว่าคนไหนริน คนไหนรุ้ง

“ตอนงานศพพี่ริน ปัดก็ช่วยทุกอย่าง พวกท่านไม่สนใจอะไรเลย เอาแต่คุยโทรศัพท์ บ่นว่าเหนื่อย กลับไปก่อนงานเลิก มาก็เกือบเที่ยง ถ้าไม่มีปัดงานศพพี่รินคงไม่สำเร็จ” ประโยคของรุ้งรวิดาทำให้ปัทมาต้องถอนใจพรืดใหญ่

พ่อแม่ไม่รักลูกนี่คือเรื่องจริง ไม่มีความรักของปิติกับเรวดีให้แก่รุ้งรวิดาเลย นั่นจึงทำให้รินลดาเพื่อนของเธอสงสารน้องสาวฝาแฝดเป็นอันมาก

การส่งให้ไปอยู่กับยายก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดี เพราะบิดามารดาคิดว่าลูกคนเล็กเป็นตัวซวย การส่งเสียเลี้ยงดูให้ดีจึงไม่มี คิดว่าเป็นการสิ้นเปลืองเสียเปล่า ๆ ดังนั้นคนที่เลี้ยงดูรุ้งรวิดามาด้วยความยากลำบากคือคุณยายคำแก้ว

“ไม่ต้องเป็นกังวลไป ปัดจะทำให้รุ้งเป็นรินให้ได้ โดยที่ไม่มีใครสงสัย ทั้งอาหารการกิน การแต่งตัว การพูดจา และการใช้ชีวิตในแต่ละวัน แต่รุ้งควรไปดรอปเรียนที่มหาวิทยาลัยตัวเองซะ” ท้ายประโยคของปัทมาทำให้เธองง

“ทำไมต้องดรอปคะ ก็รุ้งตายไปแล้วเหลือแต่พี่ริน”

“เอาน่า เชื่อปัด งานศพไม่ได้บอกแขกเลย ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่ารุ้งตาย ปัดอยากให้รุ้งทำตามที่ปัดบอก แล้วปัดจะบอกว่าทำไม”

“เอ่อ... ก็ได้ค่ะ” รุ้งรวิดารับคำอย่างงุนงง แต่ตอนนี้เธอสับสนไปหมด มีแค่ปัทมาที่คอยช่วยเหลือและให้คำปรึกษา

รุ้งรวิดาพอจะรู้ว่าพี่สาวเป็นยังไง แต่จะให้ไปเป็นพี่สาวเธอก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน

“ขอบคุณปัดมากๆ นะคะ”

“นะจ๊ะ ดีกว่านะคะ” ปัทมาพูดแล้วยิ้มให้กำลังใจ

รุ้งรวิดาใช้ชีวิตของเธอในแบบฉบับพี่สาวอย่างไม่มีปัญหาอะไร เพราะมีปัทมาคอยช่วยเหลือ บางวันปัทมาก็มานอนค้างด้วยกัน เพราะสนิทกันมาก ปัทมาจึงมานอนค้างบ้านเพื่อนอย่างรินลดาเป็นประจำ

บ้านปัทมามีฐานะพอสมควร แต่พ่อแม่และพี่ชายไม่มีเวลาให้ ทำให้ปัทมาเหงาจึงสนิทกับรินลดาเป็นอันมาก เพราะรินลดาคือเพื่อนรักที่จะอยู่ด้วยกันเสมอไม่ว่าจะยามทุกข์หรือยามสุข

“วันนี้วันเกิดพี่ชายปัด ไปงานวันเกิดพี่ชายปัดกันนะ” ปัทมาเอ่ยชวนเพื่อน ซึ่งเธอไม่เคยหลุดเรียกรินลดาว่ารุ้งรวิดาเลย นอกจากอยู่ด้วยกันสองคน เธอพยายามมีสติเรียกอีกฝ่ายว่าเป็นรินลดาอยู่เสมอ และบอกตัวเองว่านี่คือรินลดาเพื่อนรักของเธอ

“พี่ชายของปัดเหรอจ๊ะ”

“พี่ปิงจ้ะ แต่รุ้งคงไม่รู้จักพี่ปิง เดี๋ยวปัดจะแนะนำให้รู้จักพี่ชายของปัด แล้วรุ้งก็เนียนๆ ไป ไม่มีใครรู้หรอก เชื่อปัดสิ มั่นใจในตัวเองเข้าไว้”

“ได้จ้ะ รุ้งจะไป” รุ้งรวิดาตอบรับ กับปัทมาเธอเป็นตัวของตัวเองที่สุด พยายามบอกตัวเองว่าเธอคือรินลดาผู้เป็นพี่สาว จึงแทนตัวเองว่ารินเสมอให้ชินปากเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น เธอพยายามไม่ให้ตัวเองหลุด โดยเฉพาะกับบิดามารดานั่นเอง

“ดีแล้วจ้ะ เดี๋ยวปัดจะช่วยรุ้งแต่งตัวเอง” รุ้งรวิดายิ้มให้ปัทมา รู้ดีว่าปัทมารักพี่สาวของเธอมาก อีกฝ่ายคงเห็นเธอเป็นตัวแทนของพี่สาว และลึกๆ ก็หลอกตัวเองว่าพี่สาวยังไม่ตาย พี่สาวยังคงมีชีวิตอยู่

ปัทมามานอนค้างกับรุ้งรวิดาที่บ้าน เพื่อที่ทั้งสองจะได้แต่งตัวและออกไปงานเลี้ยงวันเกิดของปิงพร้อมกัน

“รุ้งใส่ชุดนี้สวยมากเลยนะ” ปัทมาเอ่ยบอกเพื่อนรัก มองอีกฝ่ายอย่างชื่นชมไม่ปิดบัง เมื่อทั้งสองมาถึงงานวันเกิด ที่จัดขึ้นในบ้านหลังใหญ่ ซึ่งเป็นบ้านของปัทมานั่นเอง

“ปัดก็สวยจ้ะ” รุ้งรวิดาเอ่ยยิ้ม ๆ มองเข้าไปในงานเลี้ยงด้วยความรู้สึกประหม่านิด ๆ

“สาว ๆ มากันแล้วเหรอครับ” เสียงของปิงดังขึ้น ทำให้ปัทมาหันไปมองยิ้ม ๆ

“พี่ชายของปัดหล่อลากเลยนะคะวันนี้”

“ฟังดูแปลก ๆ นี่ชมหรือหมายถึงอะไรกันแน่ หล่อมากพอเข้าใจ หล่อลากคืออะไร”

“หล่อลากก็คือหล่อที่สุดไงคะ” ปัทมาหัวเราะเบาๆ

“น้องสาวของพี่ก็สวยเหมือนกันครับ” ปิงพูดแต่สายตามองหญิงสาวอีกคน

“นี่ชมปัดว่าสวยหรือชมใครกันแน่คะ” ปัทมาเอ่ยแซว เพราะรู้ดีว่าพี่ชายนั้นแอบชอบเพื่อนรักของเธอมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอก ยิ่งช่วงหนึ่งที่รินลดาคบหากับกรการณ์ ยิ่งทำให้พี่ชายของเธอต้องเก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ เพราะกรการณ์คือเพื่อนสนิทของพี่ชาย

“ชมปัดแล้วก็ชมน้องรินด้วยครับ วันนี้น้องรินสวยมากเลยนะครับ”

“ปัดว่าชมรินเสียมากกว่ากระมังคะ” ปัทมาแซวยิ้ม ๆ ทำให้ปิงเขิน และรุ้งรวิดาเองก็ทำหน้าไม่ถูก เพราะไม่ได้สนิทสนมกับปิงถึงขั้นที่จะหยอกล้อกัน

“สุขสันต์วันเกิดนะเพื่อน” ผู้มาใหม่ทำให้ทุกคนหันไปมอง เสียงทุ้มนั้นเรียกความสนใจของรุ้งรวิดาเป็นอันมาก

ผู้ชายตรงหน้าคือชายหนุ่มหน้าตาดี เขาสูงมากเธอกะประมาณจากสายตาน่าจะร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร รูปร่างสูงเพรียว แขนขาดูแข็งแรง

เขาจัดว่าเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่มีเสน่ห์ แต่หน้าของเขาดูนิ่งสนิท ติดจะเฉยชาเสียด้วยซ้ำ

ด้วยว่าพี่สาวนั้นไม่เคยมีความลับอะไรต่อกัน ทำให้เธอจำได้ว่าผู้ชายที่ยืนอยู่นั้นเคยเป็นคนรักของพี่สาวอยู่ช่วงระยะเวลาหนึ่ง เธอแค่รับรู้ฝ่ายเดียว แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเธอหรอก อาจเพราะพี่สาวไม่ได้พามาแนะนำหรือคิดจะคบหาอย่างจริงจัง

“สวัสดีค่ะพี่กร” ปัทมาเอ่ยทักทายเพื่อนพี่ชาย ในขณะที่รุ้งรวิดาสบตาแล้วตกประหม่า เธอเลยเสมองไปทางอื่น

อาการมองเมินของผู้หญิงที่เคยคบหากันอยู่พักหนึ่งทำให้กรการณ์กัดกรามเข้าหากัน เขายังรู้สึกเจ็บปวดที่โดนรินลดาทิ้ง หากเธอจะทิ้งเขาไปคบหากับคนอื่นคงไม่เจ็บเท่า เธอทำท่าเหมือนมีใจให้ปิง เพื่อนสนิทของเขานี่แหละ ผู้หญิงอย่างเธอนี่มันช่างใจร้ายและเลือดเย็นที่สุด

แม้เธอกับปิงยังไม่ได้คบหากันอย่างจริงจัง เพียงแค่ไปไหนมาไหนด้วยกันและสนิทกันมากกว่าปกติเท่านั้น แต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี ถึงแม้ว่าจะมีปัทมาน้องสาวของปิงไปไหนด้วยทุกครั้งก็ตามที เขาดูออกรู้ว่าปัทมาพยายามทำตัวเป็นแม่สื่อให้พี่ชายตัวเอง

“พี่กรกลับมาจากต่างประเทศเมื่อไหร่แล้วคะ” ปัทมาเอ่ยถาม เธอรับรู้ว่ากรการณ์อกหักจึงไปอยู่ต่างประเทศช่วงหนึ่ง และไม่ได้รับรู้เรื่องราวของเพื่อนพี่ชายคนนี้อีกเลย ไม่คิดว่าจู่ ๆ อีกฝ่ายก็จะมาโผล่ที่งานวันเกิดของพี่ชาย

“เพิ่งกลับมา” กรการณ์ตอบเสียงขรึม ปกติเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายพูดเยอะหรือสนุกสนานเหมือนปิงพี่ชายของเธออยู่แล้ว ดังนั้นนิสัยตรงส่วนนี้เธอจึงรับรู้และเข้าใจ

แม้เขาจะเป็นผู้ชายที่ดูเย็นชาแค่ไหน แต่ตอนคบหากับรินลดา เธอก็เห็นว่าเขาใส่ใจดูแลและเป็นห่วงเป็นใยรินลดาเป็นอันมาก

“ปัดจ๊ะ รินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะจ๊ะ” รุ้งรวิดารู้สึกอึดอัดกับสายตาของกรการณ์ จึงเอ่ยขอตัว

“เดี๋ยวปัดไปด้วย” ปัทมารีบเอ่ยบอก เธอเองก็รู้สึกอึดอัดกับสายตาของเขาเช่นกัน

“ปัด ปัดจ๊ะ อยู่นี่เอง ไปไหว้คุณหญิงนราเพื่อนสนิทของแม่ก่อน เขาบ่นคิดถึงลูกไม่ขาดปากเลยจ้ะ” มารดาของปิงเอ่ยขึ้น ทำให้ปัทมาทำหน้าเมื่อย จริงๆ มารดาจะให้เธอไปทำความรู้จักกับลูกชายของคุณหญิงนราต่างหากล่ะ