ตอนที่ 5 ไม่ได้มีอะไร อย่างที่ใจเราคิด

โอ๊ยยยย กลับถึงบ้านสักที เฮ้อ...... 

กระเพราทิ้งตัวเองลงไปนอนบนโซฟา เพราะความเหนื่อยล้าของรถติด หิว... ข้าว.... จัง~

หลังจากประชุมทั้งบ่าย กระ-เพรา ก็เริ่มวนคิดถึงแต่ขั้นตอนการทำงาน คิดว่าพรุ่งนี้คงต้องร่างแผนการทำงาน เพิ่มอีกสักหน่อยแล้ว ประชุมวันนี้นึกภาพงานออกเยอะเลย ทุกคนเก่งจัง.....เฮ้อ!

แล้วก็..... พรุ่งนี้ช่วงบ่าย คงต้องขับรถไปดูพื้นที่รอบๆ การก่อสร้างสักหน่อย น่าจะต้องเริ่มเตรียมงานรื้อถอนงานก่อสร้างเก่า  เคลียร์พื้นที่ให้ว่างก่อน

เฮ้อ......เหนื่อยจัง (กระเพราเริ่มง่วงนอน)

ฮึบ! "อาบน้ำก่อนดีกว่าเรา"

หลังจากอาบน้ำเสร็จ กระ-เพรา นั่งเป่าผม ดูข่าวในทีวี  จนผมแห้ง กระเพรานั่งเหม่อลอย และนั่งพักอยู่นิ่งๆ ปลายที่นอน

"เฮ้อ วันนี้รถติดจัง พรุ่งนี้กลับออกมาช้าหน่อยดีกว่า นั่งเคลียร์งานสักพัก รอรถหายติดก่อนค่อยกลับ"

"คงต้องใช้รถไปทำงานน่าจะสะดวกกว่า แต่ดึกๆ ที่จอดรถจะมืดไหมนะ คงต้องออกเช้าหน่อย จะได้จอดใกล้ลิฟท์"

แค่เริ่มงานมาได้ วันแรก กระ-เพรา ก็รู้สึก ได้ถึง ความเหนื่อยล้า กับการใช้ความคิด มากเป็นพิเศษ แต่มันกลับเป็นความเหนื่อยล้าที่สนุกดี 

เพราค่อยๆคลาน ขึ้นไปนอนคิดต่อ ใต้ผ้าห่ม แอร์เย็นๆ ทำให้เพรา เผลอนอนคิดไปจนหลับ......

----- เสียงนาฬิกา ปลุกแล้ว 06:00 น.--------

วันนี้เพรามาถึงที่ทำงาน 07:00 น.เริ่มหาข้าวทาน และขึ้นไปทำงาน เพราจอดรถที่ชั้น 17 และลงมาชั้น 1  ลิฟท์ตอนเช้าๆ คนยังไม่เยอะมากเท่าช่วงใกล้ 8โมงเช้า เพราเคยได้ยินพี่คนนึงบอกว่า ต้องขึ้นทางหนีไฟ วิ่งกันเลยทีเดียว ถึงจะเข้างานไม่สาย

วันนี้ เพราเดินไปคิดไป จะต้องวางแผนการทำงานใหม่ทั้งหมด โดยเริ่มร่างแผนงานขึ้นมาคร่าวๆ เพื่อกำหนดเส้นทางการควบคุมงาน และเวลา

งานใหม่ ทำให้เพราลืมสนใจทุกสิ่งทุกอย่าง แต่บางครั้ง ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงสายตาใครบางคน ทุกครั้งที่นึกถึงสายตาคู่นั้น อดไม่ได้ที่ใจจะสั่นๆ แก้มร้อนๆ ไปหมด ใจเต้น ตึกตักๆ 

เพราเริ่มนั่งทำงานต่อไปด้วยความเร่งรีบ

" พี่เพราๆ " 

"เหมย ว่าไง"

"พี่โพธ์ ให้ทุกคนพาพี่ออกไปช่วย QC ตรวจงานครบทุกไซท์นะ 2 สัปดาห์นี้ เริ่มวันนี้เลยนะ ชุดพร้อมแล้วด้วยนี่ พี่เพรามีแผนไปไหน เลื่อนก่อนนะ"

"ความรู้หาได้จากทีมนี้แหละพี่ เราต้องไปเอาความรู้มาเติมสมอง ต่อไปงานพี่ก็ต้องทำแบบนี้"

"ได้ๆ ทีแรกพี่ว่าจะไปดูรอบพื้นที่ก่อสร้างคอนโดนะ ตอนบ่าย แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปกับเหมย ก่อนก็ได้ ตรงนี้ยังไม่ต้องรีบ แค่อยากไปดูว่าจะมีปัญหาอะไรบ้างตอนเริ่มงาน ไว้ค่อยเข้าไปดูช่วงวันเสาร์ อาทิตย์ก็ได้"

"ดีเลย วันนี้ไปกับเหมยนะ 2 โครงการ โซน พระราม2 ออกเที่ยงตรงเลย ติดรถ QC ไป "

"กินข้าวก่อนไหม" เพราไม่อยากลำบากไปหาที่กิน

"ออกไปกิน ข้างล่างนี้ละ 11:30 กินกันเลยพี่ แล้วเที่ยงตรงออกไปเลย "

"พรุ่งนี้ ของหมึกนะพี่ 3 ไซท์ เช้ายัน เลิกงานเลย ของหมึกไปกับ QC เหมือนกัน เราต้องไปรู้ความคืบหน้างาน เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยแก้ไขทัน"

"โอเค" แล้วของคนอื่นละ 

"ของอร ด้วยพี่"

"ของพี่ปานละคะ"

"พี่ไปคนเดียวได้ งานพี่มีแค่ 2 ไซท์ใหม่ในมือ ตอนนี้ตรวจไม่เยอะ ขอบใจมากนะเพรา"

"ค่ะ" (เพรายิ้มตอบกลับ)

"ทั้ง 2 สัปดาห์ หน้านี้ ต้องกลับบ้านดึกหน่อยนะพี่ กว่าจะกลับเข้ามา รถติดมากถนนทุกเส้น ถึงนี้ก็ ประมาณ 2ทุ่มได้ 

(เพราพยักหน้า เออ ออ) "ไม่มีปัญหา ยังไงก็ได้"

"พี่เพราน่ารักที่สุด"หมึกพูดปิดท้าย

(เวลา 11:20 น.)

"ไปกันพี่เพรา" เหมยเก็บของเสร็จรีบหันมาชวนกระเพราออกเดินทาง

เพรารีบเก็บกระเป๋า และอุปกรณ์ตามเหมยไป

"เราจะไป-กลับ พร้อม QC นะพี่เวลาตรวจงานเบิกงวด เขาจะทำจองรถไว้เองตลอด เราก็ไปพร้อมๆกับเขานี่ละ" เหมยเล่าขั้นตอนงานไปด้วยเดินไปด้วย

นั่นไง "พี่พีท พี่พีทกินข้าวก่อนออกไหม เที่ยงตรงออกเลย งานเยอะมาก เหมยทำไม่ทันแน่"

เออๆ ไปๆ ร้านเดิมไหม ข้าวราดแกง เร็วดี

ได้ๆ ไปๆ ไปกันพี่เพรา ตอนนี้คนไม่เยอะ

"พี่พีท นี่พี่เพรานะ"เหมยช่วยรีบแนะนำให้เพรารู้จัก

เพรารีบยกมือไหว้สวัสดี

พี่พีท เป็นหนุ่มผมตรง ยาวประบ่า เป็นหนุ่มตี้ดๆ ลุย ๆ ทำงานออกแดดมานาน จนผิวกลายเป็นสีดำแดง ทันทีที่เจอเพรา ก็ยิ้มปากกว้าง เห็นฟันขาวทุกซี่เลย

"เฮ้ย! รอบนี้รับคนสวยมาเลยเหรอ วะเหมย"

"อีกแหละ เรื่องนี้อีกแหละ"เหมยส่ายหัวเหนื่อยหน่าย วันก่อนฝ่ายแบบราคา มาให้เหมยขอเบอร์พี่เพรา ปวดหัวหมดแล้วเนี่ย"

พี่พีท หัวเราะชอบใจ

"ไหวไหมเรา ปีนป่ายนะ ตะปงตะปู เยอะนะ พื้นโคลนงี้ แต่ดูจากชุดแล้ว เตรียมพร้อมมาก"

"เพราไหวนะค่ะพี่" เพราตอบ พร้อมส่งยิ้ม หวานๆ กลับไป

"เฮ้ย ยยย สวยจริงวะ" พี่พีท หันไปบอกเหมย " เรานี้ เวลายิ้มขึ้นมา ยิ่งสวยน่ารัก ดูจริงใจมาก สบายละพี่ เจอใบผ่านทางละ"

เหมย : ฮ่าา เออ จริง คุยงานง่ายขึ้นมาทันที

(แล้วสองคนก็หัวเราะตลกชอบใจกันใหญ่)

"มีแต่ผู้รับเหมา ผู้จัดการโครงการ ตัวเป้งๆ ต้องเจอ พี่กระเพรา เสียงอ่อนแน่นอน ฮ่าๆๆ พี่เพราต้องยิ้มเยอะๆนะ" เหมยแกล้งหยอกกระเพรา

เหมยหันไปคุยกับพี่พีทต่อ : พี่เพราเคยอยู่รับสร้างบ้านมาก่อน เจอลูกค้า วีนๆ มาเยอะ ส่วนผู้รับเหมาเจอมาแล้วทุกแบบ เคี้ยวกว่าของเราเยอะ เหมยฟังแล้ว เหมยว่า ทำได้สบายมากงานแบบนี้ เคยตรวจงาน มาเหมือนเรา"

เฮ้ยดี ! ไปลุยกัน

"ไปกับพี่พีทนะ สบายใจสุดละพี่เพรา ไว้ใจได้"

"ส่วนฝ่ายแบบ กับราคา ขอเตือนเลย อย่าติดรถไปด้วยกันเชี่ยว เจ้าชู้มากกกกก เชี่ยทุกตัว รถตู้บริษัทกับคนขับมันยึดตลอดเวลา "

พี่พีท"เอางั้นเลยเหรอวะ"

"แม่งเมียเยอะ เหมยฟังประวัติมาจากธุรการ แผนก แม่งงงงง เด็กเข้าใหม่นี่ต้องระวังเลยพี่ มีหลอกฟัน"

"เฮ้ย พกมีดฆ่ากันเลยเหรอวะ"

"ไอ้บ้า พี่พีท ฮ่าๆๆ"

กระเพราฟังไป ก็ขำไป

เมื่อเดินมาถึงประตูทางออกชั้นในออฟฟิต พี่พีท แตะบัตรสแกน ทุกคนเดินตาม และออกมาถึงโซนประชาสัมพันธ์

"กระเพราเห็นคุณชโย ที่กำลังส่งสายตาหวานๆ คุยกับประชาสัมพันธ์ ดูสนิทสนมกันดี หัวเราะสนุกสนานตอบกันไปมา สายตาแบบนั้นแหละ ที่ทำกระเพราใจสั่น สายตาแบบนั้นนั่นเอง"

"สวัสดีครับคุณชโย" พี่พีทรีบกล่าวทักทาย

"อ้าวไปไหนกันครับ"คุณชโยถามพี่พีทกลับทันที

พาน้องใหม่ไปตรวจไซท์งานครับ

"อ่อ ครับ "

เมื่อคุณ ชโย หันมาที่กระเพรา ที่กำลังมองประชาสัมพันธ์ และหันกลับมามองที่คุณชโย  กระเพรารู้สึกผิดหวัง แต่ทำได้แค่เก็บอาการ ทำหน้านิ่งๆ ไม่คิดอะไร

เมื่อสบตากันกระเพราจึงรีบ ก้มหน้าลง แทนคำทักทาย และขอตัว  

"เหมยพี่ไปรอข้างนอกก่อนนะ"

"ไปด้วยพี่จะไปเข้าห้องน้ำก่อน"

ผมไปก่อนนะครับ วันนี้โซนพระราม 2 เลย 

"อ่อ ครับ"

(เป็นคน แบบนี้ นี่เอง กระเพราคิดขึ้นมาทันทีในใจ)

............................................

ถึงไซท์งาน ทุกคนก็เริ่มถือตาราง ตรวจความคืบหน้างาน ณ วันนี้ มีงานอะไรต้องเสร็จแล้วบ้าง เดินตามกันไป ปีนขึ้น ปีนลง  ตรวจคุณภาพงาน ตามเกณฑ์ที่ควรจะได้เบิก มีวิศวกร คุมงาน และตัวแทนของผู้รับเหมา เข้ามาร่วมตรวจงานด้วยกัน ทุกคนต่างโน๊ตปัญหาต่างๆ

จบจากไซท์นี้ก็ไปอีกไซท์งาน

กระเพรา ได้มีโอกาส ทำงานร่วมกับ วิศวกร QC อีก กว่า 10 คน รวมถึงพี่ดู๋ ผจก.แผนก ทุกคนล้วนมีความรู้มากมาย มาคอยแนะนำช่วยเหลือกระเพรา กระเพราคอยมอง คอยฟัง จดจำความรู้ที่ไม่มีวันจบสิ้น และสนุกไปกับเรื่องตลก ขำขัน ที่ทุกคนคอยหามาทำให้กระเพราหัวเราะ แม้จะพบความเหน็ดเหนื่อยในการงานมากขนาดไหน

งานแต่ละที่ความก้าวหน้าของงานไม่เท่ากัน บางที่ เพิ่งเริ่มงานเสาเข็มบางที่ ขึ้นเสาชั้นสอง บางที่ ก็สร้างเสร็จพร้อมส่งมอบงาน

วันแล้ววันเล่า ผ่านไป ......

กระเพรา ลืมเรื่องรบกวนใจ จนหมดสิ้น ไม่มีเวลา สำหรับอะไรแบบนั้นอีกแล้ว