ผัวคนที่ 7

คนตัวเล็กหายใจเข้าฮึบใหญ่เป็นกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปหาพนักงานประชาสัมพันธ์ของบริษัท

"สวัสดี ผมเป็นพนักงานใหม่"

"อ๋อ คุณ....ใช่ไหมคะ?" สองพยักหน้า พนักงานสาวยิ้มก่อนจะพาไปที่แผนกการตลาด

"พี่นุ่น ดูแลเด็กใหม่ด้วยนะคะ" เธอพูดจบแล้วก็เดินกลับไป ปล่อยสองยืนเคว้งคว้างที่หน้าประตู...ไม่นานก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินมาพร้อมกับหน้าอกสะบึ้มที่สองเห็นจนต้องอ้าปากค้าง...

'จะใหญ่อะไรขนาดนั้นแม่คุณ!!'

สองคิด...

"เธอ...เด็กใหม่หรอ?" เธอเอ่ยถาม สองพยักหน้าแล้วยกมือไหว้

"อ่า ฉันชื่อนุ่น เป็นหัวหน้าแผนกการตลาดที่นี่...แล้วชื่อเธอล่ะ"

"สอง....อะ....ครับ" คนตัวเล็กลนลาน นุ่นกระตุกยิ้มแล้วนำทางไปที่ห้องทำงาน

"นี่คือโต๊ะของเธอ...สงสัยอะไรไหม?" สองมองโต๊ะที่ว่างเปล่า แล้วพยักหน้า

"ผมต้องทำอะไรบ้าง...เอ่อ...ครับ..."

"ไม่ต้องพูดเพราะหรอก ทำตัวปกติ...นายเป็นเกย์ใช่ไหม?"

"เห้ย!" สองร้องออกมาเพราะตกใจ ไม่เคยมีใครถามตรงๆ แบบนี้เลย...

"ที่นี่มีอิสระนะ ไม่ได้ห้ามให้คบกันด้วย...ตอนที่ประธานบอกว่าเด็กใหม่น่าตาดีก็ไม่คิดว่าจะดีขนาดนี้...ถ้าเป็นแบบนี้ผู้ชายในแผนกก็คงมีจิตใจทำงานกัน...แต่ระวังล่ะ...แผนกนี้น้ะ...น้อยนักที่จะไม่สนใจผู้ชายด้วยกันเอง" สองกลืนน้ำลายลงคอไม่ใช่กลัวพวกผู้ชาย แต่กลัวเจ้คนนี้ต่างหาก

"สรุปนายเป็น?" นุ่นถามย้ำ สองพยักหน้าตอบรับ

"อือ"

"อ่า ระวังด้วย แล้วมีอะไรอยากจะถามไหม?" สองนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยถาม

"งานของฉันคืออะไร?"

"ฉัน? สรรพนามห่างเหินจริงๆ....เรื่องงานเดี๋ยวรอให้รองมาอธิบายแล้วกัน" นุ่นว่าแล้วเดินไปที่โต๊ะตัวเอง สองถอนหายใจก่อนจะนั่งที่โต๊ะตัวเอง ไม่นานพนักงานคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยกันมา

"โย่ว เด็กใหม่หรอผมชื่ออาร์ต คุณนี่.... สวยชะมัดแน่ใจหรอว่าเป็นผู้ชาย" ชายท่าทางทะเล้นคนนึงเดินมาทัก ตามมาด้วยชายตัวใหญ่เหมือนชาวต่างชาติ และสาวน่ารัก

"เอ่อ...คุณเป็นพนักงานใหม่หรอคะ สวัสดีค่ะ"

"พนักงานคนใหม่.......แต่กูชื่อใหญ่....อุ๊ป....มุกนี้ชอบ..."

"มุกบ้าอะไรของมึงวะ อย่าไปสนใจมันเลย แล้วชื่ออะไรหรอ?"

"สวัสดี....นะ ชื่อสอง..." สองตอบรับก่อนจะนั่งลง

"แม่เจ้าเว้ยยย อยากได้ว่ะ!" อาร์ตว่าแล้วทำหน้าหื่น

"เธอสวย...แต่ฉันชอบเล่นหวย...อุ๊ป..." ใหญ่เล่นมุกแล้วหัวเราะ แต่ก็โดนอาร์ตเตะไปหนึ่งทีอย่างสนุกๆ

"บอกว่าอย่าเล่นมุก!!"

"หึ..." สองหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นว่าทุกคนเองก็ต้อนรับตนอย่างดี

"เนียร์...แนะนำงานให้สองที"

"ค่ะ" หญิงสาวท่าทางน่ารักที่นั่งห่างออกไปเดินมาหาคนตัวเล็กแล้วนั่งลงตรงที่ว่าง

"เราชื่อเนียร์นะ เป็นรองหัวหน้าฝ่ายการตลาด"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"ที่แผนกเราก็อย่างที่เห็น...มีกันแค่หกคนนี่แหละ" สองขมวดคิ้ว แล้วหันไปมองรอบห้องแล้วเริ่มนับ..

"หกคน...แล้วอีกคนล่ะ ไม่มาหรอ?" เนียร์ส่ายหน้าไปมา

"อีกคนชื่อ....คิล..ติดต่อไม่ได้หลายวันแล้ว ไปหาที่คอนโดก็ไม่เจอ..."

"แต่ไม่ต้องห่วงนะสองคนสวย ไม่เป็นอะไรหรอก" อาร์ตว่า สองพยักหน้า

"ส่วนรายละเอียดงาน...เราก็คิดแนวทางใหม่ๆ เพื่อหาลูกค้าให้บริษัท โดยจะจับเป็นคู่ๆ ทำงาน"

"ผมกับไอ้ใหญ่คู่กัน ทำการคิดค้นและสร้างแนวทางใหม่"

"ส่วนเนียร์คู่กับพี่นุ่นคอยดูความละเอียดของงาน"

"แปลว่า..." สองชี้มาที่ตัวเอง แล้วมองโต๊ะข้างๆ ที่มีของวางไว้แต่ไม่มีคน

"อื้อ สองคู่กับคิล มีหน้าที่หาและติดต่อกับลูกค้า"

"แต่ตอนนี้คนชื่อคิลเขาติดต่อไม่ได้นี่" สองทักท้วง

"แต่เดี๋ยวก็ติดต่อได้ ก็คิลน่ะเป็น..."

"เป็นเด็กฝึกงานน่ะ พวกผู้บริหารต้องติดตามให้อยู่แล้ว" นุ่นพูดแทรก เนียร์ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เมื่อสักครู่เกือบเผลอพูดอะไรออกไป

"แปลว่าจนกว่าจะติดต่อคนชื่อคิลได้ ฉันต้องทำงานหาและติดต่อลูกค้าตัวคนเดียวหรอ" ทุกคนพยักหน้า

"แต่พวกเราจะช่วยอีกแรงนะ"

"ขอบใจ" สองยิ้มจางๆ ก่อนที่ทุกคนจะคุยเรื่องต่างๆ

เวลาผ่านไป สองเริ่มสนิทกับทุกคนมากขึ้น และในขณะที่เนียร์กำลังสอนงานให้สองอยู่ หญิงสาวที่ชื่อมินตราก็เดินเข้ามาด้วยท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ

ตุบ!

"คิลยังไม่มาอีกหรอ!" เสียงแหลมตะคอกดังขึ้นมา พร้อมกับฟาดกระเป๋าราคาแพงไปที่โต๊ะของคิลที่ว่างอยู่ สองสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองอย่างไม่พอใจเช่นเดียวกัน

"คุณมิน...ช่วยรักษามารยาทด้วย" นุ่นว่าแล้วจิกตามองอย่างไม่พอใจ แต่มินตรากลับไม่สะทกสะท้าน แล้วนั่งลงไขว่ห้างโดยไม่สนใจว่ากระโปรงรัดๆ ที่ตัวเองใส่มันจะเลิกขึ้นสูงแค่ไหน...

"ใครติดต่อคิลได้บ้าง" เธอถาม ทุกคนถอนหายใจแล้วกลับมาทำงานต่อ..

"อย่าไปสนใจเธอเลย...มาดูตรงนี้นะ" เนียร์ดึงสองให้หันกลับมา สองพยักหน้าเลิกสนใจคนชื่อมินแล้วตั้งใจฟังเนียร์

"ฉันถาม...ว่าใครติดต่อคิลได้บ้างห้ะ!!"

ตุบ!

หญิงสาวตบมือลงโต๊ะอย่างไม่พอใจ สองตวัดสายตามามองอีกครั้งด้วยความหงุดหงิด

"สอง...อย่าไปสนใจเลย"

"แต่..."

"แรดขาดผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ" เนียร์พูด สองตกใจไม่คิดว่าสาวท่าทางน่ารักแบบเนียร์จะพูดแบบนี้ แต่คนตัวเล็กก็หันหน้าหนีอีกฝ่าย

"นี่พวกแกเมินฉันหรอ!! ไอ้พวกมนุษย์เงินเดือน....อย่าให้ฉันรู้นะว่าพวกแกติดต่อคิลได้แต่ปิดบังฉัน...ไม่งั้นฉันจะฟ้องพี่ครูซท์ไล่พวกแกออกให้หมด!" เธอว่าแล้วนั่งกอดอกไม่พอใจ

"คนๆ นั้นคือใคร ทำไมพูดเหมือนมีสิทธิ์ไล่ทุกคนออก?" สองถาม เนียร์ถอนหายใจแล้วพูดเบาๆ

"เธอชื่อมินตราอดีตคู่หมั้นของคุณครูซท์เจ้าของบริษัทน่ะ"

"อดีต?" เนียร์พยักหน้า

"เธอโดนคุณครูซท์หักอก...แล้วเปลี่ยนใจมาชอบคิลแทน นี่ก็ตามติดคิลมาสามเดือนแล้ว...น่ารำคาญมาก" เนียร์พูดไปกรอกตาไป สองขมวดคิ้วงงๆ

"เป็นอดีต...แล้วทำไมพูดเหมือนมีสิทธิ์ไล่ใครออก"

"เธอเองก็มีหุ้นจำนวนมากที่บริษัทนี้....แถมยังเป็นถึงหนึ่งในคณะผู้บริหารอีก....มีสิทธิ์ไล่คนออกเต็มๆ" สองพยักหน้าเข้าใจและหันมาสนใจเอกสาร

"นั่นใคร?" มินตราทักขึ้นมาแล้วชี้นิ้วไปที่สอง สองหันมาแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะแนะนำตัว

"สวัสดี...ครับ...ผม...ชื่อสอง เป็นพนักงานใหม่เพิ่งเข้ามาทำงาน....ครับ" สองพูดชัดถ้อยชัดคำ

"พนักงานใหม่หรอ....ทำงานวันนี้วันแรกใช่ไหม?"

"ครับ" สองตอบ มินตราลุกจากเก้าอี้แล้วค่อยๆ เดินมาหาคนตัวเล็กช้าๆ

นิ้วเรียวสวยยกขึ้นมาไล่เกลี่ยทั่วใบหน้าสวยของสองอย่างไร้มารยาท สองทำเพียงแค่นิ่งเฉยดูท่าทีอีกฝ่าย..

"เป็นผู้ชาย...แต่กลับมีใบหน้าสะสวยไม่ต่างจากหญิงสาว...." เธอจับคางของสองแล้วเอียงหน้าสองไปมา

"คุณมิน!" นุ่นเดินมาเพื่อห้ามให้อีกฝ่ายหยุด แต่ทว่า...

"แต่คุณสวยกว่าครับ" คำพูดนิ่งๆ ของสองทำให้มินตราชะงัก..

"แก...พูดว่าอะไรนะ..."

"ผมบอกว่า คุณสวย...สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา" มินตรากระตุกยิ้มแล้วหัวเราะดังลั่น

"ชอบ!! ฉันชอบแก!! แกชื่ออะไร!!"

"สอง" คนตัวเล็กตอบแล้วมองหญิงสาวด้วยสายตานิ่งๆ มินตรายกยิ้มร้าย

"สอง...ถือว่าแกอยู่เป็นสำหรับที่นี่..ไม่เหมือนอีพวกนี้ที่วันๆ จ้องแต่จะเห่าใส่คนเป็นนาย!! หึ...ฉันจะจำชื่อของแกเอาไว้ แล้วแกก็จำซะว่าชื่อของฉันคือมินตรา...ถ้าแกอยากอยู่ที่นี่นานๆ และได้ตำแหน่งดีๆ...อย่า คิด....จะสู้คนอย่างฉัน..." เธอพูดพร้อมส่งสายตาจริงจังให้ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า

"ไปก่อนล่ะ ถ้าคิลติดต่อกลับมาให้รีบบอกฉันทันที...นะคุณหัวหน้าแผนก...หึ" มินตรายักไหล่แล้วเดินออกไปอย่างอารมณ์ดีต่างจากที่เข้ามา ทุกคนถอนหายใจก่อนจะหันมามองสองด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม..

"ฉันดูนายผิดไปหรอเนี่ยสุดสวย...ไม่คิดว่านายจะอยู่ฝ่ายยายยักนั่น..."

"นั่นสิสอง...ทำไมถึงได้พูดเอาใจเขาแบบนั้น..." ทุกคนทำหน้าผิดหวังที่สองตอบเหมือนจะเลียแข่งขามินตราที่ชอบสร้างปัญหา จนกระทั้งสองพูด

"ฉันพูดเอาใจยายมินตราหรอ?"

"ก็นาย..." เนียร์หยุดพูดเมื่อเห็นสองที่เดินไปที่กระเป๋าแล้วหยิบทิชชูมาเช็ดที่มือและตามใบหน้าเบาๆ...

"สอง..."

"ฉันแค่พูดตามความจริง...เธอคนนั้นคือคนที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ...แต่ว่า..." ทิชชูในมือถูกขยำจนเป็นก้อนแล้วทิ้งลงถังขยะ...

"สัมผัสน่าขยะแขยง...." ทุกคนอ้าปากค้างกับคำพูดร้ายกาจ แต่ก็ยิ้มออกมา...

"ดีใจจังที่เธอไม่อยู่ข้างมินตรา" เนียร์ว่าแล้ววิ่งมาหาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ผมตกใจแทบแย่คิดว่าคุณจะกลายเป็นลูกล้อยายนั่น"

"เห้อ...วัยรุ่นนี่แซบชะมัด..."

"เป็นทิชชูเปียกในถังขยะเปียก...อุ๊ปส์..เข้าแหะ.."

สองนั่งลงแล้วถอนหายใจ...

"ผู้หญิงแบบนั้น....ตกลงมาจากจินตนาการของตัวเองคงจะเจ็บเจียนตายเลย...พวกหลงตัวเองน่ะ" สองพูดแล้วส่ายหัวไปมา..

หัวหน้าแผนกสาวยืนเท้าเอวมองเด็กหนุ่มหน้าใหม่ด้วยสายตาชื่นชอบก่อนจะหยิบมือถือส่วนตัวแล้วกดส่งข้อความไปหาเจ้านาย...

'ดูท่าว่าจะใช้งานได้นะคะ...แต่ต้องดูต่อไป...' ข้อความถูกส่งไปพร้อมรูปภาพของสองและเพื่อนที่ทำงาน

'อย่าให้ละสายตา....เด็กนั่น...เป็นคนของบริษัท...อาจจะเป็นสาย' อีกฝ่ายตอบกลับมาพร้อมเอกสารยืนยันข้อมูลส่วนตัว...

"เป็นถึงลูกชายของ.....ทำไมถึงมาทำงานที่บริษัทเราที่เป็นคู่แข่งกับบริษัทของตัวเอง...สปายงั้นหรอ..." นุ่นคิดแล้วถอนหายใจเหนื่อยๆ

"จะจับตาดูอย่างดีเลย..."

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...