๓ ข้อตกลงที่เจ็บปวด (๔)

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยที่ลลิลแทบไม่ได้หยุดพัก โรงงานฟื้นตัวจากการที่คุณปรัตยาส่งคนมาช่วยบริหารงาน ทั้งยังได้เงินทุนมาหมุนทุกอย่างจึงกลับสู่สภาพปกติ

ที่สำคัญผลิตภัณฑ์ยังได้วางขายในห้างของ ThiTi Group อีกต่างหาก

ลิลิตยิ้มแก้มปริทุกวันขอบคุณหลานตัวน้อยในท้องน้องสาวที่มาช่วยแก้ไขวิกฤตคราวนี้ มีเพียงหล่อนซึ่งไม่ยินดียินร้านเพราะมีคำพูดของฉัตรชยากรอกหูตลอดเวลา

จริงอย่างที่เขาว่านั่นแหละ...เธอขายตัวเพื่อแลกกับเงิน

ถึงจะปฏิเสธอย่างไรก็หนีความจริงไม่พ้น

แต่ใช่ว่าหล่อนต้องการให้มันเป็นเช่นนี้ เธอพอใจในการแอบรักถึงจะอกหักก็ไม่ได้คิดอ้อนวอนขอความรักจากเขา ทุกอย่างมันเกิดจากคืนแห่งความผิดพลาดที่เธอก็ไม่รู้ว่าเริ่มจากตรงไหน

ลงท้ายที่วันนี้เราได้แต่งงานกัน...

ลานกว้างของสนามหญ้าหน้าโรงงานถูกเนรมิตให้เป็นสถานที่จัดงานแต่ง ด้านหน้าสร้างเวทียกสูงจากพื้นเพียงเล็กน้อยพร้อมกับชื่อของบ่าวสาวติดอยู่ตรงป้ายแบคดรอป ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้จะมาถึงอย่างรวดเร็ว

ลลิลสวมชุดไทยบรมพิมานสีงาช้างที่ตัดให้เข้ากับสรีระได้สวยงดงามราวกับออกมาจากภาพวาด เพียงแค่หล่อนเยื้องย่างเข้ามายังเวทีด้านหน้าก็ถูกสายตานับสิบคู่จ้องมองด้วยความชื่นชม กระทั่งคนเป็นเจ้าบ่าวที่นั่งพับเพียงคอยท่า เหมือนเขาถูกมนต์สะกดให้มองแค่เจ้าสาว กระทั่งเธอมานั่งตรงหน้าก็ยังมองไม่วางตา เล่นเอาร่างบางถึงกับเขินอายไม่กล้าสบตา

เหมือนว่าเขา...กำลังจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัวอย่างนั้นแหละ

เข้าสู่ช่วงพิธีสงฆ์ที่จัดในตัวบ้าน โดยคนทั้งสองนั่งพับเพียบพนมมือข้างกัน หล่อนทำเพียงเหลือบตามองเขาด้วยใจเต้นรัวเมื่อเจ้าบ่าวหล่อเป็นพิเศษ พยายามห้ามใจตัวเองและสายตาไม่ให้หันไป ทั้งที่ใจบอกเกลียดแต่ความจริงเธอทราบดีว่าคิดเช่นไรกับเขา

ถึงช่วงตักบาตรก็มีร่างสูงช่วยประคองเพราะชุดของเธอค่อนข้างรัดและลุกยาก “แค่สงสารเลยช่วย” เขากระซิบข้างหูเธอซึ่งคนฟังก็เม้มปากแน่นไม่ตอบโต้ ขยับเข้าไปจับทัพพีแต่เขาก็คว้าไปก่อน กลายเป็นว่าเธอจับบนหลังมือเขาแทน

พิธีทางสงฆ์เสร็จสิ้นในเวลาต่อมา ขบวนขันหมากของเจ้าบ่าวจึงไปตั้งด้านหน้าแล้วเริ่มบรรเลงเพลงเดินเข้ามาในเขตบ้าน บรรยากาศเต็มไปด้วยความรื่นเริง เขาผ่านประตูเงินประตูทองมาด้วยความยากลำบาก แต่พอส่งซองขาวให้ก็ผ่านอย่างง่ายดาย

เดินมายังลานพิธีด้านหน้าซึ่งมีเวทียกสูง บ่าวสาวนั่งเคียงกันก่อนพิธีกรจะเป็นคนไล่เรียงถึงสินสอดแล้วบอกพิธีการต่างๆ ให้ญาติฝ่ายบ่าวสาวทราบ ทุกอย่างดำเนินการไปอย่างเรียบง่ายยกเว้นสินสอดที่ทำเอาแขกในงานต่างตาโตเป็นไข่ห่าน

สมกับต้อนรับสะใภ้ของฐิติยานนท์...

“สวมแหวนให้น้องสิฉัตร” พิธีกรบอกถึงพิธีการต่างๆ

กระทั่งถึงช่วงเวลาการสวมแหวนที่เอ่ยแล้วแต่เจ้าบ่าวก็ยังนิ่งเฉย ทำเพียงแค่มองลลิลอย่างเดียวจนคุณแก้วเจ้าจอมต้องเอื้อมมือมาผลักไหล่หนาพร้อมบอกเสียงเบา

เขาจึงได้สติกลับมาแล้วหยิบแหวนเพชรกว่าหกกะรัตสวมลงที่นิ้วนางข้างซ้ายของเจ้าสาว แล้วรับไหว้จากหล่อน

“ครับ”

ทั้งสองต่างสวมแหวนให้กันแล้วก็เข้าสู่พิธีการอื่นและผ่านช่วงรดน้ำสังข์ไปเรียบร้อย ค่อยเข้าไปยังห้องนอนของเจ้าสาวเพื่อทำพิธีเรียงหมอนตามฤกษ์แล้วทุกอย่างก็เสร็จสิ้น พวกเขาลงมาจดทะเบียนสมรสต่อหน้านายทะเบียนและสักขีพยานคือคนในครอบครัว

นามสกุลด้านหลังของลลิลเปลี่ยนจากฉันทวัฒน์เป็นฐิติยานนท์...เล่นเอาเธอแอบใจหายเหมือนกัน

แต่ไม่เป็นไรหรอก อีกไม่กี่เดือนก็ได้เปลี่ยนมาใช้นามสกุลเดิมแล้ว เพราะอย่างไรเราสองคนก็ต้องหย่าขาดจากกันอยู่ดี

งานแต่งของเธอเสร็จสิ้นเพียงเท่านี้ หญิงสาวจึงได้มายังบ้านหลังใหม่ที่ต่อจากนี้จะต้องอาศัยกับชายหนุ่มผู้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ขนาดความใหญ่โตและกว้างขวางไม่ต้องพูดถึงเลย แทบจะอยู่กันได้ทั้งหมู่บ้านด้วยซ้ำ

ข้าวของส่วนหนึ่งถูกย้ายมาไว้ที่ห้องของฉัตรชยาแล้ว เธอทำความรู้จักกับบรรดาแม่บ้านค่อยขึ้นมายังชั้นสอง เหนื่อยจากงานแต่งมาทั้งวันเริ่มอยากนอนบ้างแล้ว แต่ก็ยังยิ้มแย้มทักทายทุกคนกระทั่งเข้ามาในห้องหอที่เตียงถูกโรยด้วยกลีบกุหลาบเป็นรูปหัวใจ

“ขาดเหลืออะไรบอกแม่ได้นะลูก มาอยู่ที่นี่ก็คิดซะว่าเป็นลูกสาวอีกคนของแม่” คุณแก้วเจ้าจอมบอกเธอด้วยความเอ็นดู

“ขอบคุณนะคะ”

“พักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ขณะที่คุณปรัตยาเห็นถึงแววตาอิดโรยของบ่าวสาวก็นึกสงสาร จึงโอบเอวภรรยาให้ออกไปข้างนอก ทั้งสองจะได้พักผ่อนเสียที

“ครับ/ค่ะ”

ประตูห้องนอนถูกปิดลงพร้อมกับรอยยิ้มของหล่อนที่เลือนหายไป ร่างบางเดินไปค้นเจอผ้าห่มผืนหนาในตู้จึงหยิบออกมาวางไว้บนโซฟา พร้อมกับหมอนหนึ่งใบที่หยิบมาจากเตียงกว้าง ฉัตรชยาเห็นเช่นนั้นก็เข้าไปจับแขนเธอเอาไว้

“จะทำอะไร”

“ฉันจะนอนที่โซฟา” บอกความต้องการของตน แต่เขากลับเลือกจะเป็นฝ่ายเสียสละเสียเอง คร้านจะมาทะเลาะกับเธอเพราะง่วงเต็มที

“ไม่ต้อง ฉันไม่ใจร้ายขนาดให้คนท้องนอนโซฟาหรอก...ฉันจะนอนโซฟาเอง ส่วนเธอไปนอนที่เตียง”

“ได้”

คนทั้งสองตกลงกันอย่างง่ายดาย จากนั้นจึงแยกย้ายไปยังเบาะนอนของตัวเอง ผล็อยหลับอย่างรวดเร็วเพราะความเหนื่อย