ตอนที่ห้า เคลิบเคลิ้ม (NCกรุบกริบ)

ตอนที่ห้า

เคลิบเคลิ้ม

องค์ชายเจ็ดจึงร่วมมือร่วมแรงปลุกเร้าโลมเลียตั้งใจเป็นหนึ่งเดียวกับร่างบางก่อนคืนเข้าหอเพื่อไม่ให้ว่าที่ชายาต้องเสียความบริสุทธิ์แก่ชายอื่น

ทรวงอกขาวสล้างเต่งตูมเรียกสายตาหิวกระหายจากร่างสูงซึ่งออกแรงเพียงนิดก็กอบกุมความนุ่มฟูเอาไว้ด้วยสองมือ

มือหนาตรงเข้าเคล้าคลึงเคล้นเฟ้นบีบขยำพลางจับมือบางที่พยายามปกปิดแตงสองลูกอันใหญ่โตของตนเองจนเกะกะรวบขึ้น

“อืม...ไม่คิดว่ารูปร่างบอบบางกลับมีเต้าทรวงน่ากินเช่นนี้ ดีจริง” ปากหนาฉวยโอกาสก้มลงขบเม้มพลางดูดดุนกลืนกินซาลาเปาสองลูกราวอาหารอันโอชะ

คราแรกร่างเล็กย่อมดีดดิ้นพยายามหันความอวบอิ่มให้หนีห่างจากความอุ่นชื้นที่ละเลงเลียลงมา

แต่ไม่นานหญิงสาวกลับเผลอลืมตัวเด้งร่างขึ้นเพื่อส่งความอวบหยุ่นอันเด้งไหวเข้าปากให้ร่างด้านบนได้ดื่มกินด้วยความรู้สึกร้อนเร่าแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยได้สัมผัส

จ้าวห่าวซวนกอบโกยบีบขยำบดขยี้ความเต่งตึงทั้งสองข้างส่งเข้าปากสลับไปมาอย่างสนุกสนาน

ริมฝีปากอุ่นขบเม้มกลืนกินเม็ดบัวกลางเต้าเต่งจนแข็งแน่นสลับเงยขึ้นจุมพิตหวามไหวแล้วลากริมฝีปากร้อนผ่าวไปทั่วทรวงอกงามที่ถูกบดคลึงจนบี้แบน

ไม่คิดว่าขณะเขากำลังเอร็ดอร่อยกับสองปทุมอวบอิ่มทั้งแหวกเรียวขาขาวเปิดจังหวะให้มือใหญ่เข้าลูบไล้ร่องดอกไม้แดงพลางหยอกเย้าติ่งสีหวานจู่โจมจุดอ่อนไหวด้านล่างจนเปียกชุ่มแล้ว

ทั้งหญิงสาวยังเผลอลืมตัวส่งเสียงครางกระเส่าเด้งร่องกลีบงามให้เขาจับท่อนกายที่ขยายใหญ่บดคลึงไปกับติ่งเกสรพลางวนเวียนหลอกล่อร่องบุปผาอันฉ่ำชื้น

เมื่อชำเลืองมองเห็นหญิงสาวเคลิ้มไหวได้ที่จึงลงมือแยงแหย่ส่งแท่งทวนคู่กายเข้าสำรวจช่องทางแสนหวานอันคับแคบเพื่อเบิกหนทาง

ยามนั้นกลีบดอกไม้ที่ทั้งนุ่มลื่นเต็มไปด้วยน้ำหวานหล่อเลี้ยงจนฉ่ำแฉะกำลังถูกหัวบานใหญ่มุดดันผ่านส่วนปลายร่องสีหวานที่อ่อนไหวจนเปิดอ้าออกนิดหนึ่งแล้ว

จ้าวห่าวซวนกำลังคิดว่าจะก้มลงไปกระซิบปลอบประโลมทั้งจุมพิตหวานเพื่อเรียกความสนใจหญิงสาวสักเล็กน้อยแม้ในใจจะอยากพุ่งทะลวงเข้าไปอย่างแรงโดยไม่สนใจความเจ็บปวดใดทั้งสิ้น

แต่หญิงสาวที่เดิมทีร้อนรนอยากให้เขาเชยชมจนเตะรองเท้ากระเด็นไปคนละทิศละทางทั้งยังถอดสายรัดกระโปรงและเสื้อผ้าด้วยตัวเองแล้วยังโยนไปกองยับย่นที่ข้างเตียง จู่ๆกลับลืมตาโพลงทำเหมือนเพิ่งตั้งสติได้

นางลุกขึ้นมาทำร้ายเขาจนเจ็บแทบตายต้องเสียเวลาปลุกปลอบตนเองและทวนแกร่งอยู่นานกว่าจะฟื้นคืนแล้วกลับเข้ามาในงานเลี้ยงได้

น่าเจ็บใจนัก หลอกให้อยากจนตั้งแข็งแล้วกลับทิ้งให้เหี่ยวเฉาขณะที่ตัวเองมาเสนอหน้าร่ายรำหลอกล่อชายอื่นอยู่ที่นี่

ไม่น่ายื่นมือเข้าไปสอดช่วยเหลือนางตั้งแต่แรก นี่สินะที่เขาว่าแม้มีจิตใจดีแต่ไม่ได้รับผลตอบแทนที่ดี

จ้าวห่าวซวนคิดไปก็กำมือแน่น ยิ่งคิดถึงเมื่อครู่ที่เท้าของนางเกือบสัมผัสร่างกายของเขา มือที่กำจึงยิ่งแน่นขึ้นจนเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นมา

สตรีนางนี้ มิใช่โดนวางยาหรอกหรือ เหตุใดยังมีแรงลุกขึ้นมาแสดงโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า

สายตาที่มองคู่หมายจับจ้องอย่างพยายามหาความผิดแปลกด้วยหญิงสาวเปลี่ยนไปเพียงชั่วข้ามคืน