ตอนที่ 4 หัวใจกำลังเริ่มทำงาน

เมื่อเดินมาถึงตรงนี้ กระเพรา ดีใจที่สุด ที่ได้พบกับตะนอย ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้อง ผู้บริหารสูงสุด รองจากคุณเพ็ญณี  คือคุณศักดิ์สิทธิ์ 

ตะนอย ที่แอบยิ้มส่งสายตา โบกมือ ให้กับเพรา ทันทีที่พบกัน

จากนั้นตะนอย จึงขอให้ทุกคนยืนรอสักครู่ เพื่อที่ตะนอย จะเข้าไปขออนุญาต ให้ทุกคน ได้เข้าไปพบ และแนะนำตัว  จะได้ปฏิบัติตัวได้เหมาะสมเมื่อพบเจอ 

(เมื่อจบการแนะนำตัว)

คุณศักดิ์สิทธิ์ ได้กล่าวต้อนรับ และอวยพร ให้ทุกคน ทำงานที่นี่ด้วยความตั้งใจที่ดี และขอให้ทำหน้าที่อย่างมีความสุข

จากนั้นแผนกบุคลลจึงขอตัวกราบลา และนำทุกคน ออกไปยังห้องอื่นๆต่อไป กระเพราเดินออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย ตอยคอยส่งสัญญาณบอกไปกินข้าวด้วยกันนะ

กระเพรา รีบทำสัญญาณมือ โอเค เดี๋ยวเจอกัน  จากนั้นจึงรีบเดินตามกลุ่มออกไป

แผนกบุคคลหยุดที่ห้องทำงาน ใหญ่อีกห้องหนึ่ง (พลางชะโงกหน้าไปดูอีก 3ห้องด้านใน)

"ไฟปิดหมดเลย อีก 3ท่านคงยังไม่เข้ามา โอเค สรุป นี่คือห้องผู้บริหารคนสุดท้ายนะค่ะ"

จากนั้นจึงเริ่มหันไปเคาะประตู เพื่อเข้าไป  “สวัสดีค่ะ คุณชโย ขอนุญาติเข้ามาแนะนำพนักงานใหม่นะค่ะ

กระเพราเดินก้มหน้าเข้าห้องไปเป็นคนสุดท้าย ประตู จึงถูกปิดลง......

เมื่อกระเพรา ยืนตามลำดับเรียบร้อย พร้อมๆ กับทุกคนที่เข้าไป จึงตั้งท่าเตรียมตัวไหว้ สวัสดี เหมือนทุกห้องที่เข้าไป ทันทีที่กระเพราเงยหน้าขึ้น สบสายตา หัวใจของกระเพรานั้น รู้สึกเสียวแปลบๆ  ร้อนวาบ  และซาบซ่านขึ้นมาในหัวใจ

สายตาที่มองกระเพราอยู่แล้วนั่น กระเพราเห็นแววตา หวานฉ่ำ จากลึกๆในดวงตา ยิ้มที่ดูเก็บอาการ แต่ยังดูชวนน่าสงสัยแบบนั้น ทำให้กระเพรารู้สึก เขินอาย อย่างบอกไม่ถูก หน้ามันชาไปหมด จนต้องคอยหลบสายตามองพื้น มันบอกไม่ถูกจริงๆ

จากนั้นแผนกบุคคล ก็เริ่มแนะนำชื่อ และแผนกที่แต่ละคนจะเข้าทำงาน 

กระเพราพยายามหลบตา แต่ก็ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอีกครั้ง เมื่อการแนะนำตัว มาถึงชื่อกระเพรา  กระเพรารีบยกมือไหว้สวัสดี แต่ ไม่กล้าที่จะส่งยิ้มออกไป

 เพราะสายตาคู่นั้น ก็ดูปรับเปลี่ยนอารมย์ไปมาก ดูไม่มีอะไร มากกว่าที่กระเพราควรจะคิด 

คุณชโยค่อยๆลุกขึ้นยืน  ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย  พร้อมยิ้มทักทาย "สวัสดีครับ ยินดีที่ได้มาร่วมงานกัน ขอให้ทุกคนโชคดี และมีความสุขในการทำงานกับที่นี้นะครับ ยินดีต้อนรับทุกคนนะครับ"

กระเพรารู้สึก งง และทำตัวไม่ถูก แต่ก็รีบปรับอารมย์ตัวเองใหม่ในทันที

"โถว ยัยกระเพรา ใจสั่นทำไมเนี่ย น่าอายชะมัด คิดไปเองใช่ไหมเนี่ย กล้าคิดไปได้นะเธอ"

เมื่อการแนะนำตัวเสร็จสิ้น กระเพราะและทุกคนจึงไหว้บอกลา เพื่อขอแยกย้ายออกไปยังแผนกของแต่ละคน

กระเพราเผลอตัว เงยหน้าขึ้นไปสบสายตาอีกครั้ง จึงพบสายตา ที่มีความหวัง เล็กๆ และแอบอมยิ้มหน่อยๆ กลับมา ทำให้หัวใจของกระเพรา พองโต สั่นระรัว ทำอะไรไม่ถูกเลย  ได้แต่พยายามเก็บอาการ และเดินออกไปเงียบๆ มันคืออะไรกันนะเนี่ย ความรู้สึกแบบนี้ แก้มของกระเพรา ใจของกระเพรามันสั่น และ เต้นตึกตักๆ ร้อนรุ่มไปหมดแล้ว

เมื่อเดินออกมาได้ กระเพรารีบตรงไปยังแผนก ที่ตัวเองทำงานทันที

"กระ-เพรา มาแล้ว ทุกคน หันมาหาพี่ลี่หน่อยค่ะ"

เดี๋ยวพี่ลี่ขอแนะนำทุกคนในแผนก ให้อีกครั้งนะค่ะ เผื่อ กระ-เพราจะยังจำหน้ากันไม่ได้

(เพรา ยิ้มพยักหน้า)

พี่ชื่อ พี่ลี่นะคะ พี่เป็นเลขาแผนก งานทุกอย่างที่จะส่งไปยังผู้บริหารอนุมัติ พี่ลี่จะเป็นคนตรวจ ส่งให้หัวหน้า ซึ่งก็คือพี่โพธิ์ จะทำหน้าที่อนุมัติ ทุกงานก่อนส่งออกไป

โครงการการของเรามีเยอะแยะมากมาย ทั่วกรุงเทพ ปริมณฑล น้องเพราศึกษาได้จากเว็บไซต์ บริษัทเลยนะคะ

ต่อไปพี่จะขอแนะนำน้องๆ ในแผนก และตัวพี่เองนะคะ เอ๊ะ เพราอายุเท่าไหร่

กระเพรา : ปีนี้เริ่ม 28 ปีค่ะ

พี่ลี่ : อ่ะ โอเค 

พี่ชื่อลี่ ในแผนกนี้ พี่อายุมากที่สุดเลยคะ 34 ปี เรียกพี่ลี่ ได้เลยนะคะ พี่ทำงานที่นี่เป็นปีที่ 7 แล้วค่ะ

ต่อไปที่นั่งโต๊ะข้างๆ พี่ลี่ ขวามือคนนี้ คือ น้องอร อายุ 26 ปี อายุงาน 3 ปี

ต่อไปซ้ายมือโต๊ะแรก คือน้องหมึก นะค่ะ หมึก อายุ 26 ปีเท่าน้องอรเลย อายุงาน 3ปี เข้างานมาพร้อมๆกันเลย

ข้างๆ น้องหมึกก็คือน้องนุ่ม น้องนุ่ม เพิ่งเข้ามาทำงานได้ 9 เดือน อายุ 24 ค่ะ เป็นน้องเล็กสุดของแผนก

"พี่ลี่ เริ่มออกตัวเดินไปข้างหน้า พร้อมกวักมือเรียกให้เพราเดินตามเข้าไปกลางห้อง"

ขวามือ โต๊ะแรกนี้คือโต๊ะ น้องเหมย อายุ 25 ปี ร่วมงานกันมาแล้ว 2 ปี

โต๊ะว่างๆ ซ้ายมือ นั้นคือโต๊ะเพรานะคะ

(เพราเริ่มตั้งใจฟังและพยักหน้าต่อไป)

ต่อไปข้างๆ โต๊ะเพรา พี่ปานคะ พี่ปานเพิ่งเข้ามาทำงานกับเราได้ 1 ปีครึ่งค่ะ พี่ปานอายุ 33 ปี

สุดทางด้านในนั้น เป็น ห้องทำงานพี่โพธิ์ค่ะ

"มีอะไรสอบถามกันได้ตลอดเลยนะคะ เราเน้นทำงานร่วมกันเป็นทีม มีปัญหาอะไรเราจะประชุมปรึกษากันคะทุกสัปดาห์คะ คือวันศุกร์ ให้รวบรวมงานกับปัญหาเข้ามานะคะ

ส่วนหน้าที่งาน ที่น้องเพราต้องรับผิดชอบ รอพี่โพธิ์ เสร็จประชุมบ่ายสองคะ จะมานัดน้องเพราคุยงานกันอีกทีนะคะ"

เพรา : ได้คะ ขอบคุณมากนะคะ

น้องหมึก : พี่มีอะไรให้หมึกช่วยบอกได้เลยนะคะ หมึกเต็มใจค่ะ

เหมย : พูดเก่งนะแก ฉันว่าคราวนี้ แกแย่แล้วนะ นี่ไงคนสวยจริง ฮาๆๆ ไม่ต้องมาพูดอีกนะแกสวยสุดในแผนกหน๊ะ พี่เพราเป็นดาวเด่นแน่นอนปีนี้

หมึก : แฮ่! ทำทำท่าแยกเคี้ยว ยกมือจะตะปบหัว "แกสวยตายละไอ้เหมย"

อร : เลิกตีกันซักทีเถอะแกสองคน พี่เขาเข้ามาวันแรกจะตกใจหมด แยกย้ายๆ ไปทำงานกันซะ จะเที่ยงแล้วหิวข้าวละเนี่ย

พี่ปาน : แฟ้มงานน้องบนโต๊ะนะคะ ลองเปิดอ่านดู  ไปก่อนนะค่ะ ช่วงที่น้องยังไม่เข้ามางาน พี่ได้ช่วยเริ่มไปบ้างเล็กน้อยคะ มีทั้งหมดเท่านั้นนะคะ

ทางบริษัท เพิ่งสรุปที่ดินที่จะปลูกสร้าง กับเริ่มเตรียมออกแบบก่อสร้าง ที่ยังเคลียร์ไม่จบคะ เดี๋ยววันนี้น่าจะมีประชุมพิเศษในแผนก เพื่อแนะนำแนวทางทำงานช่วยกันอีกทีค่ะ

เพรา : ได้คะ ขอบคุณนะคะ

พี่ปาน : (ยิ้มใจดี) ไม่เป็นไร เรามา ช่วยๆ กันนะ ผลงานทีม ก็คือโบนัสกลุ่มแผนก มีงานคอนโดขึ้นเยอะเลยปีนี้ หนักสุดเลยรู้ไหมของเราหนะ ตึกเดียว 24 ชั้นแหนะ

เพรา: ยิ้มตอบกลับแล้วเริ่มตั้งใจไล่เปิดดูข้อมูล อีก 40 นาที จะเที่ยงแล้ว ขออ่านดูสักหน่อยแล้วกันนะ

[พักเที่ยง]

ช่วงพัก เพรากับตะนอย ก็ออกไปทานข้าวด้วยกัน ทุกคนในแผนก ต่างก็มอง เพรา กับตะนอยด้วยสีหน้าแปลกใจ 

ตะนอย อดไม่ได้ที่จะช่วยเฉลยว่า

"เคยทำงานที่เดียวกันมาก่อนน่ะ เป็นเพื่อนกัน สนิทกัน ไม่ต้องสงสัยนะ"  จากนั้นตะนอย ก็หัวเราะขำชอบใจ ในสีหน้า งงๆ ของน้องๆ เล็กน้อย แล้วรีบจูงมือเพราออกไป 

ตะนอย "เป็นไงบ้างเพรา ดูๆแล้ว โอเคไหม"

เพรา "ก็ดีนะ น่าสนุกดี"

ตะนอย "โปรเจคนี้ใหญ่มากนะ สำหรับที่นี้ คือครั้งแรกเลยละ ทีมผู้บริหารฝ่ายแบบ ก่อสร้าง ประชุมกันทุกวัน ส่วนการออกแบบตึกภายนอก ภายใน ช่วงที่ผ่านมา ก็ถูกเลือก ถูกแก้ไข ถูกปรับปรุง ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งละ แบบภายนอกยังไม่นิ่งเลย แต่แบบงานโครงสร้าง ไปได้เยอะแล้วละ "

"แต่ปัญหาใหญ่ ตอนนี้ คือ งานออกแบบโครงสร้าง และสถาปัตยกรรม ระบบน้ำไฟ ประเมินราคา ยังใช้ทีมงานชุดเดียวกัน กับงานบ้าน น่ากลัว แบบจะล่าช้า แน่นอนเลย งานเพิ่มเติมน่าจะเยอะนะ ถ้าเพราต้องรีบหาผู้รับเหมา ราคาไม่นิ่งแน่ บอกเลยงาน ลำบาก และช้ามาก"

เพรา : งานมันใหญ่ ตึกสูง ปัญหาคือเวลาที่ควบคุม ถ้าเงินลงทุนกู้มาเมื่อไหร่ งานเร่งๆหนีดอกเบี้ยแบบนั้นคงมาแน่ 

ตะนอย : เพราเก่งอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ มีตะนอย คอยช่วย เสียอย่าง สบายมาก ตะนอยจะช่วยเต็มที่เลยนะ รู้ใช่ไหม ตะนอยมีพลังไข่ดาว!

จากนั้นทั้งสองคนก็พากันหัวเราะชอบใจ ทานข้าวเสร็จ ก็ลงไปเดินดูเสื้อผ้าใต้ตึกกันต่อ ผู้คนเดินเบียดเสียดกันจน เพราเรื่มอึดอัด ร้านค้าเต็มฟุตบาทไปหมด 

ตะนอย: ปรกติ นอยจะเลิกงานช้า ไม่เป็นเวลา บางวันนะ เที่ยงก็ยังประชุมไม่เลิก ต้องนั่งทานกันในห้องประชุมก็มี ช่วงงานเยอะๆ แบบนี้ เราคงไม่ได้พักกันบ่อยนะเพรา

เพรา : ไม่เป็นไร จะฝากซื้อข้าว หรืออะไรบอกเพราได้นะ โตๆ กันแล้ว ตัวไม่ต้องติดเป็นตังเม ก็ได้

ตะนอย : ฮาๆ ใช่เลย ตัวโต นมโต และสวยอย่างมั่นใจ

เพรา : ฮาๆๆ เกี่ยวไหมเนี่ย

ตะนอย : ถ้าจะให้เกี่ยว ก็เกี่ยวได้นะ

เพราหัวเราะชอบใจ ในความตลกอยู่เสมอของตะนอย

....................................................

วันนี้ทั้งบ่าย กระเพรา ได้เริ่มเข้าประชุมงานภายในแผนก  เพื่อฟังแนวทาง ขั้นตอนการทำงานต่างๆ ที่ทุกคน นำประสบการณ์ เคยปฏบัติกันมาของงานก่อสร้างบ้าน มาเรียบเรียงให้เพราฟัง อย่างเต็มกำลังความสามารถกันเลยทีเดียว

เราประชุมกันนานมาก จนเลยเวลาเลิกงาน การประชุมวันนี้ทำให้ภาพการทำงานในหัวของเพราชัดเจนขึ้นมาก ที่เหลือ เพราแค่สร้างแผนงาน ของตึกสูง ในแบบจองตัวของเพราเอง

"ถึงเวลาแล้วนะเพรา มาสู้ๆกันเถอะ"